Περιγραφή
Διεθνής κοινωνία υφίσταται όταν έχουν επικρατήσει ορισμένες κοινές αξίες και ορισμένοι κανόνες συμπεριφοράς στις σχέσεις μεταξύ των κρατών σε μια περιοχή ή παγκοσμίως, όταν δεν επικρατεί η συνεχής αντιπαλότητα (ο πόλεμος όλων εναντίων όλων) και όταν, παρά τις διαφορές και τις περιοδικές συγκρούσεις, υπάρχει ένα πλέγμα συνεργασίας, επικοινωνίας και επαφών μεταξύ των κρατών και των λαών τους. Διεθνής κοινωνία έχει υπάρξει σε περιφερειακό επίπεδο (π.χ. ο αρχαίος ελληνικός ή ινδικός κόσμος), σε επίπεδο μιας ηπείρου, όπως η Ευρώπη, από τη Συνθήκη της Βεστφαλίας (1648) και έπειτα, και σε παγκόσμιο επίπεδο στη σύγχρονη εποχή.
Στο πρώτο μέρος του βιβλίου εξετάζεται η έννοια της διεθνούς κοινωνίας και η ιστορική της εξέλιξη από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Το δεύτερο μέρος καταγίνεται με τους τρεις βασικούς θεσμούς της διεθνούς κοινωνίας: τη διπλωματία, το διεθνές δίκαιο και τη διεθνή οργάνωση (με το πλέγμα των διεθνών οργανισμών). Εξετάζεται και ο αμφιλεγόμενος ρόλος της γνωστής ως ισορροπίας ισχύος στη διεθνή κοινωνία.
Το τρίτο μέρος ασχολείται με τη διαχείριση της ένοπλης βίας, του πλέον καταστροφικού και δυσεπίλυτου προβλήματος των διεθνών σχέσεων. Η έμφαση δίδεται στην κανονιστική διάσταση, από την αντίληψη περί δίκαιου πολέμου μέχρι τη σημερινή πλήρη απαγόρευση της χρήσης ένοπλης βίας. Εκτός από τον κλασικό διακρατικό πόλεμο, εξετάζονται και δύο άλλα ζητήματα που ενέχουν βία και απασχολούν όλο και περισσότερο τη μεταδοτική παγκόσμια κοινωνία: ο εθνικισμός και η αυτοδιάθεση καθώς και το δίλημμα της ανθρωπιστικής επέμβασης.
