Το θηλυκό πρόσωπο της ποίησης στη Θεσσαλονίκη

ΖΩΗ ΚΑΡΕΛΛΗ (1901-1998) Η Ζωή Καρέλλη (Χρυσούλα Αργυριάδου το γένος Πεντζίκη) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Αδελφός της ήταν ο Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης. Ασχολήθηκε με την εκμάθηση ξένων γλωσσών και τη μουσική και παρακολούθησε μαθήματα Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Μετά το 1944 ταξίδεψε σε πολλά μέρη του κόσμου. Πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο των ελληνικών γραμμάτων το 1935 από τις στήλες του περιοδικού Το 3ο μάτι, όπου δημοσίευσε το πεζογράφημα Διαθέσεις. Το 1937 πρωτοδημοσίευσε ποίημά της (Φετεπουρσικρί) στο περιοδικό Μακεδονικές Ημέρες. Εξέδωσε δώδεκα ποιητικές συλλογές, πέντε θεατρικά έργα και πολλά δοκίμια, ενώ πολλά κείμενά της βρίσκονται δημοσιευμένα σε λογοτεχνικά περιοδικά, όπως τα Φιλολογικά Χρονικά, Νέα Εστία, Μακεδονικά Γράμματα, Μορφές, Ο Αιώνας μας, Σημερινά Γράμματα, Καινούρια Εποχή, Πνευματική Κύπρος, Νέα Πορεία. Υπήρξε μέλος του κύκλου του περιοδικού Κοχλίας της Θεσσαλονίκης. Ποιήματά της μεταφράστηκαν σε πολλές ξένες γλώσσες. Ασχολήθηκε επίσης με τη λογοτεχνική μετάφραση, κυρίως έργων του Τόμας Έλλιοτ. Τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη ποιητική συλλογή Κασσάνδρα και άλλα ποιήματα και το Α’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τα Ποιήματα 1940-1973. Υπήρξε μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης, της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (ως το 1981) και της Ακαδημίας Αθηνών (1982). Στο ποιητικό έργο της Ζωής Καρέλλη, αποτέλεσμα της δημιουργικής αφομοίωσης της ελληνικής (αρχαίας και νέας) και ευρωπαϊκής λογοτεχνικής παράδοσης, κυριαρχούν ο εσωτερικός λόγος και η υπαρξιακή αγωνία, εκφρασμένη στο πλαίσια των συνδυασμών γυναικείας ευαισθησίας και διανόησης, ελληνικότητας και ανθρωπισμού και μιας “ανοίκειας” θεματικής και ποιητικής γραφής. Την προβληματική της ποίησής της μετέφερε και στα θεατρικά της έργα. Αξιοσημείωτο είναι επίσης το δοκιμιακό της έργο κυρίως γύρω από τη λογοτεχνία και το θέατρο. 1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία της Ζωής Καρέλλη βλ. Αργυρίου Αλεξ., «Ζωή Καρέλλη», Η ελληνική ποίηση · Νεωτερικοί ποιητές του μεσοπολέμου. Αθήνα, Σοκόλης, 1979, Γιαλουράκης Μανώλης, «Καρέλλη Ζωή», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας8. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και Κεχαγιόγλου Γιώργος, «Καρέλλη Ζωή», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό4. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).

H Ρούλα Αλαβέρα γεννήθηκε, σπούδασε και εργάστηκε στη Θεσσαλονίκη. Πρωτοεμφανίσθηκε στην ποίηση το 1964 και το 2005 εκδόθηκαν δύο συγκεντρωτικοί τόμοι με την ποιητική της δουλειά α) 1964-1984, β) 1985-2005, εκδ. Νέας Πορείας. Ορισμένες από τις μελέτες της και τις ποιητικές πρόζες-διηγήματα, δημοσιεύτηκαν στα λογοτεχνικά περιοδικά Νέα Πορεία, Ευθύνη, Εντευκτήριο, Παρέμβαση, κ.α. Συνεργάστηκε κατά καιρούς με τις εφημερίδες Αυγή και Αγγελιοφόρο και το Κρατικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης και Αθήνας. Ήταν από τους βασικούς συνεργάτες της Νέας Πορείας. Ποιήματα μεταφράστηκαν γερμανικά, ιταλικά, σερβικά, γαλλικά, βουλγάρικα, ρουμανικά, αλβανικά. Ποιητική δουλειά της μελοποίησαν οι Γιώργος Θέμελης, Δήμητρης Ζαφειρέλης, Κώστας Βόμβόλος και οι αδελφοί Κατσιμίχα. Ήταν παντρεμένη με τον πεζογράφο Τηλέμαχο Αλαβέρα και απέκτησαν δύο γιούς. Τον ζωγράφο Χρήστο Αλαβέρα και τον πολιτικό μηχανικό Παναγιώτη Αλαβέρα.

