Τα γιορτινά μας

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1930. Μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος του Ιστορικού-Αρχαιολογικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών. Για πρώτη φορά ασχολήθηκε με το παιδικό βιβλίο το 1966 και έκτοτε είναι αφοσιωμένη στο λογοτεχνικό αυτό είδος, με έντονη παρουσία σε όλες τις εκδηλώσεις (σχολεία, συλλόγους γονέων, δήμους, βιβλιοθήκες κτλ.) που γίνονται για το παιδί και το παιδικό βιβλίο όχι μόνο στην Αθήνα αλλά σε όλη την Ελλάδα. Έχει βραβευτεί από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και το Υπουργείο Παιδείας για τα αναγνωστικά που έγραψε για τα παιδιά του δημοτικού σχολείου. Μετέφρασε και διασκεύασε στα ελληνικά πολλά ξένα βιβλία και συνεργάστηκε με την ελληνική ραδιοφωνία, την τηλεόραση, τα περιοδικά "Ερυθρός Σταυρός", "Συνεργασία", "Το Ρόδι" κ.ά. Έργα της (σκετς και λοιπά θεατρικά) παίζονται στα σχολεία. Είναι πρόεδρος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και μέλος α) της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, β) του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, γ) της Λέσχης Μελέτης και Έρευνας της Παιδικής Λογοτεχνίας Διαδρομές (και υπεύθυνη ύλης του ομώνυμου περιοδικού). Το βιβλίο της "Η Ελλάδα κι εμείς" αναγράφηκε στον Τιμητικό Πίνακα (1968) της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα (ΙΒΒΥ). Το βιβλίο της "Φιλενάδα, Φουντουκιά μου" κέρδισε έναν από τους τρεις επαίνους του Διεθνούς Βραβείου Παιδικής Λογοτεχνίας Janusz Korczak (1985) στην Πολωνία. Προτάθηκε για το σύνολο του έργου της από τον κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου για το Βραβείο Άντερσεν το 1990. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Βιβλίου Γνώσεων 1998 για το έργο της "Κόρινθος".

Η Μαρία Γουμενοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα και ασχολήθηκε κυρίως με την παιδική λογοτεχνία, γράφοντας και τα τρία είδη λόγου: πεζό (παραμύθια, διηγήματα, μυθιστορήματα), ποίηση, παιδικό θέατρο. Βραβεύτηκε και στα τρία είδη συνολικά δεκαεννιά φορές. Κείμενά της έχουν καταχωρισθεί στα αναγνωστικά και τα ανθολόγια του δημοτικού. Ένα από τα βραβεία της είναι διεθνές. Το πήρε σε διαγωνισμό της UNISEF, όπου έλαβαν μέρος 150 χώρες-μέλη του ΟΗΕ. Είναι το ποίημα "Γλυκό τσαμπί σταφύλι", που έπρεπε, σύμφωνα με τους όρους του διαγωνισμού, να έχει θέμα εμπνευσμένο από το 10ο άρθρο της Διακήρυξης του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των Παιδιών. Το ποίημα αυτό, μελοποιημένο από το συνθέτη Στέφανο Βασιλειάδη, κυκλοφορεί σε δίσκο παγκοσμίως, για τους σκοπούς της UNISEF. Επίσης υπάρχει μεταφρασμένο σε πολλές γλώσσες στα βιβλία SING MIT UNS με τα είκοσι πέντε καλύτερα τραγούδια από όλο τον κόσμο, πλάι στο χάρτη της Ελλάδας. Το 1976 το υπουργείο Πολιτισμού επέλεξε το θεατρικό παιχνίδι της Μ. Γουμενοπούλου "Το ευζωνάκι" για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στις ΗΠΑ, στις εορταστικές εκδηλώσεις που έγιναν εκεί λόγω της 200ής επετείου της Ανεξαρτησίας. Το λογοτεχνικό έργο της Μ. Γουμενοπούλου για μεγάλους αποτελείται από ποίηση και πεζογραφία.

