Χ Διεθνής συνάντηση αρχαίου ελληνικού δράματος, 2000: 2500 χρόνια αρχαίου ελληνικού δράματος:παράδοση και προοπτικές. ΧΙ Διεθνής συνάντηση αρχαίου ελληνικού δράματος, 2002: Θηβαϊκός κύκλος

Η Ελένη Βαροπούλου είναι θεατρολόγος, κριτικός θεάτρου και τέχνης, μεταφράστρια, δοκιμιογράφος. Από το 1974 εργάστηκε ως κριτικός θεάτρου και δημοσιογράφος σε διάφορες ελληνικές εφημερίδες (κυρίως "Το Βήμα") και σε ευρωπαϊκά περιοδικά. Αρθρογράφησε βασικά για ευρωπαϊκά πολιτιστικά θέματα και τις σύγχρονες τάσεις στο διεθνές θέατρο. Μετέφρασε κείμενα των Χάινερ Μύλλερ, Βάλτερ Μπένγιαμιν, Χέρμαν Μπροχ, Μπέρτολτ Μπρεχτ, Γκαίτε. Δίδαξε θεατρολογία στα Πανεπιστήμια Αθήνας και Πάτρας και θεατρολογία στο Institut fur Theater-, Film- und Medienwissenschaft του J. W. Goethe Universitat (Φρανκφούρτη, Γερμανία). Πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (1986-1992). Δημιούργησε και διηύθυνε το Φεστιβάλ Άργους (1992-1997). Ως κριτικός τέχνης οργάνωσε εκθέσεις όπως "16 Βιβλία - 16 Απόψεις" 1980, "Πορτρέτο του καλλιτέχνη και κοινωνικός περίγυρος" 1981, Γαλλικό Ινστιτούτο Αθήνας, την Ελληνική Συμμετοχή στην "Quatennial of Architecture and Theatre Design", Πράγα 1991, κ.ά. Ειδική σύμβουλος του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Είναι καλλιτεχνική υπεύθυνη της Θερινής Ακαδημίας του Εθνικού Θεάτρου της Ελλάδος. Ειδική συνεργάτις καλλιτεχνικής διεύθυνσης στο Εθνικό Θέατρο της Ελλάδος.

Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός σπούδασε θέατρο και Βιολογία στο Παν/μιο Αθήνας. Ως ηθοποιός συνεργάστηκε με σημαντικούς σκηνοθέτες. Ο ίδιος έχει σκηνοθετήσει έργα Pinter, Strindberg, Arden, Genet, B. Strauss, Heiner Muller, Brecht, Shakespeare, Ευριπίδη, Σοφοκλή, Αισχύλου κ.ά. Από το 1992 διευθύνει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό σεμινάρια πρακτικής του ηθοποιού βασισμένα στη Βιοενεργητική Μέθοδο, ενώ τα τελευταία χρόνια εστιάζει το ενδιαφέρον του στο ζήτημα του Χορού στο αρχαίο και στο σύγχρονο δράμα. Δίδαξε επί πενταετία στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Παν/μίου Πατρών και τώρα διδάσκει υποκριτική στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Παν/μίου Πελοποννήσου.

Η Μαριάννα ΜακΝτόναλτν είναι καθηγήτρια κλασικού πολιτισμού και θεάτρου στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Σαν Ντιέγκο και συγγραφέας πολλών έργων πάνω στο αρχαίο ελληνικό δράμα και την αρχαία ελληνική μυθολογία. Διεθνώς γνωστή, η ΜακΝτόναλτν έχει λάβει τιμητικές διακρίσεις από το Αμερικανικό Κολέγιο Αθηνών, την Αρχαιολογική Εταιρεία Αθηνών, το Πανεπιστήμιο των Αθηνών και το Πανεπιστήμιο του Δουβλίνου. Ανάμεσα σε άλλες διακρίσεις έχει λάβει το UIC Medal, χρυσά μετάλλια από τους δημάρχους των Αθηνών και του Πειραιά, τιμητική πλακέτα από το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και το παράσημο του Ταξιάρχη του Φοίνικα από τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας. Η Μαριάννα ΜακΝτόναλτν διαμένει στο Σαν Ντιέγκο όπου και ασχολείται με το συγγραφικό της έργο.

