Αναλόγιο: Δραματική και σκηνική γραφή στην Ελλάδα 2005-2017

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και θέατρο στο Conservatoire National d'Art Dramatique στο Παρίσι. Έζησε στο Παρίσι από το 1967 έως το 1981. Έγραψε κυρίως θεατρικά έργα, τα οποία παρουσιάστηκαν σε κρατικές και ιδιωτικές σκηνές, στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις της Ελλάδας. Συνήθως γράφει θέατρο με τη σύμπραξη ομάδος ηθοποιών, κατά τη διάρκεια των δοκιμών. Εξαιτίας αυτής της ιδιομορφίας σκηνοθετεί ο ίδιος τα περισσότερα έργα του, τουλάχιστον στην πρώτη παρουσίασή τους. Έχει γράψει δύο πεζογραφήματα, από τα οποία "Οι επικίνδυνες μαγειρικές" μεταφράστηκε σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες, καθώς και στα ιαπωνικά. Έχει διδάξει στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Παντείου Πανεπιστημίου και στο Τμήμα Θεάτρου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει μεταφράσει έργα των Pierre-Ambroise Choderlos de Laclos, Marivaux, Alfred de Musset, Eugene Labiche, Moliere, κ.ά.

(φωτογραφία: Δημήτρης Τσουμπλέκας, 2001) Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος (Αθήνα, 1959) έχει δημοσιεύσει είκοσι τίτλους μυθοπλασίας ("Διόδια", "Τα τζιτζίκια", "Ο εργένης", "Λούλα", "Η απίστευτη ιστορία της πάπισσας Ιωάννας", "Μαύρος γάμος", "Η επινόηση της πραγματικότητας", "Φίλοι", "Η Μεγάλη Άμμος", "Ιστορίες της Λίμνης", "Η πιο κρυφή πληγή", "Λεσβία", "Ο άνθρωπος που έκαψε την Ελλάδα" κ.ά.), τέσσερα βιβλία μεταξύ χρονικού και αυτοβιογραφίας ("Ακούει ο Σημίτης Μητροπάνο;", "Η δική μου Αμερική", "Λίγη ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας", "Η υψηλή τέχνη της αποτυχίας"), καθώς και μια συλλογή-σύνθεση με μεταφρασμένα αποσπάσματα από αρχαίους έλληνες συγγραφείς. Έργα του μεταφράστηκαν σε ξένες γλώσσες και διασκευάστηκαν για το θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Συνολικά έχουν τυπωθεί περισσότερα από 250.000 αντίτυπα των βιβλίων του. Διδάσκει Δημιουργική Γραφή στο μεταπτυχιακό τμήμα του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ). Το προσωπικό αρχείο του βρίσκεται στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη. Περισσότερες πληροφορίες και χρήσιμοι σύνδεσμοι (links) περιλαμβάνονται στην ιστοσελίδα του συγγραφέα: http://vangelisraptopoulos.wordpress.com/

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα και συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι (Paris II, D.E.S. πολιτικής κοινωνιολογίας/ μελέτη με θέμα: "Le dessin contestataire: un cas d' oppostion culturelle"). Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας και θεωρίας λογοτεχνίας. Συνεργάστηκε για δύο χρόνια στην ελληνική έκδοση του "Le Monde Diplomatique". Το 1979, ανέλαβε τη διεύθυνση του βιβλιοπωλείου "Θεμέλιο" και αργότερα την ευθύνη των ομώνυμων εκδόσεων. Συνεργάστηκε με το Διεθνές Φεστιβάλ της Πάτρας, με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και με την Ορχήστρα των Χρωμάτων σε ένα θέαμα για τη Γεωργία Σάνδη και τον Σοπέν. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά καθώς και σε συλλογικούς τόμους. Μεταφράσεις της έχουν παιχτεί στο θέατρο και έχει συνεργαστεί στη συγγραφή σεναρίων. Διετέλεσε Γραμματέας του Δ.Σ. του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (2000-2004) και του Ευρωπαϊκού Κέντρου Μετάφρασης, καθώς και μέλος του Δ.Σ. του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δελφών. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και του Πανελλήνιου Συλλόγου Επαγγελματιών Μεταφραστών (ΠΣΕΜ). Το "Textilen" (Σαιξπηρικόν, 2014) ήταν το ένατο βιβλίο της που εκδόθηκε στην Ελλάδα, μετά τον "Δαίμονα" (2010), το "Κόκκινο ξενοδοχείο" (2008, γαλλικά: "L’Hotel rouge, la representation impossible", μτφρ. Αnne-Laure Brisac, υπό έκδοση από τις εκδόσεις Quidam, Οκτώβριος 2018), τα "Ουτοπήματα" (2004), το "Σχεδόν... Μελό" (2002, γαλλικά: "Presque un melo", μτφρ. Anne-Laure Brisac, εκδόσεις Actes Sud, τηλεοπτική μεταφορά: "Le Fil d’Ariane", σκηνοθεσία: Marion Laine, Arte), τους "Παραβάτες", "Το αόρατο που σε κοιτά", τα "Γάντια με χέρια" (γαλλικά "Gants avec mains", μτφρ. Michel Volkovitch, εκδόσεις L’Harmattan), και το "Όταν οι δρόμοι". Έχει γράψει επίσης δύο θεατρικά έργα, την "Ανυπακοή" (γαλλικά: "Desobeissance", μτφρ. Paule Rosseto, περιλαμβάνεται στην ανθολογία κειμένων: "De la dictature a la crise", 2015, εκδόσεις L’Εspace d’un Ιnstant/Institut Francais) και το "Στο δρόμο μου ένας άγγελος". Έχει μεταφράσει στα ελληνικά Μαριβό, Κλοσοφσκί, Σατί, Κλάους, Σαρρώτ, Ντυράς, Μισώ, Ζοφρέ, Ροντρίγκεζ, Μπατάιγ, Ρομπ Γκριγιέ-βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης του ΕΚΕΜΕΛ, 2007, για τη "Ζήλεια"-, κ.ά. Έχει λάβει μέρος ως προσκεκλημένη σε λογοτεχνικά ή θεατρικά φεστιβάλ στο εξωτερικό. Στη Γαλλία, ο "Δαίμονας/Demon" αναγνώστηκε στο festival de la Mousson d’ete (2010) και στο Studio de la Comedie francaise (2011), το "Textilen" στο Theatre de l’ Atalante (Άνοιξη 2013), στο Festival d' Avignon (2014) και παραστάθηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου (2015, σκηνοθεσία: Βίκτωρ Αρδίττης). Τα "Ουτοπήματα/Privatopia" παραστάθηκαν στη Ν. Υόρκη τον Νοέμβριο του 2015 στο La Guardia Center of Permorming Arts και συμμετείχαν στο Διεθνές Φεστιβάλ του Καΐρου το 2017. Το 2014 της απονεμήθηκε ο τίτλος Chevalier des Arts et des Lettres της Γαλλικής Δημοκρατίας. Ζει μοιράζοντας το χρόνο της ανάμεσα στο Παρίσι και την Αθήνα.

Ο Χρήστος Αγγελάκος (1962-2019) γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Περιστέρι. Σπούδασε στο τμήμα Βυζαντινών-Νεοελληνικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Νεοελληνικό Ινστιτούτο της Σορβόνης· θέμα της διατριβή του ήταν "Το κιβώτιο" του Άρη Αλεξάνδρου. Εξέδωσε τα μυθιστορήματα "Η τελευταία εικόνα" (Κέδρος 1998), "Το δάσος των παιδιών" (Μεταίχμιο 2011, βραβείο μυθιστορήματος The Athens Prize for Literature περιοδικού (δε)κατα 2012), "Ψεύτικοι δίδυμοι" (Μεταίχμιο, 2017), την ποιητική συλλογή "Τα φώτα απέναντι" (Ίκαρος, 2008), τα θεατρικά έργα "Οι δυο μας τώρα" (Ευρασία, 2014, Β' Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα στα Βραβεία Συγγραφής Θεατρικού Έργου του Υπ. Πολιτισμού, το 2009), "Ήταν ένας και δεν ήταν κανένας" (Ευρασία, 2015), καθώς και τη μετάφραση των δοκιμίων του Jean Starobinski, "Τρεις μανίες" (Εστία, 1992). Συνεργάστηκε με τα περιοδικά: "Διαβάζω", "Λόγου Χάριν", "Εντευκτήριο", "Λογοτεχνικός Πολίτης", "oanagnostis.gr" και πιο πρόσφατα με την "Εφημερίδα των Συντακτών", δημοσιεύοντας παρουσιάσεις, συνεντεύξεις με συγγραφείς και κριτικές λογοτεχνίας. Στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ παρουσίασε το έργο δώδεκα γνωστών ποιητριών και πεζογράφων της γενιάς του '70 σε ισάριθμες ωριαίες εκπομπές. Έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα στις 24 Ιανουαρίου 2019, σε ηλικία 56 ετών, έπειτα από μάχη με τον καρκίνο.