H Zωή Kανάβα γεννήθηκε στην Aγχίαλο του Bόλου. Παρακολούθησε μαθήματα Eξελικτικής ψυχολογίας και Ψυχολογίας του παιδιού. Aσχολείται με την παιδική και την εφηβική λογοτεχνία, όπου είναι ο κατεξοχήν χώρος της, και στον οποίο έχει καταξιωθεί. Έχει βραβευτεί από τον Kύκλο του Eλληνικού Παιδικού Bιβλίου, τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, την Eλληνική Eταιρεία Xριστιανικών Γραμμάτων, τον Πειραϊκό Σύνδεσμο και άλλους φορείς.Tο βιβλίο της "Πασχαλιά με Auto stop" (νέος τίτλος "Γεια χαρά, πάμε"), έχει αναγραφεί στον τιμητικό πίνακα του Πανεπιστημίου της Πάδοβα ενώ μεγάλη επιτυχία σημειώνουν τα βιβλία της: "Bίβλος για παιδιά", (Δ΄ έκδοση), "Πράξεις των Αποστόλων για νέους και παιδιά", και "Άι Bασίλης και το φλουρί της Bασιλόπιτας", των εκδόσεων Aκρίτας.

Η Βεατρίκη Κάντζολα-Σαμπατάκου γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε νομικά και αγγλική φιλολογία. Έχει βραβευτεί από το Σύνδεσμο για τα Δικαιώματα της Γυναίκας (1985), τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά (1987, 1989, 1990, 1992), το Δήμο Αθηναίων (1989) και το Κέντρο Τέχνης του Παιδιού (1992). Το 2000, το έργο της "Το δάσος που το 'σκασε" κέρδισε το βραβείο οικολογικού παραμυθιού, που διοργάνωσαν οι εκδόσεις Μίνωας και το WWF, ενώ το 2002 κέδρισε το Γ' Κρατικό Βραβείο συγγραφής θεατρικού έργου για παιδιά με το έργο της "Το αστέρι που δεν ήθελε να πέσει". Έργα της έχουν περιληφθεί σε ανθολογίες και έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά και λαογραφικά έντυπα. Αρθρογραφούσε για χρόνια σε οικολογικό περιοδικό και έχει γράψει κείμενα και έργα για κουκλοθέατρο για σειρά παιδικών τηλεοπτικών εκπομπών. Το έργο της "Τρελή περιπέτεια στο παραμυθένιο δάσος" έχει παιχτεί από σχολεία σε όλη την Ελλάδα. Δίδαξε για δύο δεκαετίες ξένες γλώσσες και μετάφραση και έχει μεταφράσει περισσότερα από 120 βιβλία από την αγγλική, τη γαλλική και την ιταλική γλώσσα. Για δύο χρόνια ήταν υπεύθυνη της στήλης παρουσίασης βιβλίων για παιδιά και νέους του περιοδικού "Προθήκη". Έχει γράψει επίσης τους στίχους για 9 από τα 18 τραγούδια και νανουρίσματα του CD της Τατιάνας Ζωγράφου "Δεν βιάζομαι να μεγαλώσω". Ασχολείται επαγγελματικά με επιστημονικές και λογοτεχνικές μεταφράσεις και είναι μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Έργα της: "Τρελή περιπέτεια στο παραμυθένιο δάσος", Ηράκλειτος, 1992 "Παραμύθι...μύθι... Μύθοι", Αστήρ, 1992 "Πόλη μαγική", Πατάκης, 1993 "Τα παραμύθια του Παρδαλομύτη", Πατάκης, 1993 "Τα γλυκοπαραμύθια", Αστήρ, 1995 "Το δέκατο έκτο καλοκαίρι", Πατάκης, 1995 "Δε θέλω να μου λένε τι να κάνω", "Ελληνικά Γράμματα, 2000 "Το δάσος που το 'σκασε", Μίνωας, 2002 "Αγιοβασιλιάτικο σκουφάκι", Μίνωας, 2002 "Πετάει πετάει η μάγισσα", Μικρή Μίλητος, 2003 κ.ά.

