Περιγραφή
[…] Ο Σκεπτικισμός διδάσκει την αναστολή της κρίσης, καθώς και την επιφυλακτικότητα έναντι της λήψης μιας απόφασης σχετικής με την αληθινή φύση των όντων. Ο σκεπτικιστής περιορίζεται στην παρατήρηση των φαινομένων, αλλά αρνείται να κρίνει την φύση τους αυτή καθαυτή. Ο Αγνωστικισμός, εξάλλου, υποστηρίζει την αδυναμία του ανθρώπου να γνωρίσει -να κατανοήσει πλήρως- την πραγματική φύση των όντων. Ο αγνωστικιστής δηλώνει ότι αγνοεί την αλήθεια, καθώς και τον τρόπο ή την μέθοδο μέσω των οποίων θα μπορούσε να την γνωρίσει. Ο Σχετικισμός, τέλος, ισχυρίζεται ότι τα πάντα είναι σχετικά, οπότε ο σχετικιστής δεν εκδηλώνει την βεβαιότητά του για καμία σταθερότητα ή μονιμότητα. Καμία γνώση, καμία αλήθεια, καμία πραγματικότητα δεν έχει απόλυτο -βέβαιο και αμετάβλητο- χαρακτήρα, αλλά τα πάντα βρίσκονται σε συνεχή συσχετισμό με τα πάντα, και ως τέτοια πρέπει να γίνονται αντιληπτά από τον ανθρώπινο νου. […]
(Αθανάσιος Τσακνάκης, από την εισαγωγή του βιβλίου)