Η Μαρία Λαϊνά γεννήθηκε στην Πάτρα το 1947. Απόφοιτος της Νοµικής του Πανεπιστηµίου Αθηνών. Εργάστηκε σε διάφορες δουλειές, σε σχέση πάντα µε την τέχνη (µετάφραση δοκιµίων και λογοτεχνίας, επιµέλεια εικαστικών, φιλοσοφικών και λογοτεχνικών βιβλίων, εκποµπές και σενάρια στην κρατική ραδιοφωνία-τηλεόραση, διδασκαλία ελληνικής γλώσσας και ποίησης σε αγγλόφωνα κολέγια, διδασκαλία µετάφρασης, δηµοσιογραφία σε λογοτεχνικά ένθετα εφηµερίδων). Το έργο της περιλαµβάνει εννιά ποιητικές συλλογές, έντεκα θεατρικά, πέντε πεζογραφήµατα, τέσσερις κριτικές και µελετήµατα, σύνταξη ανθολογίας ξένης ποίησης του 20ού αιώνα (επιλογή από ελληνικές µεταφράσεις). Έργα της έχουν µεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, αυτοτελή και σε ανθολογίες. Εκπροσώπησε πολλές φορές επίσηµα την Ελλάδα στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Το 1993 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο ποίησης για την ποιητική της συλλογή, "Ρόδινος φόβος". Η μετάφραση στα Γερμανικά της ίδιας συλλογής απέσπασε το βραβείο της Πόλης του Μονάχου. Το 1996 επίσης τιμήθηκε με το βραβείο Καβάφη και το 1998 με το βραβείο Μαρία Κάλλας του Γ΄ προγράμματος της ελληνικής Ραδιοφωνίας. Το 2014 τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Κώστα & Ελένης Ουράνη για το σύνολο του έργου της. Ιδρυτικό µέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. (φωτογραφία: Κώστας Μητρόπουλος)

Ο Μισέλ Φάις (Κομοτηνή, 1957) είναι υπεύθυνος των σελίδων βιβλίου στην "Εφημερίδα των Συντακτών" και διδάσκει δημιουργική γραφή ("Σχόλη" στις Εκδόσεις Πατάκη & Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας). Το 2000 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος. Πεζογραφία: "Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου" (1994· αναθεωρημένη επανέκδοση Πατάκης, 2005), "Απ' το ίδιο ποτήρι" (1999· αναθεωρημένη επανέκδοση Πατάκης, 2011), "Aegypius Monachus" (2001· αναθεωρημένη επανέκδοση Πατάκης, 2013), "Το μέλι και η στάχτη του Θεού" (2002), "Ελληνική αϋπνία" (2004), "Πορφυρά γέλια" (2010), "Kτερίσματα" (2012), "Από το πουθενά" (2015). Το μυθιστόρημα "Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου μεταφράστηκε στα γαλλικά και στα ρουμάνικα, η συλλογή διηγημάτων "Απ' το ίδιο ποτήρι και άλλες ιστορίες" στα γαλλικά, ισπανικά και αγγλικά. Διηγήματά του συμπεριλήφθηκαν σε ισπανικές, γερμανικές, αγγλικές, γαλλικές, τσέχικες και κινεζικές ανθολογίες και δημοσιεύτηκαν σε αμερικανικά περιοδικά. Μετάφραση: "Χαϊκού για τη βροχή, το χιόνι, τον άνεμο, τον ήλιο, το φεγγάρι" (με εικόνες του Χρόνη Μπότσογλου, Μπάστας Πλέσσας, 1994). Θέατρο: "Το παγκάκι του κανένα" (Θέατρο 104, 2014, σκην. Αλεξία Καλτσίκη), "Είμαι αριστερόχειρ ουσιαστικά" (Παράσταση για τον Μανόλη Αναγνωστάκη. Φεστιβάλ Φιλίππων-Θάσου, 2012, Θέατρο Θησείον, 2012, δραματουργική επεξεργασία, σκην. Αλ. Καλτσίκη), "Κάποιος να τους πονέσει" (24hour plays Athens, 2012, σκην. Κ. Μπερδέκα), "Πουπουλένιο τίποτα" (Εθνικό Θέατρο - Αναγνώσεις, 2011, σκην. Ν. Κουρής-Μ. Καλλιμάνη-Αλ. Καλτσίκη), "Μετά τις τελευταίες μας λέξεις" (Συνεργείο, 2011, σκην. Λ. Μελεμέ), "Πέστροφα Δουνάβεως" (Φεστιβάλ Φιλίππων, 2010, σκην. Λ. Μελεμέ), "Το κίτρινο σκυλί" (Από Μηχανής Θέατρο, 2009, σκην. Λ. Μελεμέ, Θέατρο Αμαλία, 2011, σκην. Α. Σπυριδάκης, ΔΗΠΕΘΕ Σερρών, 2013, σκην. Παν. Μέντης, Θεατρική Ομάδα Pinata, 2014, Ναύπλιο), "Ελληνική αϋπνία" (Θέατρο Εμπρός, 2006, σκην. Ρ. Πατεράκη), "Η πόλη στα γόνατα" (Θέατρο Αμόρε-Δοκιμές, 2006, σκην. Θ. Αναστόπουλος), "Αντρόγυνα" (Μονόλογοι Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, Θέατρο Μεταξουργείο, 2003, σκην. Π. Χούρσογλου). Κινηματογράφος: Συνεργάστηκε με τον Νίκο Παναγιωτόπουλο στο σενάριο των ταινιών "Delivery" (Επίσημη Συμμετοχή Φεστιβάλ Βενετίας και Μόντρεαλ, 2004), "Αθήνα-Κωνσταντινούπολη" (2008) και "Η κόρη του Ρέμπραντ" (2015). Φωτογραφία: Ύστερο βλέμμα, 1996 και Η πόλη στα γόνατα, 2002 (Λευκώματα και ατομικές εκθέσεις στον Χώρο Τέχνης 24). Συμμετείχε στη Photosynkyria 2003 και έλαβε μέρος στις εξής ομαδικές εκθέσεις φωτογραφίας-ζωγραφικής: "Καλοκαίρι, μια συνάντηση" (με τους Κώστα Παπανικολάου και Τάσο Μαντζαβίνο, Χώρος Τέχνης 24, 2006), "Αυτοπροσωπογραφία ενός άλλου" (με τον εικαστικό Τάσο Μαντζαβίνο, Χώρος Τέχνης 24, 2007), "Κτερίσματα" (με τους Καλλιόπη Ασαργιωτάκη και Τάσο Μαντζαβίνο, Χώρος Τέχνης 24, 2013). Επιμέλεια: Ασχολήθηκε με τη φιλολογική και καλλιτεχνική αποκατάσταση του Τζούλιο Καΐμη (7 τίτλοι). Έχει επιμεληθεί πολλούς συλλογικούς τόμους λογοτεχνίας και εικαστικά λευκώματα. Τελευταία διευθύνει τις εξής σειρές: "Η κουζίνα του συγγραφέα/σκηνοθέτη/ιστορικού/αρχιτέκτονα" (εξομολογητική σειρά από προσωπικότητες της λογοτεχνίας, της τέχνης και της δημόσιας ζωής-9 τόμοι), "Hotel/Ένοικοι Γραφής" (πανελλήνιος θεματικός διαγωνισμός διηγήματος - 7 συναπτά χρόνια, 7 τόμοι). (φωτογραφία: Αλεξία Καλτσίκη)

