Περιγραφή
Τι είναι η ποίηση; Συνειδητό δημιούργημα του ποιητή ή θεόσταλτη έμπνευση; Με αφετηρία αυτό το ερώτημα ο Σωκράτης στον πλατωνικό διάλογο Ίων αναπτύσσει τη θεωρία της θεϊκής έμπνευσης, προκειμένου να αποδείξει στον ομώνυμο ραψωδό ότι η επιδεξιότητά του στη ραψωδική τέχνη -και ιδιαίτερα στον Όμηρο- δεν είναι αποτέλεσμα επαγγελματικής τέχνης και επιστήμης αλλά οφείλεται σε θεϊκή δύναμη. Μια θεϊκή επίνευση καταλαμβάνει τους ποιητές και στη συνέχεια τους ραψωδούς ώστε να βγαίνουν έξω από τον εαυτό τους και να γίνονται τα ασυνείδητα φερέφωνα μιας ανώτερης δύναμης που τους καταλαμβάνει προσωρινά και τους εμπνέει να ερμηνεύουν τα ποιήματά τους. Στην πραγματικότητα, ο Ίων προβάλλει με έναν ιδιαίτερο τρόπο -και μάλιστα για πρώτη φορά στο πλατωνικό έργο- την αντιπαράθεση ποίησης και φιλοσοφίας, στοχεύοντας να εξάρει με έναν εύληπτο τρόπο την ανωτερότητα της κορωνίδας των επιστημών.
