Βιομηχανική επανάσταση. Βιομηχανική πόλη

O Λεονάρντο Mπενέβολο (1923-2017) υπήρξε αρχιτέκτονας, πολεοδόμος και ιστορικός της αρχιτεκτονικής. Δίδαξε στα Πανεπιστήμια της Pώμης, της Φλωρεντίας, της Bενετίας και του Παλέρμο. Με εξειδίκευση στο αστικό περιβάλλον, εργάστηκε επίσης για τον ανασχεδιασμό αρκετών ιταλικών πόλεων. Υπήρξε πολυγραφότατος. Ένα από τα σημαντικότερα έργα του, το Storia dell’archittetura moderna (Iστορία της Σύγχρονης Aρχιτεκτονικής), κυκλοφόρησε σε περισσότερες από 18 εκδόσεις και μεταφράστηκε σε έξι γλώσσες. Άλλα βιβλία του: Una introduzione all’architettura (Eισαγωγή στην Aρχιτεκτονική), Storia dell’architettura del Rinascimento (Iστορία της Aναγεννησιακής Aρχιτεκτονικής), Storia della citta (Iστορία της Πόλης), Storia della citta orientale (Iστορία της πόλης στην Aνατολή), La cattura dell’infinito (H σύλληψη του απείρου).

Ο Παντελής Λαζαρίδης (Θεσσαλονίκη 1941), αρχιτέκτων, εικαστικός, συγγραφέας και επιμελητής εκδόσεων, είναι ομότιμος καθηγητής αρχιτεκτονικής. Μαθήτευσε στο Εργαστήρι του ζωγράφου και καθηγητή του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Χρήστου Λεφάκη. Το 1968 έγινε επιστημονικός συνεργάτης, αργότερα, βοηθός και επιμελητής (έως το 1977) στην Έδρα Ζωγραφικής και το Εργαστήριο Εικαστικών Τεχνών του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Άρχισε να εκθέτει από την περίοδο 1963-1964 και συνέχισε με ομαδικές και ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα, την Ευρώπη και την Αμερική. Το 1976 συμμετέχει στη Διεθνή Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας. Έργα του βρίσκονται σε ατομικές και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Κατά τη διάρκεια της Χούντας έφυγε στο εξωτερικό όπου δίδαξε με διάφορες πανεπιστημιακές ιδιότητες στις Αρχιτεκτονικές Σχολές του Πανεπιστημίου της Γενεύης και του Πολυτεχνείου της Λωζάνης. Παράλληλα εργάστηκε ως ζωγράφος. Το 1972 έγινε καθηγητής στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου της Γενεύης. Κατά τη μεταπολίτευση επιστρέφει στην Ελλάδα και το 1977 εκλέγεται καθηγητής στην Έδρα Εισαγωγής στην Αρχιτεκτονική του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Από το 1974 ξεκινά έντονη συγγραφική και εκδοτική δραστηριότητα, προσδίδοντας ιδεολογική κατεύθυνση και κοινωνικό χαρακτήρα στην αρχιτεκτονική και πολεοδομική έρευνα. Κεντρικό αντικείμενο των βιβλίων και των μελετών που συνέγραψε, μετέφρασε, επιμελήθηκε και εξέδωσε είναι η πόλη: η πολυπλοκότητα των ανθρώπινων συμπεριφορών, η ποικιλία και οι αντιθέσεις της ζωής μέσα στο χώρο. Οι απόψεις του αυτές τον διαφοροποιούν από εκείνες που έθεταν στο κέντρο της αρχιτεκτονικής την αισθητική του κτιρίου. Το δημοσιευμένο έργο του μπορεί να διακριθεί σε δύο κατηγορίες. Σε κείμενα που έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και ανεξάρτητες εκδόσεις και σε κείμενα που εντάσσονται στο πλαίσιο οργανωμένων εκδοτικών σειρών, που ίδρυσε και διηύθυνε προβάλλοντας βασικά μελετήματα και θέσεις οι οποίες απουσίαζαν από την ελληνική αρχιτεκτονική βιβλιογραφία, μετατοπίζοντας το ενδιαφέρον από το τεχνοκρατικό και αισθητικό πεδίο στο κοινωνικό και πολιτικό. Παράλληλα με τις πανεπιστημιακές, συγγραφικές και ερευνητικές του δραστηριότητες ασχολήθηκε ήδη από τις αρχές του 1960 με τα κοινά και την πολιτική. Διετέλεσε Πρόεδρος (1984-1990) και αργότερα Πρύτανης (1998-2002) του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, αναπληρωτής πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ), γενικός γραμματέας λαϊκής επιμόρφωσης του Υπουργείου Παιδείας, γενικός γραμματέας ΕΟΤ. Έργα του έχουν εκτεθεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το Μουσείο Μπενάκη οργάνωσε το 2009 αναδρομική έκθεση της συνολικής καλλιτεχνικής του διαδρομής με τίτλο: "parkour"/στάσεις, παραβάσεις, ελιγμοί.