Τέλος καλό, όλα καλά

Η Μάρω Βαμβουνάκη είναι πεζογράφος. Γεννήθηκε στα Χανιά, όπου έζησε τα παιδικά της χρόνια. Από εννέα χρονών ήρθε με την οικογένειά της στην Αθήνα. Σπούδασε Νομική και Ψυχολογία. Από το 1972 και για έντεκα χρόνια έζησε στη Ρόδο όπου εργάσθηκε ως συμβολαιογράφος. Σήμερα ζει στην Αθήνα.

Ο Βασίλης Βασιλικός του Νικολάου γεννήθηκε στην Καβάλα στις 18 Νοεμβρίου 1934. Σπουδές: Λύκειο Καρυωτάκη (Καβάλα), Σχολή Βαλαγιάννη, Αμερικάνικο Κολέγιο Ανατόλια (Θεσσαλονίκη), Νομική Σχολή (ΑΠΘ), Yale University - Drama School, SRT - School of Radio and Television (Νέα Υόρκη) για τηλεσκηνοθεσία. Bοηθός σκηνοθέτη σε ξένες παραγωγές, σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, σεναριογράφος, επιμελητής (Dr) σεναρίων, εισηγητής σεναρίων στην Arte (1990-1993), ερασιτέχνης ηθοποιός, δημοσιογράφος, συγγραφέας, Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής στην ΕΡΤ-1 (1981-1984), Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αθηναίων (1994-1996), Πρέσβης εκ προσωπικοτήτων της Ελλάδας στην Ουνέσκο (1996-2004), Πρόεδρος της Εταιρίας Συγγραφέων (2001-2005). Τιμητικές διακρίσεις: Βραβείο των "12" (1961, για την τριλογία "Το φύλλο. Το πηγάδι. Τ' αγγέλιασμα"), Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (1980, για το "Τελευταίο Αντίο") το οποίο δεν αποδέχθηκε, Διεθνές βραβείο Meditteraneo (1970). Επίτιμος Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Πατρών στην έδρα της Φιλολογίας, Ταξιάρχης Γραμμάτων και Τεχνών της Γαλλικής Δημοκρατίας (1984), Μέλος του Διεθνούς Κοινοβουλίου των Συγγραφέων με έδρα το Στρασβούργο, Μέλος του Δ.Σ. των Γάλλων συγγραφέων (Maison des Ecrivains. Γαλλία, 1990-1993). Είναι ο πιο πολυμεταφρασμένος Έλληνας συγγραφέας μετά τους Καζαντζάκη, Ρίτσο, Καβάφη. Βιβλία του έχουν εκδοθεί και στην γραφή Μπράιγ. Είναι παντρεμένος με την υψίφωνο Βάσω Παπαντωνίου και έχουν μια κόρη, την Ευρυδίκη.

Ο Κωστής Γκιμοσούλης γεννήθηκε στην Αθήνα. Γράφει διηγήματα, όπως Η κραυγή της πεταλούδας. Καμιά φορά αυτά τα διηγήματα μεγαλώνουν και γίνονται νουβέλες ή μυθιστορήματα, όπως το "Μια νύχτα με την Κόκκινη", "Ανατολή", "Χέρι στη φωτιά", "Βρέχει φως", "Το θηρίο είναι παντού", "Εξομολόγηση σ’ έναν κολομβιανό σκύλο", "Στάχτη στα μάτια", "Ο άγγελος της μηχανής", "Her night on red", "Το φάντασμά της", "Το αηδόνι στο πόδι της", "Ο Μέσα και ο Έξω", Όλες μία" και "Μεταξοχώρι (Aλφάβητο για όρη)". Γράφει και ποιήματα ("O ξυλοκόπος πυρετός", "H αγία μελάνη", "Το στόμα κλέφτης", "Επικίνδυνα παιδιά", "Αγάπη από ζήλια"). Το 2001 εκδόθηκε o "Μαύρος χρυσός", ένα βιβλίο του που περιέχει ποιήματα, διηγήματα και ζωγραφιές με νερομπογιές, ενώ το 2011 κυκλοφόρησε το "Για να μάθεις να πετάς", με ιστορίες-παραμύθια για μικρούς και για μεγάλους, και με εννέα ζωγραφιές του Γιάννη Ψυχοπαίδη εμπνευσμένες ειδικά για το βιβλίο. Το 2013 εκδόθηκε το "Δυο μήνες στην αποθήκη", μια προσωπική μαρτυρία από την παραμονή του σε νοσοκομείο. Το 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο του με τίτλο "Τα παράξενα που δεν ξεχνάμε", που περιλαμβάνει μικρά πεζά, ποιήματα και σχέδια του ίδιου. Έργα του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Για την ποιητική του συλλογή "Ο ξυλοκόπος πυρετός" πήρε το βραβείο Μαρίας Ράλλη για πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς.

