Η ελληνική εμπειρία

Ο Εράσμους Σέφερ γεννήθηκε το 1931 στο Βερολίνο. Σπούδασε γλωσσολογία και φιλοσοφία στο Βερολίνο, στην Κολωνία, στη Βόννη και στο Φράιμπουργκ. Στη διδακτορική του διατριβή αχολήθηκε με τη "γλώσσα του Heidegger". Είναι μυθιστοριογράφος, ποιητής και διηγηματογράφος. Έχει μεταφράσει σύγχρονους Έλληνες ποιητές. Κυριότερα έργα του: "Der Sturm", 1981 (διήγημα), "Gedichte", 1982 (ποίηση), "Tod in Athen", 1986 (μυθιστόρημα), "Flieg Vogel stirb", 1987 (διηγήματα), "Ein Fruhling irrer Hoffnung", 2001 (μυθιστόρημα).

Ο μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος και μεταφραστής Edmund Keeley γεννήθηκε στη Δαμασκό της Συρίας, από αμερικανούς γονείς, το 1928. Είναι απόφοιτος των πανεπιστημίων του Princeton και της Οξφόρδης. Ως πτυχιούχος των Πανεπιστημίων του Πρίνστον και της Οξφόρδης ο Keeley δίδαξε επί σαράντα χρόνια Αγγλκά, Δημιουργική Γραφή και Νεοελληνική Λογοτεχνία στο Πρίνστον. Για μερικά χρόνια υπηρέτησε ως Διευθυντής στο Πρόγραμμα Δημιουργικής Γραφής και στο Πρόγραμμα Ελληνικών Σπουδών. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Νεοελληνικών Σπουδών και δύο φορές χρημάτισε Πρόεδρός της. Στο διάστημα 1991-93 υπηρέτησε ως Πρόεδρος του Αμερικανικού Κέντρου ΡΕΝ, της εταιρείας συγγραφέων, και, σε εννέα περιπτώσεις, εκπροσώπησε το Κέντρο σε διεθνή συνέδρια του ΡΕΝ: στο Λουγκάνο, στο Παρίσι, στη Βιέννη, στη Βαρκελώνη, στο Ρίο ντε Τζανέιρο, στο Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα, στο Περθ, στη Γκουανταλαχάρα και στο Εδιμβούργο. Είναι επίσης μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΡΕΝ. Ο Έντμουντ Κήλυ έχει γράψει επτά μυθιστορήματα, πολυάριθμα δοκίμια και έχει μεταφράσει πλήθος ποιητικών έργων, ανάμεσα στα οποία των Σεφέρη, Ρίτσου, Καβάφη, Ελύτη και Σικελιανού. Δημιούργησε και διηύθυνε επί σαράντα χρόνια το Τμήμα Ελληνικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου του Πρίνστον, όπου δίδαξε και ο ίδιος νέα ελληνική λογοτεχνία. Ένα σημαντικό μέρος του δοκιμιακού του έργου ασχολείται με τους κορυφαίους Έλληνες ποιητές. Έχει πολλές φορές τιμηθεί για το συγγραφικό και μεταφραστικό του έργο. Για το πρώτο μυθιστόρημά του "The Libation" (Η σπονδή) ο Edmund Keeley τιμήθηκε με το Rome Prize της Αμερικανικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών. Το 1992 εκλέχτηκε Εταίρος της Αμερικανικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Επιστημών. Για τις μεταφράσεις έργων ποίησης έχει τιμηθεί με το Columbia Translation Center/PEN Award (1975), το Harold Morton Landon Award της Ακαδημίας Αμερικανών Ποιητών (1980) και το Πρώτο Ευρωπαϊκό Βραβείο για τη Μετάφραση Ποίησης που απονέμει η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (1987). Στα ελληνικά κυκλοφορούν τέσσερα μυθιστορήματά του: "Τα ημερολόγια μιας έρημης χώρας", "Το τελευταίο καλοκαίρι της αθωότητας", "Η σιωπηλή κραυγή της μνήμης" και "Η σπουδή", όλα από τις εκδόσεις Εξάντας. Επίσης κυκλοφορεί το βιβλίο του "Αναπλάθοντας τον παράδεισο - το Ελληνικό ταξίδι (1937-1947)", Εξάντας.

Η Rachel Handas σπούδασε κλασική φιλολογία στο Harvard, ποίηση στο John Hopkins και συγκριτική φιλολογία στο Princeton. Κατά τη διάρκεια των φοιτητικών της χρόνων έζησε για τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα. Διδάσκει αγγλική λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο Rutgers. Έχει γράψει ποίηση, δοκίμια, ενώ πλούσιο είναι και το μεταφραστικό της έργο. Έχει βραβευτεί με το λογοτεχνικό βραβείο της Αμερικανικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών.

Ο Μίκαελ Κρύγκερ γεννήθηκε στο Wittgendorf της Γερμανίας το 1943. Είναι ποιητής, μυθιστοριογράφος και δοκιμιογράφος. Από το 1986 διευθύνει τον εκδοτικό οίκο Carl Hanser, και από το 1981 εκδίδει το λογοτεχνικό περιοδικό "Akzente". Έχει τιμηθεί με λογοτεχνικά βραβεία, ενώ είναι μέλος της Βαυαρικής Ακαδημίας Τεχνών, της Ακαδημίας Τεχνών του Βερολίνου, κ.ά. Κυριότερα έργα του: "Reginalpoly", 1976 (ποίηση), "Diderots Katze", 1978 (ποίηση), "Stimmen", 1983 (ποίηση), "Warum Peking?" 1986 (ιστορία), "Das Ende des Romans", 1990 (διήγημα), "Der Mann im Turm", 1991 (μυθιστόρημα), "Himmelfarb", 1993 (μυθιστόρημα), "Nachts, unter Baumen", 1996 (ποίηση), "Wettervorhersage", 1998 (ποίηση), "Das falsche Haus", 2002 (διήγημα), "Kurz vor dem Gewitter", 2003 (ποίηση). Από τις εκδόσεις Λιβάνη κυκλοφορεί στα ελληνικά το μυθιστόρημά του "Himmelfarb" ("Το χρώμα του ουρανού", 1998).

