Η ιστορία της ελληνικής πόλης

Ο Αλέξανδρος-Φαίδων Λαγόπουλος γεννήθηκε το 1939 στην Αθήνα. Είναι Ομότιμος Καθηγητής Πολεοδομίας του Α.Π.Θ. και Αντεπιστέλλον Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Ε.Μ.Π. Έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα Πολεοδομίας και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές Αστικής Γεωγραφίας στο Παρίσι. Είναι Δρ. Μηχανικός και Υφηγητής Πολεοδομίας-Χωροταξίας του Ε.Μ.Π., Δρ. Κοινωνικής Ανθρωπολογίας της Σορβόννης και Επίτιμος Δρ. Σημειωτικής του Νέου Βουλγαρικού Πανεπιστημίου της Σόφιας. Διετέλεσε επί πολλές δεκαετίες πρόεδρος της Ελληνικής Σημειωτικής Εταιρείας, της οποίας είναι σήμερα επίτιμος πρόεδρος, και επί μία τετραετία αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Σημειωτικών Εταιρειών (A.I.S.-I.A.S.S.) και είναι επίτιμος πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Σημειωτικής του Xώρου (A.I.S.E.). Τα έργα του έχουν δημοσιευθεί στην ελληνική, την αγγλική, τη γαλλική, τη γερμανική, τη βουλγαρική και τη ρωσική γλώσσα. Ενδεικτικά αναφέρονται: "Δομική πολεοδομία: Ο οικισμός ως σύστημα" (1973), "The city and the sign: An introduction to urban semiotics" (επιμ. με τον Μark Gottdiener, 1986), "Urbanisme et semiotique dans les societes preindustrielles" (1995), "Ο ουρανός πάνω στη γη" (2002), "Επιστημολογίες του νοήματος, δομισμός και σημειωτική" (2004), "Ο συμβολισμός του χώρου της αρχαίας Ελλάδος" (2012). Πολλά κείμενά του σημειωτικής έχουν γραφεί σε συνεργασία με τη σύζυγό του Κάριν Boklund-Λαγοπούλου.

"Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη και θα ήθελα να πεθάνω στην Κεντρική Ασία, ακριβώς πάνω στο Δρόμο του Μεταξιού. Άρχισα να γράφω από οκτώ χρονώ. Στην αρχή έγραφα κρυφά, προσευχές και βωμολοχίες. Ύστερα εκθέσεις ιδεών, ποιήματα. Αποπειράθηκα να γράψω κι ένα μυθιστόρημα: "Το κορίτσι με τα γκρίζα μαλλιά". Από τότε δε σταμάτησα να γράφω παντού και τα πάντα. Διηγήματα, θεατρικά μονόπρακτα, σενάρια, αρχαιολογικά άρθρα, βιβλιοκρισίες, διαλέξεις, δοκίμια, ευθυμογραφήματα, συστατικές επιστολές, εγκυκλοπαιδικά λήμματα, ανακοινώσεις για επιστημονικά συνέδρια, πολιτικές προκηρύξεις και πολιτικά άρθρα, επιφυλλίδες σε εφημερίδες, στίχους για λαϊκά τραγούδια, χαιρετισμούς για πολιτικές συγκεντρώσεις, ακόμα και για ένα γάμο στο Ασχαμπάτ, όπου με είχανε καλέσει, όταν επισκέφτηκα το Τουρκμενιστάν. Έγραψα εισηγητικές εκθέσεις για διδακτορικές διατριβές και εκλογές καθηγητών, κείμενα διαφημίσεων, "αγορεύσεις" για τη βουλή, κατ' αρχήν και κατ' άρθρον. Έγραψα και δυο επικήδειους, έναν για τον Κίτσο Μακρή και έναν για τον Μανόλη Ανδρόνικο! Και σε έναν τοίχο, όταν ήμουνα πρόσκοπος, έγραψα με μεγάλα κόκκινα γράμματα "Σ' αγαπώ". Κι όσο περνάει ο καιρός γράφω ασταμάτητα, γιατί εκείνο που θέλω να γράψω δεν το έγραψα ακόμα! Κι όταν πια δεν έχω τι άλλο να γράψω θα πάρω το Δρόμο του Μεταξιού!" Ο Γιώργος Χουρμουζιάδης, ομότιμος καθηγητής αρχαιολογίας στο ΑΠΘ και πρώην βουλευτής του ΚΚΕ στην Α' Θεσσαλονίκης, γεννήθηκε το Νοέμβριο του 1935 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ. Το 1981 εκλέχθηκε καθηγητής της Προϊστορικής Αρχαιολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ. Το 1983 έγινε κοσμήτορας στη ΦΣ του ΑΠΘ και το 1985 έγινε αντιπρύτανης στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Είχε συνδέσει το όνομά του με τις ανασκαφές στον λιμναίο οικισμό Δισπηλιού. Πέθανε στις 16 Οκτωβρίου 2013, σε ηλικία 81 ετών.

