Κύπρος

Ο Λουκάς Αξελός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Αποφοίτησε από την Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από πολύ νωρίς ασχολήθηκε με τα γράμματα και το βιβλίο, διευθύνοντας από την ίδρυσή τους τις εκδόσεις "Στοχαστής" (1969) και το περιοδικό "Τετράδια Πολιτικού Διαλόγου, Έρευνας και Κριτικής" (1980)· είναι, επίσης, μέλος του Advisory Board του περιοδικού "Journal of the Hellenic Diaspora". Επιμελήθηκε, σχολίασε και προλόγισε αρκετά βιβλία Ελλήνων και ξένων συγγραφέων. Στο συγγραφικό πεδίο οι έρευνές του έχουν επικεντρωθεί σε τρεις άξονες: Στην παρουσίαση και ανάδειξη ορισμένων προσωπικοτήτων, που αποτέλεσαν σταθμό στην διαμόρφωση της εθνικής και κοινωνικής συνείδησης στην νεότερη Ελλάδα, στην μελέτη του Κυπριακού Ζητήματος και στην ανάλυση της εκδοτικής δραστηριότητας και της κίνησης των ιδεών στην Ελλάδα από την δεκαετία του 1960 ως τις μέρες μας. Ταυτόχρονα, έχει ασχοληθεί με την κριτική και έχει δημοσιεύσει αρκετά δοκίμια, μελέτες, άρθρα και ποιήματα σε διάφορα βιβλία, περιοδικά και εφημερίδες. Μακρά είναι και η πορεία του στον χώρο της ποίησης. Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα περιοδικά και ανθολογίες, ενώ έχει κυκλοφορήσει τέσσερις ποιητικές συλλογές ("Περιπέτεια ή Επιστροφή αρ. 2", 1981· "Ταξίδι στη νύχτα", 1986· "Σκοτεινό πέρασμα", 2000· "Τελευταία πατρίδα", 2013). Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και στα ισπανικά.

Ο Γεράσιμος Δ. Αρσένης (1931-2016) γεννήθηκε στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στα οικονομικά στο Τεχνολογικό Ίδρυμα της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) των ΗΠΑ. Διατέλεσε Διευθυντής του Τμήματος Οικονομικών Μελετών του Κέντρου Ερευνών του ΟΟΣΑ (1964-1966), στέλεχος και αργότερα Διευθυντής του Οργανισμού του ΟΗΕ για νομισματικά θέματα και χρηματοδότηση του εξωτερικού εμπορίου (UNCTAD) (1967-1980). Ως διευθυντικό στέλεχος των Ηνωμένων Εθνών, ανέλαβε πρωτοβουλίες σε διεθνές επίπεδο και υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της προσπάθειας για μια "Νέα Διεθνή Οικονομική Τάξη" (New International Economic Order, NIEO), η οποία δεν ευοδώθηκε. Το 1981 επέστρεψε στην Ελλάδα και ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία ως υπεύθυνος του οικονομικού προγράμματος της πρώτης κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου. Αρχικά τοποθετήθηκε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος (3 Νοεμβρίου 1981 - 20 Φεβρουαρίου 1984). Τον Ιούλιο του 1982 εισήλθε στην κυβέρνηση ως υπουργός Εθνικής Οικονομίας (5 Ιουλίου 1982 - 26 Ιουλίου 1985, διατηρώντας τη θέση του διοικητή της ΤτΕ), Οικονομικών (27 Μαρτίου 1984 - 26 Ιουλίου 1985) και Εμπορικής Ναυτιλίας (5 Ιουνίου 1985 - 26 Ιουλίου 1985). Το 1985 παραιτήθηκε από υπουργός, διαφωνώντας σε θέματα οικονομικής πολιτικής, και στη θέση του ΥΠΕΘΟ τοποθετήθηκε ο Κώστας