Η λογοκρισία στην Ελλάδα

Ο Μάνος Στεφανίδης γεννήθηκε στο Πειραιά το 1954. Σπούδασε αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μετεκπαιδεύτηκε στο Kunstmuseum του Dusseldorf και στο Smithsonian Institution της Washington DC. Είναι διδάκτορας του ΑΠΘ. Επί 25 χρόνια ήταν επιμελητής της Εθνικής Πινακοθήκης. Το 2004 εξελέγη λέκτορας του Πανεπιστήμιου Αθηνών και το 2005 μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Το 2006 εξελέγη επ. καθηγητής στο ΑΠΘ αλλά δεν απεδέχθη τη θέση. Σήμερα διδάσκει Ιστορία της Τέχνης στην Φιλοσοφική Αθηνών, τμήμα θεατρικών Σπουδών. Το 1990 ήταν ο κομισάριος της Ελλάδας στη Biennale Βενετίας. Από το 1985 είναι μέλος της Α.I.C.Α.. Οργάνωσε και διηύθυνε το παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης στη Κέρκυρα (1990-1995) και το ιδιωτικό μουσείο Φρυσίρα (2000-2002). Έχει διδάξει σε μεταπτυχιακά σεμινάρια του Καποδιστριακού και Ιονίου Πανεπιστήμιου, του Παντείου και της ΑΣΚΤ καθώς και στη σχολή ξεναγών και τον ΑΚΤΟ. Γράφει χρόνια κριτικές τέχνης και επιφυλλίδες στην "Καθημερινή", το "Βήμα", το "Έθνος", την "Ελευθεροτυπία", τον "Ελεύθερο Τύπο" και το περιοδικό Αντί. Συνεργάζεται με τα λογοτεχνικό περιοδικό "Το Δέντρο", "Η Λέξη", "Ρεύματα", "Μανδραγόρας", "(δε)κατα". Έχει παρουσιάσει πολλές τηλεοπτικές εκπομπές στη κρατική τηλεόραση, στον ΑΝΤ1 και το SevenX, ραδιοφωνικές εκπομπές στο Τρίτο Πρόγραμμα και στο Κόκκινο 105,5. Έχει διοργανώσει σεμινάρια τέχνης στην Αρχαιολογική Εταιρεία, στην Ελληνοαμερικανική Ένωση και στη Booze Cooperativa.

Ο Θανάσης Μουτσόπουλος σπούδασε στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Π. και στο Graduate School of Design του Πανεπιστημίου Harvard. Συμμετείχε σε multimedia studio στο Center for Advanced Visual Studies του ΜΙΤ. Έχει γράψει τα βιβλία "Μοιάζει με άνθρωπος(ς); ανθρωπομορφισμός, αφαίρεση και σχηματοποίηση στη μαζική κουλτούρα", "No feelings: το εικαστικό punk", "David Carson: μετά την καταστροφή" και "Τι τρέχει; οι εικόνες του Πάνου Κουτρουμπούση", κ.ά. Έχει επιμεληθεί εικαστικές και αρχιτεκτονικές εκθέσεις και καταλόγους εκθέσεων. Από το 1999 μέχρι το 2004 δίδαξε Ιστορία Τέχνης και Πολιτιστική Γεωγραφία στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Πατρών, από το 2004 μέχρι το 2007 Ιστορία και Θεωρία της τέχνης και της Αρχιτεκτονικής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ, και από το 2008 διδάσκει τα μαθήματα της Ιστορίας της Τέχνης και του Πολιτισμού της Πόλης στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πολυτεχνείου Κρήτης στα Χανιά. Αρθρογραφεί για την αρχιτεκτονική και τα εικαστικά σε εφημερίδες και περιοδικά.

Ο Νίκος Ποταμιάνος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971, και σπούδασε ιστορία στα τμήματα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Αθήνας και της Κρήτης, όπου εκπόνησε και τη διδακτορική του διατριβή. Το 2016 διεξήγαγε μεταδιδακτορική έρευνα στο τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Το 2016 και το 2017 δίδαξε στα τμήματα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Το 2018 ξεκίνησε να εργάζεται ως εντεταλμένος ερευνητής στο Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών του ΙΤΕ. Είναι μέλος της επιστημονικής επιτροπής και κριτής άρθρων στο περιοδικό Τα Ιστορικά, και επιστημονικός συνεργάτης του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών, Βιοτεχνών και Εμπόρων Ελλάδας (ΙΜΕ-ΓΣΕΒΕΕ).