Ο Σάκης Σερέφας γεννήθηκε το 1960 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Σπούδασε Μεσαιωνική και Νέα Ελληνική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το 2000 έγινε δεκτός από το Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης, ως υπότροφος του Ιδρύματος Fulbright, όπου παρακολούθησε έναν κύκλο μαθημάτων του Τμήματος Κλασικών Σπουδών σχετικών με τη νεοελληνική Γλώσσα, Ιστορία και Λογοτεχνία. Μέχρι σήμερα, έχει εκδώσει 57 βιβλία με ποίηση, πεζογραφία, θέατρο, μελέτες για πόλεις, για τόπους και για ποιητές, μεταφράσεις και ανθολογίες. Έγραψε 13 θεατρικά έργα τα οποία έχουν ανέβει στο Εθνικό Θέατρο, στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, στο Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου, στο Φεστιβάλ Φιλίππων-Καβάλας, στο Θέατρο Τέχνης "Κάρολος Κουν", στην Πειραματική Σκηνή της "Τέχνης", στο Tristan Bates Theatre (Λονδίνο, σε αγγλική μετάφραση) και αλλού. Έγραψε το σενάριο για την ταινία Ρουλεμάν (μεγάλου μήκους, σκηνοθεσία: Πάνος Καρκανεβάτος, 2004) η οποία προβλήθηκε στο 46ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης (2005) καθώς και στο film-market του Φεστιβάλ των Καννών (2005). Έχει τιμηθεί με τα βραβεία: - "Κάρολος Κουν" (2007), για το θεατρικό έργο του "Μαμ" - Υπουργείου Πολιτισμού (2007), για το θεατρικό έργο του "Αποστολή στον Πλανήτη Γη" - Κρατικό Βραβείο Βιβλίου Γνώσεων για Παιδιά (2008), για το βιβλίο του "Ένας δεινόσαυρος στο μπαλκόνι μου" - "Πηνελόπη Μαξίμου" (2012), για το βιβλίο του "Μια τρύπα στο νερό" - Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου (2013), για το βιβλίο του "Δρόμο παίρνω δρόμο αφήνω" Το θεατρικό έργο του "Θα σε πάρει ο δρόμος" περιλαμβάνεται στον κατάλογο "Τα 120 καλύτερα σύγχρονα ευρωπαϊκά θεατρικά έργα' της European Theatre Convention (ETC, 2010).

Ο Πάνος Κυπαρίσσης γεννήθηκε στην Οξυά Ιωαννίνων το 1945. Σπούδασε μαθηματικά και φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και θέατρο στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης-Κάρολος Κουν. Έχει εργαστεί ως ηθοποιός και σκηνοθέτης στο θέατρο, στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο, ενώ δίδαξε για μια περίπου δεκαετία φιλολογία και μαθηματικά στη Μέση Εκπαίδευση. Δίδαξε επίσης στη δραματική Σχολή Βεάκη, στη σχολή "Νέο Ελληνικό Θέατρο - Γ. Αρμένη", αλλά και στη Δραματική Σχολή 'Δήλος' της Δ. Χατούπη. Έχει συνεργαστεί με την κρατική τηλεόραση, σκηνοθετώντας περισσότερα από 15 ντοκυμαντέρ και με το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, σκηνοθετώντας την ταινία "Ο Βυζαντινός Καβάφης". Τα ντοκυμαντέρ του "Τζουμέρκα" και "Κατεβαίνοντας στις Ακτές", καθώς και η μικρού μήκους ταινία του "Έωθεν" έχουν συμμετάσχει στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Γράφει ποίηση, δοκίμιο και μεταφράζει, ενώ έργα του έχουν αποδοθεί στα Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ισπανικά, Ιταλικά, Βουλγαρικά και Τσεχικά. Το 2014 τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο ποίησης για το βιβλίο ''Τα τιμαλφή'' και το πρώτο βραβείο του διεθνούς φεστιβάλ Ιεράπετρας για την ταινία ''Γιάννενα του στοχασμού και των θρύλων''. Ασχολείται με τη γλυπτική και τη ζωγραφική και έχει παρουσιάσει έργα του σε ατομικές αλλά και ομαδικές εκθέσεις.

Ο Γιώργος Βέλτσος γεννήθηκε στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1944. Σπούδασε νομικά και κοινωνιολογία στο Παρίσι. Από τη μεταπολίτευση διδάσκει θεωρία της επικοινωνίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Έγραψε δοκίμιο, θέατρο και ποίηση. Θεατρικά έργα του έχουν ανέβει από τον Μιχαήλ Μαρμαρινό και τη Ρούλα Πατεράκη. Από το 1975 συνεργάζεται με την εφημερίδα "Τα Νέα".

Η Έλενα Πέγκα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε θέατρο και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Wesleyan στο Κονέκτικατ των ΗΠΑ (Β.Α.), και σενάριο-συγγραφή θεατρικών έργων στο University of Southern California του Λος Άντζελες (Μ.Α.). Στις ΗΠΑ έζησε 10 χρόνια, όπου άρχισε την καριέρα της ανεβάζοντας έργα σε πρωτοποριακά θέατρα της Νέας Υόρκης. Στη δεκαετία του '90 επέστρεψε στην Ελλάδα και συνέχισε να γράφει θέατρο, πεζογραφία και σενάρια. Θεατρικά έργα: "6 νούμερα ζήλιας" (Αμόρε 1998), "The Greek Alien & τα δηλητήρια της θάλασσας" (Φούρνος 1999), "Ένας βασιλιάς που ακούει" (επίσημη συμμετοχή στην 7η Μπιενάλε Νέων Δημιουργών στη Λισαβόνα), "Βαλς Εξιτασιόν" (σκηνοθεσία Γ. Χουβαρδά), που παίχτηκε στην Αθήνα, στον Βόλο και στη Φραγκφούρτη, "Η Καίτε Κόλλβιτς παρουσιάζει μια σύντομη ιστορία της μοντέρνας τέχνης" (σκηνοθεσία Μ. Σαντοριναίου), "3-0-1 Μεταφορές" (Εθνικό Θέατρο 2000), "Όταν χορεύουν οι Go-Go Dancers" (Booze, 2002). To έργο της "Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα" βασισμένο στο παραμύθι του Χ.Κ. Άντερσεν ανέβηκε στην Αθήνα το φθινόπωρο του 1999 στο κλαμπ +Soda, σε μορφή πολυθεάματος, με ιδιαίτερη επιτυχία, αλλά και στις Ροές το 2009, επίσης "H Nellys βγάζει βόλτα τον σκύλο της" (Δημήτρια 2003), "Καινούργιοι φίλοι" (Κ.Θ.Β.Ε. 2006), "Φαίδρα η Άλκηστη" (Δελφοί 2007), "Η γυναίκα του Γκόρκι" (The Present Co., NYC 1999 και Ροές 2009), "Νάρκισσος" (Φεστιβάλ Αθηνών, 2011). Κείμενά της θεατρικά και πεζά έχουν μεταφραστεί στα ολλανδικά, σουηδικά, γερμανικά, γαλλικά, ιταλικά, αγγλικά, και έχουν παρουσιαστεί στο Σαν Φρανσίσκο, στη Νέα Υόρκη, στη Λισσαβόνα, στην Ολλανδία, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Επίσης έγραψε το σενάριο για την βραβευμένη ταινία του Λάκη Παπαστάθη "Το μόνον της ζωής του ταξίδειον". Διδάσκει γραφή θεατρικού έργου στο Τμήμα Θεατρολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών. Τα θεατρικά της έργα κυκλοφορούν από τις εκδόσεις "Νεφέλη" ενώ τα πεζά της από τις εκδόσεις "Άγρα". Η συλλογή διηγημάτων της "Σφιχτές ζώνες και άλλα δέρµατα" τιμήθηκε με το βραβείο διηγήματος του Ιδρύματος Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, το 2012.

