Δρόμοι κοινοί

Ο Γιώργος Τόλιας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959. Είναι διευθυντής ερευνών στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (1993), έχει δημοσιεύσει μονογραφίες και άρθρα γύρω από την πρόσληψη του ελληνικού χώρου, την ιστορία της αρχαιολογίας και των ελληνικών σπουδών, την ιστορία της χαρτογραφίας και της γεωγραφικής σκέψης.

Η Μαρία Γυπαράκη σπούδασε φιλολογία και θέατρο στη Γαλλία όπου ξεκίνησε την καλλιτεχνική της σταδιοδρομία στο Φεστιβάλ της d’Aix-en-Provence. Σκηνοθέτησε πολλά λυρικά έργα, κυρίως του ιταλικού μπαρόκ καθώς και όπερες των Χαίντελ και Moντεβέρντι. Πλούσια είναι η συγγραφική, η μεταφραστική και εν γένει εκδοτική δραστηριότητά της. Στο ενεργητικό της έχει λ.χ. τη μετάφραση μέρους των Απομνημονευμάτων του Καζανόβα, την έκδοση στα ελληνικά του έργου του βενετού συνθέτη Benedetto Marcello Il teatro alla moda και τη μονογραφία Το σχέδιο ή το χρώμα για τη συμβολή στο θέατρο του Εγγονόπουλου (Ίκαρος 2007). Διηύθυνε τις εκδόσεις Εξάντας (2017-2020) και το 2021 συνέπραξε στις εκδόσεις Στιγμός, από τις οποίες αποχώρησε για να συνεργαστεί με το βιβλιοπωλείο Librofilo&Co στη δημιουργία του ομώνυμου εκδοτικού οίκου. (Πηγή: "Librofilo & CO", 2023)

Ο Κώστας Λιβιεράτος γεννήθηκε το 1955 στην Αθήνα. Σπούδασε πολεοδομία, χωροταξία και περιφερειακή ανάπτυξη στο Λονδίνο και στην Αθήνα, και γεωγραφία και νεοελληνική γραμματεία στο Παρίσι. Εργάστηκε στο Κέντρο Μελετών και Αυτομόρφωσης και έλαβε μέρος σε ερευνητικά προγράμματα αστικής και κοινοτικής οργάνωσης (ΓΓΕΤ, ΜΙΑΤΕ). Είναι συνιδρυτής, υπεύθυνος σειρών και επιμελητής βιβλίων των Εκδόσεων Αλεξάνδρεια. Είναι επίσης μέλος και υπεύθυνος σεμιναρίων της Εταιρείας Διαπολιτισμικών Σπουδών και διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Εκτός από άρθρα στον περιοδικό τύπο, έργα του είναι: "Το μήνυμα του μέσου: Η έκρηξη της μαζικής επικοινωνίας" (επιμ. μαζί με τον Τάκη Φραγκούλη, 1989), "Η κουλτούρα των μέσων: Μαζική κοινωνία και πολιτιστική βιομηχανία" (επιμ. μαζί με τον Τάκη Φραγκούλη, 1991), Χρήστος Βακαλόπουλος, "Η ονειρική υφή της πραγματικότητας. Κείμενα για την επικοινωνία και τον πολιτισμό" (επιμέλεια και επίμετρο, 2005).

Η Τερέζα Πεσμαζόγλου γεννήθηκε το 1947 στην Αθήνα. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1983 υποστήριξε στη Σορβόννη-Paris IV, στο τμήμα ελληνικών σπουδών, τη διατριβή της με θέμα "H λογοτεχνία για παιδιά και νέους στην Ελλάδα". Την περίοδο 1982-1991 υπήρξε συνεργάτης του Σπύρου Δοξιάδη στο 'Ιδρυμα Ερευνών για το Παιδί, ενώ από το 1991 ως το 1997 συνεργάστηκε με το περιοδικό Φύση και Ζωή. Ιδρυτικό μέλος της πολιτιστικής εταιρείας "Αίνος" (2005).

