Βόλος 1881-1955

Ο Κώστας Ν. Λιάπης γεννήθηκε στον "μεγάλο" Αϊ - Γιώργη του Πηλίου. Σπούδασε στην Παιδαγωγικής Ακαδημία της Λάρισας κι εργάστηκε μέχρι τη συνταξιοδότησή του σε πολλά σχολεία της Μαγνησίας. Ασχολείται με τα γράμματα (στην πλατιά έννοια του όρου) από το 1955, με πρώτο βήμα τη βολιώτικη εφημερίδα Η Θεσσαλία, όπου έχει δημοσιεύσει μέχρι σήμερα χιλιάδες μικρά και μεγάλα κείμενα, που εκτείνονται από το χώρο του δημοσιογραφικού ρεπορτάζ ως τις περιοχές της λαογραφίας, της ιστορίας, της γλωσσολογίας και της λογοτεχνίας. Κείμενά του, όμως, από τους ίδιους αυτούς χώρους δημοσιεύονται χρόνια τώρα και σε πολλές άλλες εφημερίδες και κυρίως περιοδικά πολιτιστικής καλλιέργειας απ' όλη σχεδόν τη χώρα. Συνεργάστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα και με τον Κρατικό Ραδιοφωνικό Σταθμό Βόλου, όπου κι έχει πραγματοποιήσει πάνω από 500 παιδαγωγικές, ιστορικές και λαογραφικές εκπομπές. Στο ενεργητικό του καταγράφεται επίσης η συγγραφή 15 βιβλίων (ανάμεσα στα οποία και το πολυδιαβασμένο "Ώρες του Πηλίου"), και 15 ανατύπων με θέματα από την ιστορία, τη λαογραφία, τη λογοτεχνία και τη γλωσσολογία και επίκεντρο κυρίως το αγαπημένο του Πήλιο. Για μελέτες του έχει βραβευτεί σε πολλούς πανελλήνιους και πανθεσσαλικούς διαγωνισμούς, ενώ για το έργο του "Το γλωσσικό ιδίωμα του Πηλίου" έχει τιμηθεί με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών και της Γλωσσικής Εταιρείας της Ακαδημίας Αθηνών. Τέλος είναι μέλος διαφόρων πνευματικών ιδρυμάτων και σωματείων όπως η Εθνική Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, η Ελληνική Λαογραφική Εταιρεία, η Ένωση Δημοσιογράφων και Συγγραφέων Τουρισμού, η Εταιρεία Θεσσαλικών Ερευνών, κ.ά.

Ο Γιώργος Θωμάς είναι δάσκαλος και γραμματέας της Εταιρείας Θεσσαλικών Ερευνών. Ασχολείται εδώ και 37 χρόνια με την έρευνα της Ιστορίας και της Λαογραφίας και τη συγγραφή βιβλίων και μελετών.

Ο Δημήτρης Παλιούρας είναι αρχιτέκτων μηχανικός και προϊστάμενος στην 5η Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων του ΥΠΠΟ.

Ο Ευάγγελος Δ. Πρόντζας σπούδασε Οικονομικά, Πολιτικές Επιστήμες και Ιστορία στην Ελλάδα και τη Γαλλία. Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Σορβόννης στην Οικονομική Ιστορία. Επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου όπου διδάσκει Οικονομική Ιστορία. Αυτοτελή έργα του αποτελούν: "La monetarisation et la differenciation des cultures en Thessalie", (1987), 3 τ.· "Οικονομία και Γαιοκτησία στη Θεσσαλία, 1881-1912", (1992), 2 τ.· "Η αυθεντία του νομίσματος στην νεοελληνική κοινωνία", (1995)· "Οικονομικός προστατευτισμός και βαλκανική συνεργασία", (1996)· "Οικονομική Ιστορία. Ζητήματα μεθόδου και περιεχομένου", (1997)· "Οικονομικός εθνικισμός. Δοκίμιο στη νεοελληνική ιστορία", (1999)· (σε συνεργ. Π. Πετρίδη) "Δίκαιο, Ιστορία και Θεσμοί. Τιμητικό αφιέρωμα στον Νικόλαο Ι. Πανταζόπουλο", (2000).

