Η φλόγα που τρεμοσβήνει

Ο συγγραφέας Πιέρ Ντριέ λα Ροσέλ (1893-1945) χαρακτηριζόταν ένας δανδής της λογοτεχνίας. Παρόλο που του άρεσε να εμφανίζεται ράθυμος και νωθρός, λέει ο Φιλίπ Σουπώ, στην πραγματικότητα δεν έπαψε ποτέ να είναι ανήσυχο πνεύμα. Άνθρωπος του ενστίκτου και ταυτόχρονα διανοούμενος, σπούδασε πολιτικές επιστήμες και επηρεάστηκε από τους Νίτσε, Μπαρές, Σορέλ και Σπένγκλερ, από τους οποίους υιοθέτησε τις έννοιες του μυστικισμού και της παρακμής του Δυτικού Κόσμου. Αναρρώνοντας από τα τραύματά του μετά τη μάχη του Βερντέν- στην οποία διακρίθηκε, όπως και στη μάχη του Σαρλερουά, όπου σκοτώθηκε ο καλύτερός του φίλος- εξέδωσε το 1917 την ποιητική συλλογή "Interrogation" ("Διερωτήσεις"), στην οποία αναφέρεται στον πατριωτισμό, τον ηρωισμό αλλά και τη δυσανάλογα μεγάλη θυσία των μαχητών. Το ίδιο κλίμα κυριαρχεί αργότερα στις νουβέλες "Η κωμωδία του Σαρλερουά" (1934). Συνδέθηκε φιλικά με τους σουρεαλιστές (Λουί Αραγκόν, Ζακ Ριγκό), αλλά διέκοψε τις σχέσεις του μαζί τους όταν στράφηκαν προς το κομμουνιστικό κόμμα, μετά το 1925. Την ίδια εποχή, ο Ντριέ λα Ροσέλ συνειδητοποιεί ότι ο Πόλεμος έχει αφήσει τόσο τη Γαλλία όσο και τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης σε βαθειά κρίση ("Mesure de la France", 1922)· εκτιμά ότι ένας νέος πόλεμος μπορεί να αποφευχθεί μόνο μέσα από την ένωση της Ευρώπης. Μόνο ενωμένη η Ευρώπη, θα μπορέσει να αντιμετωπίσει την "απειλή" που, όπως πιστεύει, αντιπροσωπεύουν εναντίον της "τα 150 εκατομμύρια των Ρώσων και τα 120 εκατομμύρια Αμερικανών". Στη δεκαετία του '30 ταξιδεύει αρκετά στη Λ. Αμερική, στο Βερολίνο και στη Μόσχα και προσεγγίζει ταυτόχρονα οργανώσεις της γαλλικής αριστεράς, δεξιάς και ακροδεξιάς (μεταξύ άλλων, τη "Lutte de Jeunes" του Bertrand de Jouvenel, που ασκεί πάνω του ιδιαίτερη επίδραση). Παρευρίσκεται στο ναζιστικό συνέδριο της Νυρεμβέργης, το 1933, και την επόμενη χρονιά εντάσσεται οριστικά στο φασιστικό κίνημα και αρχίζει να ευαγγελίζεται έναν "ευφυή καπιταλισμό", έναν "πατριωτικό", δηλ. μη κομμουνιστικό σοσιαλισμό ("Sosialism fasciste", 1934) και μια υπερεθνική ένωση της Ευρώπης υπό τον Χίτλερ. Στα τρία πρώτα χρόνια της γερμανικής κατοχής εργάζεται ως διευθυντής στη Nouvelle Revue Francaise. Ωστόσο, εγκαταλείπει τη θέση του -αφού έχει γλιτώσει την πρώτη γυναίκα του, που είναι εβραία, από τα κρεματόρια- απογοητευμένος από την "εθνικιστική αλλαζονεία" των γερμανών και την πλήρη ασυμφωνία του πνεύματός τους με τη δική του ιδέα περί Ευρώπης. Η νίκη των συμμάχων στον πόλεμο προκαλεί την οριστική κατάρρευση της ιδεολογικής του κατασκευής. Προσπαθεί χωρίς επιτυχία να αυτοκτονήσει στις 11.8.1944, δύο μήνες μετά την απόβαση των συμμάχων στη Νορμανδία, και τα καταφέρνει τελικά ένα χρόνο αργότερα, στις 15.3.1945, παρά το ότι διανοούμενοι όπως ο Αντρέ Μαλρώ έχουν σπεύσει για την υπεράσπισή του. Εκτός από τα πολιτικά του δοκίμια ("Mesure de la France", 1922, "Geneve ou Moscou", 1928, "L' Europe contre les patries", κ.ά.), o Πιέρ Ντριέ λα Ροσέλ έγραψε ποιήματα, μυθιστορήματα, θεατρικά έργα και ημερολόγιο. Τα γνωστότερα μυθιστορήματά του είναι: "Plaintes contre inconnue", "L' homme couvert de femmes", "Un homme a cheval", "Le feu follet".