Σημίτης. Τον Μάρτιο του 1986 διαγράφηκε από το ΠΑΣΟΚ επειδή ασκούσε κριτική στην κυβερνητική πολιτική. Το ίδιο έτος ίδρυσε το Ελληνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΕΣΚ) το οποίο απέτυχε εκλογικά. Επέστρεψε στο ΠΑΣΟΚ το 1989. Με την επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ανέλαβε υπουργός Εθνικής Άμυνας (13 Οκτωβρίου 1993 - 25 Σεπτεμβρίου 1996). Τον Ιανουάριο του 1996 διεκδίκησε την ηγεσία του κόμματος, την οποία έχασε από τον Κώστα Σημίτη. Στη συνέχεια, διετέλεσε υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (25 Σεπτεμβρίου 1996 - 13 Απριλίου 2000) στην πρώτη κυβέρνηση Σημίτη, για να αντικατασταθεί από τον Πέτρο Ευθυμίου. Εξελέγη βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στην εκλογική περιφέρεια Α’ Αθηνών το 1985 και επανεξελέγη τον Απρίλιο του 1990, τον Οκτώβριο του 1993, τον Σεπτέμβριο του 1996 και τον Απρίλιο του 2000. Τον Σεπτέμβριο του 2006 κατέλαβε την βουλευτική έδρα του Κώστα Σκανδαλίδη ως πρώτος επιλαχών του ψηφοδελτίου του ΠΑΣΟΚ στην Α' Αθηνών, μετά την παραίτηση του τελευταίου. Ήταν παντρεμένος με τη Λούκα Κατσέλη, καθηγήτρια του Οικονομικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών, πρώην διευθύντρια του ΚΕΠΕ (1982-1986), υπουργό Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας (2009), και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης (2010-2011) και μετέπειτα πρόεδρο του ΔΣ της Εθνικής Τράπεζας (Μάρτιος 2015- ), με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά. Έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα, στις 19 Απριλίου 2016, ένα μήνα πριν από τη συμπλήρωση των 85 ετών του.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1920 και σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1946 έγινε δεκτός στη διπλωματική υπηρεσία και υπηρέτησε στις Μόνιμες Αντιπροσωπείες στον ΟΗΕ και στο ΝΑΤΟ, ως πρόξενος στην Κωνσταντινούπολη, σύμβουλος πρεσβείας στην Άγκυρα, Γενικός Πρόξενος στην Αλεξάνδρεια. Με πρεσβευτικό βαθμό από το 1965 διετέλεσε διευθυντής των Τουρκικών και Κυπριακών Υποθέσεων, Πρέσβυς στον Καναδά, Μόνιμος Αντιπρόσωπος στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα και Μόνιμος Αντιπρόσωπος στο ΝΑΤΟ. Από το 1976 ως το 1981, οπότε συνταξιοδοτήθηκε, υπηρέτησε ως Μόνιμος Υπηρεσιακός Γενικός Γραμματέας του Υπ. Εξωτερικών και παράλληλα πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής Διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Δημοσιεύματα: - "Το Κυπριακό. Μια ενδοσκόπηση" (μαζί με τους Μεν. Αλεξανδράκη και Ε. Λαγάκο), Ευρωεκδοτική, 1987. - "Οι Τούρκοι και εμείς" (Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών), Εκδ. Φυτράκη, 1988. - "Εξωτερική πολιτική - διπλωματία - διπλωμάτες", Εκδ. Φυτράκη, 1990. - "Ανασκόπηση. Η εξωτερική πολιτική της νεότερης Ελλάδας", Εκδ. Ι. Σιδέρης, 1998. - "Θουκυδίδης επίκαιρος", Εκδ. Ι. Σιδέρης, 1998. κ.ά.