Ο Μάρκος Ν. Ρούσσος Μηλιδώνης γεννήθηκε στη Σύρο το 1940. Τελείωσε τη Λεόντειο Σχολή Αθηνών. Πτυχιούχος της ελληνικής και γαλλικής φιλολογίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και θεολογίας του Πανεπιστημίου Innsbruck της Αυστρίας, από το οποίο έλαβε τον διδακτορικό τίτλο στην Εκκλησιαστική Ιστορία. Επέστρεψε στην Αθήνα το 1977 και το επόμενο έτος προσελήφθη στο τότε υπουργείο Πολιτισμού και Επιστημών, από το οποίο συνταξιοδοτήθηκε το 2007. Κύριο αντικείμενο της υπηρεσίας του ήταν η παρακολούθηση και ενίσχυση της διδασκαλίας των νέων ελληνικών σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Έχει δημοσιεύσει 22 βιβλία που αφορούν κυρίως στην Ιστορία της Καθολικής Εκκλησίας και των μοναχικών ταγμάτων της στην Ελλάδα. Μετέφρασε επίσης έξι βιβλία θεολογικού περιεχομένου από τα γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά και δημοσίευσε περί τις 180 μελέτες, ιστορικού πάντα περιεχομένου, σε έγκριτα ελληνικά και ξένα περιοδικά.

Η Ελένη Φεσσά - Εμμανουήλ γεννήθηκε στον Βόλο το 1943. Είναι απόφοιτος της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (1967) και διδάκτωρ αρχιτέκτων της ίδιας Σχολής (1990). Καθηγήτρια στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, διδάσκει ιστορία της θεατρικής αρχιτεκτονικής και σκηνογραφίας από το 1994 μέχρι σήμερα. Από το 1980 ασχολείται συστηματικά με την ιστορία της ελληνικής αρχιτεκτονικής του 20ού αιώνα. Περισσότερες από εκατό ερευνητικές και θεωρητικές μελέτες της είναι δημοσιευμένες σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά, σε πρακτικά συνεδρίων, σε εγκυκλοπαίδειες και σε συλλογικούς τόμους. Έχει συγγράψει οκτώ επιστημονικές μονογραφίες, από τις οποίες οι σημαντικότερες είναι το δίτομο έργο "Η αρχιτεκτονική του νεοελληνικού θεάτρου 1720-1940 (1994, έκδοση με χορηγία του Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου και του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών) και οι τρεις δίγλωσσες εκδόσεις (στα ελληνικά και αγγλικά): "Η ιδεολογική κρίση της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής, 1827-1940" (1987), "Κτίρια για δημόσια χρήση στη νεότερη Ελλάδα, 1827-1993, (1993, Παπασωτηρίου) και "Δοκίμια για τη νέα ελληνική αρχιτεκτονική (2001, έκδοση με χορηγία του Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου). Η τελευταία έκδοση τιμήθηκε με έπαινο της Διεθνούς Ακαδημίας Αρχιτεκτονικής σε διαγωνισμό που διοργανώθηκε στο πλαίσιο της 10ης Διεθνούς Τριενάλε Αρχιτεκτονικής (Σόφια, 2003). Το 1991 διετέλεσε αναπληρωτής Επίτροπος της Ελλάδας στην 5η Διεθνή Έκθεση Αρχιτεκτονικής στην Μπιενάλε της Βενετίας και υπεύθυνη για την έκθεση με τίτλο "Νέα Δημόσια Κτίρια των Δ. και Σ. Αντωνακάκη, Ν. Βαλσαμάκη και Α. Τομπάζη". Το 2002 επιμελήθηκε επιστημονικά και συνέταξε, σε συνεργασία με την αρχιτέκτονα Τίνα Καραπιπέρη, τα κείμενα της ελληνικής συμμετοχής στο CD-ROM με τίτλο "Η ανακάλυψη της σύγχρονης αρχιτεκτονικής στο Παρίσι, το Λονδίνο και την Αθήνα. Εικονικές και πραγματικές διαδρομές", το οποίο πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης "Culture 2000" από την γαλλική εταιρία ARVHA, την αγγλική εταιρία ATAP και την ελληνική Εταρία Αρχιτεκτονικών και Πολεοδομικών Μελετών "Ομάδα 80" - Σωτήρης Παπαδόπουλος.

Ο Χαράλαμπος Γ. Χαρίτος είναι αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας της Εκπαίδευσης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και πρόεδρος του ίδιου Τμήματος. Διευθύνει το Εργαστήριο Εκπαιδευτικής (και Τοπικής) Ιστορίας και το Μουσείο Εκπαιδευτικής Ιστορίας (ΜΕΙ) στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Το ερευντικό του ενδιαφέρον κινείται στους χώρους της ιστορίας της εκπαίδευσης, της ιστορίας της προσχολικής αγωγής, της κοινωνικής ιστορίας, της τοπικής ιστορίας και της εκπαιδευτικής μουσειογραφίας. Μελέτες και άρθρα του για θέματα ιστορίας και παιδαγωγικής έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες, περιοδικά, επετηρίδες, πρακτικά συνεδρίων και σε αυτοτελείς εκδόσεις.