Ο Παντελής Μιχελάκης είναι επίκουρος καθηγητής στην κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Bristol.

Η Αλίκη Μπακοπούλου - Χωλς είναι τ. Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Αγγλικής Λογοτεχνίας και Θεάτρου, Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Pascal Thiercy είναι καθηγητής της Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βρέστης στην Δυτική Βρετάνη και πρόεδρος του Γαλλικού Ινστιτούτου του Αρχαίου Θεάτρου. Έχει συγγράψει βιβλία για τον Αριστοφάνη. Επίσης, έχει εκπονήσει σειρά μελετών σχετικά με το αρχαιοελληνικό θέατρο και έχει οργανώσει διεθνή επιστημονικά συνέδρια με κεντρικό θέμα την "Αττική Κωμωδία".

Η Gonda van Steen είναι καθηγήτρια Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα και τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται τόσο στον αρχαιοελληνικό όσο και στον νεοελληνικό πολιτισμό. Επίσης, έχει εκπονήσει πληθώρα άρθρων για ποικίλα φιλολογικά ζητήματα και έχει συμμετάσχει με ανακοίνωση σε διεθνή επιστημονικά συμπόσια και συνέδρια. Μεταξύ των μελλοντικών ερευνητικών δραστηριοτήτων της περιλαμβάνεται η συγγραφή εκτενούς μελέτης σχετικά με την παράσταση αρχαίων δραματικών έργων στην διάρκεια του ελληνικού εμφυλίου πολέμου.

Ο πανεπιστημιακός Umberto Albini γεννήθηκε στη Savona το 1923. Έχει διδάξει στη Βόννη, στην Κολωνία, στη Φλωρεντία και στη Γένοβα. Είναι επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Βουδαπέστης. Διετέλεσε διευθυντής του τμήματος κλασικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Γένοβας και πρόεδρος του Inda (Εθνικού Ινστιτούτου για το Αρχαίο Δράμα) των Συρακουσών. Τα έργα του, "Nel nome di Dioniso" (1991), "Atene: l' udienza d' aperta" (1994), "Riso alla greca" (1997), "Euripide o dell' invenzione" (2000), "Atene segreta" (2004), γνωρίζουν σημαντική εκδοτική επιτυχία στην Ιταλία.