Η Μυρτώ Αναγνωστοπούλου γεννήθηκε το 1944 στη Θεσσαλονίκη όπου και ζει. Έχει δυο γιους. Με τα χρόνια απέκτησε και δυο εγγόνια. Σπούδασε ξένες γλώσσες. Έχει ασχοληθεί και ασχολείται με κολλάζ, κατασκευές, multimedia, πετρόψαρα, εικονογραφήσεις, μεταφράσεις λογοτεχνικών και θεατρικών έργων, με τη συγγραφή και παρουσίαση κειμένων για άλλους δημιουργούς και για την ίδια τη μετάφραση. Υπήρξε μέλος του Δ.Σ. της Λέσχης Γραμμάτων και Τεχνών καθώς και της Εταιρίας Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος για αρκετά χρόνια. Επίσης, έχει ασχοληθεί με το ραδιόφωνο. Δημοσιεύει σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες, έχει δώσει ομιλίες στην Ελλάδα, στις Η.Π.Α. και άλλες χώρες. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, βουλγαρικά, ιταλικά και γερμανικά.

Η Μελίτα Τόκα - Καραχάλιου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη από γονείς εκπαιδευτικούς της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Η καταγωγή της μητέρας από Σμύρνη και του πατέρα από Θεσσαλονίκη. Είναι πτυχιούχος της Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας από το Α.Π.Θ. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Sorbonne στις οπτικοακουστικές μεθόδους διδασκαλίας. Δίδαξε σε πολλά σχολεία το ιδεόγραμμα (σχηματικό ποίημα) και έδωσε πολλές διαλέξεις με το ίδιο θέμα. Μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης, της Εταιρείας Συγγραφείς της Μεσογείου (Γαλλία) και της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων Κύπρου. Ποιήματά της μεταφράστηκαν σε πέντε ξένες γλώσσες. Πολλές διακρίσεις και δημοσιεύσεις σε ανθολογίες, λογοτεχνικά περιοδικά σε Ελλάδα και εξωτερικό. Το 2010 τιμήθηκε στο Παρίσι από τις Χρυσές Λέξεις της Γαλλοφωνίας με το μετάλλιο για το "διάλογο των πολιτισμών". Το 2012 ο Γάλλος Πρόξενος την τίμησε για την προσφορά της στα γράμματα και στον πολιτισμό. Από τις 10 ποιητικές της συλλογές, οι οκτώ είναι δίγλωσσες. Έχει μεταφράσει έργα από τη γαλλική στην ελληνική και από την ιταλική στην ελληνική. Το δοκίμιό της "Από τον Θεόκριτο στο λογογράφημα" μεταφράστηκε στο Ελληνικό Τμήμα του Πανεπιστημίου της Aix-en-Provence το 1998 από την Renee Jacquin. Η ποιητική της συλλογή "Ανάφλεξη στιγμών" παρουσιάστηκε από τον Julien Blaine (περιοδικό Doc(k)s) στο φεστιβάλ ποίησης "Φωνές της Μεσογείου", Lodeve 2007, Γαλλία. Το 2013 η Renaissance Francaise, κίνημα πολιτιστικό στη Γαλ��ία, την τίμησε με αργυρό μετάλλιο για την προσφορά της στον πολιτισμό. Το περιοδικό "Το Κοράλλι" έκανε αφιέρωμα για το έργο της το 2015 στο τεύχος 6. Στο βιβλίο-μελέτη του Πέτρου Γκολίτση, "Η "άλλη" ποιητική Θεσσαλονίκη", εκδόσεις Ρώμη, Θεσσαλονίκη 2016, γίνεται κριτική μελέτη στο λογοτεχνικό της έργο.