Ο Δημήτρης Χριστόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969. Είναι καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου, όπου διδάσκει από το 2000. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εντάσσονται στο πεδίο της πολιτειολογίας και των δικαιωμάτων και εστιάζουν στην ιδιότητα του πολίτη, τη μετανάστευση, τη λογοκρισία και τις μειονότητες. Είναι ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων (ΚΕΜΟ). Την περίοδο 2003-11 υπήρξε πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Από το 2016, είναι πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Η Αλεξάνδρα Δ. Ιωαννίδου γεννήθηκε το 1966 στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει σλαβική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, στη Γερμανία, και σήμερα διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Mακεδονίας. Ασχολείται κυρίως με τη συγκριτική λογοτεχνία, ενώ έχει δημοσιεύσει μελέτες και για τη νοτιοσλαβική διαλεκτολογία. Επίσης, έχει μεταφράσει λογοτεχνικά και θεωρητικά βιβλία από τα ρωσικά, τα γερμανικά και τα πολωνικά. Το βιβλίο της "Υπόθεση Γκράνιν: η λογοτεχνική κριτική στο εδώλιο: η δίκη της "Επιθεώρησης Τέχνης" το 1959 και η απολογία του Κώστα Κουλουφάκου", τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Χρονικού - Μαρτυρίας 2009.

Η Ειρήνη Στάθη είναι επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, όπου διευθύνει το Εργαστήριο Οπτικοακουστικών Εφαρμογών και Επικοινωνίας. Σπούδασε θεωρία και σημειολογία του θεάματος στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, και είναι διδάκτωρ Ιστορίας και Θεωρίας του Κινηματογράφου του Παντείου Πανεπισημίου Αθηνών. Δίδαξε, με την ιδιότητα της υποψηφίας διδάκτορος, στο Τμήμα ΕΜΜΕ του Παντείου Πανεπιστημίου, και έχει διδάξει στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών. Έχει γράψει βιβλία με θέμα την ιστορία και θεωρία του κινηματογράφου. Άρθρα της για τον κινηματογράφο και το θέατρο έχουν δημοσιευτεί σε ειδικευμένα περιοδικά, στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Ο Στρατής Μπουρνάζος είναι επιμελητής βιβλίων και ιστορικός, δρ Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Υπήρξε συνεπιμελητής και στη συνέχεια επιμελητής των «Ενθεμάτων» της κυριακάτικης Αυγής (2002-2016). Η μελέτη του με θέμα τον Πολιτισμικό Ψυχρό Πόλεμο και το Congress for Cultural Freedom (CCF) στην Ελλάδα θα κυκλοφορήσει την άνοιξη του 2024 από τις εκδόσεις Αντίποδες. (Πηγή: "Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης", 2024)

Ο Χάρης Αθανασιάδης είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και διευθυντής του μεταπτυχιακού προγράμματος Δημόσια Ιστορία του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα και οι δημοσιεύσεις του επικεντρώνονται στην Ιστορία της Εκπαίδευσης, την Ιστορία του εργατικού κινήματος και τη Δημόσια Ιστορία.

Ο Λάμπρος Μπαλτσιώτης αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του ΔΠΘ και εκπόνησε Diplome ιστορίας στην EHESS. Είναι διδάκτωρ Ιστορίας (Πάντειο Πανεπιστήμιο) και εργάζεται ως ειδικός επιστήμονας στον Συνήγορο του Πολίτη. Ειδικεύεται σε ζητήματα γλωσσικής και θρησκευτικής ετερότητας στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια και σε ζητήματα ιθαγένειας.

Ο Γιώργος Ανδρίτσος γεννήθηκε το 1968 στην Πάτρα. Είναι απόφοιτος του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Αθηνών. Έκανε μεταπτυχιακό στο ίδιο τμήμα, με ειδίκευση στη νεότερη και σύγχρονη ελληνική ιστορία. Είναι απόφοιτος της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και εργάζεται στο Υπουργείο Πολιτισμού.

Η Μαρία Ρεπούση γεννήθηκε το 1954 στον Πειραιά. Είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια ιστορίας και ιστορικής εκπαίδευσης στην Παιδαγωγική Σχολή του ΑΠΘ. Αποφοίτησε από το Ιστορικό-Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και υποστήριξε το διδακτορικό της στο Πανεπιστήμιο Παρίσι Ι της Σορβόννης. Από το 1993, διδάσκει ιστορία και διδακτική της ιστορίας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και ανάλογα είναι τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα. Η Μαρία Ρεπούση έχει ασχοληθεί κυρίως με την ιστορία στην εκπαίδευση. Στην εργογραφία της ανήκουν τα "Μαθήματα Ιστορίας: από την ιστορία στην ιστορική εκπαίδευση" (Καστανιώτης, 2004), καθώς και η συν-συγγραφή, συγγραφή και επιμέλεια βιβλίων, εκπαιδευτικών προγραμμάτων και εκπαιδευτικού λογισμικού που προορίζονται για την εκπαίδευση. Στο πλαίσιο αυτής της δραστηριότητας, υπήρξε επικεφαλής της συγγραφικής ομάδας του επίμαχου βιβλίου Ιστορίας της Στ' Δημοτικού "Στα νεότερα και σύγχρονα χρόνια" (Βιβλιόραμα, 2007).

