Δώρημαν

Ο Ευστάθιος (Στάθης) Ε. Πελαγίδης είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Οι έρευνές του εστιάζονται σε θέματα του μικρασιατικού και του προσφυγικού ελληνισμού, ενώ οι πηγές, απ' όπου αντλεί τα στοιχεία του, είναι: τα Βρετανικά Αρχεία, τα Αρχεία της Κοινωνίας των Εθνών, στη Γενεύη και τα Ιστορικά Αρχεία του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας. Μερικά από τα αυτοτελή ιστορικά του έργα: "Το κρυπτοχριστιανικό ζήτημα στον Πόντο", "Προσφυγική Ελλάδα (1913-1930). Ο πόνος και η δόξα", "Η αποκατάσταση των προσφύγων στη Δυτική Μακεδονία (1923-1930)", "Από την Αιολίδα στην Παμφυλία. Ζωντανός και μνημειακός ελληνισμός", "Άγιος Γεώργιος Περιστερεώτα. 1200 χρόνια", "Ο ηρωικός Πόντος", "Ο μακεδονικός αγώνας στις περιοχές Καστοριάς και Φλώρινας", "Ο κώδικας της Μητροπόλεως Καστοριάς, 1665-1769"κ.ά. Εξάλλου, πάμπολλα είναι τα επιστημονικά του δημοσιεύματα στον περιοδικό επιστημονικό τύπο. Ερευνά, επίσης, συστηματικά και το σημερινό προσφυγικό πρόβλημα που έχει να κάνει με τους αδελφούς μας από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Είναι από τους λίγους ιστορικούς που μελετούν επιστημονικά το κορυφαίο αυτό εθνικό θέμα. Για το ίδιο θέμα έχει οργανώσει στο πανεπιστήμιο ειδικό πρόγραμμα μαθημάτων.

Ο Κωνσταντίνος Φωτιάδης γεννήθηκε στο Άνω Ζερβοχώρι της Νάουσας το 1948, από γονείς πρόσφυγες. Το ακαδημαϊκό έτος 1966-1967 πέρασε με υποτροφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στο Πανεπιστήμιο του Tubingen σπούδασε επί δέκα συνολικά εξάμηνα ιστορία, επί οκτώ εξάμηνα Empirische Kulturwissenschaft - εμπειρική και σύγχρονη λαογραφία, κοντά στο διακεκριμένο καθηγητή και ιδρυτή του τμήματος κ. H. Bausinger και για ένα εξάμηνο πολιτικές επιστήμες. Το Δεκέμβριο του 1989 εκλέχτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. λέκτορας της ιστορίας του ελληνισμού της Ανατολής από τον 15ο αιώνα και εξής. Το 1993 εκλέχτηκε αναπληρωτής καθηγητής της Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού στο Παιδαγωγικό Τμήμα Φλώρινας του Α.Π.Θ. Τέλος, το 1997 εκλέχτηκε καθηγητής της Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού στο Α.Π.Θ.. Υπήρξε κοσμήτορας της Παιδαγωγικής Σχολής Φλώρινας, μέλος της οργανωτικής επιτροπής του Α΄ Παγκοσμίου Συμβουλίου του Απόδημου Ελληνισμού, του ΚΕ.ΠΟ.ΜΕ., της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών, της Επιστημονικής Επιτροπής του Κέντρου Μελέτης και Ανάπτυξης του Ελληνικού Πολιτισμού της Μαύρης Θάλασσας και της Επιστημονικής Επιτροπής του προγράμματος "Ιάσων" του Α.Π.Θ. για τη διάδοση της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Ο Αργύρης Κυρίδης γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου και αναγορεύτηκε διδάκτορας της Κοινωνιολογίας. Επίσης έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνιολογία και στην Πολιτική Επιστήμη στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (University of London - Birkbeck College). Σήμερα εργάζεται ως αναπληρωτής καθηγητής της κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών Φλώρινας του ΑΠΘ.

