Η Ελλάδα στη δεκαετία 1940-1950

Ο Κρίστοφερ Μόνταγκιου Γουντχάους Ο Κρίστοφερ Μόνταγκιου «Μόντι» Γουντχάουζ γεννήθηκε το 1917 στο Λονδίνο από αριστοκρατική οικογένεια (λόρδος Τέρινγκτον). Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους φιλέλληνες και ιστορικούς, ειδικευμένος στη νεότερη ελληνική ιστορία. Σπούδασε στο New College της Οξφόρδης κλασικές σπουδές και το 1939 εντάχθηκε στο Βασιλικό Πυροβολικό. Η κήρυξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τον βρήκε στην Ελλάδα: το 1941 ως έφεδρο ανθυπολοχαγό του πυροβολικού σε ηλικία 23 ετών και σε τρία χρόνια ως συνταγματάρχη, αρχηγό της Συμμαχικής Στρατιωτικής Αποστολής. Επιβλητικό παρουσιαστικό, πανύψηλος, ξανθός, με γαλανά μάτια, μιλούσε πολύ καλά τα ελληνικά και όταν ντόπιοι τον ρωτούσαν «Από πού είσαι εσύ, παιδί μου;», εκείνος απαντούσε: «Από ένα πολύ μακρινό χωριό». Η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, στις 25 Νοεμβρίου 1942, ήταν μία κορυφαία αντιστασιακή πράξη κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής. Υπήρξε αποτέλεσμα της συνεργασίας των δύο μεγαλύτερων αντιστασιακών οργανώσεων, του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ, υπό την καθοδήγηση Βρετανών κομάντος με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Έντι Μάιερς και τον Κρίστοφερ Γουντχάουζ. Το 1945 παντρεύτηκε τη λαίδη Νταβίνα, κόρη του κόμητα του Λίτον. Μαζί της απέκτησε τρία παιδιά. Με το τέλος του πολέμου υπηρέτησε στη βρετανική πρεσβεία στην Αθήνα μέχρι το 1946 και στη συνέχεια επέστρεψε στη Βρετανία. Μυστήριο καλύπτει τα επόμενα βήματά του. Αναμείχθηκε στην κατασκοπεία, ενώ από το 1951 ως το 1952 εργάστηκε στη βρετανική πρεσβεία στην Τεχεράνη. Το 1959 εξελέγη μέλος της Άνω Βουλής (House of Lords) του Βρετανικού Κοινοβουλίου με το συντηρητικό κόμμα (κυβέρνηση Χάρολντ Μακμίλαν) για την περιφέρεια της Οξφόρδης ως το 1966 και ξανά από το 1970 έως το 1974. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών θα αγωνιστεί με διαλέξεις και άρθρα για την ανατροπή της. Πολυγραφότατος διανοούμενος, αγάπησε πραγματικά την Ελλάδα και αφιέρωσε τη συγγραφική του ιδιότητα στην ιστορία της. Στο πλούσιο συγγραφικό του έργο συμπεριλαμβάνονται τα βιβλία Φιλέλληνες, Στον Αγώνα για την Ελληνική Ανεξαρτησία (Μίνωας, 2020), Το μήλον της έριδος, ένα βιβλίο για την ιστορία της ταραγμένης δεκαετίας 1940-1950 (Μίνωας, 2021), καθώς και η βιογραφία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, η οποία εκδόθηκε το 1982. Η συνολική του ιστορία της Ελλάδας έχει κυκλοφορήσει μεταφρασμένη στα ελληνικά, με τίτλο "Η Ιστορία ενός λαού: οι Έλληνες από το 324 έως σήμερα", από τις Εκδόσεις Τουρίκη. Σε αναγνώριση για την προσφορά του στην Ελλάδα το 1980 εκλέχθηκε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ διετέλεσε επισκέπτης καθηγητής στο King’s College του Λονδίνου και πρόεδρος του συμβουλίου της Βασιλικής Εταιρείας Γραμμάτων. Το 1981 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο του ανέθεσε να μεταφράσει από τα ελληνικά στα αγγλικά τους έντεκα τόμους του μνημειώδους έργου του Παναγιώτη Κανελλόπουλου Ιστορία του ευρωπαϊκού πνεύματος. Έργο το οποίο ολοκληρώθηκε αλλά δεν εκδόθηκε. Πέθανε τον Φεβρουάριο του 2001. Λίγο πριν από το τέλος ζήτησε από την κόρη του, Έμα, να του διαβάσει το ποίημα του λόρδου Byron Τα Νησιά της Ελλάδας.