Ο Στέφανος Δάνδολος γεννήθηκε το 1970 στην Αθήνα. Εικοσιέξι χρόνια αργότερα εκδόθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα "Υπνοβάτες του Σεπτέμβρη" (β΄ έκδ., εκδόσεις Πατάκη, 2001). Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα "Ο περίγελος των αγίων" (1997), "Και φόρεσαν χειροπέδες στα πουλιά" (2000), η συλλογή διηγημάτων "Αγάπη σε δυο σταγόνες όνειρο" (1999), τα μυθιστορήματα "Νάρκισσοι και κανίβαλοι" (2002), "Νέρων" (2004), "Το αγόρι στην αποβάθρα" (2007), "Ο τελευταίος κύκνος" (2009), "Η χορεύτρια του διαβόλου" (2013). Διηγήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες και λογοτεχνικές επιθεωρήσεις του εξωτερικού, ενώ το 2008 εκπροσώπησε την Ελλάδα στο Young Writers’ World Festival που πραγματοποιήθηκε στη Σεούλ. Το 2004 χαρακτηρίστηκε από τον Παύλο Μάτεσι ο σημαντικότερος Έλληνας συγγραφέας της γενιάς του, και το 2009 τιμήθηκε με το Βραβείο Μπότση για το σύνολο του πεζογραφικού του έργου, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας. Διετέλεσε διευθυντής της εφημερίδας "Βραδυνή".

Η Λένα Διβάνη γεννήθηκε το 1955 στον Βόλο. Είναι καθηγήτρια Ιστορίας της Εξωτερικής Πολιτικής στη Νομική Σχολή Αθηνών. Έχει δημοσιεύσει πέντε ιστορικές μελέτες και πολλά άρθρα για τη σύγχρονη Ελλάδα και τη σχέση της με τις Μεγάλες Δυνάμεις αλλά και του Βαλκανικούς της γείτονες, για τις μειονότητες και τον εθνικισμό στη ΝΑ Ευρώπη. Παράλληλα έχει δημοσιεύσει ως λογοτέχνης δέκα μυθιστορήματα και συλλογές διηγημάτων, που έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχουν διασκευαστεί για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, έναν συγκεντρωτικό τόμο με τα θεατρικά της έργα και τέσσερα παιδικά βιβλία. Συνεργάστηκε με το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού σε θέματα ομογένειας. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εθνικής Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και αντιπρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου και του Οργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης Έργων του Λόγου.