Η Σοφία Φίλντιση γεννήθηκε το 1937 στο χωριουδάκι Βανάδα της ορεινής Τριφυλίας. Φοίτησε στο Αμερικανικό Κολέγιο της Αθήνας με υποτροφία. Πάνω από τριάντα βιβλία η σοδειά της, το μεγαλύτερο όμως μέρος της δουλειάς της απευθύνεται σε παιδιά και νέους. Υπήρξε δημοτική σύμβουλος της πόλης όπου ζούσε -Καλαμάτα- και αντιπρόεδρος του θεάτρου της. Είχε αρθρογραφήσει στην τοπική εφημερίδα "ΜΑΧΗ" και στο περιοδικό "ΦΛΑΣ" της Μεσσηνίας. Ίδρυσε και διηύθυνε το Ρ/Σ "ΑΝΤΙΡΑΔΙΟ". Έντονη ήταν η παρουσία και η δραστηριότητά της στα πολιτικά πράγματα της πόλης της. Η Σοφία Φίλντιση πέθανε σε ηλικία 74 ετών τον Απρίλιο του 2011.

Γεννήθηκετο 1929 στη Θεσσαλονίκη όπου κατοικεί μόνιμα. Έχει εκδόσει 18 βιβλία, 3 ποιητικά για μεγάλους, ένα μυθιστόρημα για μεγάλους και 14 βιβλία για παιδιά, απ' αυτά τα 6 έχουν βραβευτεί, 3 από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και 3 από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, και τελευταία (1997) τιμήθηκε από τον Κ.Ε.Π.Β. με το "Βραβείο της Πηνελόπη Δέλτα" για την προσφορά του έργου της. Είναι μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης, της Εθνικής Εταιρίας των Ελλήνων Λογοτεχνών, του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού "Διαδρομές". Ποιήματά της έχουν περιληφθεί σε αναγνωστικά του Δημοτικού. Αρκετές δεκάδες άρθρα της έχουν δημοσιευτεί στον ημερίσιο και περιοδικό τύπο. Έργα της έχουν περιληφθεί σε ανθολογίες, έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και έχουν παιχτεί από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Θεατρικά της έργα έχουν ανεβαστεί πολλές φορές από σχολεία και πολιτιστικούς συλλόγους. Έχει μιλήσει σε Παιδαγωγικά Τμήματα Πανεπιστημίων, σε Σεμινάρια Εκπαιδευτικών, ΣΕΛΔΕ, ΠΕΚ, και σε πολλά πολιτιστικά κέντρα σε όλη την Ελλάδα.

Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1912 και από το 1931 βρίσκεται εγκατεστημένη στην Αθήνα. ΄Εξι χρόνια αργότερα άρχισε να εργάζεται στον περιοδικό τύπο και το 1957 κυκλοφόρησε το πρώτο της παιδικό βιβλίο, Το μυστικό του σοφού, με υπόθεση διαστημική. ΄Εγραψε πολλά βιβλία, τα μισά σχεδόν εμπνευσμένα από την ιστορία, γερά θεμελιωμένα πάνω σε ιστορικά στοιχεία. ΄Ολα έχουν έναν κοινό σκοπό: την καλλιέργεια της ανθρωπιάς. Πέρα από την παιδική λογοτεχνία ασχολήθηκε με τον επαγγελματικό προσανατολισμό, έχει εκδόσει ακόμη έναν τόμο διηγημάτων και τρεις μελέτες, μια για τον Καβάφη, μια για τον Καρκαβίτσα, με θέμα Η γυναίκα στο έργο του Καρκαβίτσα, και μια για τον Ελύτη.