Ο Μ. Γ. Βαρβούνης γεννήθηκε στη Σάμο το 1966. Σπούδασε στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1983-1988). Ειδικεύθηκε στη Λαογραφία και αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1991). Πραγματοποίησε επίσης μεταδιδακτορικές ερευνητικές σπουδές στο Universite Catholique της Louvain (Louvain-La-Neuve) του Βελγίου (1996-1997). Το 1992 εξελέγη λέκτωρ και το 1998 επίκουρος καθηγητής Λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, όπου διδάσκει. Έχει λάβει μέρος σε πολλά συνέδρια και έχει δημοσιεύσει μελέτες αυτοτελώς ή σε επιστημονικά περιοδικά, τιμητικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τον Μάρτιο του 2005 η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος τον τίμησε με το οφφίκιο του "Άρχοντος Προστάτου των Γραμμάτων της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας", ενώ το 2005, με σεπτή πατριαρχική απόφαση, ορίστηκε μέλος του Δ.Σ. της Αδελφότητος Οφφικιάλων του Οικουμενικού Πατριαρχείου "Παναγία η Παμμακάριστος".

Η Βασιλική Γ. Παπαδοπούλου είναι απόφοιτη του Τμήματος Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Α.Π.Θ. και Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Μονάχου με ειδίκευση στα Παιδαγωγικά. Από το 1995 διδάσκει στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης της Παιδαγωγικής Σχολής Φλώρινας και είναι καθηγήτρια.

Γεννήθηκε το 1954 στη Σκοπιά Σερρών. Νεοελληνιστής φιλόλογος, πανεπιστημιακός. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ., όπου εκπόνησε (1992) διδακτορική διατριβή. Δίδαξε στο Πειραματικό Σχολείο του Α.Π.Θ. (1998-2000). Είναι Επίκουρος Καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Κατά το χειμερινό εξάμηνο (2008-2009) ήταν προσκεκλημένος καθηγητής στο Νεοελληνικό Ινστιτούτο της Σορβόννης του Πανεπιστημίου Παρισίων (Paris IV). Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα κινούνται στον χώρο της Ελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας και κυρίως της Παιδικής Λογοτεχνίας. Τον έχουν απασχολήσει ιδιαίτερα ειδολογικά ζητήματα της Λογοτεχνίας, καθώς και ζητήματα Ποιητικής, Ρητορικής και Διδακτικής της Λογοτεχνίας και ειδικότερα της Παιδικής Λογοτεχνίας στην Εκπαίδευση. Έργα: "Η επίταξη τον σύναρθρου επιθέτου στο έργο του Γ. Θέμελη" (1992, διδ. διατρ.)· "Η ποίηση για παιδιά και νέους" (1993)· "Άρθρα και μελετήματα για την παιδική λογοτεχνία" (1999)· "Για την ποιητική και τη ρητορική του Ανδρέα Εμπειρίκου" (2000). Συνεργάστηκε στη "Μικρή Ανθολογία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας"· Από το 1204 έως σήμερα (1997) και στον τόμο "Βιογραφίες Νεοελλήνων Συγγραφέων" (1997). Συμμετείχε στην επιτροπή αξιολόγησης για το "Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων Α' και Β' Δημοτικού" και μετέφρασε το βιβλίο "Τι είναι λογοτεχνικό είδος;" (2000) του Γάλλου θεωρητικού J. -M. Schaeffer. Άρθρα και μελετήματά του έχουν δημοσιευθεί σε συλλογικούς τόμους, πρακτικά συνεδρίων, εφημερίδες και περιοδικά.

Η Κατερίνα Δημητριάδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1954. Το 1976 αποφοίτησε από το Τμήμα Ψυχολογίας και Παιδαγωγικής της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. και έκτοτε υπηρετεί ως φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Το 1982 απόκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδικότητας στα Παιδαγωγικά από τη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. και το 2001 διδακτορικό δίπλωμα στις Επιστήμες της Αγωγής από την Παιδαγωγική Σχολή του Α.Π.Θ. Έχει συμμετάσχει ως επιστημονική συνεργάτιδα σε ερευνητικά προγράμματα του Τομέα Παιδαγωγικής του Α.Π.Θ., στην Ομάδα Επεξεργασίας Μαθημάτων του Υ.Π.Ε.Π.Θ. για τη διδακτική της ιστορίας, καθώς και στις πρακτικές ασκήσεις των φοιτητών του Τμήματος Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του Α.Π.Θ. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντά της επικεντρώνονται κυρίως σε θέματα Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης και στη διδακτική μεθοδολογία της Ιστορίας. Στη συγγραφική της δράση περιλαμβάνονται: Με ποια κριτήρια επιλέγει ο Έλληνας εκπαιδευτικός το επάγγελμά του, Η εποχή του Λίθου και του Χαλκού στον Ελληνικό Χώρο, Μια διδακτική προσέγγιση (συλλογική εργασία), Η κλασική εποχή Ι, Μια διδακτική προσέγγιση της Ιστορίας από πηγές (συλλογική εργασία).