Η Άντεια Φραντζή γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα. Πρωτοδημοσίευσε ποίηση το 1975. Έχει δημοσιεύσει μέχρι σήμερα οκτώ ποιητικά βιβλία (και μια συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων της, το 2010), ένα βιβλίο για παιδιά, καθώς και τόμους με άρθρα, φιλολογικές μελέτες, κριτικές εκδόσεις και μεταφράσεις από τα αγγλικά. Μετά το 1975 υπήρξε συστηματική συνεργάτις του περιοδικού "Αντί". Διδάκτωρ της νεοελληνικής φιλολογίας η Άντεια Φραντζή διδάσκει νεοελληνική λογοτεχνία στο τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Η Χαρά Χρηστάρα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1957. Σπούδασε στο Παρίσι κοινωνιολογία, γλωσσολογία, εθνολογία και εθνομουσικολογία και είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος κοινωνικής ανθρωπολογίας από την E.H.E.S.S. Ποιήματά της δημοσιεύτηκαν σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολογίες. Έχει εκδώσει δώδεκα ποιητικές συλλογές και τρεις συγκεντρωτικές εκδόσεις.

Η Άννη Κουτροκόη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου και εξακολουθεί να διαμένει. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο ΑΠΘ και συνέχισε με αγγλικά, ιταλικά και ισπανικά. Το 1988 εμφανίστηκε με ποιήματά της στο λογοτεχνικό περιοδικό "Παρατηρητής". Τακτική συνεργάτης της "Νέας Πορείας" επί σειρά ετών και της "Παρόδου" όπου δημοσιεύει ποίηση, διήγημα, δοκίμιο, μετάφραση καθώς και σημειώσεις για το έργο άλλων λογοτεχνών. Φιλοξενήθηκε επίσης στο "Εντευκτήριο", στην "Παρέμβαση", στο "Art et poesie de Touraine", κ.α. Για το ποιητικό της έργο, έχει λάβει θετικές κριτικές από προσωπικότητες της ελληνικής λογοτεχνίας. Το 2007 της απονεμήθηκε το δεύτερο διεθνές βραβείο ποίησης της πόλης Arles, για την ελληνογαλλική ποιητική της συλλογή. Από το 1998 είναι μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης.

Η Χλόη Κουτσουμπέλη γεννήθηκε το 1962 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Νομική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και εργάστηκε για δεκαοκτώ χρόνια στον τραπεζικό τομέα. Το 1984, σε ηλικία 22 ετών, εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο Σχέσεις σιωπής (εκδ. Εγνατία) και ακολούθησαν οι εξής ποιητικές συλλογές: Η νύχτα είναι μια φάλαινα (εκδ. Βιβλιοπωλείου «Λοξίας», 1990), Η αποχώρηση της λαίδης Κάπα (εκδ. Νέα Πορεία, 2004), Η λίμνη, ο κήπος και η απώλεια (εκδ. Νέα Πορεία, 2006), Η αλεπού και ο κόκκινος χορός (εκδ. Γαβριηλίδης, 2009), Στον αρχαίο κόσμο βραδιάζει πια νωρίς (εκδ. Γαβριηλίδης, 2012), Κλινικά απών (εκδ. Γαβριηλίδης, 2014), Οι ομοτράπεζοι της άλλης γης (εκδ. Γαβριηλίδης, 2016), το οποίο τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης, και Το σημείωμα της οδού Ντεσπερέ (εκδ. Πόλις, 2018). Έχουν κυκλοφορήσει επίσης τα μυθιστορήματά της Ψιθυριστά (εκδ. Παρατηρητής, 2002), Ο βοηθός του κυρίου Κλάιν (εκδ. Μελάνι, 2017), καθώς και τα θεατρικά έργα Ορφέας στο μπαρ (εκδ. Πάροδος, 2005) και Το Ιερό Δοχείο (εκδ. Θίνες, 2015).

