Περιγραφή
Αγέννητος σχεδόν…
Για μια στιγμή, η πόρτα του κόσμου ανοίγει.
Αναπάντεχο φεγγοβόλημα.
Βλέμματα περίεργα, υγρά, λες και μιλούσαν: Νίκησε!
Βουβό αγέρι φύσηξε,
η κάσα έτριξε άγρια απ’ το χτύπο.
Σκοτάδι ξανά.
Μέσα στο θάλαμο των πρόωρων νεογέννητων η ευτυχία εναλλάσσεται συχνά με την αγωνία. Τα νεογέννητα παλεύουν να μείνουν στη ζωή. Και εγώ εκεί κοιτώ ανήμπορος. Μόνο μου όπλο είναι το γέλιο. Γιατί το γέλιο είναι η πρώτη και η πιο σημαντική ανθρώπινη έκφραση που μαθαίνει ο άνθρωπος μόλις γεννιέται… ίσως μαζί με το κλάμα…
