Δημοκρατία ή καπιταλισμός

Ο Γιούργκεν Χάμπερμας γεννήθηκε το 1929 στη μικρή πόλη Γκούμερσμπαχ της Γερμανίας. Σπούδασε φιλοσοφία στα Πανεπιστήμια του Γκέτινγκεν και της Βόννης. Βοηθός του Theodor Adorno στο Πανεπιστήμιο της Φραγκφούρτης από το 1956, διαδέχεται τον Max Horkheimer στην έδρα της φιλοσοφίας του ίδιου Πανεπιστημίου το 1964 και ενσαρκώνει τη δεύτερη γενιά της σχολής της Φραγκφούρτης. Διαφοροποιείται ωστόσο από τους δασκάλους του καθώς αρνείται τον πεσιμισμό τους και προσπαθεί με το έργο του να ανανεώσει τη συζήτηση για τη δημοκρατία, το διαφωτισμό και τον κριτικό ορθολογισμό. Παράλληλα με την ερευνητική του δραστηριότητα αρθρογραφεί στον Τύπο και παίρνει θέση σε όλα τα σημαντικά πολιτικά ζητήματα της εποχής του. Τη δεκαετία του '60 συνδέεται με τους ηγέτες του φοιτητικού κινήματος αλλά συγκρούεται μαζί τους όταν τάσσεται υπέρ του ριζοσπαστικού ρεφορμισμού. Από το 1971 ως το 1982 διευθύνει το Ινστιτούτο Max-Plank των κοινωνικών επιστημών και διδάσκει στα Πανεπιστήμια του Μάρμπουργκ και της Χαϊδελβέργης πλάι στον Gadamer. Το 1982 το Πανεπιστήμιο του Μονάχου αρνείται να τον εκλέξει καθηγητή, ενώ ο Τύπος της δεξιάς εξαπολύει εναντίον του οξύτατη δυσφημιστική εκστρατεία. Το 1983 επανεκλέγεται καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Φραγκφούρτης όπου και διδάσκει μέχρι σήμερα ως ομότιμος καθηγητής. Το 1986 αντιπαρατέθηκε έντονα με τους συντηρητικούς ιστορικούς οι οποίοι θεωρούσαν το ναζισμό ως μια αμυντική απάντηση στην εμφάνιση του κομμουνισμού. Τα τελευταία χρόνια, τόσο με τα βιβλία όσο και με τα άρθρα του, ασχολείται με τη σχέση μεταξύ της οικουμενικότητας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της πολυπολιτισμικότητας, με την κρίση του κράτους-έθνους, την παγκοσμιοποίηση, καθώς και με τα προβλήματα της βιοηθικής, του ρατσισμού, της μετανάστευσης και της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Ο Πολ Κρούγκμαν γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1953. Είναι καθηγητής οικονομικών και διεθνών σχέσεων στο Princeton, διδάσκει στο London School of Economics και είναι πολύ γνωστός ως αρθρογράφος των "New York Times". Τον Δεκέμβριο του 2008 του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών για την πρωτοποριακή εργασία του πάνω στο διεθνές εμπόριο. Η βράβευσή του με το μετάλλιο του John Bates Clark τον κατέστησε, το 1991, τον νεότερο επιστήμονα, τότε τριάντα επτά ετών, που συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο των υποψηφίων νομπελιστών για τις οικονομικές επιστήμες. Είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων, αρθρογράφος σε περιοδικά και εφημερίδες (όπως "Fortune", "New York Times", "Washington Post" και στο περιοδικό του Internet "Slate"). Στα ελληνικά δημοσιεύονται άρθρα του τακτικά στην εφημερίδα "Το Βήμα". O Κρούγκμαν θεωρείται ένας από τους βαθύτερους γνώστες της παγκόμιας οικονομίας και των μηχανισμών της. Αναγνωρίζεται ως το μεγαλύτερο ταλέντο στην παρουσίαση και ανάλυση του διεθνούς γίγνεσθαι και των οικονομικών δομών με τον πιο εύληπτο και προκλητικό τρόπο, που γεννά άμεση ευχαρίστηση στον αναγνώστη. Και όλα αυτά χωρίς να γίνεται η σκέψη του απλοϊκή. Ο ίδιος εντάσσεται στο ρεύμα του κριτικού ριζοσπαστικού κεϊνσιανισμού. Ο νομπελίστας Πωλ Σάμιουελσον τον χαρακτήρισε ως τον σημαντικότερο οικονομολόγο του 20ού και των αρχών του 21ου αιώνα. Στο ΜΙΤ αναδείχθηκε και ως ο πλέον αγαπητός οικονομολόγος καθηγητής στους νέους και στους διανοούμενους.

