Σαγγάριος 1921

Ο Κωνσταντίνος Θ. Παπαδημητρίου μεγάλωσε και κατοικεί στην Αθήνα. Έχει σπουδές Νομικής, Πολιτικής-Διοικητικής Επιστήμης και Παιδαγωγικών, με διδακτορική διατριβή στην οργάνωση του κράτους. Έχει εργαστεί, ως μισθωτός στον ιδιωτικό τομέα, ως δικηγόρος και ως καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης, ενώ μετά την είσοδο, εκπαίδευση και επιτυχή αποφοίτησή του από την Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης (τμήμα Περιφερειακής Ανάπτυξης) ως στέλεχος του Υπουργείου Εσωτερικών, ως ειδικός επιστήμονας στον Συνήγορο του Πολίτη, ως (πρώτος απόφοιτός της) Διευθυντής της Εθνικής Σχολής και, σήμερα, ως Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής. Ως εμπειρογνώμονας Δημόσιας Διοίκησης, έχει εστιάσει ιδιαίτερα σε θέματα Διοικητικής Μεταρρύθμισης, τα οποία έχει αναπτύξει σε άρθρα του και σε συνέδρια, ενώ παράλληλα έχει διδάξει διοικητική-οργανωτική θεωρία, διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού και νομιμότητα-διαφάνεια στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και στο Ινστιτούτο Επιμόρφωσης του ΕΚΔΔΑ, στο Κοινωνικό Πολύκεντρο της ΑΔΕΔΥ και σε μεταπτυχιακά πανεπιστημιακά τμήματα. Επιπλέον, ως ενεργός πολίτης, υπήρξε για χρόνια συνδικαλιστικό στέλεχος (ένωση αποφοίτων ΕΣΔΔΑ, ομοσπονδία συλλόγων Υπουργείου Εσωτερικών) και δραστήριο μέλος της οικείας επιστημονικής κοινότητας (Διοικητικού Επιμελητηρίου-ΔΕΕ), της οποίας σήμερα είναι εκλεγμένος για δεύτερη φορά, πρόεδρος.

Ο Σταύρος Γ. Καρκαλέτσης, Θεσσαλός στην καταγωγή, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967 και μεγάλωσε στην Γερμανία. Τελείωσε το τμήμα Ιστορίας στην Φιλοσοφική Αθηνών και είναι απόφοιτος της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης της Ελλάδος. Βρέθηκε σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες καθώς και στη Μέση Ανατολή και την Τουρκία. Ταξίδεψε πολλές φορές στην Κύπρο και η πολύμηνος παραμονή του εκεί τον έφερε κοντά στον Ελληνισμό του νησιού, τον οποίο γνώρισε "από μέσα" (εκ των ένδο). Το 1992 επέστρεψε, και έκτοτε ζει μόνιμα στην Ελλάδα.

Η Μαρία Σαμπατακάκη σπούδασε Ιστορία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι (Φινλανδία). Παράλληλα ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία, παρακολουθώντας αρχικά μαθήματα συγγραφής στο Christie's International Art Studies και στη συνέχεια στο πανεπιστήμιο του Cambridge. Εργάστηκε ως ασκούμενη ερευνήτρια στο Ιστορικό Αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών επί τριετία, συμμετέχοντας στην επεξεργασία των ιστορικών εγγραφών και στην εκδοτική δραστηριότητα της υπηρεσίας. Το 2003, το πρώτο της διήγημα "Η τιμή του Παντελή Αβρακέα" βραβεύτηκε στον λογοτεχνικό διαγωνισμό που οργάνωσαν οι εφημερίδες "Οδός Αρκαδίας" - "Ελευθεροτυπία". Από το 2004 ξεκίνησε να συνεργάζεται ως αρθρογράφος με το μηνιαίο περιοδικό "Ιστορικά θέματα". Μέσα στα πλαίσια της συνεργασίας κυκλοφόρησαν υπό την επιμέλεια του περιοδικού (με τη μορφή ενθέτου" οι μονογραφίες της "Η πείνα στην Κατοχή, 1941-1944" (2007), "Η μοναρχία στην Ελλάδα, η εξέλιξη ενός αμφιλεγόμενου θεσμού" (2008) και "Το Κυπριακό ζήτημα, από την Αγγλοκρατία έως την εισβολή του Αττίλα" (2009). Επίσης, έχει κατά καιρούς συνεργαστεί με τα ιστορικά ένθετα των εφημερίδων "Έθνος" και "Ελευθεροτυπία" καθώς και με τα περιοδικά "Athens Magazine" και "Στρατιωτική ιστορία". Το 2010, εκδόθηκε από τις εκδόσεις Τόπος το πρώτο της βιβλίο με τίτλο "Ζαννιά Κότσικα είναι τ' όνομά μου".