Ο Άκης Δήμου γεννήθηκε στην Αμαλιάδα. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Πρωτοπαρουσιάστηκε στο θέατρο το 1995 με το μονόλογο "...και Ιουλιέττα". Από τότε έχουν ανέβει περί τα 20 έργα του από επιχορηγούμενα και ιδιωτικά θέατρα. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά και πορτογαλικά, και έχουν παρουσιαστεί στο αγγλικό και ισπανικό κοινό. Ζει στη Θεσσαλονίκη.

Η Λένα Διβάνη γεννήθηκε το 1955 στον Βόλο. Είναι καθηγήτρια Ιστορίας της Εξωτερικής Πολιτικής στη Νομική Σχολή Αθηνών. Έχει δημοσιεύσει πέντε ιστορικές μελέτες και πολλά άρθρα για τη σύγχρονη Ελλάδα και τη σχέση της με τις Μεγάλες Δυνάμεις αλλά και του Βαλκανικούς της γείτονες, για τις μειονότητες και τον εθνικισμό στη ΝΑ Ευρώπη. Παράλληλα έχει δημοσιεύσει ως λογοτέχνης δέκα μυθιστορήματα και συλλογές διηγημάτων, που έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχουν διασκευαστεί για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, έναν συγκεντρωτικό τόμο με τα θεατρικά της έργα και τέσσερα παιδικά βιβλία. Συνεργάστηκε με το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού σε θέματα ομογένειας. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εθνικής Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και αντιπρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου και του Οργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης Έργων του Λόγου.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964. Σπούδασε μηχανικός συστημάτων και αυτόματου ελέγχου στο πανεπιστήμιο City του Λονδίνου. Το 1988 ολοκήρωσε το διδακτορικό του στην τεχνητή νοημοσύνη με εφαρμογή στην ιατρική. Ακολούθως εργάστηκε ως βοηθός τεχνολογίας στην Επιτροπή Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις Βρυξέλλες και ως στέλεχος των εταιρειών πληροφορικής Andersen Consulting και Silicon Graphics. Παράλληλα με τις επιστημονικές του ασχολίες και έρευνες στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο και το Πανεπιστήμιο Αθηνών, έχει εκδόσει τα μυθιστορήματα: "Τα μυστικά των χωρών χωρίς" (Αλεξάνδρεια 1994, Κέδρος 1996), "Ανατολικόν τέλος" (Κέδρος 1996, 1999), "Αρχιπελάγους πολιτεία" (Κέδρος 1999, 2000), "Το πέρασμα" (Καστανιώτης 2004), και τη συλλογή διηγημάτων "Όταν η Αμερική εξαφανίστηκε" (Κέδρος, 2002). Είναι διευθυντής του επιστημονικού περιοδικού Focus.

Ο Δημήτρης Δημητριάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1944. Σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο στις Βρυξέλλες απ' το 1963 ώς το 1968. Εκεί έγραψε το 1966 το πρώτο θεατρικό του έργο, "Η τιμή της ανταρσίας στην μαύρη αγορά", το οποίο ανέβασε ο Patrice Chereau το 1968 στο Theatre d' Aubervilliers, στο Παρίσι. Το 1978 εκδόθηκε το "Πεθαίνω σαν χώρα", το πρώτο του πεζογράφημα, το 1980 η ποιητική ενότητα "Κατάλογοι 1-4" και το 1983 το θεατρικό του έργο "Η νέα εκκλησία του αίματος". Ακολούθησαν : "Η ανθρωπωδία. Η ανάθεση. Προοίμιο σε μια χιλιετία" (πεζογράφημα), "Κατάλογοι 5-8" (1986-ποιητική ενότητα), "Το ύψωμα" (1990-θεατρικό έργο), "Η άγνωστη αρμονία του άλλου αιώνα" (1992-θεατρικό), "Κατάλογοι 9-Οι ορισμοί" (1994-ποιητική ενότητα), "Η αρχή της ζωής" (1995-θεατρικό έργο, που ανέβηκε την ίδια χρονιά από τον Στέφανο Λαζαρίδη στο Θέατρο του Νότου), "Η ζάλη των ζώων πριν τη σφαγή" (2000 -θεατρικό έργο σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά στο Θέατρο του Νότου), "Λήθη και άλλοι τέσσερις μονόλογοι" (2000 -ο μονόλογος "Λήθη" ανέβηκε το 1998 στο Παρίσι, στο Petit Odeon, από τον J.-C. Bailly, το 2001 στο Theatre de Bobigny από την A. Dimitriadis και το 2002 στο θέατρο Άττις από τον Θ. Τερζόπουλο), "Κατάλογοι 10-12" (2002-ποιητική ενότητα), "Ανθρωπωδία 1" και "Ανθρωπωδία 7" (2002 -Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2003), "Διαδικασίες διακανονισμού διαφορών" (2003 -θεατρικό έργο σε σκηνοθεσία Γιώργου Λάνθιμου που ανέβηκε στον Εξώστη του Θεάτρου του Νότου), κ.ά. Παράλληλα ασχολήθηκε συστηματικά με τη μετάφραση πεζογραφημάτων των Jean Genet, Georges Bataille, Witold Gombrowicz, Maurice Blanchot, Gerard de Nerval, Balzac, Bernard-Marie Koltes, καθώς και τη μετάφραση θεατρικών έργων των Μολιέρου, Ευρυπίδη, J. Genet, G. Courteline, Tennessee Williams, Σαίξπηρ για διάφορα θέατρα. Μετά το 1980 συνεργάστηκε στενά με τις εκδόσεις "Άγρα", που έχουν εκδώσει το μεγαλύτερο μέρος του έργου του και, πιο πρόσφατα, με τις εκδόσεις "Σαιξπηρικόν" της Θεσσαλονίκης. Το ιστολόγιό του στο διαδίκτυο είναι: http://dimitrisdimitriadis.wordpress.com.

H Φωτεινή Τσαλίκογλου σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης και ειδικεύτηκε στην Κλινική Ψυχολογία. Είναι συγγραφέας και καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, όπου διδάσκει τα μαθήματα 'Κλινική Ψυχολογία μέσα από τη Λογοτεχνία και την Τέχνη' και 'Εγκληματολογική Ψυχολογία: Κλινικές Εφαρμογές'. Είναι συγγραφέας πολλών επιστημονικών βιβλίων και δοκιμίων, όπως "Σχιζοφρένεια και φόνος (Αναζητώντας τον χαμένο παράδεισο)", "Μυθολογίες βίας και καταστολής", "Ο μύθος του επικίνδυνου ψυχασθενή", "Ψυχο-λογικά (Οι παγίδες του αυτονόητου)", "Ψυχολογία της καθημερινής ζωής (H κουλτούρα του εφήμερου)", "Η ψυχή στη χώρα των πραγμάτων", "Το μέλλον ανήκει στην έκπληξη". Έχει γράψει το διαλογικό βιβλίο ''Μήπως;'' (μαζί με την Μαργαρίτα Καραπάνου), το ''Δε μ' αγαπάς, μ' αγαπάς: Tα παράξενα της μητρικής αγάπης", τα γράμματα της Μαργαρίτας Λυμπεράκη προς την κόρη της Μαργαρίτα Καραπάνου, καθώς και το παραμύθι "Η νεράιδα της γης" (με εικονογράφηση του Αλέξη Κυριτσόπουλου). Είναι συγγραφέας των μυθιστορημάτων "Η κόρη της Ανθής Αλκαίου", "Εγώ, η Μάρθα Φρόυντ", "Έρως φαρμακοποιός", "Ονειρεύτηκα πως είμαι καλά", "Το χάρισμα της Βέρθας" (υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών 2010 του ΕΚΕΒΙ), "Όλα τα ναι του κόσμου", "Το Ευτυχισμένο Νησί", "8 ώρες και 35 λεπτά", "Η μετακόμιση". Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες όπως αγγλικά, ιταλικά, γερμανικά, τούρκικα και κυκλοφορούν σε Ευρώπη και Αμερική. Το μυθιστόρημα "8 ώρες και 35 λεπτά" (The Secret Sister), που κυκλοφορεί στην Ευρώπη και την Αμερική, διακρίθηκε από το World Literature Today ως ένα από τα πιο αξιοπρόσεκτα μεταφρασμένα βιβλία του 2015. Η ιταλική του μετάφραση (Sorella segreta) από τον Maurizio de Rosa, τιμήθηκε με το Κρατικό βραβείο μετάφρασης έργου ελληνικής λογοτεχνίας σε ξένη γλώσσα. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