Ο Χαράλαμπος Μπαμπούνης γεννήθηκε στον Αδάμαντα Μήλου Κυκλάδων το 1952 και σπούδασε στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1998 αναγορεύθηκε διδάκτορας Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας και το 2009 εξελέγη Αναπληρωτής Καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δίδαξε, παράλληλα, ως επισκέπτης Καθηγητής σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού. Σήμερα είναι υπεύθυνος της κατεύθυνσης "Ιστορία και Διδακτική της Ιστορίας - Λαογραφία και Πολιτισμός" του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών του τμήματός του και διευθυντής του Εργαστηρίου των Κοινωνικών Επιστημών στο ίδιο Τμήμα. Το συγγραφικό του έργο αναφέρεται κυρίως στην ιστορία του 19ου και 20ού αι., στην ιστορία των θεσμών, στις ιστορικές πηγές, στην τοπική ιστορία, στην ιστορία της εκπαίδευσης καθώς και σε θεωρητικά και μεθοδολογικά ζητήματα της ιστορίας.

Η Ευαγγελία Καλεράντε είνα Επίκουρη Καθηγήτρια της Εκπαιδευτικής Πολιτικής, στο Πανεπιστήμιο της Δ. Μακεδονίας.Είναι απόφοιτος του Πολιτικού Τμήματος της Νομικής Σχολής Αθηνών, της Παιδαγωγικής Σχολής Αθηνών και της Σχολής Νηπιαγωγών. Έχει πραγματοποιήσει Μεταπτυχιακές Σπουδές στην Κοινωνιολογία και το θέμα του διδακτορικού της είναι στον τομέα της Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Ασχολείται με ζητήματα Εκπαιδευτικής Πολιτικής, Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης και Πολιτικής Κοινωνιολογίας. Με βάση την ενασχόλησή της με την Κοινωνιολογία της Τέχνης και της Λογοτεχνίας συνεργάζεται με τη Σχολή Καλών Τεχνών.Είναι μέλος Ελληνικών Επιστημονικών Συλλόγων και αντίστοιχων Παγκοσμίων της ειδικότητάς της. Έχει εργαστεί σε ερευνητικές ομάδες για τη διερεύνηση ζητημάτων αναφορικά με την Εκπαιδευτική Πολιτική για τη μετανάστευση και την ισότητα. Επίσης, την ενδιαφέρει η μελέτη της Ιστορίας της Εκπαιδευτικής Πολιτικής, με αξιοποίηση αρχειακού υλικού και βιογραφικής ανάλυσης. Επικεντρώνεται στη σύνδεση πολιτικής, εκπαίδευσης και δομημένης κοινωνικής πραγματικότητας. Μελέτες και άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και επιστημονικούς τόμους.