Ο ιστορικός Richard Clogg γεννήθηκε στο Rochdale της Μ. Βρετανίας το 1939. Αναγνωρίζεται διεθνώς ως αυθεντία στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Είναι Εταίρος στο St Antony's College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ενώ διετέλεσε καθηγητής της νεώτερης ιστορίας των Βαλκανίων στο King’s College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου μεταξύ 1988 και 1995. Είναι συγγραφέας και επιμελητής πολυάριθμων βιβλίων και άρθρων που αφορούν την ελληνική ιστορία και πολιτική. Το "A Concise History of Greece" έχει μεταφραστεί στα τουρκικά, τα ιαπωνικά, τα γερμανικά, τα ισπανικά, τα σερβικά και τα ιταλικά, και μεταφράζεται στα ρωσικά, τα πολωνικά, τα βουλγαρικά, τα ρουμανικά και τα κινεζικά. Επιδιώκοντας να ολοκληρώσει την ιστορία του ελληνικού κράτους με αυτή της ελληνικής Ανατολής [η καθ' ημάς Ανατολή] και της ελληνικής Διασποράς, ο καθηγητής Clogg τελευταία ασχολείται με μια εκτεταμένη ιστορική περίοδο του ελληνισμού κατά τους νεότερους χρόνους.

Ο Προκόπης Παπαστράτης είναι πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και διδάκτωρ Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (London School of Economics). Συγγραφέας του βιβλίου "British Policy Towards Greece During the Second World War" (Cambridge University Press, 1984). Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εντοπίζονται στη μελέτη των πολιτικών και οικονομικών σχέσεων της Ελλάδας και των άλλων βαλκανικών κρατών με τις ευρωπαϊκές δυνάμεις στην περίοδο του μεσοπολέμου. Είναι ομότιμος καθηγητής Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Ο καθηγητής Lars Baerentzen σπούδασε κλασική κ��ι σύγχρονη ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, όπου και δίδαξε νέα ελληνική και βαλκανική ιστορία έως το 1987. Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα για την ελληνική ιστορία της δεκαετίας του '40. Το 1982, επιμελήθηκε το έργο των J. M. Stevens, C. M. Woodhouse, και D. J. Wallace "Βρετανικές εκθέσεις για την Ελλάδα, 1943-44" και συνεργάστηκε στην έκδοση "Μελέτες για την ιστορία του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου 1945-49". Ετοιμάζει έναν ιστορικό άτλαντα της σύγχρονης Ελλάδας, σε συνεργασία με τον J. M. Wagstaff.

Ο George M. Alexander σπούδασε ιστορία στο Amherst College του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης. Πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του King's College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, το 1979. Η διατριβή του με θέμα "The Prelude to the Truman Doctrine: British Policy in Greece, 1944-47", προϊόν εκτεταμένης έρευνας στο Public Record Office, εκδόθηκε στην Οξφόρδη από τις εκδ. Clarendon Press το 1982.

Ο Χάιντς Α. Ρίχτερ γεννήθηκε το 1939 στην πόλη Heilbronn της Γερμανίας. Σπούδασε ιστορία, πολιτειολογία, και αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Χαΐδελβέργης. Έζησε πολλά χρόνια στην Ελλάδα. Διδάσκει σύγχρονη ελληνική και κυπριακή ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Μανχάιμ. Έχει γράψει έξι βιβλία και έχει δημοσιεύσει πολλές εργασίες σχετικές με τη σύγχρονη Ελλάδα. Στη Γερμανία αναγνωρίζεται ως ειδικός στα θέματα της Σύγχρονης Ελληνική και Κυπριακής Ιστορίας. Το 2000 τιμήθηκε από την Ελληνική Δημοκρατία με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα. Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα βιβλία του: - "Δύο επαναστάσεις και οι επαναστάσεις στην Ελλάδα 1936-1946", Εξάντας 1977 - "Η επέμβαση των Άγγλων στην Ελλάδα: από τη Βάρκιζα στον εμφύλιο πόλεμο", Εστία 1997 - "Η Ιταλο-γερμανική επίθεση εναντίον της Ελλάδος, Αύγουστος 1939 - Ιούνιος 1941", Γκοβόστης 1998 - "Ιστορία της Κύπρου", Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2007 - "Η Εθνική Αντίσταση και οι συνέπειές της", Μεσόγειος 2009 - "Η μάχη της Κρήτης", Γκοβόστης 2011

Ο Γιώργος Μαυρογορδάτος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Έχει πτυχίο Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών (1967) και Πτυχίο Νομικής (1969) του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μ.Α. Πολιτικής Επιστήμης Πανεπιστημίου Purdue (1972). Ph.D. Πολιτικής Επιστήμης Πανεπιστημίου Καλιφόρνιας, Berkeley (1979). Για το βιβλίο του "Stillborn Republic" τιμήθηκε το 1984 με το Woodrow Wilson Foundation Award, ανώτατη διάκριση της Αμερικανικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης. Δίδαξε Πολιτική Ιστορία και Πολιτική Επιστήµη στο Πανεπιστήµιο Αθηνών και σε διάφορα ξένα πανεπιστήµια ως επισκέπτης καθηγητής.