Ο Θόδωρος Αντωνίου, από τους πιo διαπρεπείς και πολυγραφότατους σύγχρονους καλλιτέχνες, διάγει λαμπρή καριέρα ως συνθέτης, μαέστρος και καθηγητής πανεπιστημίου, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Σπούδασε βιολί, φωνητική και σύνθεση στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών και το Ελληνικό Ωδείο, με περαιτέρω σπουδές στη διεύθυνση και σύνθεση στη Μουσική Ακαδημία του Μονάχου και στο Διεθνές Μουσικό Κέντρο του Ντάρμστατ. Δίδαξε μουσική στα διακεκριμένα Πανεπιστήμια του Στάνφορντ και της Γιούτα των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς και στη Μουσική Ακαδημία της Φιλαδέλφειας, πριν του ανατεθεί η θέση του καθηγητή σύνθεσης στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης το 1978, θέση την οποία κατείχε ως τον Οκτώβριο του 2008, οπότε και ανακηρύχθηκε Ομότιμος Καθηγητής. Οι περισσότεροι Έλληνες συνθέτες της νεότερης γενιάς υπήρξαν μαθητές του. Ως διευθυντής ορχήστρας έχει προσκληθεί να διευθύνει πολλές μεγάλες ορχήστρες και μουσικά σύνολα παγκοσμίως, όπως την Ορχήστρα Δωματίου της Συμφωνικής Ορχήστρας της Βοστόνης, τις Ορχήστρες των Ραδιοφωνιών του Βερολίνου, του Παρισιού και της Βαυαρίας, την Ορχήστρα Tonhalle της Ζυρίχης, την Εθνική Λυρική Σκηνή, την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, την Καμεράτα, την Ορχήστρα του Μουσικού Κέντρου του Μπερκσάιερ στο Τάνγκελγουντ της Μασαχουσέτης κ.ά. Από το 1974 έως το 1985 υπήρξε συνδιευθυντής όλων των δραστηριοτήτων σύγχρονης μουσικής στο Μουσικό Κέντρο του Τάνγκελγουντ. Θερμός υποστηρικτής της σύγχρονης μουσικής, έχει ιδρύσει διάφορα σύνολα σύγχρονης μουσικής, μεταξύ αυτών την ALEA II στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, την ΑLΕA IIΙ στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης, το Σύνολο Νέας Μουσικής της Φιλαδέλφειας και το Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής. Από το 1989 κατέχει τη θέση του προέδρου της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών. Είναι επίσης διευθυντής της Πειραματικής Λυρικής Σκηνής και του μουσικού τμήματος του Hellenic American University (H.A.U.). Πολλές από τις συνθέσεις του Θόδωρου Αντωνίου είναι παραγγελίες μεγάλων ορχηστρών από όλον τον κόσμο και περίπου 300 έργα του έχουν εκδοθεί από τους οίκους B?renreiter Verlag (Γερμανία), G. Schirmer (ΗΠΑ) και Φίλιππος Νάκας (Ελλάδα). Του έχουν απονεμηθεί πολλά διεθνή βραβεία και διακρίσεις, συμπεριλαμβανομένων υποτροφιών από το Εθνικό Ίδρυμα Επιχορηγήσεων των Τεχνών των ΗΠΑ, καθώς επίσης το "Βραβείο Richard Strauss" της πόλεως του Μονάχου και το "Βραβείο της πόλεως της Στουτγκάρδης" για το έργο Κοντσέρτο για βιολί. Μεταξύ άλλων, του έχουν ανατεθεί συνθέσεις έργων από τα Ιδρύματα Fromm, Guggenheim και Koussevitzky, από την πόλη του Μονάχου για τους Ολυμπιακούς αγώνες του 1972, τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βοστόνης, καθώς και από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και την Ορχήστρα των Χρωμάτων. Ως συνθέτης έχει τιμηθεί για πολλά χρόνια με το βραβείο ASCAP, ενώ το 1991 του απενεμήθη το "Αριστείο Διδασκαλίας Metcalf" του Πανεπιστημίου της Βοστόνης. Το Δεκέμβριο του 1997 τιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο της προσφοράς του στη μουσική. Τον Ιανουάριο του 2000 η Ελληνική Ραδιοφωνία του απένειμε για τη μεγάλη συνεισφορά του στη μουσική το βραβείο "Δημήτρης Μητρόπουλος". Το 2004 βραβεύτηκε με το βραβείο Herder (βραβευθέντες μεταξύ άλλων υπήρξαν οι Kodly, Lutoslawski, Kurtag και Penderecki), το οποίο αφιερώνεται στη φροντίδα και την προαγωγή των πολιτιστικών σχέσεων ανάμεσα στους λαούς των κεντρο- και νοτιοανατολικών χωρών της Ευρώπης και απονέμεται σε προσωπικότητες, οι οποίες σχετίζονται με τη διαφύλαξη και την προώθηση της Ευρωπαϊκής Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Το 2005 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Ιονίου Πανεπιστημίου, ενώ την ίδια χρονιά έλαβε επίσης το βραβείο "Distinguished Faculty Award" του Πανεπιστημίου της Βοστόνης, ένα από τα πιο διακεκριμένα βραβεία, το οποίο απονέμεται σε μέλη του Πανεπιστημίου για την εξαιρετική τους προσφορά στο χώρο της πανεπιστημιακής κοινότητας. Τα έργα του Θόδωρου Αντωνίου είναι πολυάριθμα και ποικίλης φύσεως και περιλαμβάνουν όπερες, χορωδιακά έργα, έργα μουσικής δωματίου, έργα για σολίστ, συμφωνικά και μουσική για θέατρο και τον κινηματογράφο - τα θεατρικά και κινηματογραφικά έργα μόνον αριθμούν πάνω από 150 συνθέσεις. Από την εργογραφία του εξέχουσα θέση κατέχουν οι καντάτες Νενικήκαμεν και Προμηθέας, το Κοντσέρτο για πιάνο και οι όπερες Βάκχες και Οιδίπους επί Κολωνώ, για την οποία έλαβε το "Βραβείο Μουσικής 1998" της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών. Για την προσφορά του στο χώρο της θεατρικής μουσικής βραβεύτηκε το 1988 με το βραβείο "Κάρολος Κουν" (ήταν ο πρώτος βραβευθείς με το βραβείο αυτό), ενώ επίσης για τη μουσική του δημιουργία στο θέατρο, αλλά και τη συνολική του προσφορά στο χώρο του πολιτισμού βραβεύθηκε το 2006 με το έπαθλο "Δημήτρης Μητρόπουλος", το οποίο του απονεμήθηκε από το Κέντρο Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου - Θεατρικό Μουσείο και την Κριτική Επιτροπή Απονομής Βραβείων σε καλλιτέχνες της σκηνής. Οι πιο πρόσφατες διακρίσεις του για την προσφορά του στον Πολιτισμό και την Εκπαίδευση είναι η απονομή του Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας το Φεβρουάριο του 2007 και η αναγόρευσή του ως Επίτιμου Διδάκτορα του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών το Μάρτιο 2009. Τον Μάιο του 2014 ανακυρήχθηκε Τακτικό Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Ο Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης είναι ψυχίατρος, ψυχαναλυτής, διδάσκων ψυχαναλυτής στο Καναδικό Ινστιτούτο Ψυχανάλυσης, του οποίου υπήρξε διευθυντής. Μέλος του Καναδικού Ινστιτούτου της Ψυχανάλυσης, της Διεθνούς Ψυχαναλυτικής Εταιρείας και αντεπιστέλλον μέλος της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας. Καθηγητής ψυχιατρικής και ψυχανάλυσης στο Πανεπιστήμιο McGill στο Μόντρεαλ του Καναδά, επισκέπτης καθηγητής ψυχανάλυσης στο ΙΝSEAD στο Παρίσι. Ερευνητής σε πολλά προγράμματα που αφορούν την Ευρωπαϊκή Ταυτότητα και την Αρχαία Τραγωδία. Μεγάλος αριθμός κειμένων του, στα οποία διαπλέκονται γόνιμα η ψυχανάλυση, η φιλοσοφία και η γλωσσολογία, έχει δημοσιευθεί σε διεθνή ψυχαναλυτικά περιοδικά και σε συλλογικούς τόμους.