Η Σοφία Ηλιάδου-Τάχου (Φλώρινα 1960) είναι πρωτοβάθμια Καθηγήτρια με γνωστικό αντικείμενο "Ιστορία της νεοελληνικής εκπαίδευσης" στο Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Νεότερη Ιστορία, στα Παιδαγωγικά και στη Βυζαντινή Ιστορία. Το 1996 πήρε το διδακτορικό της από το Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ και το 2002 εκλέχτηκε Λέκτορας της Ιστορίας της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Εταιρίας Ιστορικών της Εκπαίδευσης και της Διεθνούς Ένωσης Ιστορικών της εκπαίδευσης (ISCHE). Έχει γράψει 9 ιστορικά βιβλία και δύο μυθιστορήματα. Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στην Ιστορία της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης, την Εκπαιδευτική πολιτική, την Τοπική ιστορία με έμφαση στη Δυτική Μακεδονία, και την Εκπαιδευτική Ιστορία του Πόντου και της νεότερης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ο Ανδρέας Ανδρέου είναι Καθηγητής Ιστορίας και Πολιτισμού στην Εκπαίδευση στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Φλώρινας. Σπούδασε αρχαιολογία, αρχαία ιστορία και βυζαντινολογία στο Πανεπιστήμιο του Mainz της Γερμανίας, όπου εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στην κλασική αρχαιολογία. Έχει δημοσιεύσει μονογραφίες και σημαντικό αριθμό άρθρων σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά και συλλογικούς τόμους, με θέμα τη διδακτική της ιστορίας, την τοπική ιστορία και τη μουσειακή εκπαίδευση.

Ο Χρήστος Μεράντζας είναι Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών, όπου διδάσκει ιστορία των πολιτισμών. Έχει κάνει σπουδές αρχαιολογίας και τέχνης στα Πανεπιστήμια Ιωαννίνων, Louvain-la-Neuve (Βέλγιο) και Paris I (Γαλλία). Στο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται τα βιβλία: 1. Φωτεινή Κρυπτότητα. Ερμηνευτικές προσεγγίσεις στην εννοιολόγηση του απερίγραπτου θεού, της ουτοπικής πόλης και του θανάτου στον βυζαντινό πολιτισμό, Σμίλη, Αθήνα 2018. 2. Αναχωρά(-η)ση. Μορφές ετερότητας στον βυζαντινό πολιτισμό, Σμίλη, Αθήνα 2014. 3. Οι πολιτισμικές συνιστώσες του «τόπου της αγιότητας». Η συλλογή εικόνων της μονής Βύλιζας Ματσουκίου, Σμίλη, Αθήνα 2012 [Βραβείο καλύτερης ερευνητικής εργασίας (2013) στο πεδίο "Φύση και Πολιτισμός στις Ορεινές Περιοχές στην Ελλάδα και την Ευρώπη" του Ιδρύματος Ανάπτυξης του Μετσόβιου Κέντρου Διεπιστημονικής Έρευνας (ΜΕ.Κ.Δ.Ε.) του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου]. 4. Ο αντεστραμμένος Διόνυσος. Σχεδίασμα μιας σωματοθεωρίας αλγαισθητικού αυτοκαταναγκασμού, Σμίλη, Αθήνα 2011. 5. Ο ‘τόπος της αγιότητας’ και οι εικόνες του. Παραδείγματα ανάγνωσης της τοπικής ιστορίας της Ηπείρου κατά τη μεταβυζαντινή περίοδο, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Ιωάννινα 2007. 6. A Treasured Memory. Ecclesiastical Silver from Late Ottoman Istanbul in the Sevgi Gönül Collection, Vehbi Koç Foundation-Sadberk Hanim Museum, Istanbul 2006 [σε συνεργασία με την ερευνήτρια στο CNRS (Γαλλία), δρ. Brigitte Pitarakis (στα αγγλικά και στα τουρκικά)]. 7. Η εικονογράφηση των Αίνων στη μεταβυζαντινή μνημειακή ζωγραφική του ελλαδικού χώρου (16ος-18ος αι.). Η συμβολική θεώρηση της έννοιας του χρόνου στην Οικουμένη και στο Σύμπαν, Ολκός–Κέντρο Ερευνών Παράδοσης & Πολιτισμού, Ιωάννινα 2005. 8. Από τον μεταβυζαντινό στον νεότερο ελληνικό πολιτισμό. Παραδείγματα εικαστικής παραγωγής (16ος-20ός αιώνας), Ελληνικά Ακαδημαϊκά Ηλεκτρονικά Συγγράμματα και Βοηθήματα, Αθήνα 2015 [σε συνεργασία με τους Ιλιάνα Ζάρρα και Στέφανο Τσιόδουλο]. Έχει επιμεληθεί τα Πρακτικά του Α΄ Επιστημονικού Συνεδρίου για τα Τζουμέρκα: Ο τόπος, η κοινωνία, ο πολιτισμός. Διάρκειες και τομές, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων-Ιστορική και Λαογραφική Εταιρεία Τζουμέρκων, Ιωάννινα 2009. Έχει, επίσης, μεταφράσει στα ελληνικά τα βιβλία: 1. Pierre Vidal-Naquet, Η Ατλαντίδα. Μικρή ιστορία ενός πλατω­νικού μύθου, Ολκός, Αθήνα 2006 [ανατύπωση 2007], 2. P. Vidal-Naquet, Ο θρυμματισμένος καθρέφτης. Αθηναϊκή τραγωδία και πολιτική, Ολκός, Αθήνα 2003 [ανατύπωση 2007], 3. Françoise Frontisi-Ducroux, Ο Δαίδαλος. Η μυθολογία του τεχνίτη στην αρχαία Ελλάδα, Ολκός, Αθήνα 2002.

