Η οδύσσεια του Κουζέλ

Ο Τζακ Βανς (1916-2013) γεννήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο. Σπούδασε μηχανικός ορυχείων και φυσικός και άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος. Στο χώρο της επιστημονικής φανατασίας εμφανίστηκε το 1945 με το διήγημα "Αυτός που σκέφτεται τον κόσμο" ("The World Thinker"), που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Thrillion Wonder Stories". Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1940 και στις αρχές της φεκαετίας του 1950, δημοσίευσε μια σειρά από μικρά διηγήματα και μυθιστορήματα σε λαϊκά περιοδικά της εποχής του, όπως το "Startling Stories". Το πρώτο του βιβλίο "Η γη που πεθαίνει" ("The Dying Earth"), εκδόθηκε το 1950. Ακολούθησαν περισσότερα από εξήντα βιβλία επιστημονικής φαντασίας αλλά και μυστηρίου, με το πλήρες όνομά του, Τζον Χόλμπρουκ Βανς. Ήταν επίσης ένας από τους συγγραφείς που στρατολογήθηκαν για να γράψουν αστυνομικές ιστορίες υπό το ψευδώνυμο Έλερι Κουίν, με το οποίο εξέδωσε τρία βιβλία. Γνωστότερα έργα του είναι: "Ο γιος του δέντρου" ("Son of the Tree"), 1951, "Οι σκλάβοι του Κλάου" ("Slaves of the Klau"), 1952, "Οι πειρατές του διαστήματος" ("The Space Pirates"), 1953, "Τα σπίτια του Ισζμ" ("The Houses of Iszm"), 1954, "Το δώρο του Γκαμπ" ("The Gift of Gab"), 1955, "Ο Μεγάλος Πλανήτης" ("Big Planet"), 1957, "Οι Κυρίαρχοι των Δράκων" ("The Dragon Masters"), 1963, "Το τελευταίο κάστρο" ("The Last Castle"), 1966, κ.ά. Τιμήθηκε δύο φορές με το σημαντικότερο βραβείο επιστημονικής φαντασίας, Hugo Award, για τα βιβλία "Οι κυρίαρχοι των Δράκων" το 1963 και για το "Τελευταίο κάστρο" το 1967. Από το 1980 ήταν σχεδόν τυφλός αλλά εξακολουθούσε να γράφει χρησιμοποιώντας ειδικό λογισμικό. Πέθανε πλήρης ημερών σε ηλικία 96 ετών, στο σπίτι του στο Όκλαντ της Καλιφόρνιας, στις 26 Μαΐου 2013.