Ευρωπαϊκό Σύνταγμα

Ο Ιωάννης Μ. Βαρβιτσιώτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933. Σπούδασε Νομικά στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Φράιμπουργκ της Γερμανίας και ειδικεύτηκε στο Δίκαιο των εταιρειών. Το 1960 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1961 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής. Έκτοτε επανεξελέγη σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις (1963, 1964 με την ΕΡΕ και 1974, 1977, 1981, 1985, Ιούνιο 1989, Οκτώβριο 1989, 1990, 1993, 1996, 2000 με τη Νέα Δημοκρατία). Κατά το χρονικό διάστημα 1961-1967 διετέλεσε γραμματέας προεδρείου και κοσμήτωρ της Βουλής, γραμματέας της Επιτροπής Αναθεωρήσεως του Συντάγματος, μόνιμο μέλος της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Συνδέσεως Ελλάδας - ΕΟΚ. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας συνελήφθη και φυλακίστηκε. Από το 1974 έως σήμερα χρημάτισε υφυπουργός Εσωτερικών, υφυπουργός Εξωτερικών, υπουργός Εμπορίου (δύο φορές), υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, υπουργός Εθνικής Άμυνας (δύο φορές), υπουργός Δικαιοσύνης. Σημαντικός σταθμός στην καριέρα του υπήρξε η θητεία του ως αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (1985-1996), ενώ έχει διατελέσει κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, γενικός γραμματέας της Κοινοβουλευτικής ομάδας και αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Από τον Ιανουάριο του 1998 είναι πρόεδρος του Ινστιτούτου "Κωνσταντίνος Καραμανλής". Στις εκλογές της 13ης Ιουνίου 2004 εξελέγη ευρωβουλευτής και είναι επικεφαλής της ομάδας των ευρωβουλευτών της Νέας Δημοκρατίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Έχει τιμηθεί με το Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Φοίνικος, καθώς και με άλλα ανώτερα παράσημα διαφόρων κρατών, και έχει γράψει πολλές νομικές και πολιτικές μελέτες. Μιλάει γαλλικά, αγγλικά και γερμανικά. Είναι παντρεμένος με τη Σοφία Λαναρά και έχει τρεις γιους και μια κόρη.

Η Άννα Ψαρούδα - Μπενάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1934. Σπούδασε στη Νομική Σχολή της Αθήνας και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Ποινικό Δίκαιο στο πανεπιστήμιο της Βόννης. Έχει συγγράψει βιβλία σχετικά με το Ποινικό Δίκαιο και έχει ασκήσει τη δικηγορία κυρίως σε ποινικές υποθέσεις. Είναι εκδότρια και διευθύντρια του νομικού περιοδικού ''Ποινικά Χρονικά'' και αντιπρόεδρος της Εταιρείας Ποινικού Δικαίου. Το 1978 έγινε καθηγήτρια του Ποινικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Το 1981, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Επικρατείας με το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας και έκτοτε εκλέγετο συνεχώς στην Α' περιφέρεια της Αθήνας. Ως βουλευτής ασχολήθηκε με θέματα Δικαιοσύνης, Παιδείας, καθώς και με τα γυναικεία θέματα. Τον Οκτώβριο του 1996, προτάθηκε από τη Νέα Δημοκρατία και υπήρξε η πρώτη γυναίκα υποψήφια για το αξίωμα του προέδρου της Βουλής των Ελλήνων, ενώ τον Απρίλιο του 2000, εξελέγη Δ' αντιπρόεδρος. Το Μάρτιο του 2004, μετά τη νίκη της ΝΔ στις εκλογές, υπήρξε η πρώτη ελληνίδα που εξελέγη πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων. Έχει διατελέσει: Αναπληρωτής υπουργός Παιδείας (1989), υπουργός Πολιτισμού (1989), Αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού (1990-1991), υπουργός Πολιτισμού (1991-1992), υπουργός Δικαιοσύνης (1992-1993). Το 2010 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην έδρα του Ποινικού Δικαίου. Είναι παντρεμένη με τον ιστορικό της φιλοσοφίας Λίνο Μπενάκη.

Η Μαριέττα Γιαννάκου γεννήθηκε το 1951 στο Γεράκι Λακωνίας. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μέλος της ΚΕ της ΝΔ, από το 1993 εκλέγεται συνεχώς βουλευτής Α' Αθήνας, ενώ έχει εκλεγεί ευρωβουλευτής τρεις φορές (το 1984, το 1989 και το 1999). Έχει διατελέσει υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1990-1991) και υπουργός παιδείας το 2004. Το 2002, ορίστηκε εκπρόσωπος του ελληνικού κοινοβουλίου στη ''Συντακτική Συνέλευση για το Μέλλον της Ευρώπης'' που ασχολείται με τη θεσμική μεταρρύθμιση της ΕΕ. Έχει τιμηθεί με το ανώτατο παράσημο"Bernando O'Higgins" της Δημοκρατίας της Χιλής.

