Ιστορία της ελληνικής γλώσσας

Ο Αναστάσιος-Φοίβος (Τάσος) Χριστίδης (1946-2004) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε ιστορία και αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Δίδαξε στο τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονικής, μεταξύ 1976-2004, από τη βαθμίδα του καθηγητή, και ήταν διευθυντής του τομέα Γλωσσολογίας και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, από την ίδρυσή του έως το θάνατό του (1994-2004). Ασχολήθηκε με το θεωρητικό προσδιορισμό της φύσης της γλώσσας, τη σχέση γλώσσας και μαγείας, την ιστορία της ελληνικής γλώσσας, το γλωσσικό ηγεμονισμό, την κριτική των γλωσσικών μυθολογιών και γενικότερα τη σχέση γλώσσας και πολιτικής. Έπαιξε κεντρικό ρόλο στη συνέχιση και υπεράσπιση του δημοτικισμού και της γλωσσικής μεταρρύθμισης, η οποία καθιέρωσε τη δημοτική και το μονοτονικό σύστημα και περιόρισε μόνο στο Λύκειο τη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών από το πρωτότυπο. Δημοσίευσε τα βιβλία: "Γλώσσα, πολιτική, πολιτισμός" (εκδ. Πόλις, 1999), "Όψεις της γλώσσας" (εκδ. Νήσος, 2002), "Ιστορία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας" (Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών/Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη, 2005, σε επιμέλεια Μαρίας Θεοδωροπούλου). Επίσης, επιμελήθηκε τα βιβλία "Γλώσσα και μαγεία: κείμενα από την αρχαιότητα" (με τον D. Jordan, εκδ. Ιστός, 1997), "Ισχυρές και ασθενείς γλώσσες στην Ευρωπαϊκή Ένωση: όψεις του γλωσσικού ηγεμονισμού" (Πρακτικά διεθνούς συνεδρίου, Θεσσαλονίκη 26-28 Μαρτίου 1997, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας 1999), "Εγκυκλοπαιδικός οδηγός για τη γλώσσα" (με τη Μαρία Θεοδωροπούλου, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2001), "Ιστορία της ελληνικής γλώσσας: από τις αρχές έως στην ύστερη αρχαιότητα (Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας & Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών, 2001· αγγλική έκδοση: A.-F. Christidis (ed.), A History of Ancient Greek: From the Beginnings to Late Antiquity, Cambridge University Press, 2007).

0 Μιχάλης Ζ. Κοπιδάκης γεννήθηκε το 1945. Σπούδασε κλασική φιλολονία στα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης και Χαϊδελβέργης. Υπηρέτησε σε όλες τις βαθμίδες της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης έως το 1997 και από το 1998 υπηρέτησε ως καθηγητής στο τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τώρα είναι ομότιμος Καθηνητής. Έχει γράψει: "Το Γ΄ βιβλίο των Μακκαβαίων και ο Αισχύλος" (1982)· "Αριάδνη. Σχόλια στον ερωτικό Σεφέρη" (1984)· "Γιώργος Σεφέρης και Μάρω. Αλληλογραφία" (επιμέλεια, 1986)· Λογγίνος, "Περί ύψους" (μετάφραση και σχόλια, 1990)· "Συμωνίδου, Ίαμβος κατά γυναικών" (1994)· "Οίνον επαινώ. Ανθολογία ποίησης για το κρασί" (1995)· "Ιστορία της ελληνικής γλώσσας" (σχεδιασμός και επιμέλεια, 1999)· "Εν λόγω ελληνικώ..." (2003) κ.ά. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα αφορούν τον Αισχύλο, τη μετάφραση των Εβδομήκοντα, την Καινή Διαθήκη (θρησκειολονικο υπόβαθρο, γλώσσα και ύφος), την ελληνόφωνη Ιουδαϊκή γραμματεία, την ιστορία της ελληνικής γλώσσας, την Κρητική διάλεκτο, τη νεοελληνική ποίηση και την ιστορία των Κρητικών επαναστάσεων.