Ο Γιάννης Καλπούζος γεννήθηκε το 1960 στο χωριό Μελάτες της Άρτας και ζει μόνιμα από το 1983 στην Αθήνα. Στα ελληνικά γράμματα εμφανίζεται το 2000 με την ποιητική συλλογή "Το νερό των ονείρων" και το μυθιστόρημα "Μεθυσμένος δρόμος". Ακολουθεί η συλλογή διηγημάτων "Μόνο να τους άγγιζα", η οποία επανεκδόθηκε εμπλουτισμένη το 2017 με τον νέο τίτλο: "Κάποιοι δεν ξεχνούν ποτέ", καθώς και οι ποιητικές του συλλογές: "Το παραμιλητό των σκοτεινών Θεών" και "Έρωτας νυν και αεί". Με τη δεύτερη ήταν υποψήφιος στη βραχεία λίστα για το κρατικό βραβείο ποίησης, ενώ η παραλογή "Ο λύκος" που εμπεριέχεται στη συλλογή διηγημάτων βραβεύτηκε στον Διεθνή Διαγωνισμό Ποίησης και Διηγήματος "Γιώργος Σεφέρης" του πανεπιστημίου του Παλέρμο Ιταλίας. Όλες οι ποιητικές του συλλογές κυκλοφόρησαν μαζί με πενήντα ανέκδοτα ποιήματα σε έναν τόμο το 2107 με τίτλο "Ποίηση 2000-2017". Ευρύτερα γνωστός στο αναγνωστικό κοινό έγινε με το μυθιστόρημά του "Ιμαρέτ", το οποίο τιμήθηκε με το Βραβείο Αναγνωστών του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου. Το "Ιμαρέτ" μεταφράστηκε στα πολωνικά, στα τουρκικά, στα αραβικά και στα αγγλικά. Το "Ιμαρέτ" κυκλοφορεί και σε εφηβικό μυθιστόρημα σε δύο τόμους (για παιδιά άνω των 10 ετών), με εικονογράφηση του σκηνογράφου Αντώνη Χαλκιά. Επίσης, έχει γράψει τα μυθιστορήματα: "Σάος-Παντομίμα Φαντασμάτων", "Άγιοι και δαίμονες-Εις ταν Πόλιν", "Ουρανόπετρα-Όπου πατώ είναι δικός μου δρόμος", "Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου", "σέρρα-Η ψυχή του Πόντου", το οποίο μεταφράστηκε στα αλβανικά και έχει τιμηθεί με το πρώτο βραβείο μυθιστορήματος Μικρασιατικού περιεχομένου για τα έτη 2016-2018, και "γινάτι-Ο σοφός της λίμνης", το οποίο τιμήθηκε με το "Βραβείο Βιβλιοπωλείων Public 2019". Ο Γιάννης Καλπούζος συμμετείχε σε συλλογικά έργα, διασκεύασε σε θεατρικό σενάριο το μυθιστόρημά του "σέρρα-Η ψυχή του Πόντου" και έχει γράψει τους στίχους 80 τραγουδιών, όπως τα: "Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου", "Δέκα μάγισσες", "Να 'σουν θάλασσα", "Γιατί πολύ σ' αγάπησα" και άλλα. Πλέον όλα τα βιβλία του κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Η Νένα Ι. Κοκκινάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Ο πατέρας της καταγόταν από το Ρέθυμνο, η μητέρα της από τη Λάρισα. Η Κρήτη και η Θεσσαλία έγιναν οι ρίζες, η ιδιαίτερη πατρίδα που διαμόρφωσε το χαρακτήρα και την έμπνευσή της. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και ασχολήθηκε επιστημονικά με το έργο του Θεσσαλού λογοτέχνη Μ. Καραγάτση. Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε στα 1990 με το πεζογράφημα "Η χάρτινη γυναίκα" από τις εκδόσεις "Δόμος". Ασχολείται με το διήγημα, το δοκίμιο και την κριτική βιβλίου (από τις στήλες της "Καθημερινής"). Έχουν εκδοθεί μελέτες της για Έλληνες συγγραφείς, ειδικότερα της γενιάς του '30 και ερμηνευτικά κείμενα για Ευρωπαίους συγγραφείς που ανθολογούνται στα βιβλία του Λυκείου. Δίδαξε σε σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης και υπηρέτησε στην ελληνική Πρεσβεία του Παρισιού. Σήμερα είναι Σύμβουλος Φιλολόγων Καθηγητών στην Αθήνα. Είναι μητέρα δύο παιδιών.

Ο Παναγιώτης Κουσαθανάς είναι φιλόλογος, ποιητής και πεζογράφος. Γεννήθηκε το 1945 στη Μύκονο όπου και διαμένει. Σπούδασε αγγλική και ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε επί μία εικοσαετία ως καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση. Έχει εκδώσει δεκαεννιά βιβλία με ποιήματα, διηγήματα, κείμενα για τον πολιτισμό και την ιστορία της πατρίδας του και έχει μεταφράσει αγγλόφωνη ποίηση. Το πρώτο βιβλίο του "Συρραφή ονείρων" (ποιήματα, 1980) έχει τιμηθεί με το Βραβείο Μαρίας Περ. Ράλλη και τα "Παραμιλητά Α΄ και Β΄, κείμενα για τον πολιτισμό και την ιστορία της Μυκόνου" (Ίνδικτος 2002) με το Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο Χρονικού-Μαρτυρίας, Και οι "Λοξές ιστορίες που τελειώνουν με ερωτηματικό" (Ίνδικτος 2009) με το Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο Διηγήματος. Άλλα βιβλία του: Λουδοβίκου Ρουσέλ, "Παραμύθια της Μυκόνου", (Ίνδικτος και Δήμος Μυκόνου 2007), και "Μυζήθρα, ζυμήθρα: ένα αληθινό παραμύθι" (Κ.Δ.Ε.Π.Α. Μυκόνου και Εκδόσεις Στεφανίδη 2010).