Ο Νίκος Κ. Αλιβιζάτος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949, κατάγεται όμως από την Κεφαλονιά και τη Χίο. Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών και πήρε διδακτορικό δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο Ρaris V. Από το 1980 διδάσκει στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου το 1992 εξελέγη καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου. Τακτικός συνεργάτης του "Βήματος" από το 1986 έως το 2000 και σήμερα των Νέων. Δικηγορεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Στρασβούργου. Είναι μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Έχει γράψει μεταξύ άλλων: "Οι πολιτικοί θεσμοί σε κρίση. Όψεις της ελληνικής εμπειρίας, 1922-1974" (Θεμέλιο, 1983, γ' έκδ. 1996), "Ο αβέβαιος εκσυγχρονισμός και η θολή συνταγματική αναθεώρηση" (Πόλις, 2001), "Η βασιλική περιουσία στο Στρασβούργο" (Α. Σάκκουλας, 2003) και "Πέρα από το 16: Τα πριν και τα μετά" (Αθήνα: Μεταίχμιο, 2007).

Αμερικανός ιστορικός, ειδικευμένος σε θέματα εξωτερικής πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών. Πήρε το διδακτορικό του το 1967 από το Πανεπιστήμιο Columbia. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Columbia, στο Hampton Institute, στο Vassar College και στο State University της Νέας Υόρκης/Albany. Υπήρξε πρόεδρος του Συνεδρίου Ιστορικής Έρευνας για την Ειρήνη ("Peace History Society") και λέκτορας του Ιδρύματος Fullbright στην Ιαπωνία. Έγραψε τα βιβλία: "Rebels Against War", 1969, "MacArthur", 1971, "Cold War America", 1974, "American Intervention in Greece", Columbia University Press, 1982, "The Struggle Against the Bomb : Resisting the Bomb: A History of the World Nuclear Disarmament Movement, 1954-1970", 1997, "Toward Nuclear Abolition: A History of the World Nuclear Disarmament Movement, 1971 to the Present", 2003, κ.ά.

Η Adamantia Pollis είναι καθηγήτρια πολιτικής επιστήμης στη Σχολή Μεταπτυχιακών Σπουδών του New School for Social Research, στη Ν. Υόρκη. Πιο πρόσφατο βιβλίο της είναι το "Human Rights: New Perspectives, New Realities" (που επιμελήθηκε μαζί με τον Peter Schwab), 2000.

Ο Αργύρης Α. Φατούρος είναι ομότιμος καθηγητής διεθνούς δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο Columbia το 1962, και στη συνέχεια δίδαξε νομικά, διεθνές οικονομικό δίκαιο και διεθνείς οικονομικές σχέσεις & ανάπτυξη από την πλευρά του δικαίου, στα Πανεπιστήμια Indiana (Bloomington), Θεσσαλονίκης και Αθηνών. Διετέλεσε μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στον Ο.Ο.Σ.Α. Τα συγγράμματά του περιλαμβάνουν τα βιβλία "Government Guarantees to Foreign Investors", 1962, "Το Διεθνές Δίκαιο αναπτύξεως", 1977, "Διεθνές οικονομικό δίκαιο", 1984· 2007, και πολλές ανακοινώσεις σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικά έργα.

Ο Βαγγέλης Κουφουδάκης είναι ομότιμος πρύτανης του Πανεπιστημίου Λευκωσίας και ομότιμος καθηγητής και πρύτανης του Indiana University-Perdue University, στο Φορτ Γουέιν των ΗΠΑ. Ως πολιτικός επιστήμονας, έχει αφιερώσει ένα μεγάλο μέρος της πανεπιστημιακής του σταδιοδρομίας στη μελέτη της Κύπρου. Έχει επιμεληθεί πολλά βιβλία, με πλέον πρόσφατα τα ακόλουθα: "Greece and the New Balkans": Challenges and Opportunities (1999) με τους Χάρρυ Ψωμιάδη και Αντρέ Γερολυμάτο·, "The United States and Cyprus: Double Standards and the Rule of Law" (2002) με τον Ευγένιο Τ. Ρωσσίδη. Έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις συμπεριλαμβανομένου του τίτλου "Doctor of Humane Letters" από το Indiana Universtity (2002).