Αρχαιολόγος και συγγραφέας. Γεννήθηκε στο νησί της Λήμνου (1952), σπούδασε Ιστορία, Αρχαιολογία και Συγκριτική Γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Wϋrzburg (Γερμανία). Δίδαξε στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και στα Μεταπτυχιακά Τμήματα του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς επίσης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Έκανε ανασκαφές στην Κρήτη, την Πελοπόννησο και σε διάφορα νησιά του Αιγαίου. Το 1985 διορίσθηκε αρχαιολόγος-ερευνητής στην Ακαδημία Αθηνών, με ειδικότητα κυρίως το μινωικό και το μυκηναϊκό πολιτισμό. Με την παιδική λογοτεχνία ασχολείται συστηματικά απο το 1987. Έχει γράψει μέχρι σήμερα περίπου εξήντα βιβλία. Το έργο του "Η παράξενη αγάπη του αλόγου και της λεύκας" τιμήθηκε το 1989 με το ευρωπαϊκό βραβείο Pier Paolo Vergerio. "Το άγαλμα που κρύωνε" και "Ο κλέφτης των καρπουζιών" πήραν το ετήσιο βραβείο του ελληνικού παραρτήματος της ΙΒΒΥ το 2000 και το 2003 αντίστοιχα. Το 2000 και το 2011 τα έργα του "Το άγαλμα που κρύωνε" και "Τα πολύτιμα σκουπίδια του κυρίου Νο" αντίστοιχα απέσπασαν το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου. Το 2006 τιμήθηκε με το βραβείο "Κώστα και Ελένης Ουράνη" της Ακαδημίας Αθηνών. Το 2000, το 2007 και το 2010 πήρε το βραβείο του περιοδικού Διαβάζω για τα βιβλία "Το άγαλμα που κρύωνε", "Η κυρία Μίνα και η Άνοιξη" και "Η σκυλίσια ζωή του γάτου Τζον Αφεντούλη". Το 2012 το βιβλίο του "Ένα κορίτσι φτερουγίζει στον Κεραμεικό - Μια αντιπολεμική ιστορία στην Αθήνα των κλασικών χρόνων" απέσπασε το κρατικό βραβείο βιβλίου γνώσεων για παιδιά. Υπήρξε υποψήφιος για το βραβείο H. C. Andersen 2012.

Ο Σπύρος Ιακωβίδης γεννήθηκε το 1923 στην Aθήνα, πήρε δίπλωμα Αρχαιολογίας από το Πανεπιστήμιο Aθηνών το 1946 και διδακτορικό δίπλωμα το 1962. Εργάσθηκε ως επιμελητής αρχαιοτήτων για δύο χρόνια (1952-1954) αλλά κυρίως ασχολήθηκε με την διδασκαλία και την ανασκαφή. Αρχαιολογία δίδαξε στα Πανεπιστήμια Aθηνών (1970-1974), Μάρμπουρκ (1976-1977), Χαϊδελβέργης (1977) και στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια (1979-1991) ενώ υπήρξε μέλος του Iνστιτούτου Προχωρημένων Σπουδών στο Πρίνστον των Ηνωμένων Πολιτειών (1977-1978). Μέλος της"Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας" ο Σπύρος Ιακωβίδης υπήρξε μέλος και πολλών άλλων ιδρυμάτων όπως της Society of the Promotion of Hellenic Studies, της Bρετανικής Aρχαιολογικής Σχολής Aθηνών, της Societe de Prehistoire Francaise, του Γερμανικού Aρχαιολογικού Iνστιτούτου, της Iστορικής και Eθνολογικής Eταιρείας κ. ά. Είχε τιμηθεί με το Mετάλλιο Eθνικής Aντιστάσεως, Mέγας Tαξιάρχης του Φοίνικος ενώ το 2008, όταν γιόρταζε τα 85 χρόνια του, συμπληρώνοντας ταυτόχρονα 50 χρόνια συμμετοχής στις ανασκαφές των Μυκηνών μαθητές του, συνάδελφοι και φίλοι τον τίμησαν προσφέροντάς του τον τόμο "Δώρον" με μελέτες σε θέματα μυκηναϊκής αρχαιολογίας. Έφυγε σε ηλικία 90 ετών, πλήρης ημερών και έργων.