Ο Elmar Altvater γεννήθηκε την 24η Αυγούστου του 1938. Το 1970 συνίδρυσε το γερμανικό περιοδικό "Prokla". Zeitschrift fur kritische Sozialwissenschaft (περιοδικό για τις κριτικές κοινωνικές επιστήμες), του οποίου παραμένει συντάκτης. Από το 1971 υπήρξε καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Ινστιτούτο Otto Suhr του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου, μέχρι τη συνταξιοδότησή του στις 30 Σεπτεμβρίου του 2004. Συνεχίζει να εργάζεται στο Ινστιτούτο, συγγράφοντας άρθρα και βιβλία. Εκτός από ζητήματα θεωρίας της ανάπτυξης, χρεωστικής κρίσης και ρύθμισης των αγορών, επικεντρώνεται στις επιπτώσεις των καπιταλιστικών οικονομιών στο περιβάλλον. Ο Altvater είναι διάσημος επικριτής της "πολιτικής οικονομίας" και συγγραφέας πολλών έργων για την παγκοσμιοποίηση, καθώς και κριτικών του καπιταλισμού. Το βιβλίο του "The Limits of Globalization" (1996), που συνέγραψε με τη σύντροφό του Birgit Mahnkopf, αποτελεί έργο αναφοράς. Ο Altvater υποστήριξε τους Γερμανούς Πράσινους για αρκετό καιρό, αλλά μετά τη στρατιωτική επέμβαση στο Κόσοβο (την οποία το κόμμα έπρεπε να υποστηρίξει ως μέλος του κυβερνητικού συνασπισμού) διατήρησε μια αυξανόμενη κριτική αποστασιοποίηση. Υπήρξε μέλος της Επιτροπής Έρευνας "Παγκοσμιοποίηση της οικονομίας. Προκλήσεις και απαντήσεις (1999-2002)" του γερμανικού Κοινοβουλίου. Σήμερα είναι υποστηρικτής της ATTAC και του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ.

Ο Peter Bofinger γεννήθηκε το 1954. Από το 1992, είναι καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Βύρτσμπουργκ. Τον Αύγουστο του 1997 ήταν από τους πρωτεργάτες μιας πρωτοβουλίας 59 καθηγητών υπέρ του ευρώ, ενώ τον Αύγουστο του 2012 υποστήριξε, μαζί με τον Γιούργκεν Χάμπερμας και τον Γιούλιαν Νίντα-Ρύμελιν, μια σαφή αλλαγή πορείας της γερμανικής πολιτικής απέναντι στην κρίση του ευρώ. Από κοινού με επιφανείς Ευρωπαίους οικονομολόγους, είναι υπέρμαχος ενός συμφώνου για την απόσβεση των χρεών και μιας κοινής ευρωπαϊκής δημοσιονομικής πολιτικής. Από τον Μάρτιο του 2004, ο Bofinger είναι μέλος του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων της γερμανικής κυβέρνησης (των "σοφών της οικονομίας"), με αρμοδιότητα την αξιολόγηση των συνολικών οικονομικών εξελίξεων. Έχει δημοσιεύσει πολλά βιβλία, μεταξύ άλλων ένα καθιερωμένο εγχειρίδιο για τα οικονομικά, και τα "Wir sind besser als wir glauben" [Είμαστε καλύτεροι από όσο νομίζουμε] (2004) και "Ist der Markt noch zu retten?" [Σώζεται ακόμα η αγορά;] (2009), που σημείωσαν πολύ μεγάλη επιτυχία.

Ο Βόλφγκανγκ Στρεκ (Wolfgang Streeck) γεννήθηκε το 1946 στο Λέγκεριχ της Γερμανίας. Από το 1995 έως το 2014 ήταν διευθυντής του Ινστιτούτου Max Planck για την Κοινωνική Έρευνα στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας. Είναι μέλος της Ακαδημίας Επιστημών του Βερολίνου-Βραδεμβούργου, καθώς και της Academia Europaea. Έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια του Γουισκόνσιν, της Φρανκφούρτης, του Μπίλεφελντ, ενώ συμμετέχει σε πολλές διεθνείς ερευνητικές επιτροπές και έχει τιμηθεί επανειλημμένως για το έργο του.