Ο Γιώργος Κοκκώνης είναι μουσικολόγος, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής του ΤΕΙ Ηπείρου (Άρτα). Κατάγεται από τις Σέρρες, είναι παντρεμένος και πατέρας δυο αγοριών. Σπούδασε στο Παρίσι σύνθεση (Ecole Normale), τζάζ σύνθεση - ενορχήστρωση (CIM) και κυρίως μουσικολογία στο Πανεπιστημίου Paris V III, όπου αναγορεύτηκε διδάκτωρ μετά από την εκπόνηση διατριβής σχετικά με το αίτημα της ελληνικότητας στην λόγια νεοελληνική μουσική (La question d la grecite dans la musique neohellenique, De Boccard-Association Piere Belon, Paris, 2008). Το 1998 εισηγήθηκε την ίδρυση του ΤΛΠΜ, στο οποίο εξελέγη ως καθηγητής το 2002. Μετά από τις μακρόχρονες επιτόπιες έρευνες, εξέδωσε τις μονογραφίες για την παραδοσιακή μουσική της Ηπείρου (2008) και της Θεσσαλίας υπό την αιγίδα του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων. Επιμελήθηκε την έκδοση του Γιάννη Α. Παπαϊωάννου και διηύθυνε τον συλλογικό τόμο "Creation musicale et nationalismes dans le Sud-Est europeen" (Etudes Balkaniques No 13, Paris 2007). Oι δημοσιεύσεις του αφορούν σε όλες τις εκφράσεις της ελληνικής μουσικής, λόγιες και λαϊκες.

Ο Κώστας Κατσάπης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973. Σπούδασε Ιστορία στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο όπου και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιστορία και την Τεκμηρίωση, ενώ το 2006 υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου, με θέμα την κοινωνική ιστορία του ροκ εν ρολ στην Ελλάδα την μεταπολεμική περίοδο. Έχει εργαστεί ως ιστορικός στο Ιστορικό Αρχείο της Αγροτικής Τράπεζας (1997 - 1998), στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού (2000 - 2002), και στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου (2002 - 2012), ενώ από το 2012 ανήκει στο προσωπικό του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών στο πλαίσιο του Προγράμματος "Ιστορικό Αρχείο Ελληνικής Νεολαίας". Από το 2006 διδάσκει Ευρωπαϊκό Πολιτισμό στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, καθώς και Ιστορία της Νεολαίας σε μεταπτυχιακό επίπεδο στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εντοπίζονται στο χώρο της σύγχρονης κοινωνικής και πολιτισμικής ιστορίας και ειδικότερα στην ιστορία της νεολαίας και των κοινωνικών κινημάτων. Για τα ζητήματα αυτά έχει δημοσιεύσει άρθρα σε συλλογικούς τόμους και επιστημονικά περιοδικά, ενώ παράλληλα έχει συγγράψει το βιβλίο "Ήχοι και απόηχοι. Κοινωνική ιστορία του ροκ εν ρολ φαινομένου στην Ελλάδα, 1956-1967", Ιστορικό Αρχείο Ελληνικής Νεολαίας Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς/ ΕΙΕ/ΙΝΕ, Αθήνα 2007, καθώς και την μονογραφία: "Το "πρόβλημα νεολαία". Μοντέρνοι νέοι, παράδοση και αμφισβήτηση στη Μεταπολεμική Ελλάδα, 1964 - 1974", Εκδόσεις Απρόβλεπτες, Αθήνα 2012. Κείμενά του για βιβλία και συγγραφείς που αγαπά δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα "Τα Νέα" (ένθετο Βιβλιοδρόμιο), ενώ υπήρξε επιμελητής του Περιπτέρου Λαϊκότητα και εργατικές κινητοποιήσεις στη μεγάλη έκθεση GR80s. Η Ελλάδα του '80 στην Τεχνόπολη (Ιανουάριος-Μάρτιος 2016).

Η Χριστίνα Χρονοπούλου γεννήθηκε το 1976 στην Αθήνα. Σπούδασε Τεχνολογία Γραφικών Τεχνών στο ΤΕΙ Αθήνας και σκίτσο στη σχολή Ορνεράκη. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως γραφίστας.