Η Εύα Λιάρου - Αργύρη γεννήθηκε στη Θεσαλονίκη. Σπούδασε κλασσική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και εργάστηκε ως καθηγήτρια στο Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Διδάσκει δραματουργία και ιστορία της Νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας σε Ανωτέρα Δραματική Σχολή της Θεσσαλονίκης και είναι τακτικό μέλος της Εταιρίας Λογοτενών Θεσσαλονίκης. Έχει τιμηθεί στο εξωτερικό με διακρίσεις και βραβεία όπως: Βραβείο "Jean Monnet" Γένοβα Ιταλίας 1993, Βραβείο "Goggia di Luna", La Srezzia 1994, Ειδικό βραβείο του Caneau Stefanois, Saint d' Etienne, Γαλλία 1995, Τιμητική πλακέτα και βραβείο APPEL, Biscarosse France (Centre Essais de pays Landois) 1995. Ποιήματά της μεταφράστηκαν στα γαλλικά, ιταλικά, ινδικά και έχουν δημοσιευθεί σε ξένες ανθολογίες και περιοδικά (Portique, L' Europa racconta κ.α) και σε ελληνικά περιοδικά όπως "Λέξη", "Παρατηρητής Ιωαννίνων", "Φωνή Πωγωνίου", "Νουμάς", "Εξάντας", "Τερμίτης".

Η Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου γεννήθηκε στο Μόναχο, κατάγεται από την Κωνσταντινούπολη και ζει στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασε στη Φιλοσοφική σχολή του Α.Π.Θ. Παράλληλα με την ποίηση ασχολείται με το λογοτεχνικό δοκίμιο, με δημοσιεύσεις σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Έχει εκδώσει έξι ποιητικές συλλογές: - "Λυπημένες μαργαρίτες" (εκδ. Εγνατία, 1986) - "Το τρίπτυχο του φέγγους" (1993) - "Εν τη ρύμη του νόστου" (εκδ. Αρμός, 1999) - "Ν' ανθίζουμε ως το τίποτα" (εκδ. Καστανιώτη, 2004) - "Όροφος μείον ένα" (εκδ. Καστανιώτη, 2008, β΄ έκδ. 2009) - "Το Επιδόρπιο" (εκδ. Κέδρος, 2012, γ΄ έκδ. 2013) Υποψήφιο για Κρατικό Βραβείο. Έχει επίσης εκδώσει το δοκίμιο: "Συρραπτική του προσώπου: Επίσκεψη στην ποίηση του Ορέστη Αλεξάκη" (εκδ. Νέος Αστρολάβος / Ευθύνη, 2012). Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά, αλβανικά, βουλγαρικά, και περιέχονται σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και Γεν. Γραμματέας της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης.

Η Μαρία Αρχιμανδρίτου γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε νομικά και είναι Διδάκτορας του Α.Π.Θ. Διετέλεσε Επισκέπτρια Επιστήμων στο Πανεπιστήμιο του Saarland, Γερμανία και Επισκέπτρια Καθηγήτρια Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο Loyola στο Σικάγο. Υπήρξε επίσης ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και στο Columbia University της Νέας Υόρκης. Σήμερα υπηρετεί ως Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Α.Π.Θ. Στην ποίηση εμφανίστηκε το 1976, ως μαθήτρια. Δημοσίευσε δεκατρείς (13) ποιητικές συλλογές, εννέα (19) βιβλία με επιστημονικές μελέτες και πέντε (5) βιβλία με μεταφράσεις. Ποιήματά της έχουν ανθολογηθεί και έχουν μεταφρασθεί στην Αγγλική, Γερμανική, Ιταλική και τη γλώσσα της FYROM. Ποιητικές συλλογές της είναι: "Λέξεις" (1976), "Ένα γράμμα για σένα" (1979), "Χρονομηνύματα" (1984), "Μεταλλάξεις" (1986), "Της απουσίας" (1988), "Πορφυρό ασμάτιο" (1994), "Ο Γλυκασμός του μήλου" (1996), "Ευεξία χρωμάτων" (1998), "Η κατίσχυση των ρόδων "(2002), "Πόλεις του ανέμου" (2005), "Χώρα ιχθυόεσσα" (2011), "Ηλίου φάος" (2015).