Κατάγεται από την Αμφιλοχία. Έχει σπουδάσει αγγλική λογοτεχνία, ελληνική φιλολογία και είναι διδάκτωρ Φιλοσοφίας. Υπήρξε μέλος της συντακτικής επιτροπής και υπεύθυνος ύλης του εκπαιδευτικού περιοδικού "Νεοελληνική Παιδεία", που εκδιδόταν υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας, και μέλος της επιτροπής κρατικών βραβείων του Υπουργείου Πολιτισμού. Έχει δημοσιεύσει κείμενα δοκιμιακού λόγου καθώς και κριτική λογοτεχνίας στις εφημερίδες "Το Βήμα", "Εξουσία", "Καθημερινή" και στα περιοδικά "Αντί", "Ίνδικτος", "Διαβάζω", "Ελίτροχος". Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Έχει εκδώσει επτά συλλογές διηγημάτων, τέσσερα μυθιστορήματα και μία νουβέλα. Το μυθιστόρημα του "Τα ανίσχυρα -ψεύδη" του Ορέστη Χαλκιόπουλου τιμήθηκε το 1996 με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος. Η συλλογή διηγημάτων του "Σφήκες" απέσπασε το Βραβείο Γραμμάτων Κώστα Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών το 2002. Το 2007 η νουβέλα του "Ο κύριος Επισκοπάκης" τιμήθηκε με το Βραβείο Αναγνωστών (ΕΚΕΒΙ - ΕΡΤ), ενώ την επόμενη χρονιά διασκευάστηκε για το θέατρο από τον ίδιο τον συγγραφέα και ανέβηκε στο "104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης" σε σκηνοθεσία του Στέλιου Μάινα. Το 2016 απονεμήθηκε στον Ανδρέα Μήτσου το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τη συλλογή του "Η εξαίσια γυναίκα και τα ψάρια". Έργα του έχουν ανθολογηθεί και μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Εργάζεται ως σχολικός σύμβουλος φιλολόγων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Αθήνας.

Ο Χρήστος Οικονόμου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970. Στην πεζογραφία εμφανίστηκε το 2003 με τη συλλογή διηγημάτων "Η γυναίκα στα κάγκελα". Η δεύτερη συλλογή διηγημάτων του, "Κάτι θα γίνει θα δεις" (εκδ. Πόλις, 2010), τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος και μεταφράστηκε στα ιταλικά (Editori Riuniti, 2012) και στα γερμανικά (C.H. Beck, 2013). Προγραμματίζεται επίσης να κυκλοφορήσει στις ΗΠΑ (Archipelago Books) και στην Ισπανία (Valparaiso). Ακολούθησε η συλλογή διηγημάτων "Το καλό θα 'ρθει από τη θάλασσα" (εκδ. Πόλις, 2014). Διηγήματά του έχουν μεταφραστεί σε επτά γλώσσες συνολικά και έχουν μεταφερθεί στο θέατρο και στον κινηματογράφο.

Ο Μάκης Πανώριος γεννήθηκε το 1935 στην Κεφαλλονιά. Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Σχεδίου και Ζωγραφικής ABC και θέατρο στη Δραματική Σχολή Θεάτρου και Σκηνοθεσίας του Πέλου Κατσέλη. Εργάστηκε ως ηθοποιός για δεκαοχτώ χρόνια στο ελεύθερο θέατρο και δέκα χρόνια στο Εθνικό Θέατρο, καθώς και στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση. Ως συγγραφέας έγραψε μυθιστόρημα, νουβέλα, διήγημα, θέατρο, κριτική βιβλίου και κινηματογράφου. Έχει εικονογραφήσει περισσότερα από πεντακόσια βιβλία, έχει επιμεληθεί και προλογίσει περί τα εκατό. Πρώτη θεατρική του εμφάνιση στο έργο "Το τραγούδι του νεκρού αδερφού" του Mίκη Θεοδωράκη, στο ρόλο του Χάρου, το 1962, με το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο του Μάνου Κατράκη. Πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα με το μυθιστόρημα "Η κατάκτηση", το 1970. Γράφει στον ημερήσιο Τύπο κριτική βιβλίου. Διακρίσεις: - Διεθνές βραβείο Karel 1993. Του απενεμήθη από τον Μπράιν Άλντις για την προσφορά του στην επιστημονική φαντασία και τη φανταστική λογοτεχνία. - Χρυσός Ικαρομένιππος 1995. Πρώτο βραβείο για το διήγημά του επιστημονικής φαντασίας "Ηθοποιός". Του απενεμήθη από το περιοδικό επιστημονικές φαντασίας "Πλειάδες" και τους "Φαναστικούς Αργοναύτες". - Χρυσό στεφάνι ελιάς 2006 του Δήμου Αιγάλεω. Του απενεμήθη από τον δήμαρχο Δημήτρη Καλογερόπουλο για την προσφορά του στα γράμματα και τον πολιτισμό. - Τιμητική πλακέτα της Αθηναϊκής Λέσχης Επιστημονικής Φαντασίας. Του απενεμήθη το 2006 από την ΑΛΕΦ για τη συνολική του προσφορά στη διάδοση της επιστημονικής φαντασίας στην Ελλάδα.