Ο Κώστας Β. Βεργόπουλος γεννήθηκε το 1942 στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, οικονομικές και πολιτικές επιστήμες στη Σορβόννη. Διδάκτωρ οικονομικών επιστημών (Doctorat d' Etat) του Πανεπιστημίου της Σορβόννης. Καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Επισκέπτης καθηγητής σε Πανεπιστήμια της Βόρειας και Νότιας Αμερικής. Διεθνής εμπειρογνώμων στα Ηνωμένα Έθνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Βιβλία του έχουν μεταφραστεί και διδάσκονται σε δέκα γλώσσες. Έργα του ιδίου:"Το Αγροτικό Ζήτημα στην Ελλάδα" (Εξάντας, 1975)."Ο Δύσμορφος Καπιταλισμός" (σε συνεργασία με τον Samir Amin, Παπαζήσης, 1975). "Κράτος και Οικονομική Πολιτική στον 19ο αιώνα" (Εξάντας,1978). "Εθνισμός και Οικονομική Ανάπτυξη" (Εξάντας, 1979). "Η Ελλάδα σε εξέλιξη" (διεύθυνση, Εξάντας, 1985). "Οι Νέες Τεχνολογίες στην Ευρωπαϊκή Οικονομία Τροφίμων" (Βρυξέλλες, 1986). "Η Απο-ανάπτυξη σήμερα" (Εξάντας, 1987), κ.ά. Εκδόσεις των έργων του κυκλοφορούν επίσης στα γαλλικά, αγγλικά, ισπανικά, πορτογαλικά, ιταλικά, ολλανδικά, κινέζικα. Έφυγε από τη ζωή στις 9 Νοεμβρίου 2017 στο Παρίσι, σε ηλικία 75 ετών.

Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1937. Είναι ομότιμος καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, docteur es Lettres et Sciences Humaines στο Πανεπιστήμιο Παρισίων και επίτιμος διδάκτωρ στα Πανεπιστήμια Κρήτης και Πελοποννήσου. Μετά τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές Φιλοσοφίας του Δικαίου και Κοινωνιολογίας στα Πανεπιστήμια Heidelberg, Μονάχου, Παρισιού και Yale. To 1974 ανακηρύσσεται Διδάκτορας Γραμμάτων και Ανθρωπιστικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Παρισίων. Από το 1961 έως το 1998 ασκεί δικηγορία στην Αθήνα. Απασχολήθηκε ως ερευνητής στο Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών Αθηνών (1963-1967) και στο γαλλικό Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών (1968). Κατά τα έτη 1968-1985 υπήρξε καθηγητής κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Παρισίων και από το 1985 είναι ομότιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διετέλεσε καθηγητής στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Παρισίων αριθ. 8 και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1981-1985), επιστημονικός διευθυντής του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (1981-1989), επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια Columbia της Νέας Υόρκης, Princeton, New York University (NYU), της Πόλης της Νέας Υόρκης (CUNY), Iztapalapa της Πόλεως του Μεξικού, Παρισίων (Paris 1), καθώς και στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει επίσης διατελέσει μέλος του Ανωτάτου Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας, αρχηγός της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Διάσκεψη Κορυφής του ΟΗΕ για την Κοινωνική Ανάπτυξη (1994-1996), μόνιμο μέλος του "Carrefour pour la science et la culture" που οργανώθηκε από την Ε.Ε. υπό την προεδρία του Jacques Delors, πρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Κοινωνιολόγων της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης και βουλευτής επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015. Είναι πρόεδρος του Δ.Σ. του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού.

Ο Νίκος Σβορώνος γεννήθηκε το 1911 στη Λευκάδα και πέθανε το 1989 στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάσθηκε στο Μεσαιωνικό Αρχείο της Ακαδημίας Αθηνών. Πήρε μέρος στην αντίσταση κατά της γερμανικής κατοχής μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ. Το 1945, χάρις τις ενέργειες του διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου Οκτάβ Μερλιέ και με υποτροφία της Γαλλικής Δημοκρατίας, κατέφυγε στη Γαλλία μαζί με άλλους αριστερούς διανοούμενους. Το 1955 του αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια και το 1961 απέκτησε τη γαλλική. Το 1962 απέκτησε το doctorat τρίτου κύκλου και το 1975 ανακυρήχθηκε Docteur es Lettres της Σορβόννης. Εργάσθηκε στο CNRS και δίδαξε ως διευθυντής σπουδών στην Ecole Pratique des Hautes Etudes (IV Section) ιστορία των θεσμών της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Μετά την πτώση της δικτατορίας δίδαξε στα πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης και Κρήτης, διετέλεσε μέλος της διοικούσας επιτροπής του Πανεπιστημίου Κρήτης και διευθυντής ερευνών στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, και ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ των Πανεπιστημίων Αθηνών και Θεσσαλονίκης.

