Θράκη

O Κωνσταντίνος Δ. Σβολόπουλος (1938-2019) γεννήθηκε στην Αθήνα. Ήταν τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 2003 και χρημάτισε πρόεδρός της το 2010, και ομότιμος καθηγητής της Ιστορίας του Νεώτερου Ελληνισμού στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Πολιτικές Επιστήμες στα Πανεπιστήμια Στρασβούργου και Παρισίων. Ανακηρύχθηκε διδάκτωρ στα Πανεπιστήμια Στρασβούργου και Αθηνών και υφηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης όπου και διετέλεσε καθηγητής της Ιστορίας των Διεθνών Σχέσεων (1981-1989). Kατά τα έτη 1962-1965 κατέταξε το αρχείο Eλευθερίου Bενιζέλου του Mουσείου Mπενάκη. Ιστορικός μεγάλου κύρους, διετέλεσε επί εννέα χρόνια διευθυντής του Ιδρύματος Μελετών Χερσονήσου του Αίμου.Tο 1990 ανέλαβε τη Διεύθυνση του Iδρύματος "Kωνσταντίνος Γ. Kαραμανλής", του οποίου υπήρξε συνιδρυτής με τους K. Tσάτσο και K. Tρυπάνη. Tο 1989 εξελέγη καθηγητής της Iστορίας του Nεωτέρου Eλληνισμού στο Πανεπιστήμιο Aθηνών. To 2003 η ολομέλεια της Ακαδημίας Αθηνών αναγνωρίζοντας το σημαντικότατο έργο τού καθηγητή Σβολόπουλου τον εξέλεξε τακτικό μέλος της στην έδρα της "Ιστορίας του Ελληνισμού κατά τους Νεώτερους Χρόνους". Μέλος του επιστημονικού συμβουλίου του Iδρύματος Nτε Γκωλ και επίτιμος εταίρος της Eταιρείας NA Eυρώπης του Mονάχου. Kύρια αυτοτελή έργα: "O Eλευθέριος Bενιζέλος και η πολιτική κρίσις εις την Aυτόνομον Kρήτην, 1901-1906", Aθήνα (1974), "Tο Bαλκανικόν Σύμφωνον και η ελληνική εξωτερική πολιτική, 1928-1934" (Aθήνα 1974), "Aνέκδοτον κείμενον του Eλευθερίου Bενιζέλου" (Aθήνα 1974), "H ελληνική εξωτερική πολιτική μετά την Συνθήκην της Λωζάνης: η κρίσιμος καμπή, Iούλιος-Δεκέμβριος 1928" (Θεσσαλονίκη 1977), "Yπουργείο Eξωτερικών, 1940-41. Eλληνικά διπλωματικά έγγραφα" (Aθήνα 1980), "H ελληνική εξωτερική πολιτική, 1900-1945" (Aθήνα 1992), "Kωνσταντινούπολη, 1856-1908: η ακμή του Eλληνισμού" (Aθήνα 1994), "H οργάνωση της διεθνούς κοινωνίας. Iστορική επισκόπηση" (Θεσσαλονίκη 1996), "Kωνσταντίνος Kαραμανλής: Aρχείο, γεγονότα και κείμενα", (επιμ. 12 τόμοι) (Aθήνα 1992-1997), "Alexandre Ypsilanti, Correspondance inedite, 1816-1828" (Thessaloniki 1999), "Eλευθέριος Bενιζέλος:12 μελετήματα" (Aθήνα 1999), "H ελληνική εξωτερική πολιτική, 1945-1981" (Aθήνα 2001), "Xαϊδάρι, 8 Σεπτεμβρίου 1944. H αόρατη στρατιά στο απόσπασμα" (Aθήνα 2002), "Tο καθεστώς των νησίδων του νοτιοανατολικού Aιγαίου. H μαρτυρία των πηγών" (Aθήνα 2002), "Η γένεση της ιστορίας του Νέου Ελληνισμού", (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2006), "Προμαχώντας στο Μεσολόγγι" (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2007), "Η απόφαση για την επέκταση της ελληνικής κυριαρχίας στην Μ. Ασία (Ίκαρος 2009), "Κατακτώντας την ανεξαρτησία", (Πατάκης 2010). Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου Κατερίνα Χέλμη. Έφυγε από τη ζωή στις 13 Αυγούστου 2019, σε ηλικία 81 ετών.

