Περιγραφή
Ενίσταμαι. σε βαθμό τσιρίδας. Σε μια χώρα που μας έχει ζαλίσει αναμασώντας διάφορα στομφώδη και ανιαρά περί γενεών (αυτή του 1-1-4, εκείνη του Πολυτεχνείου, η άλλη της Μεταπολίτευσης), με εμάς δεν έχει ασχοληθεί κανείς. Κι αυτό παρ’ όλο που είτε πλησιάζουμε τα σαράντα ή τα έχουμε μόλις περάσει – δηλαδή έχουμε αρχίσει να έχουμε επιρροή στον τόπο, καλώς ή κακώς. Διάολε, δεν γίνεται: το να μιλήσει κανείς για εμάς δεν μπορεί να αποτελεί τόσο βαρετή διαδικασία. Έλεος!
Οπότε ας γίνει μια αρχή. Έστω και για πλάκα.
Σε οκτώ αλληλένδετα δοκίμια, γεμάτα αναμνήσεις και καυστικά (συχνά αφοριστικά) σχόλια, καταγράφονται παρατηρήσεις και βιώματα σε διαφορετικά θέματα που διαμόρφωσαν αυτή τη γενιά – λόγου χάρη, η παιδεία, τα παιχνίδια, η τεχνολογία, η μουσική και ο κινηματογράφος, τα μήντια και η διαφήμιση, το lifestyle, τα κοινωνικά ήθη και οι πολιτικές ιδέες.
Πρόκειται για ένα βιβλίο με στοιχεία καλτ, με ανατρεπτικό τόνο και ιλαρό στυλ.