Γεννημένος στην Αγγλία, ο J. Michael Walton απέκτησε δύο μεταπτυχιακά (Κλασικές Σπουδές Πανεπιστήμιο του St. Andrews και Δράμα Πανεπιστήμιο του Bristol). Εργάστηκε ως ηθοποιός και σκηνοθέτης στο επαγγελματικό θέατρο. Το 1965 έγινε μέλος του διδακτικού προσωπικού στο Τμήμα Θεάτρου του Πανεπιστημίου του Hull, όπου τώρα κατέχει την έδρα της Ιστορίας Θεάτρου. Στο ίδιο Πανεπιστήμιο υπήρξε ιδρυτής του Κέντρου Μετάφρασης Παραστάσεων. Από το 1972 έως το 1973 υπήρξε επισκέπτης καθηγητής Θεάτρου στο Πανεπιστήμιο του Denver. Είναι συγγραφέας αρκετών βιβλίων για το θέατρο της κλασικής Ελλάδας, όπως τα "Greek Theatre Practice" (Greenwood Press, 1980) και "The Greek Sense of Theatre: Tragedy Reviewed", και έχει επιμεληθεί τον τόμο "Craig on Theatre". Επιπλέον, έχει επιμεληθεί ή και μεταφράσει ολόκληρη τη σειρά σωζόμενου ελληνικού δράματος σε δεκατρείς τόμους για τις εκδόσεις Methuen, όπως επίσης τέσσερις τόμους ελληνικών και λατινικών μεταφράσεων. Το 2002 εξέδωσε με τη M. McDonald το "Αmid Our Troubles: Irish Versions of Greek Tragedy". Έχει γράψει θεατρικά έργα και έχει κάνει ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές για το ελληνικό δράμα. Έχει σκηνοθετήσει έργα των Shakespeare, Sheridan, Chekhov, Giraudoux, Frisch, Durrenmatt, Williams κ.ά. Είναι μέλος του Σωματείου Σκηνοθετών της Μεγάλης Βρετανίας και διευθυντής του Rose Bruford College of Speech and Drama. Τέλος, έχει δώσει πολλές διαλέξεις στην Αμερική, την Ευρώπη αλλά και την Ελλάδα.