Η Άννα Αβραμέα (1934-2008), μετά τις σπουδές της στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, ειδικεύτηκε στο Παρίσι (1960-1963) στην Ιστορική Γεωγραφία, παρακολουθώντας μαθήματα στην Ecole Pratique des Hautes Etudes, στο College de France και στο Institut de Geographie. Υπήρξε επιμελήτρια στην έδρα της Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου και για ένα διάστημα εργάστηκε στο Κέντρο Βυζαντινών Σπουδών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Το 1971 άρχισε τη συνεργασία της με την Ακαδημία Αθηνών για το έργο της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημιών "Tabula Imperii Romani", ενώ από το 1980 ανέλαβε την εποπτεία ολόκληρου του έργου. Το 2002 ανακηρύχτηκε ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Κρήτης, όπου είχε διδάξει επί δεκαοκτώ χρόνια Βυζαντινή Ιστορία στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας. Υπήρξε επίσης μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΜΙΕΤ (2001-2008).

Ο ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΜΠΑΚΙΡΤΖΗΣ υπηρέτησε στην Αρχαιολογική Υπηρεσία ως επιμελητής και έφορος αρχαιοτήτων της Εφορείες Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Θεσσαλονίκης και Καβάλας. Διετέλεσε τακτικό μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, αναπληρωτής καθηγητής Βυζαντινής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, διευθυντής του Ιδρύματος Αναστάσιος Γ. Λεβέντης στη Λευκωσία, διευθυντής της Ελληνικής Αρχαιολογικής Αποστολής στον Άγιο Γεώργιο Πέγειας (Κύπρος), από το 2023 πρόεδρος ΔΣ του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού (Θεσσαλονίκη). Ίδρυσε και διευθύνει το Κέντρο Σύγχρονης Αρχαιολογίας και είναι μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. (Πηγή: "Εκδόσεις Άγρα", 2024)

Ο Κωνσταντίνος Απ. Βακαλόπουλος (Θεσσαλονίκη, 1951) εργάστηκε ως ερευνητής στο Ίδρυμα Μελετών της Χερσονήσου του Αίμου (1977-1986) και από το 1986 είναι καθηγητής της Νεοελληνικής Ιστορίας στην Παιδαγωγική Σχολή του ΑΠΘ. Πραγματοποίησε πολυάριθμες έρευνες σε αρχειακές μονάδες του εσωτερικού και της δυτικής Ευρώπης και έλαβε μέρος σε διεθνή και πανελλήνια συνέδρια.

Ο Γεώργιος Α. Ντελόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα, το 1939. Πατέρας του ο Απόστολος Δελής ή Ντελόπουλος, καθηγητής Μ.Ε. φυσικο-μαθηματικός. Μητέρα του η Πούλια Βρυνιώτη Ντελοπούλου, προϊσταμένη του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Πατρών. Σπούδασε Ιστορία-Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1956-1961) και Βαλκανική Γλωσσολογία στη Σχολή Σλαβικών και Ανατολικοευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου ως κρατικός υπότροφος. Εργάστηκε ως αρχαιολόγος στην Αττικοβοιωτία το 1961, ως καθηγητής φιλόλογος στην Αργολίδα και Αττική από το 1963 έως το 1969, ως σύμβουλος στο Υπ. Παιδείας 1966-1967 και στο Υπ. Μακεδονίας Θράκης το 1984-1985. Ως ερευνητής στην Ακαδημία Αθηνών εργάστηκε στα Κέντρα Ερεύνης Ιστορίας και Ιστορικού Λεξικού 1973-1990. Μετείχε σε 30 συνέδρια της ειδικότητάς του στην Ελλάδα και το Εξωτερικό και υπέγραψε 40 εργασίες δημοσιευμένες σε Πρακτικά Συνεδρίων και Επιστημονικών Εταιριών, Αθηνών - Πελοποννήσου - Μαδεδονίας - (ΙΜΧΑ-ΙΛΕΧ), Πανεπιστημίου Μελβούρνης Αυστραλίας. Μετέφρασε επιστημονικές εργασίες για την ελληνική γλώσσα από την αγγλική - γαλλική - ρωσική - βουλγαρική βιβλιογραφία. Οργάνωσε βιβλιοθήκες σε διάφορους Δήμους της Ελλάδας όπως και τοπικές πολιτιστικές εκδηλώσεις για την Ελληνική Δημοτική Παράδοση πολιτισμό, για την ένταξή τους στην εκπαίδευση από Μακεδονία - Θράκη - Θεσσαλία - Πελοπόννησο - Στερεά Ελλάδα - Επτάνησα - Κυκλάδες. Συνεργάστηκε για τα ίδια θέματα με τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς - Επαρχιακό τύπο και πολιτιστικούς συλλόγους, σε πολλές εκδηλώσεις και παρουσιάσεις σχετικών βιβλίων 1990-2012, ενώ άρθρα, εισηγήσεις, οδηγίες, διαλέξεις, μαθήματα, εκθέσεις του αξιοποιήθηκαν κατά καιρούς από δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες: προεδρεία Δημοκρατίας, ΥΠΕΞ Βορείου Ελλάδος, Υγείας και Πρόνοιας τύπου και πληροφοριών, πολιτισμού, Ίδρυμα Μελετών χερσονήσου του ΑΙΜΟΥ (ΙΜΧΑ). Ιστορική Λαογραφική εταιρία Χαλκιδικής (ΙΛΕΧ), Δήμος Πατρέων, Πύλου, Ερμούπολης, Σύρου, Καβάλας, Φλώρινας. Αναφορές στο Internet, άρθρα στην εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα και τα συνώνυμα Ελληνικής, Αγγλικής (Microsoft Office 2000).