Η Γεωργία Πετράκη είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου. Γεννήθηκε στην Κρήτη. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Αθήνα (ΑΣΟΕΕ) και Κοινωνικές Επιστήμες στο Παρίσι (Ecole Pratique das Hautes Etudes) με υποτροφία από το γαλλικό κράτος. Ανακηρύχθηκε διδάκτορας Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Paris 7 και η διατριβή της εκδόθηκε (2002, εκδ. Gutenberg) με τίτλο "Από το χωράφι στο εργοστάσιο: Η διαμόρφωση του βιομηχανικού προλεταριάτου στο σύγχρονο Λαύριο". Έχει συνεργαστεί με το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ και έχει εκδώσει (1996, ΙΝΕ-ΓΣΕΕ) το βιβλίο "Κοινωνικοί συσχετισμοί και εργοδοτικές πολιτικές διαχείρισης και ελέγχου της εργασίας (1950-1993)". Το ερευνητικό της έργο και οι δημοσιεύσεις της πραγματεύονται θέματα κοινωνιολογίας της εργασίας. Δραστηριοποιείται στις τοπικές δράσεις προστασίας του περιβάλλοντος (Ασύρματος, διάσωση ελεύθερων χώρων) και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (μεταναστευτικό). Είναι μέλος της Γραμματείας Ισότητας των Φύλων στο Δήμο Αγίου Δημητρίου.

Ο Κώστας Δημ. Κονταξής γεννήθηκε στο Κουτσελιό Ιωαννίνων. Σπούδασε στη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία Ιωαννίνων, στη διετή μετεκπαίδευση δασκάλων στο Μαράσλειο Διδασκαλείο Δημ. Εκπαίδευσης και στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Παρακολούθησε μαθήματα Γαλλικής γλώσσας και πολιτισμού στο Καθολικό Ινστιτούτο του Παρισιού και μεταπτυχιακά μαθήματα: Οικονομικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Παρίσι Ι), Αρχαιολογία Ελληνιστικών χρόνων στην Ecole pratique des Hautes Etudes (Πρακτική Σχολή Ανώτατων Σπουδών) του Παρισιού και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociale (Σχολή Ανώτατων Σπουδών στις Κοινωνικές Επιστήμες). Το 1986 αναγορεύθηκε διδάκτωρ του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, με βαθμό "άριστα". Από το 1966 μέχρι το 1990 υπηρέτησε ως δάσκαλος και διευθυντής σε δημοτικά σχολεία της περιοχής Αγρινίου και από το 1990 μέχρι το 2003, ως φιλόλογος καθηγητής σε γυμνάσια και λύκεια του Αγρινίου, διευθυντής γυμνασίου και λυκείου και Σχολικός Σύμβουλος Φιλολόγων. Υπηρέτησε για πολλά χρόνια, το συνδικαλιστικό κίνημα. Την τετραετία 1983-1987 υπηρέτησε, με απόσπαση, στα ελληνικά σχολεία του Παρισιού. Το Σεπτέμβριο του 2003 εκλέχτηκε μέλος ΔΕΠ στη βαθμίδα του Λέκτορα στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, όπου διδάσκει το μάθημα της Λαογραφίας. Εξέδωσε πέντε βιβλία λαογραφικού, κυρίως, περιεχομένου και, για την υποβοήθηση των φοιτητών του, τέσσερα βιβλία Πανεπιστημιακών παραδόσεων. Μελέτες του, ιστορικού και λαογραφικού περιεχομένου, δημοσιεύθηκαν κατά καιρούς, σε περιοδικά και εφημερίδες. Έλαβε μέρος ως εισηγητής σε πανελλαδικά και διεθνή συνέδρια. Είναι παντρεμένος και έχει δύο κόρες.