Ο Σαράντος Ι. Καργάκος (1937-2019) γεννήθηκε στο Γύθειο το 1937. Στη διάρκεια του Εμφυλίου εγκαθίσταται στην Αθήνα. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πρωταγωνίστησε στο αμφισβητικό κίνημα των ετών 1961-1967 και υπήρξε ο εισηγητής του 15% για την παιδεία. Εργάσθηκε επί τριάντα πέντε έτη στα μεγαλύτερα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια των Αθηνών και στους μεγαλύτερους φροντιστηριακούς οργανισμούς, στους οποίους πάντα υπήρξε ιδρυτικό μέλος. Συνεργάσθηκε με τα περιοδικά Οικονομικός Ταχυδρόμος, Κοινωνικές Τομές, Ιχνευτής. Ελλοπία, Άρδην, Ευθύνη και 4 Τροχοί. Επί τετραετία (1997-2001) ήταν αρθρογράφος, επιφυλλιδογράφος και κριτικός των εφημερίδων Ελεύθερος Τύπος και Τύπος της Κυριακής. Έγραψε πάνω από εξήντα βιβλία. Από αυτά ξεχωρίζουν οι γλωσσικές μελέτες "Αλαλία" και "Αλεξία", η ιστορική μελέτη "Από το μακεδονικό ζήτημα στην εμπλοκή των Σκοπίων", οι συλλογές δοκιμίων "Προβληματισμοί: 'Ένας διάλογος με τους νέους" (6 τόμοι) και "Κινούμενη άμμος", το δίτομο ιστορικό έργο "Ιστορία του ελληνικού κόσμου και του μείζονος χώρου", η επίσης ιστορική μελέτη "Αλβανοί - Αρβανίτες - Έλληνες", η ογκώδης μονογραφία "Αλεξανδρούπολη, μια νέα πόλη με παλιά ιστορία", η πολιτική μελέτη: "Παγκοσμιοποίηση: Προς ένα παγκόσμιο ολοκληρωτικό σύστημα εξουσίας". Έφυγε από τη ζωή στις 14 Ιανουαρίου 2019, σε ηλικία 82 ετών.

Ο καθηγητής Θεόδωρος Α. Κουλουμπής είναι ομότιμος καθηγητής των Διεθνών Σχέσεων και αντιπρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ). Το έργο του τα τελευταία χρόνια εστιάζεται στην επίλυση διαφορών στο διεθνές περιβάλλον. Είναι συγγραφέας (μαζί με τον James H. Wolfe) ενός γνωστού συγγράμματος, του "International relations: Power and justice" (Prentice Hall, 4η έκδοση, 1990). Επίσης, συγγραφέας του βιβλίου "The US,Greece and Turkey: The troubled triangle" (Praeger,1983) και συνεπιμελητής του "Journal of southeast european and Black Sea studies", που εκδίδεται απο το ΕΛΙΑΜΕΠ και από τους Frank Cass Publishers στο Λονδίνο.

Ο Ηλίας Κουσκουβέλης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Αποφοίτησε από το Λύκειο Νέων Μουδανιών και εισήχθη με υποτροφία στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ. Αφού ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές σπουδές, συνέχισε στο Πανεπιστήμιο της Nantes, στη Γαλλία και απέκτησε (1983), πρωτεύοντας, μεταπτυχιακό δίπλωμα (D.E.A.) με ειδίκευση στο Δίκαιο και την Πολιτική της Θάλασσας, του Αέρα και του Διαστήματος. Έχοντας ξεκινήσει το 1983 το διδακτορικό του, έλαβε υποτροφία το 1985 από το Πανεπιστήμιο του Denver, στις ΗΠΑ, και απέκτησε τον δεύτερο μεταπτυχιακό του τίτλο (M.A.) στις Διεθνείς Σπουδές, με βαθμό άριστα (GPA: 4,000). Εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο γνωστικό πεδίο της άμυνας και της ασφάλειας, μελετώντας τις νομικές, πολιτικές και στρατηγικές διαστάσεις των στρατιωτικών δραστηριοτήτων στο διάστημα. Το 1989 αναγορεύθηκε διδάκτορας της Σχολής Νομικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Grenoble, στη Γαλλία, με βαθμό summa cum laudae. Σήμερα είναι καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Στο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται τα βιβλία: "Εισαγωγή στις Διεθνείς Σχέσεις", "Λήψη Αποφάσεων - Κρίση - Διαπραγμάτευση", "Εισαγωγή στην Πολιτική Επιστήμη και τη Θεωρία της Πολιτικής", "Στρατηγική και Πυρηνική Αποτροπή στον Ψυχρό πόλεμο" και "Διπλωματία και στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης". Έχει, επίσης, δημοσιεύσει άρθρα σε μια σειρά από συλλογικούς τόμους, συνέδρια και επιστημονικά περιοδικά στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ανέλαβε την επιστημονική επιμέλεια έκδοσης στα Ελληνικά βιβλίων διακεκριμένων ακαδημαϊκών, όπως ο Robert Gilpin, ο Hedley Bull, ο John Mearsheimer, κα. Συχνά αρθρογραφεί με παρεμβάσεις του στον ημερήσιο και εβδομαδιαίο Τύπο, ενώ έχει δώσει διαλέξεις σε Πανεπιστήμια στην Ελλάδα και το Εξωτερικό, κατ' επανάληψη δε σε φορείς της Ελληνικής, αλλά και της Κυπριακής Δημοκρατίας, κ.α. Στο επιστημονικό συγγραφικό του έργο έχουν γίνει περισσότερες από 250 διεθνείς ετεροαναφορές. Διετέλεσε Πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας από το 2006 έως το 2010 και Αντιπρύτανης Ακαδημαϊκών Υποθέσεων από το 2004 έως το 2006. Εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Επιτροπή Διεθνών Σχέσεων του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, ήταν μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου της Διπλωματικής Ακαδημίας του Υπουργείου Εξωτερικών και εξωκοινοβουλευτικό μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Αμυντικών Αναλύσεων, κριτής στο επιστημονικό περιοδικό Comparative Politics. Έχει τιμηθεί με βραβεία, διακρίσεις και υποτροφίες από τη Δράση Jean Monnet της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, την Γαλλική Ακαδημία Αέρος και Διαστήματος, το Πανεπιστήμιο του Denver και τη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ως ερευνητής εργάστηκε για το Πανεπιστήμιο Washington, Seattle, ΗΠΑ, για το Κέντρο Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας και Αέρα στο Πανεπιστήμιο της Nantes, Γαλλία, για το Νομικό Τμήμα Διαστημικών Υποθέσεων και το Τμήμα Πολιτικών Υποθέσεων Συμβουλίου Ασφαλείας στον ΟΗΕ. Επίσης συνεργάστηκε με το Υπουργείο Προεδρίας από το 1992-1994 και ως εμπειρογνώμων με τη 12η Διεύθυνση Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στην Ελλάδα το 1992. Το 1991 έγινε Δικηγόρος στο Πρωτοδικείο Αθηνών και από το 1997 είναι Δικηγόρος του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης. Ομιλεί και γράφει άριστα αγγλικά και τα γαλλικά.

Ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και πήρε Δίπλωμα Εμπεριστατωμένων Σπουδών (DEA) στην Επεξεργασία Πληροφορίας από το Πανεπιστήμιο της Ρεν στη Γαλλία. Εργάστηκε ερευνητικά στο Εθνικό Κέντρο Μελετών για τις Τηλεπικοινωνίες (CNET) της Γαλλίας και την πολυεθνική εταιρεία Schlumberger. Διετέλεσε σύμβουλος του υφυπουργού Άμυνας για θέματα ελληνοποίησης των προμηθειών των Ενόπλων Δυνάμεων. Από το 1985 έως το 1988 εργάστηκε ως ειδικός συνεργάτης στο γραφείο του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, με κύριο αντικείμενο τις σχέσεις Ανατολής-Δύσης, τον έλεγχο των εξοπλισμών και τις πρωτοβουλίες αφοπλισμού. Από το 1989 έως το 1998, εργάστηκε στη Μόσχα, ως ανταποκριτής της Deutsche Welle, του ΑΠΕ και των εφημερίδων "Νέα", αρχικά και "Ελευθεροτυπία" αργότερα. Άρθρα του για τις ρωσικές και διεθνείς εξελίξεις έχουν δημοσιευθεί σε επιθεωρήσεις στην Ελλάδα, τη Ρωσία και τη Γαλλία. Έχει δημοσιεύσει μια συλλογή κειμένων που αφορούν την Ελλάδα, από το προσωπικό αρχείο του Γκέοργκι Διμιτρόφ, τη συνέντευξη με την οποία οι γιοι του Νίκου Ζαχαριάδη αποκάλυψαν τις συνθήκες θανάτου του ιστορικού ηγέτη του ΚΚΕ και μια συνέντευξη από τον Βαλεντίν Μπερεζκόφ, προσωπικό διερμηνέα του Στάλιν στις συνομιλίες με τον Τσόρτσιλ για την Ελλάδα το 1944, και του Μολότοφ στις συνομιλίες με τον Ρέμπεντροπ το 1939. Από το 1998 εργάζεται ως πολιτικός και διπλωματικός συντάκτης στην εφημερίδα "Επενδυτής" και στη συνέχεια "Κόσμος του Επενδυτή" και το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Έχουν δημοσιευτεί συνεντεύξεις του από όλους σχεδόν τους βασικούς πρωταγωνιστές του Κυπριακού, όπως ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ο Χένρι Κίσιντζερ, ο Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ο Ισμαήλ Τζεμ, ο Δημήτρης Χριστόφιας, ο Αλέκος Μαρκίδης, ο Σερντάρ Ντενκτάς, ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Γεράσιμος Αρσένης, ο Γεβγκένι Πριμακόφ, ο Ντομινίκ ντε Βιλπέν, ο Μίχαελ Στάινερ, ο Τζο Λίπερμαν, ο Μάρτιν Στόουκροφτ και πολλοί άλλοι.

Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης γεννήθηκε στην Πενταλιά της Κύπρου. Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνιολογία και τις Πολιτικές Επιστήμες στη Σορβόννη και στο Παρίσι (Docteur d'Etat). Δίδαξε Πολιτικές Επιστήμες κι Ιστορία στα Πανεπιστήμια του Λαβάλ, του Κεμπέκ και του Μόντρεαλ. Είναι διευθυντής του Κέντρου Ελληνικών Ερευνών Καναδά (ΚΕΕΚ). Έχει εκδώσει επτά βιβλία Πολιτικής Επιστήμης, Κοινωνιολογίας κι Ιστορίας, ενώ δημοσίευσε δεκάδες επιστημονικά άρθρα κι είχε πολλαπλές συμμετοχές σε συλλογικούς τόμους. Έξι βιβλία δημοσιεύτηκαν, επίσης, κάτω από την εποπτεία και τη διεύθυνσή του. Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές και δύο συλλογές διηγημάτων. Συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά κι εφημερίδες της Κύπρου, της Ελλάδας και της διασποράς. Δημοσίευσε χρονογραφήματα, κριτική και δοκίμια. Ασχολήθηκε επίσης με τη δημοσιογραφία κι είναι αρθρογράφος στον κυριακάτικο "Φιλελεύθερο" της Κύπρου. Από το 1983 είναι εκδότης και διευθυντής του επιστημονικού περιοδικού "Etudes helleniques"/ "Hellenic Studies". Πολυσέλιδες εκδόσεις του περιοδικού αφιερώθηκαν στη λογοτεχνία της διασποράς, την κυπριακή λογοτεχνία, την ελληνική εκπαίδευση και σε θέματα διεθνών σχέσεων. Από το 1997 είναι επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Κρήτης, στο πρόγραμμα "Παιδεία Ομογενών" για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στη διασπορά (έρευνα, επιμόρφωση εκπαιδευτικών και παραγωγή διδακτικού υλικού).