Ο Δημήτρης Αγγελάτος γεννήθηκε στην Αθήνα (1958). Είναι καθηγητής Θεωρίας Λογοτεχνίας και Συγκριτικής Φιλολογίας στο Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Κύπρου, όπου και διδάσκει από το 1994. Έχει δημοσιεύσει βιβλία για το έργο του Δ. Σολωμού και του Κ. Καρυωτάκη, για τη μεταπολεμική πεζογραφία και τη θεωρία των λογοτεχνικών ειδών. Άλλες μελέτες του επί ζητημάτων Θεωρίας Λογοτεχνίας, Νεοελληνικής και Συγκριτικής Φιλολογίας έχουν δημοσιευτεί σε σύμμεικτους τόμους και περιοδικά.

Η Ευαγγελία Μπαφούνη σπούδασε ιστορία. Έχει ασχοληθεί, για μεγάλο χρονικό διάστημα, με την οργάνωση αρχείων επιχειρήσεων και την καταγραφή της ιστορίας τους. Εργάζεται στο Ιστορικό Αρχείο του Δήμου Πειραιά.

Η Νάση Μπάλτα είναι ιστορικός νεότερης και σύγχρονης ιστορίας. Μετά τις σπουδές της στην Ελλάδα (Ιστορικό - Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών) συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο Παρίσι, όπου σπούδασε ευρωπαϊκή ιστορία του 20ου αι. και όπου εκπόνησε και την διδακτορική της διατριβή με θέμα σχετικό με τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο. Διδάσκει νεότερη και σύγχρονη ελληνική και ευρωπαϊκή ιστορία και ιστορία του Τύπου και των μέσων μαζικής ενημέρωσης στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μ.Μ.Ε. του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει λάβει μέρος με ανακοινώσεις σε πολλά επιστημονικά συνέδρια, έχει δημοσιεύσει μελέτες σε ιστορικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούν κυρίως την ιστορία και ανάλυση του Τύπου ως ιστορικής πηγής, τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο και την μεταπολεμική ιστορία του 20ου αι.

Η Αλεξάνδρα Ζερβού είναι καθηγήτρια Κλασικής Φιλολογίας και Παιδικής Λογοτεχνίας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές Συγκριτικής Λογοτεχνίας, Θεωρίας Λογοτεχνίας και Κλασικής Φιλολογίας στα Πανεπιστήμια Nanterre (Paris Χ) και της Σορβόννης (Ρaris IV). Ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την πρόσληψη και την παρουσία των Κλασικών στο σχολείο και γενικότερα στο σύγχρονο κόσμο. Έχει δημοσιεύσει επιστημονικά βιβλία και άρθρα.

Η Βασιλική Κοντογιάννη γεννήθηκε στην Αθήνα (1953), όπου και μεγάλωσε. Σπούδασε φιλολογία στο ΕΚΠΑ και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές νεοελληνικής φιλολογίας στο Παρίσι όπου έζησε αρκετά χρόνια. Δίδαξε λογοτεχνία και πολιτισμό στο Νεοελληνικό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου της Σορβόννης. Από το 1993 μέχρι και την αφυπηρέτησή της το 2022 δίδαξε νεοελληνική λογοτεχνία στο Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας του Δ.Π.Θ του οποίου είναι, πλέον, ομότιμη καθηγήτρια. Έχει δημοσιεύσει φιλολογικές μελέτες, μεταφράσεις και μία διασκευή ενός αφρικανικού μύθου. Τα «Σημεία Πορείας» είναι η τρίτη ποιητική της συλλογή. (Πηγή: "Librofilo & Co", 2024)