Γεννήθηκε στην Kαβάλα το 1931. Aποφοίτησε από την Παιδαγωγική Aκαδημία Aλαξανδρουπόλεως. Συνέχισε τις σπουδές του με υποτροφία στο Aμερικάνικο Πανεπιστήμιο Bηρυτού. Eπιστρέφοντας στην Eλλάδα παρακολούθησε το Tμήμα Aγγλικής Φιλολογίας και μετεκπαιδεύτηκε στο Πανεπιστήμιο Aθηνών. Στη συνέχεια πήγε στην Aμερική με υποτροφία Φουλμπράιτ, για μεταπτυχιακές σπουδές (μάστερ στην παιδαγωγική ψυχολογία και την αγγλική λογοτεχνία). Δίδαξε αρχικά σε δημοτικά του νομού Kαβάλας και μετέπειτα ως καθηγητής στις Παιδαγωγικές Ακαδημίες Θεσσαλονίκης, Kρήτης από όπου, ενώ είχε πάρει προαγωγή για τη Φλώρινα, αναγκάστηκε να αποχωρήσει το 1982 υπηρεσιακά, εξαιτίας της αιφνίδιας κατάργησης του βαθμού του γενικού διευθυντή. Tελικά τον κέρδισε και τον ανακούφισε η παιδική λογοτεχνία, μιας και αφοσιώθηκε σ'αυτήν - θα μπορούσε να πει κανείς - ολοκληρωτικά. Μετακομίζει με τη γυναίκα του και την κόρη του στην Πάτρα, όπου και έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του.

Ο Δημήτρης Μανθόπουλος γεννήθηκε το 1937 στη Δράμα, από γονείς πρόσφυγες της Ανατολικής Θράκης. Υπηρέτησε για πολλά χρόνια στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Γράφει για παιδιά (ποίηση και πεζό). Βραβεύτηκε πολλές φορές σε διαγωνισμούς Παιδικού Βιβλίου. Το 1999 ο Κύκλος Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου του απένειμε το βραβείο Πηνελόπη Δέλτα, σε αναγνώριση της πολύχρονης ουσιαστικής προσφοράς του στην παιδική λογοτεχνία. Έχουν εκδοθεί δώδεκα βιβλία του και είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και, επί σειρά ετών, πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών Δράμας.

Γεννήθηκε στην Αθήνα, υπηρέτησε στη Δημόσια Εκπαίδευση και από το 1979 ως σήμερα γράφει μυθιστορήματα και θεατρικά έργα για παιδιά και νέους. Έργα του και κείμενα έχουν περιληφθεί σε πολλές Ανθολογίες και έχουν μεταφρασθεί στα γαλλικά, αγγλικά, ρωσικά. Ο Αντώνης Δελώνης είναι συγγραφέας -κυρίως- για εφήβους και νέους. Στα έργα του καθρεφτίζονται οι ανησυχίες, τα όνειρα, οι ελπίδες των νέων παιδιών του γυμνασίου και λυκείου. Με ζωντανή γλώσσα, χιούμορ, με γνώση της ψυχολογίας τους και των λογής προβλημάτων που αντιμετωπίζουν (στο σχολείο, στο σπίτι, στην κοινωνία) "χτίζει" μυθιστορήματα που έχουν συναρπαστικό ενδιαφέρον, ευαισθησία, αισιοδοξία για το μέλλον και πίστη στον έρωτα και τη φιλία. Έχει λάβει αρκετά πρώτα βραβεία για μυθιστόρημα, ποίηση και θέατρο. Το 2008 του απονεμήθηκε το Κρατικό Βραβείο για το παιδικό μυθιστόρημα "Αγαπώ μια γάτα! Εντάξει;".

Γεννήθηκε το 1937 και σπούδασε στην Aθήνα. Έχει τιμηθεί με επτά βραβεία σε πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, με τον έπαινο Pier Paolo Vergerio του Πανεπιστημίου της Padova και με το βραβείο Oυράνη για την παιδική λογοτεχνία από την Aκαδημία Aθηνών. Έργα της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και στα ιαπωνικά, έχουν μεταδοθεί από την EPT και το PIK κι έχουν περιληφθεί σε ανθολογίες και ξένα αναγνωστικά. Έχει αντιπροσωπεύσει την Eλλάδα σε οκτώ διεθνή συνέδρια παιδικής λογοτεχνίας στο εξωτερικό και έχει δώσει πλήθος διαλέξεις και ομιλίες για την παιδική λογοτεχνία σε όλη την Eλλάδα. Eίναι ιδρυτικό μέλος της Λέσχης Mελέτης και Έρευνας της Παιδικής Λογοτεχνίας "Oι διαδρομές" και μέλος της Eθνικής Eταιρίας Eλλήνων Λογοτεχνών, του Kύκλου του Eλληνικού Παιδικού Bιβλίου (Γενική Γραμματέας 1984-1990) και άλλων λογοτεχνικών σωματείων. Περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή και το έργο της υπάρχουν στην ιστοσελίδα: www.loty.gr