Η Λεία Βιτάλη γεννήθηκε στην Αθήνα και κατάγεται από την Κωνσταντινούπολη. Έχει εκδώσει τέσσερα μυθιστορήματα ("Άννα Χ.", "Η κοιλιά της μεταφράστριας", "Η τρομοκρατία της μνήμης," "Το παραμύθι του μεγάλου φόβου"), δύο συλλογές διηγημάτων ("Η μυρωδιά του μαύρου", "Σκοτεινές μητέρες") και έχει γράψει οκτώ θεατρικά έργα ("Ευάννα", "Τζιν Φιζζ", "Ροστμπίφ", "Θηρία στην αποθήκη", "Το γεύμα", "Το μεγάλο παιχνίδι", "Αγάπα με!", "Μαμά μου"). Έργα της έχουν ανέβει στην Αθήνα, στη�� Κύπρο και στο Λονδίνο. Έχει γράψει επίσης σενάρια για τον κινηματογράφο, την τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Σπούδασε Νομικά, Ψυχολογία και Δημοσιογραφία. Έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος και κειμενογράφος. Έχει τιμηθεί με το Πανευρωπαϊκό Βραβείο Rizzoli για τη δουλειά της ως κειμενογράφου, με το Μέγα Βραβείο Μυθιστορήματος Τρανούλη για το ιστορικό μυθιστόρημά της "Το παραμύθι του μεγάλου φόβου" και δύο φορές με το Κρατικό Βραβείο Θεατρικού Έργου για τα έργα της "Ροστμπίφ" και "Το γεύμα".

H Χρύσα Σπηλιώτη (1965-2018) γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, παρακολούθησε μαθήματα αυτοσχεδιασμού στη Γαλλία και εργάστηκε για πολλά χρόνια ως ηθοποιός στο θέατρο και την τηλεόραση (πρώτη της τηλεοπτική σειρά: "Καρέ της ντάμας", Mega, 1997). Υπήρξε από τα βασικά στελέχη του Ανοιχτού Θεάτρου του Γιώργου Μιχαηλίδη και του Θεάτρου της Άνοιξης. Συνεργάστηκε με σημαντικούς σκηνοθέτες (Μ. Βολανάκη, Γ. Σεβαστίκογλου, Γ. Μιχαηλίδη, Γ. Χουβαρδά, Β. Θεοδωρόπουλο, κ.ά.), καθώς και με το Θέατρο του Νότου, το Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας, το Εθνικό Θέατρο, την Ελεύθερη Σκηνή, κ.ά. Συμμετείχε σε τηλεοπτικές σειρές και κινηματογραφικές ταινίες. Ως θεατρική συγγραφέας πρωτοεμφανίστηκε με το έργο "Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;", που ανέβηκε το 1997 στο Αμόρε-Θέατρο του Νότου και παίχτηκε σχεδόν σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο, όπως επίσης και στη Ν. Υόρκη, στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο, στο Άμστερνταμ και στην Κροατία. Μεταφράστηκε σε επτά γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, πολωνικά, πορτογαλικά, ολλανδικά και κροατικά) και εκπροσώπησε την Ελλάδα στο Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου στην Κροατία, το 2004. Άλλα έργα της που ανέβηκαν σε θεατρικές σκηνές είναι τα "Σκοτσέζικο Ντους", "Αγκά-σφι και φι", ο μονόλογος "Με διαφορά στήθους", καθώς και τα "Φωτιά και νερό" (παρουσιάστηκε στη Tristan Bates Theatre του Λονδίνου), "Ποιος κοιμάται απόψε;", "Το μάτι της τίγρης", "Η αληθινή σου ιστορία;", "Πόρτες", κ.ά. Τα θεατρικά της κείμενα κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Καστανιώτη και Σοκόλη. Η ίδια σκηνοθέτησε τα έργα της "Ποιος κοιμάται απόψε;" στο 104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης και "Αγκά-σφι και φι" σε δυο διαφορετικές παραστάσεις (ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας και Altera Pars στην Αθήνα). Το 2008 εκδόθηκε η συλλογή διηγημάτων της "Χαμένο δίκιο" (εκδ. Κέδρος). Μεταξύ 2011-2013 διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (ITI) και μεταξύ 2015-2018 μέλος του ΔΣ στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, ως εκπρόσωπος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Έχασε τη ζωή της μαζί με το σύζυγό της Δημήτρη Τουρναβίτη, στις φλόγες της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι Αττικής, στις 23 Ιουλίου 2018.

Ο Bαγγέλης Χρόνης γεννήθηκε το 1947 στην Σταυρούπολη Ξάνθης. Σπούδασε Αγγλική Γλώσσα στο Oxford School of English και Ναυτιλιακά στο City of London Polytechnic. Υψηλό στέλεχος του Ομίλου Λάτση από το 1971 και Μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Λάτση. Άρχων Μαΐστωρ του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, τιμηθείς για την κοινωφελή του δράση.

Η Μαριγώ Αλεξοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και αποφοίτησε το 1998. Συνέχισε τις σπουδές της στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Τμήματος Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης, όπου και εκπόνησε τη διατριβή της (Ph.D). Ο «Νόστος στην αρχαία ελληνική τραγωδία» αποτελεί το θέμα με το οποίο ασχολήθηκε στη διατριβή της και στη μονογραφία της (τίτλος: Το θέμα της επιστροφής στην πατρίδα στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία: Ο Νόστος των επικών ηρώων), που κυκλοφόρησε από τον αγγλικό εκδοτικό οίκο Edwin Mellen Press (www.mellenpress.com). Έχει διδάξει αρχαίο ελληνικό θέατρο στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Εργάζεται ως φιλόλογος στη Σχολή Μωραΐτη. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς στα λογοτεχνικά περιοδικά Δέκατα, Η λέξη, Ποίηση, Ποιητική, στην εφημερίδα Η Αυγή, καθώς και στις ηλεκτρονικές λογοτεχνικές επιθεωρήσεις Poema, Poeticanet και diastixo.gr. Ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε πολλές ελληνικές ανθολογίες και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά, τα ιταλικά και τα δανέζικα. Έχει δημιουργήσει την ιστοσελίδα https://www.facebook.com/po¬etrycafe.marathi/. (φωτογραφία: Χάρης Παπαδημητρακόπουλος)