Ο Νίκος Χουρμουζιάδης (1930-2013) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, σπούδασε φιλολογία στο ΑΠΘ (κλασσικό τμήμα) και συνέχισε τις σπουδές του με ειδίκευση το αρχαίο ελληνικό δράμα στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη. Μετά τη δωδεκαετή θητεία του στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, υπηρέτησε ως καθηγητής στο Τμήμα Κλασικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1971-1988) και δίδαξε στα Τμήματα Θεάτρου των Πανεπιστημίων Αθηνών και Θεσσαλονίκης (1990-1998). Σκηνοθέτησε σειρά παραστάσεων στην Πειραματική σκηνή της Τέχνης Θεσσαλονίκης, σε έργα των Μπρεχτ, Σαίξπηρ, Τσέχωφ, Μπέκετ, Ευριπίδη κ.ά, ενώ σειρά έργων (κυρίως αρχαίου δράματος) σκηνοθέτησε μέχρι και το 2000 στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Πέθανε το Σάββατο 19 Οκτωβρίου σε ηλικία 83 ετών. Βιβλία: - "Production and imagination in Euripides: Form and function of the scenic space", Αθήνα 1965. - "Σατυρικά", Αθήνα 1974 (β έκδ. 1986). - "Όροι και μετασχηματισμοί στην αρχαία ελληνική τραγωδία", Αθήνα 1984 (β έκδ. 1990). - "Ευριπίδης σατυρικός", Αθήνα 1986. - "Περί χορού: Ο ρόλος του ομαδικού στοιχείου στο αρχαίο ελληνικό δράμα", Αθήνα 1998. κ.ά.

Η Ετέλ Αντνάν γεννήθηκε το 1925 και μεγάλωσε στη Βηρυτό του Λιβάνου. Η μητέρα της ήταν Ελληνίδα από τη Σμύρνη και ο πατέρας της υψηλόβαθμος Οθωμανός αξιωματούχος από τη Δαμασκό. Σπούδασε φιλοσοφία στη Σορβόννη, το Μπέρκλεϋ και το Χάρβαρντ. Από το 1958 έως το 1972 δίδαξε φιλοσοφία. Έγινε ζωγράφος. Χάρη στη συμμετοχή της στο κίνημα των ποιητών ενάντια στον πόλεμο τού Βιετνάμ, άρχισε να γράφει ποιήματα και έγινε, σύμφωνα με τα λόγια της, "μια Αμερικανίδα ποιήτρια". Το 1972 επέστρεψε στη Βηρυτό και εργάστηκε ως πολιτιστική συντάκτρια. Έμεινε στον Λίβανο ως το 1976. Το 1977 το πεζογράφημά της "Sitt Marie-Rose" δημοσιεύτηκε στο Παρίσι. Την ίδια χρονιά επέστρεψε στην Καλιφόρνια. Ποιήματά της έχουν μελοποιηθεί από σύγχρονους συνθέτες και έχουν παρουσιαστεί σε διεθνή φεστιβάλ. Έργα της για το θέατρο έχουν παρουσιαστεί σε όλο τον κόσμο. Μεταξύ άλλων, έγραψε για τον Αμερικανό σκηνοθέτη Bob Wilson το γαλλικό κείμενο της πολύγλωσσης όπεράς του "Civil wars", το 1985. Το ποίημά της "Τζενίν" διασκευάστηκε και παρουσιάστηκε στο Θέατρο Άττις, στην Αθήνα το 2005. Έργο της βασισμένο στο ποίημα "To Be In a Time of War", με κείμενα του Heiner Muller, παραστάθηκε στο Forum Freies Theater στο Ντύσσελντορφ, το Βερολίνο και τη Βηρυτό το 2011. Συμμετείχε με το εικαστικό της έργο στη 13η documenta, στο Κάσσελ της Γερμανίας το 2012. Οι σημαντικότερες διακρίσεις της περιλαμβάνουν: Βραβείο France-Pays Arabes για το "Sitt Marie Rose" (1977)· Arab American Book Award για το σύνολο του έργου της και PEN Oakland Award για το Master of the Eclipse (2010)· California Book Award for Poetry για τη συλλογή "Sea and Fog" και Lambda Literary Award για το σύνολο του έργου της ως ομοφυλόφιλης συγγραφέως (2013). Το 2014 αναγορεύτηκε Ιππότης των Γραμμάτων και των Τεχνών της Γαλλικής Δημοκρατίας. Ζει στην Καλιφόρνια, το Παρίσι, τη Βηρυττό, τη Σκόπελο.