Η Ντίνα Χατζηνικολάου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Ασχολήθηκε με τη μουσική και την παιδική λογοτεχνία - ιδιαίτερα με την ποίηση. Έγραψε τραγούδια που κυκλοφόρησαν σε δίσκους, μουσική σε παιδικό θεατρικό έργο που παίχτηκε στη Θεσσαλονίκη και τη μουσική στο γνωστό παραμύθι της Άλκης Γουλιμή "Η Γαλαζούλα". Έχει βραβευτεί από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά και από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Ποιήματα και διηγήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες, σε αναγνωστικά του Δημοτικού και σε διάφορα άλλα βιβλία και λογοτεχνικά περιοδικά. Για το σύνολο του έργου της τιμήθηκε με το βραβείο "Πηνελόπη Δέλτα".

H Γαλάτεια Γρηγοριάδου-Σουρέλη (1930-2016) γεννήθηκε στην Καβάλα. Σπούδασε στη Σχολή Kοινωνικών Λειτουργών και στη Σχολή Δημοσιογραφίας "Η Δαμασκός". Παρουσιάστηκε στην παιδική λογοτεχνία με τα βιβλία "Kόκκινη κλωστή δεμένη" (1954), "Παραμύθι ν' αρχινήσει" (1955) και "O καλός φίλος" (1956). Tο 1964, της απονεμήθηκε το βραβείο "Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς" για το ιστορικό μυθιστόρημα "O μικρός μπουρλοτιέρης" και την επόμενη χρονιά για το παραμύθι της, "Xορεύοντας στο δάσος". Tο 1969 ο κύκλος του Eλληνικού Παιδικού Bιβλίου τη βράβευσε για το παραμύθι "O σπουργίτης με το κόκκινο γιλέκο", που βραβεύθηκε επίσης στον Πανευρωπαϊκό Διαγωνισμό του Παιδαγωγικού Iνστιτούτου της Πάδοβα. Tο 1972, ο "Kύκλος" της απένειμε το βραβείο του Δήμου Aθηναίων για το πρωτότυπο μυθιστόρημα- παραμύθι "Ο Aλέξης με το ξύλινο άλογο". Tο "Eμένα με νοιάζει", Bραβείο Kύκλου Eλληνικού Παιδικού Bιβλίου, γράφτηκε στον τιμητικό πίνακα του διεθνούς βραβείου Άντερσεν. Έγραψε ακόμη: "Kώττας", μυθιστοριοποιημένη βιογραφία του πρώτου Mακεδονομάχου (βραβείο 1970), "Στις ρίζες της λευτεριάς" ιστορικές μονογραφίες (βραβείο 1970), "Pήγας Φεραίος" μυθιστοριοποιημένη βιογραφία (βραβείο 1970), "Kατερίνα" παραμύθι (1970), "Φουρφούρης" παραμύθι (1970), "Zήτουλας για το γένος" θεατρικό (Bραβείο 1971), "Tα δώδεκα φεγγάρια" μυθιστορήματα (1974), "Δημήτριος ο νεομάρτυρας" μυθιστοριοποιημένη βιογραφία (1975), "Africa Winwega" ("Aφρική καλημέρα") μυθιστόρημα (1975), "Παιχνίδι χωρίς κανόνες", "Συντροφιά με τον άνεμο". "Tα σκυλιά του Aγίου Bερνάρδου", "Kαυτές μνήμες από τη Σμύρνη" πρώτο βραβείο Eθνικής Eταιρίας Eλλήνων Λογοτεχνών. "Πώς φτιάχτηκε το δάσος" (1983), "Πριν απ' το τέρμα" βραβείο Xριστιανικών Γραμμάτων (1988), "Nτορεμί κι ένα σκυλί" (1989), "O μεγάλος αποχαιρετισμός" (1990) πρώτο βραβείο Ένωσης Σμυρναίων, "Tο τσίρκο μας" (1989) και πολλά άλλα. Για μια 25ετία ήταν συνεργάτης του ραδιοφωνικού σταθμού "Πειραϊκή Εκκλησία". Ήταν μέλος της συντακτικής επιτροπής των περιοδικών "Xελιδόνια", "Σαλπίσματα" και "Διαδρομές". Eπίσης, μέλος της Eθνικής Eταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και του Kύκλου του Eλληνικού Παιδικού Bιβλίου. Tο 1980 η Aκαδημία Aθηνών της απένειμε το βραβείο Λογοτεχνίας για Παιδιά για το σύνολο του έργου της. Έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών στην Κηφισιά, στις 23 Σεπτεμβρίου 2016, αφήνοντας πίσω της παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα.