Ο Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης γεννήθηκε το 1967 στις Σέρρες. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή της Αθήνας και στη Δραματική Σχολή Βεάκη. Εργάστηκε τρία χρόνια ως ηθοποιός σε παραστάσεις των Θόδωρου Τερζόπουλου, Πέπης Οικονομοπούλου, Γιάννη Τσαρούχη, Μίνωα Βολανάκη, Σταμάτη Φασουλή και του Θεατρικού Οργανισμού Μορφές. Κατοικεί στην Άνω Πεύκη. Το πρώτο του βιβλίο - "Οι τέσσερις τοίχοι", 2000 - τιμήθηκε με το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου πεζογράφου του περιοδικού "Διαβάζω", μεταφράστηκε στα ιταλικά (Crocetti Editore 2002), στα γαλλικά (Albin Michel 2003), στα ισπανικά (Editiones Tempora 2004), στα αγγλικά (Marion Boyars 2006) και στα πορτογαλικά (Babel 2010). Στη Γαλλία κέρδισε το βραβείο "Laure Bataillon" ("το καλύτερο ξένο βιβλίο της χρονιάς στην καλύτερη μετάφραση") από κοινού με τον μεταφραστή του Michel Volkovitch ενώ στην Αγγλία έφτασε στην τελική εξάδα για το Independent Foreign Fiction Prize 2007. To δεύτερο μυθιστόρημά του, "Ο φιλοξενούμενος" (Το Ροδακιό), κυκλοφόρησε το 2004 και εκδόθηκε επίσης στα αγγλικά από τις εκδόσεις Marion Boyars, με τίτλο "Stolen Time". Το μονόπρακτο "Μεταμφίεση" (Ιανός, 2004) παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο πρόγραμμα θεατρικών μονολόγων της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, το 2003, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάκου, με ερμηνεύτρια τη Ράνια Οικονομίδου, το θεατρικό "Λα Πουπέ" ανέβηκε στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας (2008) και στο ΔΗΠΕΘΕ Σερρών (2012) και το έργο για εφήβους "Στην οθόνη φως" (Το Ροδακιό, 2011) ανέβηκε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών σε σκηνοθεσία Σοφίας Βγενοπούλου. Στην πεζογραφική του παραγωγή, ακολούθησαν, η συλλογή διηγημάτων "Φυσικές ιστορίες" (Το Ροδακιό, 2006) και το μυθιστόρημα "Το ελάχιστο ίχνος" (Το Ροδακιό, 2013, που χρηματοδοτήθηκε από το γαλλοελληνικό πρόγραμμα στήριξης συγγραφέων ΕΚΕΒΙ-CNL, 2012-2013). Διηγήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε θεματικές ανθολογίες και έχουν δημοσιευτεί στον Τύπο και σε λογοτεχνικά περιοδικά.

Ο Κωνσταντίνος Τζαμιώτης γεννήθηκε στη Λάρισα το 1970 και σήμερα ζει στην Αθήνα. Σπούδασε κινηματογράφο. Εργάστηκε στην τηλεόραση, στη διαφήμιση και στον κινηματογράφο. Διηύθυνε την πολιτιστική έκδοση "Highlights". Έχει γράψει τα βιβλία: "Η συνάντηση" (νουβέλα, Ίνδικτος, 2002), "Βαθύ πηγάδι" (μυθιστόρημα, Ίνδικτος, 2003), "O βαθμός δυσκολίας" (μυθιστόρημα, Ίνδικτος, 2004), "Παραβολή" (νουβέλα, Καστανιώτης, 2006), "Η εφεύρεση της σκιάς" (μυθιστόρημα, Καστανιώτης, 2008), "Τερματικός σταθμός" (θεατρικό έργο, Εξάρχεια, 2015), "Η πόλη και η σιωπή" (μυθιστόρημα, Καστανιώτης, 2013), "Το πέρασμα" (μυθιστόρημα, Μεταίχμιο, 2016), "Μια εξαιρετικά απλή δουλειά" (θεατρικό έργο, Εξάρχεια, 2017), "Ίσως την επόμενη φορά" (μυθιστόρημα, Μεταίχμιο, 2017), και έχει λάβει μέρος σε συλλογικά, θεματικά λογοτεχνικά εγχειρήματα. Το πρώτο του θεατρικό έργο "Ουδέτερη ζώνη" απέσπασε Κρατικό Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου θεατρικού συγγραφέα. Το μυθιστόρημά του "Το πέρασμα" το βραβείο The Athens Prize for Literature του περιοδικού "(δέ)κατα", το 2017. Το θεατρικό έργο του "Μια εξαιρετικά απλή δουλειά" περιλήφθηκε στην Ευρωπαϊκή Ανθολογία Θεάτρου. Κείμενά του καθώς και άρθρα για θέματα πολιτισμού και σύγχρονης τέχνης έχουν μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες.

Ο Σταμάτης Λ. Πολενάκης (εγγονός του σιφνιού γελοιογράφου Σταμάτη Πολενάκη και γιος του Λέανδρου Πολενάκη), γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970. Σπούδασε στο τμήμα Ισπανικής Λογοτεχνίας του Universidad Complutense της Μαδρίτης. Είναι ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Έχει δημοσιεύσει τις ποιητικές συλλογές "Το χέρι του χρόνου" (Ομβρος, 2002), "Τα γαλάζια άλογα του Φραντς Μαρκ" (Οδός Πανός, 2006), "Νοτρ Νταμ" (Οδός Πανός, 2008), "Τα σκαλοπάτια της Οδησσού" (Μικρή Άρκτος, 2012), "Η ένδοξη πέτρα" (Μικρή Άρκτος, 2014), "Τα τριαντάφυλλα της Μερσέδες" (Μικρή Άρκτος, 2016), που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο ποίησης, από κοινού με τη συλλογή "Οι ομοτράπεζοι της άλλης γης" της Χλόης Κουτσουμπέλη, και με το βραβείο ποίησης του περιοδικού "Ο Αναγνώστης", 2017. Έχει δημοσιεύσει ποιήματα σε λογοτεχνικά περιοδικά ("Το δέντρο", "(δε)κατα", "Ποιητική", "Poetry Review") και ανθολογίες ("Cross-Section", "Austerity Measures", κ.ά.). Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά από τον Γιάννη Γκούμα και κυρίως από τον Richard Pierce, στα ισπανικά, στα ιταλικά και στα γερμανικά. Έχει μεταφράσει από τα ισπανικά τα θεατρικά έργα "Chat" (σε ομαδική μετάφραση) και "Η τρυφερή σου μολότωφ" του Γκουστάβο Όττ (Εκδόσεις Λαγουδέρα, 2008). Είναι συγγραφέας του μονολόγου "Το τελευταίο όνειρο της Έμιλυ Ντίκινσον", που παρουσιάστηκε το 2007 στο πλαίσιο του Θεατρικού Αναλογίου (διοργάνωση: ΙΤΙ UNESCO) (ερμηνεία: Ιωάννα Τσιριγκούλη, σκηνοθεσία: Έφη Θεοδώρου) και το 2008 (ερμηνεία: Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, σκηνοθεσία: Σωτήρης Καραμεσίνης) στο Φεστιβάλ Ελληνικού Έργου HSBC. Το Δεκέμβριο του 2010 το έργο μεταδόθηκε από το Radio Romania Cultural στη Ρουμανία, σε ερμηνεία της Valeria Seciu, ενώ το Σεπτέμβριο του 2011 εκπροσώπησε τη Ρουμανία στο 63ο Διεθνές Φεστιβάλ Ραδιοφώνου και Τηλεόρασης Prix Italia, στο Τορίνο. "Το τελευταίο όνειρο της Έμιλυ Ντίκινσον" έχει μεταφραστεί στα αγγλικά από τον Richard Pierce, στα γαλλικά από την Μυρτώ Γόντικα και στα ρουμανικά από την Cezaria Udrescu. Τον Μάιο του 2012 παρουσιάστηκε στα αγγλικά στο θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, σε σκηνοθεσία Αθηνάς Στούρνα και ερμηνεία της ηθοποιού Monica McShane. Το έργο "Ψαρόσουπα" παρουσιάστηκε το 2009 στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου στο πλαίσιο των "Αναγνώσεων" (σκηνοθεσία: Ελένη Γεωργοπούλου), με τους ηθοποιούς Μάνο Βακούση, Δημήτρη Πιατά, Αιμιλία Βάλβη και Μαρία Τσιμά. Η "Ψαρόσουπα" έχει μεταφραστεί στα γαλλικά από την Jacqueline Razgonnikoff. Το 2010 ο Θίασος Ωκύπους ανέβασε το θεατρικό του έργο "Βερολίνο" στο Παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης στο Ναύπλιο και στο Θέατρο Φούρνος στην Αθήνα (ερμηνεία: Ιλιάνα Παζαρζή, Δημήτρης Καραμπέτσης, σκηνοθεσία: Αθηνά Στούρνα). Το "Βερολίνο" έχει μεταφραστεί στα Γαλλικά από την Jacqueline Razgonnikoff. Τον Ιούλιο του 2009 προσκλήθηκε ως υπότροφος στο Κέντρο Συγγραφέων και Μεταφραστών της Βαλτικής, στο νησί Γκότλαντ της Σουηδίας. Το Σεπτέμβριο του 2009 συμμετείχε στην συνάντηση θεατρικών συγγραφέων "Dramaticulas" στο Μπουένος Άιρες με την ανάγνωση του έργου "Βερολίνο" στα ισπανικά. Επίσης, ποιήματά του διαβάστηκαν στη Σάλτα (Β. Αργεντινή) στο Casa de Hernandez- Museo de la Ciudad. Το έργο του "Χειμωνιάτικο ταξίδι" παρουσιάστηκε τον Σεπτέμβριο του 2016 στο Θέατρο Τέχνης, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ "Αναλόγιο" (ερμηνεία: Νίκος Αναστασόπουλος, Ιλιάνα Παζαρζή, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, σκηνοθεσία: Αθηνά Στούρνα). Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