Ο Μανόλης Πρατικάκης γεννήθηκε στο Μύρτο Ιεράπετρας τον Σεπτέμβριο του 1943. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι ψυχίατρος, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πρωτοπαρουσιάστηκε στα γράμματα γύρω στα 1970 με δημοσιεύσεις σε περιοδικά. Έχει γράψει 13 ποιητικές συλλογές, κριτικά κείμενα και άρθρα. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Έχει συνεργαστεί σε ανθολογίες και περιοδικά, ελληνικά και ξένα, και έχει συμμετάσχει σε πολλά συνέδρια. Ποιήματα από τη συλλογή του "Λιβιδώ" έχουν μελοποιηθεί από το συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο και κυκλοφορούν σε CD με τίτλο "Αθέατος Σφυγμός"· πρόσφατα ο ίδιος συνθέτης έγραψε συμφωνικό έργο βασισμένο στις ποιητικές συλλογές "Γενεαλογία", "Η Λήκυθος" και "Αφημένα ήσυχα στη χλόη", η παγκόσμια πρώτη του οποίου ανέβηκε στο Μέγαρο Μουσικής με τίτλο "Η Συμφωνία της Ίασης". Το 1999 ήταν υποψήφιος για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας με το βιβλίο του "Η Κοίμηση και η Ανάσταση των Σωμάτων του Δομήνικου". Το 2003 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική του συλλογή "Το νερό", και το 2012 με το βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών, για το σύνολο του έργου του.

Ο Αντώνης Σουρούνης (1942-2016) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στη διάρκεια της Κατοχής. Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές, έφυγε το 1960 για τη Γερμανία, όπου είχαν ήδη μεταναστεύσει όλοι οι συγγενείς του. Ξεκίνησε να σπουδάζει κοινωνιολογία και πολιτικές επιστήμες στα Πανεπιστήμια της Κολωνίας, του Σααρμπρύκεν και του Ίνσμπρουκ, στην Αυστρία, αλλά διέκοψε τις σπουδές του και άρχισε να ταξιδεύει δουλεύοντας. Άσκησε διάφορα επαγγέλματα, από τραπεζικός υπάλληλος έως ναυτικός και από hotel boy έως επαγγελματίας παίκτης ρουλέτας. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1977 με το μυθιστόρημά του "Οι συμπαίχτες", που εκδόθηκε στη Θεσσαλονίκη (Νέα Εγνατία, β' έκδοση Καστανιώτης, Αθήνα 1988· 2008). Ακολούθησαν τα βιβλία: - "Μερόνυχτα Φραγκφούρτης", διηγήματα. Αθήνα, Ύψιλον, 1982· Καστανιώτης, 1988· 2008. - "Τα τύμπανα της κοιλιάς και του πολέμου", διηγήματα. Αθήνα, Νέα Σύνορα - Λιβάνης, 1983. Αθήνα, Καστανιώτης, 1989· 2007. - "Οι πρώτοι πεθαίνουν τελευταίοι", μυθιστόρημα. Αθήνα, Νέα Σύνορα - Λιβάνης, 1985· Καστανιώτης 1989. - "Πάσχα στο χωριό", νουβέλα. Αθήνα, Καστανιώτης, 1991· 2012. - "Υπ' όψιν της Λίτσας", διηγήματα. Αθήνα, Καστανιώτης, 1992· 2007. - "Ο χορός των Ρόδων", μυθιστόρημα. Αθήνα, Καστανιώτης, 1994 (Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 1995). - "Το μπαστούνι", παραμύθι. Σκίτσα: Σπύρος Γούσης. Αθήνα, Καστανιώτης, 1996· 2007. - "Μισόν αιώνα άνθρωπος", αφηγήματα. Αθήνα, Καστανιώτης, 1996· 2007. - "Γκας ο γκάνγκστερ", μυθιστόρημα. Αθήνα, Καστανιώτης, 2000. - "Κυριακάτικες ιστορίες", διηγήματα. Αθήνα, Καστανιώτης, 2002. - "Το μονοπάτι στη θάλασσα", μυθιστόρημα. Αθήνα, Καστανιώτης, 2006 (Βραβείο Μυθιστορήματος Περιοδικού "Διαβάζω"). - "Υπ' όψιν της Λίτσας", διηγήματα. Αθήνα, Καστανιώτης, 2007. - "Το μπαστούνι", αφήγημα. Αθήνα, Καστανιώτης, 2007. - "Νύχτες με ουρά", διηγήματα. Αθήνα, Καστανιώτης, 2010. Έφυγε από τη ζωή στη Θεσσαλονίκη στις 5 Οκτωβρίου 2016, σε ηλικία 74 ετών, έπειτα από χρόνια ασθένεια.