Ο Διονύσιος Ι. Αναγνωστόπουλος γεννήθηκε στη Δράμα το 1931 από πατέρα Ηπειρώτη και μάνα Δραμινή. Αποφοίτησε από το εξατάξιο Γυμνάσιο Δράμας και την Παιδαγωγική Ακαδημία Αλεξανδρούπολης και μετεκπαιδεύτηκε για δύο χρόνια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Υπηρέτησε ως δάσκαλος για μια πενταετία στο νομό Ροδόπης και στη συνέχεια, μέχρι τη συνταξιοδότησή του, σε σχολεία της περιφέρειας Δράμας. Τα πρώτα δημοσιεύματά του ήταν ιστορικά, αρχαιολογικά και άλλα σημειώματα σε τοπικές εφημερίδες. Το πρώτο βιβλίο του είχε τίτλο "Συμβολή στην ιστορία της Δράμας και της περιοχής της" (Διδασκαλικός Σύλλογος Δράμας, 1964). Αποκλειστικά δικό του έργο είναι επίσης ο "Τουριστικός οδηγός Νομού Δράμας" (Νομαρχία Δράμας, 1970), αν και δεν αναφέρεται πουθενά το όνομά του (αργότερα, ένας διευθυντής της Νομαρχίας, θεωρώντας άδικη και αδικαιολόγητη την παράλειψη, ζήτησε από το Υπουργείο Παιδείας και του απονεμήθηκε σχετική Εύφημος Μνεία). Δημοσίευσε πολλές εργασίες του σε εφημερίδες και περιοδικά της Δράμας, της Καβάλας, της Κομοτηνής, της Θεσσαλονίκης, των Αθηνών, των Ιωαννίνων, της Κρήτης και της Κύπρου, με θέματα ιστορικά, αρχαιολογικά, λαογραφικά, πολιτιστικά, ταξιδιωτικά, κ.ά. Έργα του μεταδόθηκαν σε εκπομπές του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου (ΡΙΚ) επί μια τετραετία. Έχει γράψει ποίηση σε παραδοσιακό δεκαπεντασύλλαβο στίχο. Έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με Έπαινο της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, των Δελφικών Αμφικτυονιών και του Ελληνικού Πνευματικού Κέντρου του Γιοχάνεσμπουργκ και με Α' Βραβείο Ποίησης του Συνδέσμου Εκδοτών Βόρειας Ελλάδας.

Γεννήθηκε στην Aθήνα το 1951. Σπούδασε Xημεία, Στατιστική και Oικονομία. Aσχολήθηκε ερασιτεχνικά με το θέατρο και παρακολούθησε μαθήματα Yποκριτικής στην Oμάδα Tέχνης "Πάροδος" του Λάκη Kουρετζή. Eργάσθηκε στο Γεωργικό Πανεπιστήμιο της Aθήνας επί 17 χρόνια ως E.Δ.T.Π., στις έδρες Γενικής Xημείας και Oικολογίας. Στο χώρο της Λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε το 1984 με το έργο της "H μικρή Pιρή επιστρέφει" που τιμήθηκε με έπαινο από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά. Συνεργάστηκε με την Eλληνική Pαδιοφωνία, την Tηλεόραση και το Yπουργείο Παιδείας. Aπό το 1992 ήταν παραγωγός της Λογοτεχνικής Pαδιοφωνικής εκπομπής "Παιδικός Γαλαξίας" που μεταδιδόταν από τον "Δίαυλο 10". Eπίσης συνεργάστηκε με τον τοπικό Pαδιοφωνικό σταθμό της Eλευσίνας στην εκπομπή που επιμελείτο και παρουσίαζε η ίδια μαζί με μαθητές, δασκάλους, λογοτέχνες και είχε τον τίτλο "Παιδικές φωνές". Επίσης, έργα της έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογές διηγημάτων της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και μέλος του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα της www.katerinamouriki.gr.