Ο Γιάννης Ο. Ιατρίδης (John O. Iatrides) σπούδασε στην Ελλάδα, την Ολλανδία και τις Ηνωμένες Πολιτείες (διδακτορικό δίπλωμα από το Clark University, 1962). Υπηρέτησε στο ελληνικό Γενικό Επιτελείο Εθνικής Αμύνης (1955-1956) και στο Γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού (1956-1958). Είναι ομότιμος καθηγητής διεθνούς πολιτικής στο Southern Connecticut State University. Δίδαξε σύγχρονη ελληνική ιστορία στα Πανεπιστήμια Harvard και Yale. Στις δημοσιεύσεις του περιλαμβάνονται τα βιβλία: "Βαλκανικό Τρίγωνο: γέννηση και παρακμή μιας συμμαχίας που ξεπερνούσε τα ιδεολογικά σύνορα" ("Balkan Triangle: Birth and Decline of an Alliance Across Ideological Boundaries"), 1968, "Εξέγερση στην Αθήνα: ο ελληνικός κομμουνιστικός "Δεύτερος Γύρος", 1944-1945" ("Revolt in Athens: The Greek Communist "Second Round", 1944-1945"), 1972, "Οι αναφορές του πρεσβευτή Μακβή: Ελλάδα 1933-1947" ("Ambassador MacVeagh Reports: Greece, 1933-1947"), 1980· ήταν ο επιμελητής του βιβλίου "Η Ελλάδα στη δεκαετία του '40: ένα έθνος σε κρίση" ("Greece in the 1940s: A Nation in Crisis"), 1981 και (μαζί με τον Θεόδωρο Α. Κουλουμπή) του βιβλίου "Ελληνοαμερικανικές σχέσεις: μια κριτική επισκόπηση" ("Greek-American Relations: A Critical Review"), 1980.

Ο Ιωάννης Αντ. Πετρόπουλος (1929-1999) απέκτησε το διδακτορικό του δίπλωμα στην ιστορία από το Harvard University το 1963. Διετέλεσε καθηγητής βαλκανικής και μεσανατολικής ιστορίας στο Amherst College. Έγραψε το βιβλίο: "Politics and Statecraft in the Kingdom of Greece : 1833-1843", Princeton University Press, 1968, και, σε συνεργασία με τους Theodore A. Couloumbis και Harry J. Psomiades, το "Foreign Interference in Greek Politics: An Historical Perspective", 1976. Επίσης, επιμελήθηκε, σε συνεργασία, τον συλλογικό τόμο "Hellenism and the First Greek War of Liberation: 1821-1830" (1976).

Ο Γιάννης Λ. Χόνδρος (John L. Hondros) πήρε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο Vanderbilt και δίδαξε ιστορία της Ευρώπης του 20ου αιώνα και ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στο Wooster College του Οχάιο, στις ΗΠΑ, μετά το 1969. Το 1973 διηύθυνε το πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών "Το Wooster στην Ελλάδα". Έγραψε το βιβλίο "Κατοχή και Αντίσταση: η ελληνική αγωνία 1941-44" ("Occupation and Resistance: The Greek Agony, 1941-44"), 1983, και κεφάλαια για την Κατοχή, την Αντίσταση και τον ελληνικό Εμφύλιο σε συλλογικά έργα.

Ο Χάγκεν Φλάισερ γεννήθηκε στη Βιέννη το 1944, σπούδασε Ιστορία στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και από το 1977 μένει στην Ελλάδα. Είναι καθηγητής νεότερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έχει ειδικευτεί σε θέματα ελληνικής ιστορίας του 20ού αιώνα. Έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε διεθνή ερευνητικά προγράμματα και διεθνείς εξεταστικές και γνωμοδοτικές επιτροπές. Έχει γράψει πολλές μελέτες, ιδίως την περίοδο (και τη μεταπολεμική "κληρονομιά") του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, ανάμεσά τους το θεωρούμενο ως έργο αναφοράς "Στέμμα και σβάστικα: η Ελλάδα της Κατοχής και της Αντίστασης, 1941-1944", από το οποίο έχουν κυκλοφορήσει δύο τόμοι.