Ο συγγραφέας και ελληνιστής Ζακ Λακαριέρ γεννήθηκε στη Λιμόζ της Γαλλίας στις 2 Φεβρουαρίου 1925. Σπούδασε νομικά και φιλολογία στο Παρίσι. Το 1950 ξεκίνησε με τα πόδια με προορισμό την Ινδία, αλλά τελικά προτίμησε την Ελλάδα και την Εγγύς Ανατολή, όπου έζησε πολλά χρόνια, κυρίως στην Ύδρα και στην Πάτμο, μέχρι το 1966. Επιστρέφοντας στη Γαλλία, μετά το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, εγκαθίσταται στη Βουργουνδία, στο σπίτι του θείου του, ξυλουργού, όπου μένει για πάντα. Υπήρξε λάτρης της αρχαίας και -κυρίως- της σύγχρονης Ελλάδας. Με το πάθος που τον χαρακτήριζε, κατάφερε να αναδείξει στο εξωτερικό το σύγχρονο πρόσωπο της χώρας και να το συνδέσει με την ιστορία της. Εξέδωσε μυθιστορήματα, ποιήματα, ταξιδιωτικές εντυπώσεις, βιβλία τέχνης, κ.ά., και ένα από τα καλύτερα βιβλία που γράφτηκαν για την Ελλάδα στο εξωτερικό, "Το ελληνικό καλοκαίρι" (1976). Μετέφρασε στα γαλλικά Έλληνες συγγραφείς, ανάμεσα στους οποίους οι Πρεβελάκης, Αλεξάνδρου, Τσίρκας, Ταχτσής, Βασιλικός, Πλασκοβίτης, Φραγκιάς, Σεφέρης, Ελύτης, Ρίτσος, Πατρίκιος, Λαμπαδαρίδου-Πόθου. Στα ελληνικά εκδόθηκαν τα έργα του: "Οι γνωστικοί", Χατζηνικολή, 1976, "Οι ένθεοι", Χατζηνικολή, 1977, "Το ελληνικό καλοκαίρι", Χατζηνικολή, 1980, "Ο Ηνίοχος" (μετ.: Μαρία Λαμπαδαρίδου-Πόθου) 'Ικαρος, 1982, "Μαρία η Αιγυπτία", Χατζηνικολή, 1984, "Αυτό το ωραίο σήμερα", Χατζηνικολή, 1991, "Συγγραφική πορεία ενός φιλέλληνα", Χατζηνικολή, 1992, "Με τα φτερά του Ίκαρου", Χατζηνικολή, 1995, "Τα παιδικά χρόνια του Ίκαρου και άλλα ποιήματα" (μετ.: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ), Πατάκη, 1997, "Η σκόνη του κόσμου", Χατζηνικολή, 1999, "Ερωτικό λεξικό της Ελλάδας", Χατζηνικολή, 2002, "Αφρόδυτοι έρωτες" (μετ.: Δημήτρης Κρανιώτης), Μίμνερμος, 2002, "Λευκωσία: Η νεκρή ζώνη", Ολκός, 2003. Πέθανε απροσδόκητα στις 17 Σεπτεμβρίου 2005, λόγω επιπλοκών ύστερα από μια απλή χειρουργική επέμβαση στο γόνατο, σε ηλικία 79 ετών. Η σορός του αποτεφρώθηκε και η στάχτη σκορπίστηκε στη θάλασσα στ' ανοιχτά των Σπετσών, στις 3 Νοεμβρίου, σύμφωνα με την τελευταία του επιθυμία. "Μια θάλασσα. Πάνω στη θάλασσα, μια αχηβάδα. Πάνω στην αχηβάδα, μια γυναίκα όρθια, γυμνή. Στα δεξιά της, στον ουρανό, δυό άνεμοι. Στ΄ αριστερά της, μια νύμφη. [...] Μια θάλασσα αγκαλιάζοντας μια πολυδαίδαλο ακτή όπου προβάλλει ένα άλσος. Μια αχοιβάδα μ' ανάγλυφες ραβδώσεις ανήκουσα στο γένος Pecten jacobeus. Δυό Άνεμοι ραίνοντας απερίσπαστοι με ρόδα το ανοιχτό πέλαγος των κυμάτων. Μια νύμφη εγείροντας ένα μανδύα προς το μέρος... της θεάς. Να! πλησιάζει η Αφροδίτη, μόλις αναδύθηκε, έτοιμη για τη στεριά. Και με το που το πόδι της θ' αγγίξει το χώμα, ο Έρως θα γενεί στο σύμπαν ιδέα καινοφανής." ("L' Anadyomene"/ "Η αναδυομένη" από τη συλλογή "Αφρόδυτοι έρωτες: Έξι ποιήματα για την Αφροδίτη", μετ.: Δημήτρης Κρανιώτης, Μίμνερμος, 2002)