Γεννήθηκε στην Αθήνα (1957), και είναι ιστορικός και μεταφράστρια. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη νεώτερη ιστορία στο Νεοελληνικό Ινστιτούτο της Σορβόννης (Παρίσι ΙV). Υποστήριξε τη διδακτορική της διατριβή στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1995) με αντικείμενο τις αντιστασιακές οργανώσεις των νέων. Σπούδασε γαλλική λογοτεχνία και λογοτεχνική μετάφραση στο Κέντρο Λογοτεχνικής Μετάφρασης του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών. Για το πρώτο της βιβλίο που είναι εξαντλημένο "Ελληνικός Νεανικός Τύπος 1941-1945. Καταγραφή", τόμ. Α'-Β΄, εκδ. ΙΑΕΝ, Αθήνα 1987, βλ. www.iaen.gr. Ερευνητικά πεδία: η συμμετοχή της ελληνικής νεολαίας στην Αντίσταση, η γενοκτονία των Εβραίων και η μνήμη της, η στρατοπεδική λογοτεχνία, η πολιτισμική ταυτότητα των σεφαραδιτών Εβραίων. Έχει δημοσιεύσει στα περιοδικά "Αντί", "Ο Πολίτης", "Μνήμων", "Σύγχρονα Θέματα" (μέλος της συντακτικής επιτροπής) , "Historein", "Νέα Εστία" και στις εφημερίδες "Το Βήμα", "Η Καθημερινή", "Η Αυγή". Συνεργάζεται με το περιοδικό "the books' journal". Είναι μέλος της Εταιρείας Μελέτης Νέου Ελληνισμού "Μνήμων" και ήταν ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Μελέτης Ελληνικού Εβραϊσμού (1990-2000). Έχει συμμετάσχει σε διεθνή συνέδρια κι έχει δημοσιεύσει σε συλλογικούς τόμους στη Γαλλία (βλ. www.academia.edu). ΄Εχει συνεργαστεί με το "΄Ιδρυμα για την Μνήμη του Άουσβιτς" (Βρυξέλλες), με τη "Maison d'Izieu", με τη "Fondation pour la Memoire de la Shoah" (Παρίσι) και με πανεπιστημιακά τμήματα νεοελληνικών σπουδών στο Στρασβούργο και στην INALCO. Δίδαξε το μάθημα της "Ελληνικής Ιστορίας" στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο (2001-2017) ως καθηγήτρια-σύμβουλος. Διδάσκει στο σεμινάριό της για τη "Γενοκτονία των Εβραίων: Ιστορία, Μνήμη, Αναπαραστάσεις" στο Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος από το 2011 καθώς και στα ετήσια σεμινάρια του Μουσείου στην Αθήνα για τη "Διδασκαλία του Ολοκαυτώματος". Έχει δημοσιεύσει μεταφράσεις γαλλικής και γαλλόφωνης λογοτεχνίας. Από το 1995 ως το 2008 εξέδωσε κι επιμελήθηκε το ετήσιο περιοδικό "Μετάφραση", με αντικείμενο τη λογοτεχνική μετάφραση και τη μεταφρασεολογία. Δίδαξε μετάφραση στο Κέντρο Λογοτεχνικής Μετάφρασης του Γαλλικού Ινστιτούτου, στο ΕΚΕΜΕΛ και στο Μεταπτυχιακό Μετάφραση-μεταφρασεολογία του ΕΚΠΑ. Τιμήθηκε με τη διάκριση Chevalier de l'ordre des Arts et des Lettres (Ιππότης των γραμμάτων και των τεχνών) το 2006 από τον Υπουργό Πολιτισμού της Γαλλίας.