Η Βασιλική Δ. Παπούλια, ομότιμη καθηγήτρια του Α.Π.Θ., σπούδασε στα πανεπιστήμια Αθηνών και Μονάχου ιστορία, αρχαιολογία και φιλοσοφία. Υπήρξε κύρια ερευνήτρια του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών από το 1966 ως το 1975, οπότε εξελέγη καθηγήτρια της Ιστορίας των Χωρών της Χερσονήσου του Αίμου στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. Οι εργασίες της αναφέρονται στις κοινωνικές, πολιτιστικές και πολιτικές σχέσεις μεταξύ των Ελλήνων, των λαών της Χερσονήσου του Αίμου και των Οθωμανών και παρουσιάζουν διαχρονικό και διεπιστημονικό χαρακτήρα που διανοίγεται προς ένα φιλοσοφικό προβληματισμό.

Η Ασπασία Παυλοπούλου είναι απόφοιτος του τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ., στο οποίο επίσης εκπόνησε το μεταπτυχιακό της στην ειδικότητα της Βαλκανικής Ιστορίας. Εκπόνησε δεύτερο μεταπτυχιακό στη Σχολή Επιστημών Αγωγής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας. Είναι διδάκτωρ Αρχαίας Ιστορίας του Πανεπιστημίου Ludwig-Maximilian Μονάχου Γερμανίας. Πραγματοποίησε το σύνολο των σπουδών της με υποτροφίες του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (Ι.Κ.Υ.) και της Deutsche Akademische Austauschdienst (DAAD). Κατά τη διάρκεια των διδακτορικών σπουδών της εργάστηκε ως Βοηθητικό Επιστημονικό Προσωπικό (1993-1996) στο Τμήμα Αρχαίας Ιστορίας του Πανεπιστημίου Ludwig-Maximilian. Έχει διδάξει σε πανεπιστήμια της αλλοδαπής και ημεδαπής: ως Επιστημονική Συνεργάτης και ως Λέκτορας Ελληνικής Ιστορίας και Πολιτισμού (1996-1998) στο Πανεπιστήμιο Ludwig-Maximilian, ως Διδάσκουσα Αρχαίας και Ρωμαϊκής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου (2006-2013) και στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (2008-2010), ως Διδάσκουσα Ιστορίας του Πολιτισμού στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (2008-2011). Ως διορισμένη εκπαιδευτικός της Ελληνικής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης από το έτος 1998, έχει εργασθεί σε σχολεία περισσότερων βαθμίδων και τύπων (συμβατικά, πρότυπα, πειραματικά, αθλητικά, ΕΠΑΛ, εσπερινά, ΣΔΕ) και από το 2016 εργάζεται ως Αποσπασμένη Επιστήμων στο Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Έχει διατελέσει μέλος Επιστημονικών Επιτροπών του Υπουργείου Παιδείας και του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Έχει συμμετάσχει με ανακοινώσεις σε συνέδρια και ημερίδες, με άρθρα σε συλλογικά έργα και επιστημονικά περιοδικά και είναι συγγραφέας μελετών στις ειδικότητες Ιστορίας του Πολιτισμού, Αρχαίας και Ρωμαϊκής Ιστορίας, Διδακτικής της Ιστορίας και Διοίκησης της Εκπαίδευσης.