Η Χρυσάνθη Ζιτσαία (φιλολογικό ψευδώνυμο της Χρυσάνθης Λάμπρου Οικονομίδου, το γένος Ζέρβα), γεννήθηκε στο Πρίντεζι της Ιταλίας το 1902, μεγάλωσε όμως στο χωριό των γονιών της, τη Ζίτσα. Τελείωσε το σχολαρχείο και παντρεύτηκε μικρή τον Κύπριο γεωπόνο Λάμπρο Οικονομίδη. Τα πρώτα χρόνια του έγγαμου βίου της στα Γιάννενα και το Βόλο, όπου και εξέδωσε την πρώτη ποιητική συλλογή της "Μενεξεδένια δειλινά". Από το 1930 εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Θεσσαλονίκη, όπου και έζησε τα υπόλοιπά της χρόνια, ως τον Ιούλιο του 1995. Στη Θεσσαλονίκη η Ζιτσαία υπήρξε δραστήριο μέλος της λογοτεχνικής αλλά και της κοινωνικής ζωής της πόλης, από τα πρώτα ακόμα χρόνια της εγκατάστασής της. Στα λογοτεχνικά δρώμενα τη συναντούμε κυρίως στον κύκλο του περιοδικού "Μορφές", τόσο στη μεσοπολεμική, όσο και στη μεταπολεμική του περίοδο, ενώ εκδίδει και τα πρώτα της βιβλία τότε, εισπράττοντας την επίνευση της κριτικής. Ασχολήθηκε και με άλλα είδη του λόγου εκτός από την ποίηση (εκδόθηκαν εικοσιεπτά ποιητικές συλλογές της), με την πεζογραφία και την παιδική ακόμα λογοτεχνία. Ήταν ιδρυτικό μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης συμμετέχοντας στις εκδηλώσεις της εταιρίας ακόμα και σε πολύ προχωρημένη ηλικία. Υπήρξε επίσης ιδρυτικό μέλος και του Παραρτήματος του Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης (1954), ιδρυτικό μέλος του Λυκείου Ελληνίδων Θεσσαλονίκης, της Μακεδονικής Φιλοεκπαιδευτικής Εταιρείας, του Συλλόγου Διανοουμένων Γυναικών, της Πανελλαδικής Ένωσης Γυναικών και του Συνδέσμου Φιλίας Ελλάς-Κύπρος, του οποίου μάλιστα χρημάτισε πρόεδρος για δεκάξι ολόκληρα χρόνια. Εκτός όμως από την Κύπρο πρόσφερε πολύ μεγάλο μέρος του εαυτού της στα ηπειρωτικά θέματα και προβλήματα· δεν ξέχασε ποτέ τα πατρογονικά της και η συνεργασία της τόσο με το περιοδικό "Ηπειρωτική Εστία" όσο και με πρόθυμη συμμετοχή της σε κάθε μορφής εκδήλωση του χώρου.

H Kατερίνα Kαριζώνη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου φοίτησε στη Γερμανική Σχολή. Σπούδασε οικονομικά και είναι διδάκτορας των Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ. Εργάστηκε επί δεκαπέντε χρόνια στην Εθνική Τράπεζα. Έχει εκδώσει μυθιστορήματα, διηγήματα, ποιητικά βιβλία, ιστορικά λευκώματα και βιβλία για παιδιά. Μυθιστορήματα: "Ο άγγελός μου ήταν έκπτωτος" (1997), "Βαλς στην ομίχλη" (2001), "Τσάι με τον Καβάφη" (2004), "Mεγάλο Aλγέρι" (2006) και "Ο χάρτης των ονείρων" (2011). Διηγήματα: "Ο Μονόφθαλμος και άλλες πειρατικές ιστορίες" (2009). Ποίηση: "Πρωτοβρόχια" (1969), "Διαστάσεις" (1972), "Πινόκιο" (1975), "Αναπάντεχο καλοκαίρι" (1978), "Τσάι και μυθολογία" (1985), "Πανσέληνος στην οδό Φράγκων" (1990), "Τα παγώνια της Μονής Βλατάδων" (1992), "Ο ράφτης Ραντοσλάβ από το 1470" (2001), "Το θηλυκό πρόσωπο της ποίησης στη Θεσσαλονίκη" (ανθολογία, 2006), "Ρεσάλτο" (2009). Ιστορικά λευκώματα (συμμετοχή): "Θεσσαλονίκη και Εθνική Τράπεζα" (1989) και "Πειρατεία στη Μάνη και στη Μεσόγειο" (2010). Βιβλία για παιδιά: "Χίλιες και μία νύχτες των Βαλκανίων" (1989), "Ο Σαίξπηρ σε 7+2 παραμύθια" (1990), "Η δίκη των παραμυθιών" (1992), "Το ταξίδι του αυτοκράτορα με το χαμένο πρόσωπο" (1993), "Παραμύθια από τις όπερες" (1997), "Το ταξίδι των παραμυθιών" (1998), "Μια φορά κι έναν καιρό σ' ένα ξέφωτο του δάσους" (2005), "Ο μαγικός αυλός" (2005). Συνεργάζεται με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά δημοσιεύοντας κριτικά σημειώματα, δοκίμια και λογοτεχνικά κείμενα. Το 1991 τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου για το βιβλίο της "Χίλιες και μία νύχτες των Βαλκανίων". Το 2009 απέσπασε το βραβείο του περιοδικού "Αυλαία" για το σύνολο του έργου της. Κείμενα και ποιήματά της μεταφράστηκαν στις βαλκανικές γλώσσες, στα γερμανικά, τα αγγλικά και τα πολωνικά. Ποιήματά της μελοποιήθηκαν από τον Μιχάλη Γρηγορίου και ερμηνεύτηκαν από τη Σαββίνα Γιαννάτου. Είναι μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης.