Η Ελίζα - Άννα Δελβερούδη είναι καθηγήτρια ιστορίας του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου στον Τομέα Θεατρολογίας & Μουσικολογίας του Τμήματος Φιλολογίας, στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Η Άντεια Φραντζή γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα. Πρωτοδημοσίευσε ποίηση το 1975. Έχει δημοσιεύσει μέχρι σήμερα οκτώ ποιητικά βιβλία (και μια συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων της, το 2010), ένα βιβλίο για παιδιά, καθώς και τόμους με άρθρα, φιλολογικές μελέτες, κριτικές εκδόσεις και μεταφράσεις από τα αγγλικά. Μετά το 1975 υπήρξε συστηματική συνεργάτις του περιοδικού "Αντί". Διδάκτωρ της νεοελληνικής φιλολογίας η Άντεια Φραντζή διδάσκει νεοελληνική λογοτεχνία στο τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Η Έλλη Δρούλια είναι φιλόλογος και ιστορικός. Εργάζεται στη Βιβλιοθήκη της Βουλής.

Η Λουκία Δρούλια, απόγονος της παλιάς οικογένειας πολιτικών των Ζαΐμη, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1931. Σπούδασε ιστορία και αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εκπόνησε διδακτορική διατριβή στη Σορβόννη, με θέμα τα φιλελληνικά κείμενα στην περίοδο του Αγώνα. Ερευνήτρια από το 1960 στο Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών (ΚΝΕ), του οποίου διετέλεσε διευθύντρια (1981-1996). Δίδαξε αρχειονομία και ιστορία της γραφής στη Σχολή Βιβλιοθηκονομίας της Χριστιανικής Ένωσης Νεανίδων (ΧΕΝ) Αθηνών και νεότερη ελληνική ιστορία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης (1987). Είχε συμμετάσχει σε πολλά συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και ήταν υπεύθυνη σε ερευνητικά προγράμματα. Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα επικεντρώθηκαν σε θέματα που αφορούν την κοινωνία και την παιδεία στην περίοδο του νεοελληνικού Διαφωτισμού και στον 19ο αι., το κίνημα του φιλελληνισμού στον 19ο αι., την ιστορία του ελληνικού βιβλίου και των ελληνικών βιβλιοθηκών (15ος-20ός αι.), την ξενόγλωσση περιηγητική λογοτεχνία στη ΝΑ Ευρώπη και τη ΝΑ Μεσόγειο (15ος-19ος αι.), την ιστορία του ελληνικού Τύπου (1784-20ός αι.). Έφυγε από τη ζωή στις 18 Ιουλίου 2019.

Η Εκάβη Αθανασοπούλου είναι επίκουρος καθηγήτρια διεθνών σχέσεων στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου Αθηνών και Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Το ερευνητικό της έργο επικεντρώνεται στη μελέτη της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας όπως και της πολιτικής των ΗΠΑ προς την Ανατολική Μεσόγειο.

Ο Θάνος Βερέμης γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου 1943 στην Αθήνα. Σπούδασε πολιτική επιστήμη στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης και ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (Trinity College). Το 1978 ήταν Research Associate του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (Λονδίνο), το 1983 υπήρξε επισκέπτης ερευνητής στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, το 1987 επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον και το 1993-1994 επισκέπτης καθηγητής στο St. Antony’s College της Οξφόρδης. Από το 1987 είναι καθηγητής πολιτικής ιστορίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ από το 1988 έως το 1994 υπήρξε διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ και έως το 2000 πρόεδρός του. Το 2001-2003 ήταν Constantine Karamanlis Professor στο Fletcher School of Law and Diplomacy, και το 2004-2010 πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ). Σήμερα είναι δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων. Βιβλία (μεταξύ άλλων): - (Αdelphi Paper No 179), "Greek Security: Issues and Policies", 1972. - "Οι επεμβάσεις του στρατού στην Ελληνική πολιτική 1916-1936, 1977/1983". - "Δικτατορία και οικονομία", 1982. - "Ο σύγχρονος κόσμος", 1983. - "Η Εθνική Τράπεζα στη Μικρά Ασία", 1984. - "Ελληνοτουρκικές σχέσεις", 1986. - "Historical Dictionary of Modern Greece", 1995. - "Greece's Balkan Entanglement", 1995. - "The Greek Military in Politics from Independence to Democracy", 1997. - "Greece.The Modern Sequel", 2002. κ.ά.