Η Μαρία Γιαγιάννου (1978) γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ, Πολιτιστική Διαχείριση και Φιλοσοφία της Τέχνης. Επιμελείται εικαστικές εκθέσεις και άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις και παραδίδει σεμινάρια για τον οπτικό πολιτισμό. Έχει εκδώσει εννιά βιβλία: τρία πεζογραφήματα, τρία θεατρικά έργα, δύο αισθητικά δοκίμια και μία συλλογή πεζοποιημάτων. Στη σκηνή έχουν ανέβει έξι θεατρικά της κείμενα. Το 2014 διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. του ΕΚΔΙΘ (Ελληνικό Κέντρο Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου). Κείμενά της πάνω στη δουλειά εικαστικών καλλιτεχνών δημοσιεύονται σε καταλόγους εκθέσεων. Διατηρεί το μπλογκ Η γραπτομηχανή της Μ. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Ο Τσιμάρας Τζανάτος σπούδασε Σκηνοθεσία Κινηματογράφου, Θέατρο και Ιστορία της Τέχνης (Ε. Βακαλό). Δούλεψε ως ηθοποιός στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Από το 1985 εργάστηκε ως ραδιοφωνικός παραγωγός και ως δημοσιογράφος σε έντυπα και περιοδικά. Τα τελευταία χρόνια εργάστηκε στην τηλεόραση ως αρχισυντάκτης ή ως κειμενογράφος. Ως θεατρικός συγγραφέας εμφανίστηκε το 2004 με το κείμενο "Έξοδος" στο συλλογικό έργο "Ονείρου Οδύσσεια" (Κ.Θ.Β.Ε.) και το 2009 με το "Μαζί ποτέ". Το 2012 έγραψε το θεατρικό έργο "Πόσα ζώα χωράει ένας άνθρωπος?!" Το 2013 παρουσιάστηκε στο Εθνικό Θέατρο ("Αναγνώσεις 2013") το κείμενό του "Εκκρεμότητα". Την ίδια χρονιά παρουσιάστηκε το έργο του Κ, που γράφτηκε για να παιχτεί από τους ίδιους τους κρατούμενους στον χώρο των φυλακών Κορυδαλλού.

Ο Γιώργος Ψάλτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969. Η πρώτη του ποιητική συλλογή ("Επιστροφή στην ενιαία χώρα", Εκδόσεις Ίκαρος, 2008) περιλήφθηκε στη βραχεία λίστα για το Βραβείο Πρωτοεμφανιζομένου Συγγραφέα 2009 του περιοδικού "Διαβάζω". Η δεύτερη, "Μη σκάψετε παρακαλώ εδώ είναι θαμμένος ένας σκύλος", κυκλοφόρησε το 2011, επίσης από τον Ίκαρο. Έγραψε το λιμπρέτο "Η ώρα του Μυστικού Δείπνου" και τα στάσιμα για τα "Κατά Μάρκον Πάθη" για μουσικά έργα του Φ. Τσαλαχούρη που παρουσιάστηκαν το 2012 και το 2016 στο Μουσείο Μπενάκη. Το 2015 παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Θεατρικού Αναλογίου στο Θέατρο Τέχνης το έργο του "Σπόροι παπαρούνας" (Εκδόσεις Κουκούτσι). Το 2017 κυκλοφόρησε το ποιητικό βιβλίο του "Εσένα". Περισσότερα για τον ίδιο στο www.gpsaltis.gr

Ο Θωμάς Τσαλαπάτης γεννήθηκε το 1984 στην Αθήνα. Σπούδασε στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Είναι ποιητής, θεατρικός συγγραφέας & κριτικός λογοτεχνίας (εφημερίδες "Εποχή" και "Εφημερίδα των Συντακτών"). Το 2007 έγραψε και συν-σκηνοθέτησε το θεατρικό έργο "Όλα τα ρολόγια της πόλης ή ο γέρος και η φωτοτυπία". Από το 2009 έως το 2013 ασχολήθηκε με τη Stand Up Comedy, ανεβάζοντας παραστάσεις όπως "Ο Μαρκήσιος Ντε Σαντ για παιδιά" και "Αυνανισμός και μισαλλοδοξία: μια ιστορία έρωτα και Stand Up", σε συναυλιακούς χώρους, θέατρα, μπαρ, φεστιβάλ, καταλήψεις, κλπ. Το πρώτο του βιβλίο ποίησης, "Το ξημέρωμα είναι σφαγή Κύριε Κρακ" (Εκάτη, 2011), βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα (από κοινού με τη συλλογή "Ιπποκράτους 15" του Θωμά Ιωάννου). Ακολούθησε η συλλογή "Άλμπα" (Εκάτη, 2015), που εκδόθηκε το 2017 στη Γαλλία σε μετάφραση της Nicole Chaperon (δίγλωσση έκδοση, Editions Desmos - Le Lien), διασκευάστηκε για το θέατρο και παραστάθηκε στο Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης. Το 2017 εξέδωσε τα θεατρικά κείμενα "Πνιγμός/Ανκόρ" (εκδ. Μωβ Σκίουρος), μια παραγγελία του Θ. Τερζόπουλου για το Θέατρο Άττις. Από τις εκδόσεις Εκάτη κυκλοφορεί ένα βιβλίο ποιημάτων του W.B. Yeats που μετέφρασε από τα αγγλικά μαζί με τον Μιχάλη Παπαντωνόπουλο. Τον Μάιο του 2018 κέρδισε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία της ποίησης του Premio InediTO - Colline di Torino για την ανέκδοτη ποιητική ενότητα "Περιστατικά" Circostanze σε μετάφραση στα Ιταλικά της Viviana Sebastio. Το σύνολο των κειμένων του περιλαμβάνονται στο ιστολόγιο "Groucho Marxism" (http://tsalapatis.blogspot.com).

O Φοίβος Μπότσης γεννήθηκε το 1980. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και το Παρίσι. Ασχολήθηκε ιδίως με το Συνταγματικό Δίκαιο και τη Διεθνή Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Διακρίθηκε στον διαγωνισμό νέων σεναριογράφων των Mega/Filmnet και συνεργάστηκε με τους Μ. Ρέππα και Θ. Παπαθανασίου (Safe sex, Tv Series, 2004-2007). Το 2008 τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο για νέους θεατρικούς συγγραφείς ("Φλαμίνγκος").