Η Μαρία Κέντρου - Αγαθοπούλου γεννήθηκε το 1930 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει, από γονείς Μικρασιάτες. Στην ίδια πόλη έκανε τις εγκύκλιες σπουδές της. Ως ποιήτρια εμφανίστηκε στα γράμματα το 1961 με την ποιητική συλλογή Ψυχή και τέχνη. Ακολουθούν από τότε άλλες δώδεκα, με τελευταία την ποιητική συλλογή Σαλκίμ. Είναι μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Συνεργάζεται με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Εκτός από ποίηση, δημοσιεύει σε περιοδικά κριτικά δοκίμια, για ποιητικά κατ' εξοχήν βιβλία. Παράλληλα με την ποίηση γράφει-δημοσιεύει και διηγήματα. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, πολωνικά, ρουμανικά, ισπανικά και σερβικά.

Η Ελένη Μερκενίδου γεννήθηκε στη Δράμα. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Φιλολογίας και διδάκτορας Φιλοσοφίας του Τμήματος Φιλοσοφίας και παιδαγωγικής του Α.Π.Θ. Εργάζεται στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Εκτός από την έρευνα στην αρχαία ελληνική τραγωδία, τη φιλοσοφία και την παιδαγωγική, ασχολείται με τη λογοτεχνία και το θέατρο. Είναι μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης, της Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων και της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρίας.

Η Αλεξάνδρα Μπακονίκα γεννήθηκε το 1951 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ, αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές της. Εργάστηκε ως καθηγήτρια Αγγλικών. Έχει εκδώσει εννέα ποιητικές συλλογές. Ποιήματά της και κριτικά της σημειώματα δημοσιεύθηκαν σε πολλά έγκριτα λογοτεχνικά περιοδικά. Βιβλία της εκδόθηκαν στην Ινδία και στον Καναδά, με ανθολογημένα ποιήματά της μεταφρασμένα στα αγγλικά. Ποιήματά της μεταφράστηκαν επίσης στα γερμανικά, τα σουηδικά, τα αλβανικά και τα κροατικά.

Η Ζωή Σαμαρά είναι καθηγήτρια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και διδάσκει Θεωρία της Λογοτεχνίας και του Θεάτρου. Έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Από τις δημοσιεύσεις της στην Ελλάδα, τη Γαλλία, την Ελβετία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ, τον Καναδά, αναφέρουμε ενδεικτικά τα βιβλία "Le Regne de Cronos" (Παρίσι, 1983), "Προοπτικές του Κειμένου" (Θεσσαλονίκη, 1987), "Υπόκριση θεατρικού λόγου" (Θεσσαλονίκη, 1996), το ανθολόγιο "Φωνή από την άλλη ακρογιαλιά: Μίλτος Σαχτούρης" (Αθήνα, 1997), τον συλλογικό τόμο "Montaigne: Espace Voyage Ecriture" (Παρίσι, 1995), το αφιέρωμα "Approches bachelardiennes des oeuvres litteraires" (Τύμπινγκεν, 1996) και τα άρθρα "Le lecteur bon nageur", "Poetique du non", "Le sens comme reflet", "Ποιητής: εβενουργός της νύχτας", "Γυνή πολύτροπος".