O Παρασκευάς Aυγερινός γεννήθηκε στην Αλωνίσταινα Αρκαδίας το 1927. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε ως ιατρός χειρουργός στην Αθήνα μέχρι το 1981. Από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ το 1974, υπήρξε τακτικό μέλος των Κεντρικών Επιτροπών του κινήματος μέχρι το 2004 και για 18 χρόνια μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου. Από το 1981 ως το 1984, διατέλεσε Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας και από το 1984 ως το 1999.ήταν μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Από το 1993 ως το 1999, διατέλεσε Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και από το 2000 ως το 2004, Βουλευτής Επικρατείας στο Εθνικό Κοινοβούλιο. Διατέλεσε ακόμα, από το 2002 ως το 2003, εκπρόσωπος του Εθνικού Κοινοβουλίου στην Ευρωπαϊκή Συνέλευση για το "Μέλλον της Ευρώπης" για τη σύνταξη της Ευρωπαϊκής Συνταγματικής Συνθήκης,

Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος είναι πολιτικός και δικηγόρος, πρ. πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου. Γεννήθηκε στις 8 Ιουνίου 1942 στα Κρέστενα Ηλείας (καταγωγή από τον Γρύλλο Ηλείας). Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ως φοιτητής της νομικής, συμμετείχε ενεργά στο φοιτητικό κίνημα ως υποστηρικτής του Γεωργίου Παπανδρέου και μέλος της νεολαίας της Ένωσης Κέντρου. Διετέλεσε πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής Συλλόγων του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΔΕΣΠΑ) κατά το διάστημα 1963-1965, μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΦΕΕ (1964-1965) και γραμματέας της Ελληνικής Δημοκρατικής Νεολαίας ΕΔΗΝ (1965-1966). Αν και στήριζε τον Γεώργιο Παπανδρέου, ο Κωνσταντόπουλος είχε διαφωνίες με τον Ανδρέα, τον οποίο κατηγορούσε για προσπάθεια απόλυτου ελέγχου της Νεολαίας για ιδιοτελείς σκοπούς, ενώ με τη σειρά του ο Ανδρέας έκρινε πως η δράση του Κωνσταντόπουλου ήταν ύποπτη και διασπαστική. Στη διάρκεια της δικατορίας 1967-1974, οι ιδέες του έγιναν πιο ριζοσπαστικές. Ως μέλος της Δημοκρατικής Άμυνας, συνελήφθη το 1970, βασανίστηκε και καταδικάστηκε σε φυλάκιση οκτώ ετών, για να αποφυλακιστεί το 1973. Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974, συντάχθηκε με το ΠΑΣΟΚ, διατελώντας μάλιστα μέλος της πρώτης Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, από το οποίο όμως διεγράφη το 1975 από τον Ανδρέα Παπανδρέου (με ταυτόχρονη διαγραφή πολλών μελών της Δημοκρατικής Άμυνας που προσπαθούσαν να αμφισβητήσουν την ηγεσία του Ανδρέα Παπανδρέου). Μαζί με τον καθηγητή Σάκη Καράγιωργα και άλλους ίδρυσαν τη Σοσιαλιστική Πορεία της οποίας διετέλεσε εκπρόσωπος (1975-1979) και πήρε μέρος στη Συμμαχία Προοδευτικών και Αριστερών Δυνάμεων στις βουλευτικές εκλογές του Νοεμβρίου 1977, χωρίς επιτυχία. Έκτοτε, και μέχρι το 1989, ασχολήθηκε με τη μάχιμη δικηγορία. Το 1989 έγινε ιδρυτικό μέλος του κόμματος του Συνασπισμού και διετέλεσε μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής και της Πολιτικής Γραμματείας του (1989-1993). Στις εκλογές του 1990 εξελέγη μέλος του κοινοβουλίου ως βουλευτής Επικρατείας. Διετέλεσε Υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση συνασπισμού του Τζαννή Τζαννετάκη μαζί με τη Νέα Δημοκρατία. Μετά την αποτυχία του Συνασπισμού να περάσει το ποσοστό του 3% και να εισέλθει στη Βουλή, στις εκλογές του 1993, η πρόεδρος του κόμματος, Μαρία Δαμανάκη, παραιτήθηκε από τη θέση της, και ο Ν. Κωνσταντόπουλος εξελέγη αρχηγός του κόμματος στο έκτακτο Συνέδριο της 19ης Δεκεμβρίου 1993. Στις εκλογές του 1996 ο ΣΥΝ επανήλθε στο κοινοβούλιο με ποσοστό 5,2% πανελλαδικά, μια επιτυχία που πιστώθηκε σε μεγάλο βαθμό σ΄αυτόν. Επανεξελέγη πρόεδρος του Συνασπισμού τον Μάρτιο του 1996, από το 2ο Συνέδριο, και τον Ιούνιο του 2000 από το 3ο Συνέδριο του κόμματος. Εξελέγη βουλευτής Α΄ Αθηνών στις εκλογές του 1996, του 2000 και του 2004. Τον Ιούνιο του 2004 ανακοίνωσε την απόφασή του να μη θέσει εκ νέου υποψηφιότητα για την ηγεσία του κόμματος, έπειτα από τα απογοητευτικά αποτελέσματα των ευρωεκλογών και την εσωκομματική κριτική που δέχθηκε. Ύστερα από το 4ο τακτικό συνέδριο του κόμματος (Δεκέμβριος 2004) νέος πρόεδρος του Συνασπισμού εκλέχτηκε ο Αλέκος Αλαβάνος. Στην επαγγελματική του ζωή, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος έχει εργαστεί ως δικηγόρος, με εξειδίκευση σε θέματα θεσμικών μεταρρυθμίσεων, εκσυγχρονισμού του ποινικού δικαίου και υπεράσπισης των δικαιωμάτων των πολιτών. Το 2010 εξελέγη, για δύο μόλις μήνες, πρόεδρος κοινής αποδοχής της πολυμετοχικής ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Η εξέλιξη τον βρήκε στην Άμφισσα όπου συμμετείχε, μαζί με την κόρη του Ζωή, στη δίκη της δολοφονίας του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ως δικηγόρος της οικογένειάς του. Είναι παντρεμένος, σε τρίτο γάμο, με τη δημοσιογράφο Χαρά Φράγκου. Προηγούμενοι γάμοι του ήταν με με τη Φωτεινή Τομαή και τη Λίνα Αλεξίου. Είναι πατέρας της δικηγόρου, μέλους της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Ζωής Κωνσταντοπούλου. (Πηγή: Wikipedia, ημερομηνία επίσκεψης: 9.2.2014)