Η Πηνελόπη Πετσίνη σπούδασε φωτογραφία στην Αθήνα και στη Βρετανία (University of London, Goldsmiths College και University of Derby) με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. Είναι διδάκτωρ των τεχνών και των ανθρωπιστικών επιστημών με ειδίκευση στη φωτογραφία. Εργασίες της έχουν παρουσιαστεί σε συνέδρια και έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά. Έχει επίσης επιμεληθεί σειρά εκθέσεων και εκδόσεων σχετικές με τη φωτογραφία και τις εικαστικές τέχνες. Φωτογραφικό της έργο έχει εκτεθεί και δημοσιευτεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι ερευνητική υπεύθυνη στο μεταδιδακτορικό πρόγραμμα "Η λογοκρισία στον κινηματογράφο και στις εικαστικές τέχνες" στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου.

Ο Κωνσταντίνος Μ. Βαφειάδης είναι απόφοιτος τριών Πανεπιστημίων, της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών, του τμήματος Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Ιστορίας της τέχνης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα φοιτά στο τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Οι μεταπτυχιακές του σπουδές αφορούν κυρίως στην Βυζαντινή Αρχαιολογία. Στο γνωστικό αυτό αντικείμενο εκπόνησε διδακτορική Διατριβή (2004) και εν συνεχεία μεταδιδακτορική έρευνα, με αντικείμενο την αποκατάσταση και έκδοση κειμένου. Η δραστηριότητά του περιλαμβάνει συμμετοχές σε ερευνητικά προγράμματα, ανασκαφές και συνέδρια, διεθνή και τοπικά. Περιλαμβάνει επίσης συγγραφή μονογραφιών, και αυτοτελών μελετών και βεβαίως δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά. Ο κύκλος των επιστημονικών του ενδιαφερόντων αφορά κυρίως στην Τέχνη, την Φιλολογία και την ιστορία του Πολιτισμού. Έχει διδάξει Ιστορία της τέχνης (ως Λέκτορας, Π/Δ 407) στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και στο τμήμα Γραφικών και Καλλιτεχνικών Σπουδών του ΤΕΙ Αθηνών, καθώς και Βυζαντινή Αρχαιολογία στο τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αχαΐας. Έχει διδάξει επίσης Ιστορία Χριστιανικής τέχνης, αλλά και Ζωγραφική στο τμήμα Διαχείρισης Εκκλησιαστικών Κειμηλίων της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης. Τα τελευταία χρόνια διδάσκει στην Εκκλησιαστική Ακαδημία των Αθηνών.

Ο Κωστής Καρπόζηλος γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1978 και είναι ιστορικός. Είναι ο συγγραφέας των Αρχείο Σταύρου Καλλέργη: Ψηφίδες από τον σχεδιασμό της σοσιαλιστικής πολιτείας (Μουσείο Μπενάκη, 2013), Κόκκινη Αμερική: Έλληνες μετανάστες και το όραμα ενός Νέου Κόσμου, 1900-1950 (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2017· αγγλική μετάφραση, Berghahn Books, 2023) και (με τον Δημήτρη Χριστόπουλο), 10+1 ερωτήσεις και απαντήσεις για το Μακεδονικό (Πόλις, 2018). Έχει διδάξει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και στο Columbia University, ενώ από το 2016 έως το 2023 ήταν διευθυντής των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ). (Πηγή: "Εκδόσεις Αντίποδες", 2024)

Ο Γιάννης Γκλαβίνας είναι διδάκτορας νεότερης και σύγχρονης ιστορίας του Τμήματος Ιστορία - Αρχαιολογίας του ΑΠΘ.

Η Ορσαλία-Ελένη Κασσαβέτη γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε ελληνική φιλολογία στη Φιλοσοφική Αθηνών. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στις Πολιτισμικές Σπουδές (ΕΜΜΕ-ΕΚΠΑ), στην Ιστορία και τη διδακτική της (ΕΚΠΑ-ΠΤΔΕ, κατεύθυνση: Λαογραφία και Πολιτισμός) και στο τμήμα ΕΜΜΕ εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή της με θέμα τη βιντεο-κουλτούρα της δεκαετίας του 1980. Το συγγραφικό της έργο περιλαμβάνει τη μονογραφία "Η ελληνική βιντεοταινία (1985-1990). Ειδολογικές, κοινωνικές και πολιτισμικές διαστάσεις" (Αθήνα: Ασίνη, 2014) και συμμετοχές σε ελληνικούς και ξενόγλωσσους συλλογικούς τόμους κι επιστημονικά περιοδικά. Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα περιστρέφονται γύρω από τις Πολιτισμικές Σπουδές , τη δημοφιλή κουλτούρα (κινηματογράφος, τηλεόραση, μουσική) και τον λαϊκό πολιτισμό, τη θεωρία των δημοφιλών κινηματογραφικών ειδών και την Οπτική Εθνογραφία. Έχει πραγματοποιήσει μεταδιδακτορική έρευνα στο τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ και στο Πανεπιστήμιο Πατρών και συνεργάζεται ως ερευνήτρια με το ΠΤΔΕ. Είναι διδάσκουσα στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ και μέλος ΣΕΠ στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο.