Περιγραφή
Με τον τόμο αυτό ολοκληρώνεται μια τριλογία για τον ελληνικό κινηματογράφο (παλιό, νέο, σύγχρονο).
Αν ο λεγόμενος Νέος Ελληνικός Κινηματογράφος, όπως είδαμε στον προηγούμενο τόμο, υπήρξε σε γενικές γραμμές νεοτερικός, καλλιτεχνικός, αντισυμβατικός, πολιτικοποιημένος και κινηματογράφος του δημιουργού, ο Σύγχρονος θα πρέπει να θεωρηθεί μάλλον ως μετανεοτερικός (κυρίως στη λαϊκή έκδοση του όρου), εμπορικότερος, καλλιτεχνικά συμβατικότερος και σίγουρα απολιτικός.
Σε πολλές από τις ταινίες του τελευταίου η σοβαρότητα των θεμάτων τους εξανεμίζεται σε μια ελαφρότητα που διασκεδάζει αλλά δεν ψυχαγωγεί και, το χειρότερο, που στην ουσία αναπαράγει την επικρατούσα σχέση συμμόρφωσης του μέσου σημερινού ανθρώπου σε μια κατασκευασμένη πραγματικότητα που εκλαμβάνεται ως φυσική. Ωστόσο, ευτυχώς, η κυρίαρχη αυτή στάση δεν υιοθετείται από όλους τους σκηνοθέτες μας. Υπάρχουν καταρχάς αρκετοί από τους παλαιότερους που εξακολουθούν να αντιστέκονται σ’ αυτήν τη μεταμοντέρνα ελαφρότητα του (πολιτισμικού) είναι, κι ακόμα ορισμένοι νεότεροι που αγωνίζονται έντιμα να συνδυάσουν την ευαισθησία των καιρών με κάποιες πιο ουσιαστικές πολιτισμικές ή καλλιτεχνικές αξίες.
Περιλαμβάνονται τα κείμενα:
– Διαμάντης Λεβεντάκος, Ένας πρόλογος: προς έναν κινηματογράφο της ελαφρότητας;
– Γιάννης Σολδάτος, Ένα σύντομο ιστορικό (1990-2002)
– Δημήτρης Χαρίτος, Η σημερινή κατάσταση
– Γιάννης Σκοπετέας, Η εγκαθίδρυση της μεταμοντέρνας πρακτικής
– Γιώργος Αραμπατζής, Εκδοχές για το τέλος της ιστορίας
– Θόδωρος Σούμας, Αισθητική και μυθοπλασία
– Ειρήνη Στάθη, Όψεις θεατρικότητας
– Αφροδίτη Νικολαΐδου, Γεωγραφικές προσεγγίσεις
– Κωνσταντίνος Κυριακός, Εικόνες της ετερότητας
– Γιάννα Αθανασάτου, Εικόνες γυναικών
– Νίκος Κολοβός, Προτάσεις για το παρόν και το μέλλον
– Δημήτρης Καλαντίδης, Βιβλιογραφία του ελληνικού κινηματογράφου
