Φύλο, μετανάστευση, διαπολιτισμικότητα

Η Ντίνα Βαΐου είναι καθηγήτρια στον Τομέα Πολεοδομίας και Χωροταξίας του ΕΜΠ. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα, οι πολυάριθμες δημοσιεύσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και οι εισηγήσεις σε συνέδρια περιλαμβάνουν: τη φεμινιστική κριτική της μελέτης της πόλης, τα μεταβαλλόμενα χαρακτηριστικά των τοπικών αγορών εργασίας, με έμφαση στις λειτουργίες του άτυπου τομέα, τις επιπτώσεις της μετανάστευσης στις πόλεις της νότιας Ευρώπης, ιδιαίτερα της μετανάστευσης γυναικών. Μέλος της συντακτικής επιτροπής των περιοδικών European Planning Studies, European Journal of Women's Studies, Social and Cultural Geography, Γεωγραφίες.

Η Άννη Καββαδία εργάζεται στη Γενική Γραμματεία Ισότητας (ΓΓΙ) από το 1988, ως σύμβουλος στο Κέντρο Υποδοχής Κακοποιημένων Γυναικών της ΓΓΙ (1988-1992), ως υπεύθυνη του τομέα Συμβουλευτικής Γυναικών του Κέντρου Ερευνών για θέματα Ισότητας (ΚΕΘΙ) (1992-2003) και σήμερα ως συνεργάτρια στο Τμήμα Παιδείας-Εκπαίδευσης της ΓΓΙ. Έχει αποκτήσει Μεταπτυχιακό Δίπλωμα από το Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) με ειδίκευση στην «Παιδαγωγική της Ισότητας των Φύλων». Το θέμα της διπλωματικής της εργασίας είναι: «Ταυτότητες Φύλου, Φροντίδα, Επαγγελματικές Επιλογές στο πλαίσιο της εφηβικής ηλικίας».

Η Νέλλη Καμπούρη είναι διδάκτορας πολιτικών επιστημών και διεθνών σχέσεων του London School of Economics and Political Science. Από το 2008 εργάζεται στο Εργαστήριο Φύλου και Ισότητας του Παντείου Πανεπιστημίου ως βασική ερευνήτρια στο πρόγραμμα GeMIC (Gender, Migration adn Intercultural Interactions in the Mediterranean and South East Europe) και παράλληλα είναι μεταδιδακτορική υπότροφος στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, στο πρόγραμμα "Culture Identity and Movement: A Study in the Social Anthropology of the Everyday Life and Popular Representations of Immigrants from Pakistan in Nea Ionia" (Λάτσειο Κοινωφελές Ίδρυμα). Στο παρελθόν εργάστηκε στο Κέντρο Κοινωνικής Μορφολογίας και Κοινωνικής Πολιτικής (ΚΕΚΜΟΚΟΠ) του Παντείου Πανεπιστημίου, στο πλαίσιο των προγραμμάτων Πυθαγόρας και EQUAPOL. Έχει δημοσιεύσει άρθρα για τη μετανάστευση, το φύλο και τα κοινωνικά κινήματα σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους και το 2007 εξέδωσε το βιβλίο "Φύλο, Μετανάστευση και Οικιακή Εργασία στην Αθήνα".

Η 'Ολγα Λαφαζάνη εκπονεί τη διδακτορική διατριβή της στο Τμήμα Γεωγραφίας του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου με θέμα "Διεθνικές γεωγραφίες της μετανάστευσης". Έχει μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στη Χωροταξία και Πολεοδομία από την Αρχιτεκτονική Σχολή του ΕΜΠ, ενώ αποφοίτησε από το Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει εργαστεί στο Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών ως σύμβουλος μεταναστών/-τριών και ως επιστημονική υπεύθυνη για δύο προγράμματα της Κοινοτικής Πρωτοβουλίας EQUAL. Ως ερευνήτρια έχει απασχοληθεί στο ερευνητικό πρόγραμμα "Διαπλεκόμενες καθημερινότητες και χωροκοινωνικές μεταβολές στην πόλη: Μετανάστριες και ντόπιες στις γειτονιές της Αθήνας" του Τομέα Πολεοδομίας και Χωροταξίας της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΕΜΠ. Έχει δημοσιεύσει άρθρα που αφορούν κυρίως το καθεστώς των ευρωπαϊκών συνόρων, τις πολιτικές ελέγχου της μετανάστευσης και την εμπειρία του συνόρου για τους μετανάστες και τις μετανάστριες.

Η Μαρία Παραδείση σπούδασε νομικά και κινηματογράφο στην Ελλάδα και στη Γαλλία. Διδάσκει Ιστορία του Κινηματογράφου στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου.

Η Μαρία Στρατηγάκη είναι επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει σπουδάσει οικονομικά και κοινωνιολογία στην Ελλάδα και τη Γαλλία.Το ερευνητικό της ενδιαφέρον επικεντρώνεται στα θέματα φύλου και κοινωνικής πολιτικής και στις δημόσιες πολιτικές για την ισότητα των φύλων. Εργάστηκε στη Μονάδα Ίσων Ευκαιριών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (1991-1999) και ως Γενική Διευθύντρια του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας (1999-2002). Είναι επιστημονική υπεύθυνη του ευρωπαϊκού ερευνητικού προγράμματος EQUAPOL, για την ένταξη της διάστασης του φύλου στις δημόσιες πολιτικές σε οκτώ χώρες, και συμμετέχει σε διακρατικά ερευνητικά προγράμματα του Κέντρου Κοινωνικής Μορφολογίας και Κοινωνικής Πολιτικής (ΚΕ.Κ.ΜΟ.ΚΟ.Π.)