Περιγραφή
«Προσπαθούμε να επιβιώσουμε και μπορείτε να σταθείτε αλληλέγγυοι στο πλευρό μας. Η γεωγραφική μας καταγωγή μας διαχωρίζει, αν και πρόκειται απλώς για μια γενική ανθρώπινη κατάσταση: κάποια πράγματα κάποιοι τα έχουν και άλλες όχι.
Υπάρχει βέβαια κάτι που έχουν όλοι οι άνθρωποι από τη μέρα που γεννιούνται μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν, ακόμη και εν μέσω πανδημίας· έχουμε δικαιώματα, θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα! Ως πρόσφυγες, έχουμε επίσης δικαίωμα στην εκπαίδευση, δικαίωμα στην υγεία, δικαίωμα στην υγιεινή, δικαίωμα στην τροφή και δικαίωμα σε μια ασφαλή ζωή. Είμαστε προσφύγισσες και αν δεν μπορούμε να βρούμε ασφάλεια εδώ, η ίδια η έννοια της «ασφάλειας» είναι κενή νοήματος».
Αφού έστειλε Γράμματα στον κόσμο από τη Μόρια, η Παρβάνα Αμίρι επιστρέφει, από τη Ριτσώνα αυτή τη φορά. Γράφει για τον πρόσφυγα, την προσφύγισσα, τη διαμονή σε (άλλο) ένα στρατόπεδο προσφύγων – και μάλιστα εν καιρώ πανδημίας. Δίνει φωνή στη μετανάστρια, τον μετανάστη, στην κακοποιημένη, τον καταπιεσμένο, στη φυλακισμένη, τον εξόριστο και σε άλλους (δικούς μας) ήρωες. Ζητά να ανοίξουμε μάτια και αυτιά και μας αφηγείται ιστορίες τρόμου. Ιστορίες αληθινές που λειτουργούν σαν αφορμές. Να διερωτηθούμε τι είναι αυτό που το λέμε ζωή και ποιοι είναι οι ζωντανοί. Να θυμηθούμε πως με τις μετανάστριες είμαστε μαζί.