Ο καθηγητής Γιάννης Γ. Βαληνάκης διετέλεσε Υφυπουργός Εξωτερικών στις κυβερνήσεις Κ. Καραμανλή (2004-2009) και Βουλευτής Επικρατείας και Δωδεκανήσου. Είναι σήμερα Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κέντρου Αριστείας J. Monnet στο ΕΚΠΑ και μέλος του Ακαδημαϊκού Συμβουλίου του W. Martens Centre for European Studies στις Βρυξέλλες. Σπούδασε νομικά (Πανεπιστήμιο Αθηνών) και μετεκπαιδεύτηκε στα πανεπιστήμια Χαϊδελβέργης (διεθνές δίκαιο) και Paris-I/Pantheon-Sorbonne (DEA στις διεθνείς σχέσεις, DEA στην αμυντική πολιτική, DEA στη διπλωματική ιστορία). Μετά την αναγόρευσή του σε Διδάκτορα στις Διεθνείς Σχέσεις (Paris-I), εκλέχθηκε Επίκουρος Καθηγητής στο ΔΠΘ και το 1992 Καθηγητής των Διεθνών Σχέσεων στο ΕΚΠΑ. Δίδαξε σε ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια και εργάστηκε ως διευθυντής ερευνητικών κέντρων και προγραμμάτων ή ως ερευνητής στη Νέα Υόρκη, το Παρίσι, το Λονδίνο και τη Γερμανία. Έχει δημοσιεύσει δεκάδες βιβλία και άρθρα σε πέντε γλώσσες πάνω στις διεθνείς σχέσεις, την ελληνική εξωτερική, ευρωπαϊκή και αμυντική πολιτική, τα εθνικά θέματα κ.ά. Κατά την περίοδο 1998-2009 ασχολήθηκε με την εξωτερική πολιτική "εκ των έσω", πρώτα ως σύμβουλος του Κώστα Καραμανλή για τα εξωτερικά και ευρωπαϊκά θέματα και Γραμματέας Διεθνών Σχέσεων και Ε.Ε. της Ν.Δ. (1998-2004), και στη συνέχεια ως Υφυπουργός Εξωτερικών αρμόδιος για τα πολιτικά και ευρωπαϊκά θέματα. Κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας του συμμετείχε σε δεκάδες πολυμερείς συναντήσεις κορυφής, υπουργικές συνόδους και διεθνείς διασκέψεις, ενώ διεξήγαγε εκατοντάδες διμερείς συνομιλίες και διαπραγματεύσεις με ομολόγους του από 60 χώρες και οργανισμούς. Τιμήθηκε με πολλά διεθνή παράσημα και διακρίσεις, καθώς και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τις Έδρες J. Monnet και Ad Personam και τέσσερεις φορές με το "Ευρωπαϊκό Κέντρο Αριστείας J. Monnet", το οποίο και διευθύνει από το 2000.