Ο Αλέξης Σταμάτης γεννήθηκε το 1960 στην Αθήνα. Μετά από ένα χρόνο στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, σπούδασε αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο κι έκανε μεταπτυχιακά αρχιτεκτονικής και κινηματογράφου στο Λονδίνο. Το 1998 διάβασε ποίηση στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου. Ποίησή του δημοσιεύθηκε στο βρετανικό λογοτεχνικό περιοδικό "Modern Poetry in Translation". Το πρώτο του μυθιστόρημα, "Ο έβδομος ελέφαντας" (Κέδρος, 1998, β' έκδ. Καστανιώτης, 2016) ("The Seventh Elephant") εκδόθηκε στη Μεγάλη Βρετανία από τον εκδοτικό οίκο Arcadia Books και στο Μπαγκλαντές. Το δεύτερο "Μπαρ Φλωμπέρ" (Κέδρος, 2000, β' έκδ. Καστανιώτης, 2012) εκδόθηκε στη Γαλλία, την Ιταλία, τη Ρωσία, την Ισπανία, τη Σερβία και (το 2007) στη Μεγάλη Βρετανία, από τον ίδιο εκδοτικό οίκο, ενώ διασκευάστηκε σε σενάριο στο πλαίσιο προγράμματος του ΕΚΚ, με τη συνεργασία του σκηνοθέτη Βασίλη Δούβλη. Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα "Σαν τον κλέφτη μες τη νύχτα", 2002, "Οδός Θησέως", 2003, "Ζωή", 2005, "Μητέρα στάχτη", 2005, "Αμερικάνικη φούγκα", 2006, "Βίλα Κομπρέ", 2008, "Σκότωσε ό,τι αγαπάς", 2009, "Κυριακή" (2011), "Μπορείς να κλάψεις μες στο νερό;" (2012), "Χαμαιλέοντες" (2013), "Μελίσσια" (2014), "Το βιβλίο της βροχής" (2015). Η "Αμερικάνικη φούγκα" κέρδισε το Διεθνές Βραβείο Λογοτεχνίας του Αμερικανικού Ομοσπονδιακού Ιδρύματος Τεχνών και εκδόθηκε στις ΗΠΑ. Η "Μητέρα στάχτη" (2005) εκδόθηκε στις ΗΠΑ και στην Τουρκία. Το πρώτο του παιδικό μυθιστόρημα, "Ο Άλκης και ο λαβύρινθος" (2009), τιμήθηκε με το Πρώτο Βραβείο του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Έχει δημοσιεύσει τις ποιητικές συλλογές: "Κόσμος γωνία", Σοκόλης, 1992, "Αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων", Καστανιώτης, 1993, "Απλή μέθοδος των τριών", Καστανιώτης, 1995, "Πυκνό τώρα", Ελληνικά Γράμματα, 1999, "Όσο πλησιάζω, το μέλλον απομακρύνεται", Το Ροδακιό, 2002 και "Ποτέ δεν είμαστε μόνοι", Καστανιώτης, 2004. Για τη συλλογή του "Αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων", του απονεμήθηκε το 1994 από τον Δήμο Αθηναίων το βραβείο ποίησης στη μνήμη Νικηφόρου Βρεττάκου. Η ίδια ποιητική συλλογή, μαζί με την "Απλή μέθοδο των τριών" και το "Πυκνό τώρα", μεταφράστηκαν στα αγγλικά και κυκλοφορούν από τον εκδοτικό οίκο "Dionysia Press" ("Architecture of Interior Space & The Simple Method of Three", 2001, "Dense Now", 2002). Έχει γράψει το λιμπρέτο σε έργα του μουσικού Θοδωρή Αμπατζή, που παρουσιάστηκαν στο Μέγαρο Μουσικής και στο Θέατρο "Χώρα". Ο μονόλογός του "Τελευταία Μάρθα" παίχτηκε το 2008 στο "Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας". Δυο μονόλογοί του με τίτλο "Γένεση" ανέβηκαν το 2009 στο "Θέατρο Χώρα". Το θεατρικό του έργο "Δακρυγόνα" παρουσιάστηκε το 2010 στο "Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας". Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με περιοδικά και εφημερίδες σε θέματα τέχνης και πολιτισμού. Έχει αντιπροσωπεύσει πολλές φορές την Ελλάδα σε διεθνή λογοτεχνικά συνέδρια και έχει διδάξει Δημιουργική Γραφή στο Κολλέγιο Αθηνών-Ψυχικού και στο Μουσείο Ηρακλειδών. Τελευταία αρθογραφεί στην εφημερίδα "Το Βήμα".

