Γεννημένος το 1936, στον Πειραιά, ο Γιάννης Κουνέλλης εγκαταστάθηκε στη Ρώμη όπου σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών, και ήδη στη δεκαετία του '60 εμφανίστηκε ως ένας από τους πρωτεργάτες του κινήματος Arte Povera στην Ιταλία. Χρησιμοποιώντας υλικά όπως σίδερο, κάρβουνο, φωτιά, ξύλο, πέτρα κ.ά. ανέδειξε μέσα από τις επίτοιχες κατασκευές και εγκαταστάσεις του την πρωτογενή ποιητική φύση των πραγμάτων και το πολιτικό-πολιτισμικό τους βάθος. Από την πρώτη έκθεση στη Ρώμη το 1960, η "πλεύση" του Κουνέλλη είναι συνεχής, επισκέπτεται με μια αδιάκοπη διαδοχή τα μικρά αγκυροβόλια και τα μεγάλα "λιμάνια" της τέχνης των πιο σημαντικών πόλεων στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο: από τη Ρώμη στο Βερολίνο, από τη Νάπολη στο Παρίσι, από τη Γένοβα στο Ρότερνταμ, από την Κολωνία στη Νέα Υόρκη, από το Μόναχο στο Λονδίνο, από το Σικάγο στη Ναγκόγια, από το Μόντρεαλ στη Βαρκελώνη, από το Λος Άντζελες στην Πράγα, από τη Μόσχα στην Αθήνα. Τα κεφάλαια αυτής της "Λιμναίας Οδύσσειας" -όπως την ονόμασε ο ίδιος στο βιβλίο του- στη "θάλασσα" της σύγχρονης τέχνης, έχουν τίτλους όπως "Καρβουνιέρα", 1967, "Άλογα", 1969, "Φωτιές", 1969, "Απόλλων", 1973, "Τραγωδία των πολιτών", 1974, "Όπερα Beuys", Ντίσελντορφ 1988, "Άλμπατρος", Βερολίνο 1991, "Mauser, του H. Muller (σκηνικά)", Βερολίνο, 1992, "M/S Ιόνιον", Πειραιάς 1994, "Lohengrin, όπερα του Ρ. Βάγκνερ (σκηνικά)", Άμστερνταμ 2002, "Βάκχες, του Θ. Τερζόπουλου (σκηνικά)", Ντίσελντορφ 2002, "Δίχτυ, παπούτσια", Μολφέτα 2003, "Σιδερένια δοκάρια, ξύλο, σακιά, κάρβουνο", Μέγαρο Μουσικής/ΕΜΣΤ, Αθήνα 2004, "Λαβύρινθος με βιβλία, μελάνι", Μιλάνο 2006, "Καρέκλες με σάκους", Βερολίνο 2007, "Παλτό", Μπέργκαμο 2009, κ.ά.
Έφυγε από τη ζωή στη Ρώμη όπου ζούσε, στις 16 Φεβρουαρίου 2017, σε ηλικία 81 ετών.