Ο Peter Brown είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον (Νιου Τζέρσεϋ).

Ο Δημήτρης Δημητριάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1944. Σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο στις Βρυξέλλες απ' το 1963 ώς το 1968. Εκεί έγραψε το 1966 το πρώτο θεατρικό του έργο, "Η τιμή της ανταρσίας στην μαύρη αγορά", το οποίο ανέβασε ο Patrice Chereau το 1968 στο Theatre d' Aubervilliers, στο Παρίσι. Το 1978 εκδόθηκε το "Πεθαίνω σαν χώρα", το πρώτο του πεζογράφημα, το 1980 η ποιητική ενότητα "Κατάλογοι 1-4" και το 1983 το θεατρικό του έργο "Η νέα εκκλησία του αίματος". Ακολούθησαν : "Η ανθρωπωδία. Η ανάθεση. Προοίμιο σε μια χιλιετία" (πεζογράφημα), "Κατάλογοι 5-8" (1986-ποιητική ενότητα), "Το ύψωμα" (1990-θεατρικό έργο), "Η άγνωστη αρμονία του άλλου αιώνα" (1992-θεατρικό), "Κατάλογοι 9-Οι ορισμοί" (1994-ποιητική ενότητα), "Η αρχή της ζωής" (1995-θεατρικό έργο, που ανέβηκε την ίδια χρονιά από τον Στέφανο Λαζαρίδη στο Θέατρο του Νότου), "Η ζάλη των ζώων πριν τη σφαγή" (2000 -θεατρικό έργο σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά στο Θέατρο του Νότου), "Λήθη και άλλοι τέσσερις μονόλογοι" (2000 -ο μονόλογος "Λήθη" ανέβηκε το 1998 στο Παρίσι, στο Petit Odeon, από τον J.-C. Bailly, το 2001 στο Theatre de Bobigny από την A. Dimitriadis και το 2002 στο θέατρο Άττις από τον Θ. Τερζόπουλο), "Κατάλογοι 10-12" (2002-ποιητική ενότητα), "Ανθρωπωδία 1" και "Ανθρωπωδία 7" (2002 -Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2003), "Διαδικασίες διακανονισμού διαφορών" (2003 -θεατρικό έργο σε σκηνοθεσία Γιώργου Λάνθιμου που ανέβηκε στον Εξώστη του Θεάτρου του Νότου), κ.ά. Παράλληλα ασχολήθηκε συστηματικά με τη μετάφραση πεζογραφημάτων των Jean Genet, Georges Bataille, Witold Gombrowicz, Maurice Blanchot, Gerard de Nerval, Balzac, Bernard-Marie Koltes, καθώς και τη μετάφραση θεατρικών έργων των Μολιέρου, Ευρυπίδη, J. Genet, G. Courteline, Tennessee Williams, Σαίξπηρ για διάφορα θέατρα. Μετά το 1980 συνεργάστηκε στενά με τις εκδόσεις "Άγρα", που έχουν εκδώσει το μεγαλύτερο μέρος του έργου του και, πιο πρόσφατα, με τις εκδόσεις "Σαιξπηρικόν" της Θεσσαλονίκης. Το ιστολόγιό του στο διαδίκτυο είναι: http://dimitrisdimitriadis.wordpress.com.

Η Καίτη Διαμαντάκου (1967) είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, με γνωστικό, εκπαιδευτικό και ερευνητικό αντικείμενο το αρχαίο δράμα και την πρόσληψή του από τη νεώτερη, ελληνική και παγκόσμια, δραματουργία και θεατρική πρακτική.