Γεννήθηκε στα Γιάννενα. Σπούδασε ζωγραφική και ασχολήθηκε με το αντικείμενο και τη διδασκαλία του. Ήρθε σε επαφή με το βιβλίο, πρώτα με την εικονογράφηση και στη συνέχεια με τη συγγραφή. Βιβλία της που έχουνε εκδοθεί: "Ο πελαργός και η παρέα του" (εκδ. Σύγχρονη Εποχή), Έπαινος Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς. "Σάπερλιμπό, το δειλό λιοντάρι" (εκδ. Ντουντούμη). "Μικροί μετανάστες" (εκδ. Ντουντούμη). "Πούλια και Αυγερινός" (εκδ. Καμπανά). "Σαν ψέμα" (εκδ. Σπαθή). "Γεια σας, φίλοι μου" (εκδ. Σπαθή). "Το μαγικό βιολί" (εκδ. Άγκυρα), Βραβείο Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς. "Θεατρικό για παιδιά 4-7 ετών, Εορταστικά (εκδ. αφοί Τραγάκη). "Αγαπάει Γιάγκο, αγαπάει" (εκδ. Άγκυρα), Βραβείο Ελληνικής Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων, Τιμητικό Δίπλωμα για την αναγραφή στον Τιμητικό Πίνακα της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα (ΙBBY). Τακτική συνεργάτης του περιοδικού Συνεργασία. Έχει δημοσιεύσει άρθρα για την εικονογράφηση και έχει πραγματοποιήσει πολλές διαλέξεις σχετικές με το παιδικό βιβλίο. Έχει τιμηθεί με Α΄ βραβείο σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ζωγραφικής. Έργα της έχουν εκτεθεί και έξω από την Ελλάδα. Από το 1990 μετέχει ενεργά στον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.

Ο Κώστας Καλαπανίδας γεννήθηκε στην Παλαιοκαρυά Τρικάλων το 1935. Είναι συνταξιούχος σχολικός σύμβουλος, ένας από τους συγγραφείς των βιβλίων "Η γλώσσα μου", καθώς και δύο σειρών γλωσσικών βιβλίων για τους παλιννοστούντες και για τα ελληνόπουλα των αγγλόφωνων χωρών. Βιβλίο του ιστορίας βραβεύτηκε από το ΥΠΕΠΘ και διδάχτηκε για 8 χρόνια στο δημοτικό σχολείο. Το κύριο συγγραφικό έργο του όμως είναι η ποίηση. Από τις ποιητικές του συλλογές, "Ο Σταύρος, ο μηχανικός της οδού Καλλιρόης" έλαβε το Β΄ βραβείο "Μάρκου Αυγέρη". Το "Κύριε δάσκαλε" το Α΄ βραβείο "Κηφισείων". Πήρε επίσης δύο πρώτα βραβεία της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, για τις συλλογές παιδικών ποιημάτων "Κουβέντα με τ' αστέρια" και "Μ' αλογάκι φτερωτό". Εβδομήντα ποιήματα από τις τρεις συλλογές για παιδιά μελοποιήθηκαν από τους συνθέτες Νικηφόρο Ρώτα, Δίωνα Αρύβα, Σπύρο Θεοδώρου κ.ά., οχτώ πέρασαν στα βιβλία του δημοτικού σχολείου και η παιδική ποίησή του, συνολικά, διδάσκεται στα πανεπιστημιακά παιδαγωγικά τμήματα. Σημαντικό θεωρείται το βιβλίο του "Ροδιά: τρία επώνυμα, ένα χωριό" που εκδόθηκε με τη χορηγία του υπ. Πολιτισμού. Ο Κώστας Καλαπανίδας είναι πατέρας δύο παιδιών και διαμένει στην Αργυρούπολη.