Ο Δημήτρης Στεφανάκης γεννήθηκε το 1961. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Έχει μεταφράσει έργα των Σωλ Μπέλοου, Ε.Μ. Φόρστερ, Γιόζεφ Μπρόντσκι και Προσπέρ Μεριμέ. Το πρώτο του μυθιστόρημα, "Φρούτα εποχής" κυκλοφόρησε το 2000 (εκδόσεις Ωκεανίδα). Ακολούθησαν: "Λέγε με Καΐρα" (Ωκεανίδα, 2002), "Το μάτι της επανάστασης έχει αχρωματοψία" (Ωκεανίδα, 2005), "Μέρες Αλεξάνδρειας" (εκδόσεις Πατάκη, 2007, β' έκδ. Ψυχογιός 2011, μεταφράστηκε στα γαλλικά, τιμήθηκε με το Prix Mediterranee Etranger 2011 και στη συνέχεια μεταφράστηκε στα ισπανικά και στα αραβικά), "Συλλαβίζοντας το καλοκαίρι" (Εκδόσεις Πατάκη, 2009), "Θα πολεμάς με τους θεούς" (Εκδόσεις Πατάκη, 2010), "Φιλμ νουάρ" (Ψυχογιός, 2012). Ο Δημήτρης Στεφανάκης έχει τιμηθεί με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη, το 2011, και ήταν υποψήφιος για το Prix du Livre Europeen της ίδιας χρονιάς.