Ο Σίμος Παπαδόπουλος είναι επίκουρος καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης και εμψυχωτής θεάτρου. Το έργο του επικεντρώνεται στη θεατρική και θεατροπαιδαγωγική έρευνα και συγγραφή, με μονογραφίες, δημοσιεύματα σε περιοδικά και συλλογικούς τόμους, επιστημονικές επιμέλειες βιβλίων, εισηγήσεις σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά συνέδρια και εποπτεία στη δημιουργία εκπαιδευτικού υλικού για τη Θεατρική Αγωγή στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Συμμετέχει σε ερευνητικά έργα, μεταπτυχιακά προγράμματα και επιτροπές, στο πλαίσιο των οποίων έχει αναλάβει την οργάνωση ελληνικών και διεθνών συνεδρίων και την έκδοση συλλογικών τόμων. Έχει επιβλέψει διδακτορικές διατριβές και διπλωματικές εργασίες, που αφορούν τη διεπιστημονική σύνδεση της Παιδαγωγικής του Θεάτρου με αντικείμενα από τις κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες στο ΔΠΘ και σε άλλα πανεπιστήμια. Στην κατεύθυνση αυτή υπηρετεί τη λειτουργική σχέση θεωρίας και πράξης με το Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών του ΠΤΔΕ, ΔΠΘ «Ετερότητα και Παιδαγωγική του Θεάτρου» και με τις μελέτες του «Με τη Γλώσσα του Θεάτρου» (Κέδρος, 2007) και «Παιδαγωγική του Θεάτρου» (2010). Η ερευνητική, διδακτική και καλλιτεχνική δράση του αναφέρεται στην παιδαγωγική του θεάτρου, στην ανάλυση του δραματικού κειμένου, στο θέατρο για παιδιά και νέους, στο έργο των Μπρεχτ και Τσέχωφ.

Ο Κώστας Κασβίκης είναι Επίκουρος καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Φλώρινας. Το ερευνητικό, διδακτικό και συγγραφικό του έργο αφορά τη διδακτική της ιστορίας, τη μουσειοπαιδαγωγική, την αρχαιολογική εκπαίδευση, την έρευνα των σχολικών εγχειριδίων, τη δημόσια αρχαιολογία και τις πολιτικές του παρελθόντος.

Πτυχιούχος Παιδαγωγικής Ακαδημίας Λάρισας, Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Φλώρινας, Τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας Μυτιλήνης και κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος Παιδαγωγικής (Διδακτική της Ιστορίας με νέες τεχνολογίες). Είναι υποψήφιος διδάκτορας στο Π.Τ.Δ.Ε. Φλώρινας. Υπηρετεί στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση από το 1990. Είναι γνώστης της αγγλικής και της τουρκικής γλώσσας. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται σε ζητήματα Ιστορίας, Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, διδακτικής και νέων τεχνολογιών. Έχει πραγματοποιήσει έρευνες σε δημόσια και ιδιωτικά αρχεία· μετά από επιτόπια έρευνα έχει καταγράψει, τεκμηριώσει και ψηφιοποιήσει υλικά αντικείμενα-κειμήλια· έχει πραγματοποιήσει συνεντεύξεις για τη συλλογή προφορικού υλικού που αφορά στον προσφυγικό ελληνισμό. Έχει συμμετάσχει ως εισηγητής σε συνέδρια και ημερίδες και έχει δημοσιεύσει εργασίες του σε επιστημονικά περιοδικά, πρακτικά συνεδρίων, συλλογικούς τόμους και εφημερίδες.