Η Νίνα Ράπη γράφει θεατρικά, διηγήματα και δοκίμια. Στα θεατρικά της συγκαταλέγονται τα: "Splinters", "(Α)βεβαιότητες", "Άγριες νότες"/"Wild Beats", "Kiss the Shadow", "Reasons to Hide", "Edgewise"/"Ακροβασία", "Angelstate", "Lovers", "Dreamhouse", "Dance of Guns", "Ithaka" καθώς και τα μικρού μήκους "Mrs Jones' matters", "Gentle Persuasion", "Tricky and Josie's Restrooms". Ορισμένα έχουν βραβευτεί ή διακριθεί και όλα έχουν παρουσιαστεί σε χώρους όπως: Southbank Centre, Soho theatre, Lyric studio, Tristan Bates, ICA, Riverside studios, Gielgud theatre (Λονδίνο), Εθνικό θέατρο (Αναλόγιο), Ινδία (πρώτο βραβείο BITS Festival), Estaca Zero Teatro, Πορτογαλία. Μελέτες για τα έργα της και δικά της δοκίμια εκδόθηκαν από Cambridge University Press, Routledge, Mimesis Edizioni, Cambridge Scholars Press, Harwood Academic Press κ.α. Δίδαξε Δημιουργική/Θεατρική Γραφή στα Πανεπιστήμια του Λονδίνου και του Γκρίνουιτς για πολλά χρόνια. Διετέλεσε επίσης Ιδρύτρια και Αρχισυντάκρια του πρωτοποριακού λογοτεχνικού περιοδικού Brand Literary Magazine. Το 2014 κυκλοφόρησε και η τελευταία της συλλογή διηγημάτων "Κατάσταση φούγκας" (Κέδρος). Επίσης το 2014 ανέβηκαν οι "Άγριες νότες" στο θέατρο Αγγέλων Βήμα και το λιμπρέτο της Raven στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. www.ninarapi.com

Ο Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Ασχολήθηκε με την παραγωγή ταινιών Super 8 (μικροσκοπικών σιωπηλών ντοκιμαντέρ, χωρίς σενάριο, που δημιουργούν άχρονες εικόνες), και με την προβολή τους, μέσω της Ομάδας Κίνε, σε αυτοσχέδιους χώρους (ταράτσες, ιδιωτικούς χώρους), σε αίθουσες τέχνης και σε εγκαταστάσεις σύγχρονης τέχνης της Αθήνας. Το σενάριό του για ταινία μικρού μήκους "Συνάντηση δύο διηγημάτων του Ιωάννη Μ. Δαμβέργη" βραβεύτηκε από το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου το 2006 στο πλαίσιο του διαγωνισμού διασκευασμένου σεναρίου εκείνης της χρονιάς. Το θεατρικό του έργο "Αντίσκυλος", σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αμπατζή, παρουσιάστηκε στο Θεατρικό Αναλόγιο Νέων Δημιουργών του Εθνικού Θεάτρου, στο Σύγχρονο Θέατρο Αθηνών, τον Μάρτιο του 2009. Η ταινία "Παγόνι" (Super 8/video, 2003/2013), συμμετείχε τον Οκτώβριο του 2013 στην 4η Μπιενάλε της Αθήνας, στην οδό Σοφοκλέους, με τίτλο Agora. Έλαβε μέρος στη documenta 14, το 2017, με δύο έργα: "Ανέστης" (φιλμ Super 8 μεταγραμμένο σε ψηφιακό βίντεο 3', δύο χειροποίητα σκληρόδετα βιβλία με πρωτότυπο κείμενο και φωτογραφίες stills από βίντεο αρχείου), βασισμένο στο μυθιστόρημα "Το θολάμι" του Νίκου Κάσδαγλη (Μουσείο Μπενάκη), και "Woyzeck" (φιλμ Super 8 μεταγραμμένο σε ψηφιακό βίντεο 23' χωρίς ήχο, τρία χειροποίητα σκληρόδετα βιβλία με πρωτότυπο κείμενο), βασισμένο στο έργο του Μπύχνερ (Neue Galerie, Kassel). Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά ("Ποιητική") και έχουν περιληφθεί σε ανθολογίες ("Futures: Poetry of the Greek Crisis", μτφρ. & επιμ. Θοδωρής Χιώτης, εκδ. Penned in the Margins, 2015). Απο το 2015 αρθρογραφεί για θέματα βιβλίου και λογοτεχνίας στο ένθετο "Τέχνες και Γράμματα" της εφημερίδας "Η Καθημερινή". Το πρώτο του μυθιστόρημα, "Ιάκωβος" (Αντίποδες, Δεκέμβριος 2016), εvισχύθηκε στη φάση της συγγραφής του από το κοινό Πρόγραμμα Eνίσχυσης Συγγραφέων, Μεταφραστών και Εκδοτών του ελληνικού και του γαλλικού Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ-CNL), 2011-2013.

Ο Δημήτρης Σδρόλιας/ Ιάσονας Σίγμα (Ιάσων Σίγμα αποτελεί καλλιτεχνικό ψεδώνυμο) είναι φιλόσοφος, ψυχοοντοαναλυτής, βραβευμένος ποιητής και συγγραφέας, διδάκτορας Φιλοσοφίας και Ψυχανάλυσης στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σπούδασε υποκριτική στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν (έχοντας παίξει στο μικρό και στο μεγάλο θέατρο της Επιδαύρου) και σολιστικό πιάνο στο Ωδείο Αθηνών και στην Ανώτατη Σχολή Μουσικών και Παραστατικών Τεχνών της Στουτγάρδης, με ρεσιτάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Γράφει θέατρο, ποίηση και πεζά (ελληνικά, αγγλικά) με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο "Ιάσονας Σίγμα". Το έργο του "Ένας Στρατιώτης που τον έλεγαν Λαβ/A Soldier named Love" απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Θεάτρου (2016), και ανέβηκε στη "Νέα Σκηνή-Νίκος Κούρκουλος" του Εθνικού Θεάτρου την Άνοιξη του 2018, σε συμπαραγωγή με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Νεφέλη. Το φιλοσοφικό του σύγγραμμα "Cogito Mortis: Από τον θάνατο του υποκειμένου στο υποκείμενο του θανάτου", το μανιφέστο του μετα-μεταμοντερνισμού για την τέχνη, τη φιλοσοφία, την επιστήμη και την ψυχανάλυση, βασισμένο στη διδακτορική του διατριβή, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Νήσος με πρόλογο της Ελένης Ποταμιάνου, και συμπεριλήφθηκε στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Πρίνστον στο τμήμα της Μοντέρνας Φιλοσοφίας. Η ποιητική του σύνθεση "Χρονοσωμα" συμπεριλήφθηκε στις βραχείες λίστες του Αναγνώστη για το έτος 2014 στην κατηγορία Πρωτοεμφανιζόμενοι-Ποίηση, ενώ η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ τον παρουσίασε στο ευρύ κοινό συνομιλώντας με το "Χρονοσωμα" με σπαράγματα από όλο της το έργο σε ένα για πρώτη φορά, στο βιβλιοπωλείο "Επί Λέξει", υβριδικό, ποιητικό πείραμα. Ποίησή του έχει βραβευτεί (Α΄ Βραβείο) στο πλαίσιο των πενήντα χρόνων από τη γέννηση του Κωστή Παλαμά και από την International Art Society and Academy (Inerartia Festival 2013), ενώ ανήκει στους νικητές του διαγωνισμού διηγήματος ΛόγωΤέχνης, αφιερωμένος στον Κ.Π. Καβάφη. Το ποίημά του "Πλαστική κούκλα μιλάει" έχει μελοποιηθεί για σοπράνο και πέντε όργανα από τον Ιωάννη Παπαδόπουλο και παρουσιάστηκε στην αίθουσα Fanny-Hensel Saal της Ανώτατης Σχολής Μουσικών Τεχνών του Αμβούργου. Τα θεατρικά του έργα "Θόρυβος" και "Μακιγιάζ" έχουν επαινεθεί και βραβευτεί (Α’ Βραβείο) από τον Διαγωνισμό Κρατικών Βραβείων του Υπουργείου Πολιτισμού και την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών αντίστοιχα, ενώ ο "Θόρυβος" παρουσιάστηκε από την Bijoux de Kant στο Θέατρο Τέχνης τον Οκτώβριο του 2014 (Analogio Festival) και το "Μακιγιάζ" στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης τον Ιανουάριο του ίδιου έτους. Κυκλοφορούν σε μορφή βιβλίου, μαζί με άλλα πέντε έργα, στον τόμο "Θόρυβος, Έργα 2009-2016". Η ποιητική του σύνθεση "Μ.Ε.Μ.: Το σωματίδιο του έρωτα", είναι προλογισμένη από την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, ενώ τον Οκτώβρη του 2018 κυκλοφόρησε και η τρίτη ποιητική του σύνθεση, με τίτλο: "Έλλιπον: Τα χίλια και ένα πρόσωπα του Θανάτου", από τις Εκδόσεις Θράκα. Μιλάει Αγγλικά, Γερμανικά, Γαλλικά και Ισπανικά.