H Φωτεινή Τσαλίκογλου σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης και ειδικεύτηκε στην Κλινική Ψυχολογία. Είναι συγγραφέας και καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, όπου διδάσκει τα μαθήματα 'Κλινική Ψυχολογία μέσα από τη Λογοτεχνία και την Τέχνη' και 'Εγκληματολογική Ψυχολογία: Κλινικές Εφαρμογές'. Είναι συγγραφέας πολλών επιστημονικών βιβλίων και δοκιμίων, όπως "Σχιζοφρένεια και φόνος (Αναζητώντας τον χαμένο παράδεισο)", "Μυθολογίες βίας και καταστολής", "Ο μύθος του επικίνδυνου ψυχασθενή", "Ψυχο-λογικά (Οι παγίδες του αυτονόητου)", "Ψυχολογία της καθημερινής ζωής (H κουλτούρα του εφήμερου)", "Η ψυχή στη χώρα των πραγμάτων", "Το μέλλον ανήκει στην έκπληξη". Έχει γράψει το διαλογικό βιβλίο ''Μήπως;'' (μαζί με την Μαργαρίτα Καραπάνου), το ''Δε μ' αγαπάς, μ' αγαπάς: Tα παράξενα της μητρικής αγάπης", τα γράμματα της Μαργαρίτας Λυμπεράκη προς την κόρη της Μαργαρίτα Καραπάνου, καθώς και το παραμύθι "Η νεράιδα της γης" (με εικονογράφηση του Αλέξη Κυριτσόπουλου). Είναι συγγραφέας των μυθιστορημάτων "Η κόρη της Ανθής Αλκαίου", "Εγώ, η Μάρθα Φρόυντ", "Έρως φαρμακοποιός", "Ονειρεύτηκα πως είμαι καλά", "Το χάρισμα της Βέρθας" (υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών 2010 του ΕΚΕΒΙ), "Όλα τα ναι του κόσμου", "Το Ευτυχισμένο Νησί", "8 ώρες και 35 λεπτά", "Η μετακόμιση". Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες όπως αγγλικά, ιταλικά, γερμανικά, τούρκικα και κυκλοφορούν σε Ευρώπη και Αμερική. Το μυθιστόρημα "8 ώρες και 35 λεπτά" (The Secret Sister), που κυκλοφορεί στην Ευρώπη και την Αμερική, διακρίθηκε από το World Literature Today ως ένα από τα πιο αξιοπρόσεκτα μεταφρασμένα βιβλία του 2015. Η ιταλική του μετάφραση (Sorella segreta) από τον Maurizio de Rosa, τιμήθηκε με το Κρατικό βραβείο μετάφρασης έργου ελληνικής λογοτεχνίας σε ξένη γλώσσα. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

O Mιχάλης Φακίνος γεννήθηκε στην Aθήνα το 1940. Eργάστηκε ως δημοσιογράφος στα "Nέα". Έχει εκδώσει δέκα μυθιστορήματα, τρεις συλλογές διηγημάτων και έναν τόμο με χρονογραφήματα. Δύο θεατρικά του έργα, "Tο ματ" (1985) και "Περιμένοντας τον Mπέκετ" (2000), παίχτηκαν στο θέατρο "Στοά". Διηγήματά του έγιναν τηλεταινίες και μεταφράστηκαν στα γαλλικά, τα γερμανικά και τα ολλανδικά.

Ο Θανάσης Χειμωνάς γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με δύο διηγήματα στην εφημερίδα "Τα Νέα" -το πρώτο κυκλοφορεί στη συλλογή διηγημάτων "Έρωτας σε πρώτο πρόσωπο" (Κέδρος). Είναι πτυχιούχος φιλολογίας του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου, σπούδασε κινηματογράφο στο ίδιο πανεπιστήμιο και δημοσιογραφία στο Λονδίνο. Το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο "Ραμόν" κυκλοφόρησε το 1998, το δεύτερο, "Σπασμένα Ελληνικά", το 2001 και ακολούθησαν: "Ανεξιχνίαστη ψυχή", 2003, "Η μπλε ώρα", 2005, "Ραγδαία επιδείνωση", 2007, "Δεν την αγαπάω πια", 2010. Το Μάιο του 2002 το "Ραμόν" εκδόθηκε στη Γαλλία από τις εκδ. Alter Edit, και το Μάρτιο του 2003 ακολούθησαν τα "Σπασμένα ελληνικά". Έχει εργαστεί ως αθλητικός συντάκτης σε πολιτική εφημερίδα. Αρθρογραφεί τακτικά στην ιστοσελίδα www.mediasoup.gr. Στις βουλευτικές εκλογές του 2012 ήταν υποψήφιος βουλευτής με τους συνδυασμούς του ΠΑΣΟΚ, χωρίς να εκλεγεί. Σήμερα είναι γραμματέας του Τομέα Πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ.

Ο Νίκος Χρυσός γεννήθηκε το 1972. Φοίτησε στο Βιολογικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Τμήμα Σκηνοθεσίας της Σχολής Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Το μυθιστόρημα "Το μυστικό της τελευταίας σελίδας" (Καστανιώτης, 2009) ήταν το πρώτο του βιβλίο. Για το βιβλίο του "Καινούργια μέρα" τιμήθηκε με το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (European Union Prize for Literature) 2019, το Βραβείο Λογοτεχνικού Περιοδικού "Κλεψύδρα" αλλά και με το Ειδικό Κρατικό Βραβείο που προάγει τον διάλογο πάνω σε ευαίσθητα κοινωνικά ζητήματα. Διηγήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογικούς τόμους.