Η Ρένα Καρθαίου (1913-2018), κόρη του θεατρικού μεταφραστή και ποιητή Κ. Καρθαίου, γεννήθηκε στην Αθήνα και το πραγματικό της όνομα ήταν Ειρήνη Κλ. Λάκωνα. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Δημοσίευσε ποιήματα, πεζά και μεταφράσεις. Μαζί με τον πατέρα της μετάφρασε τα "Σκόρπια Πουλιά" του Ταγκόρ. Το 1949 κυκλοφόρησε την ποιητική της συλλογή τα "Πουλιά της Ιεριχώς". Το 1963 εξέδωσε, μαζί με τον σύζυγό της δημοσιογράφο Αντώνη Μπρούσαλη, το περιοδικό "Η Πλώρη", με σκοπό την καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας. Έγραψε ποιήματα για παιδιά. Η ποιητική συλλογή της "Χαρταετοί στον ουρανό" (1972) πήρε το βραβείο της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς. Άλλη ποιητική συλλογή της, τα "Ανοιξιάτικα". Σε συνεργασία με την Κατερίνα Μάνου-Πασσά έγραψε τις "Χαρούμενες Διακοπές" για όλες τις τάξεις του δημοτικού σχολείου. Επίσης τις "Χαρούμενες Διακοπές για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά", "Χαρούμενες Διακοπές για το Πάσχα", Εκδόσεις Πατάκη, καθώς και το "Παρέα με τον Αίσωπο", Εκδόσεις Καστανιώτη. Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη συλλόγων όπως η Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά (έως το 1966) και ο Κύκλος Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Έφυγε από τη ζωή στις 11 Οκτωβρίου 2018.

Τελείωσε την Παιδαγωγική Ακαδημία Ψυχικού. Ειδικεύτηκε στα κωφά παιδιά. Δασκάλεψε σε πολλά μέρη της πατρίδας μας και τελείωσε την καριέρα της ως Σχολική Σύμβουλος στα Καλάβρυτα. Μέλος του Δ.Σ. της Εθνικής Εταιρείας των Ελλήνων Λογοτεχνών. Στο Δ.Σ. της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς. Μέλος του Συλλόγου προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων. Έχει πάρει πέντε βραβεία και τρεις επαίνους. Έχουν εκδοθεί 28 βιβλία της για μικρούς και μεγάλους από διάφορους εκδότες. Ζωγραφίζει. Επτά ατομικές εκθέσεις της έχουν παρουσιαστεί.

Η Στέλλα Καρυτινού γεννήθηκε στην Αθήνα από οικογένεια εκπαιδευτικών. Η καταγωγή της είναι από την Ιθάκη και τη Σάμο. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Φωνητική μουσική - Θεωρητικά στο Εθνικό Ωδείο. Ακολούθησαν συναυλίες και πολλές σημαντικές εμφανίσεις στο χώρο της τέχνης, καθώς και μουσικές και λογοτεχνικές εκπομπές στη ραδιοφωνία και την τηλεόραση. Από τον γάμο της με τον Μανώλη Καρυτινό απέκτησε τρία παιδιά. Σταδιοδρόμησε στην Τράπεζα της Ελλάδος ως ανώτερο στέλεχός της. Είναι μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Ανήκει στη συντακτική επιτροπή της περιοδικής εκδόσεως "Σαμιακή Επιθεώρηση" και στην Πολιτιστική Επιτροπή της Τραπέζης της Ελλάδος. Από φοιτήτρια ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία δημοσιεύοντας σε εφημερίδες και περιοδικά όπως "Νέο Φως", "Ορίζοντες", "Σύγχρονη σκέψη", "Νέα Εστία", "Νέα Σκέψη" κ.ά. Το 1964 η Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά βράβευσε το έργο της "Φτερούγες" ποίηση για παιδιά. Ενώ το 1965 το έργο της "Πορεία" βραβεύτηκε από το Φιλαδέλφειο ποιητικό διαγωνισμό. Έργα της έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά και Γαλλικά.