Ψυχολογία της τρομοκρατίας

O Larry E. Beutler είναι ο καθηγητής Ψυχολογίας του Pacific Graduate School of Psychology (PGSP) που έχει τιμηθεί με τη διάκριση William McInnes και σύμβουλος καθηγητής Ψυχιατρικής και Συμπεριφορικών Επιστημών στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ. Είναι επίσης Επισκέπτης Καθηγητής Εσωτερικής Ασφάλειας και Άμυνας στη Ναυτική Σχολή Μεταπτυχιακών Σπουδών στο Μonterey και τέως Πρόεδρος του Διδακτορικού Προγράμματος και Διευθυντής Κλινικής Εκπαίδευσης στο Pacific Graduate School of Psychology. Ο Larry Beutler έχει εκδώσει περισσότερα από 20 ειδικά βιβλία και έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 350 επιστημονικά άρθρα με αντικείμενο την ψυχολογική εκτίμηση, εκπαίδευση και θεραπεία. Είναι πρώην πρόεδρος της Society for Clinical Psychology (Εταιρίας Κλινικής Ψυχολογίας) (Τμήματος 12, ΑΡΑ), του Τμήματος Ψυχοθεραπείας (ΑΡΑ) και της International Society for Psychotherapy Research (Διεθνούς Εταιρίας Ερευνών Ψυχοθεραπείας).

O Bruce Bongar είναι καθηγητής Ψυχολογίας στο Pacific Graduate School of Psychology και σύμβουλος καθηγητής Ψυχιατρικής και Επιστημών της Συμπεριφοράς στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ. Ίδρυσε το National Center on Disaster Psychology and Terrorism του οποίου είναι εκτελεστικός διευθυντής. Μαζί με τον Larry Beutler, διευθυντή του Medical Reserve Corps (MRC [Σώματος Ιατρικών Αποθεμάτων]) του Palo Alto, του Γραφείου του Διευθυντή Υγειονομικής Υπηρεσίας των Ηνωμένων Πολιτειών, ο καθηγητής Bongar πρόσφατα πρόσφερε εθελοντικά τις υπηρεσίες του και εντάχθηκε στο υψηλόβαθμο προσωπικό του MRC της Ακτής της επαρχίας San Mateo. Ο καθηγητής Bongar, μαζί με το στενό συνεργάτη του καθηγητή Ariel Merari, από το Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, θα αναλάβει μια διεθνή μελέτη συνεργασίας με στόχο την προσπάθεια επιστημονικής κατανόησης και πρόληψης τρομοκρατικών πράξεων αυτοκτονίας όπως αυτές που έγιναν την 11η Σεπτεμβρίου και οι βομβιστικές επιθέσεις στο Λονδίνο και τη Μαδρίτη - μια μελέτη που είναι απόρροια της πρώτης συνδιάσκεψης του ΝΑΤΟ για την πρόληψη των τρομοκρατικών πράξεων αυτοκτονίας - οργανωμένη από τους Merari και Scott Atran. Ο Δρ. Bongar είναι αυθεντία στις αυτοκτονικές και απειλητικές για τη ζωή συμπεριφορές, καθώς επίσης και στα κλινικά και νομικά πρότυπα φροντίδας. Δημιούργησε τη σειρά Κλινικής Ψυχολογίας του Oxford University Press και του έχουν απονεμηθεί τόσο το βραβείο Shneidman για επιτεύγματά του στην αρχή της σταδιοδρομίας του όσο και το βραβείο Dubin για όσα έχει επιτύχει σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του όσον αφορά την επιστημονική κατανόηση της αυτοκτονίας, από την American Association of Suicidology (Αμερικανική Εταιρία Αυτοκτονιολογίας). Είναι επίσης τέως πρόεδρος του Τομέα VII, των Κλινικών Επειγουσών Αναγκών και Κρίσεων, του Τμήματος Κλινικής Ψυχολογίας (Τμήματος 12) της American Psychological Association (Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρίας). Ο καθηγητής Βongar, είναι μέλος της American Psychological Association, της Academy of Psychosomatic Medicine (Ακαδημίας Ψυχοσωματικής Ιατρικής) και της Αmerican Psychological Society. Έχει στο ενεργητικό του σχεδόν 30ετή θητεία ως κλινικός ψυχολόγος και ψυχοθεραπευτής και είναι μέλος της British Psychological Society (Βρετανικής Ψυχολογικής Εταιρίας) και διπλωματούχος του American Board of Professional Psychology (Αμερικανικού Συμβουλίου Επαγγελματικής Ψυχολογίας).

O James N. Breckenridge είναι αναπληρωτής διευθυντής του Stanford Center for Interdisciplinary Policy, Research adn Education on Terrorism (Κέντρου Διεπιστημονικής Πολιτικής, Έρευνας και Ενημέρωσης για την Τρομοκρατία του Στάνφορντ). Αποσύρθηκε πρόσφατα από τη θέση του ως Επικεφαλής των Υπηρεσιών Ψυχολογίας του Συστήματος Φροντίδας Υγείας Παλαιμάχων του Palo Alto. Είναι επίσης καθηγητής ψυχολογίας στο Pacific Graduate School of Psychology, διευθυντής εκπαίδευσης του ΡGSP-Stanford Psy.D Consortium και ειδικός καθηγητής ψυχιατρικής και συμπεριφορικών επιστημών στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ. Διδάσκει σε τμήματα αποφοίτων ψυχολογία της τρομοκρατίας στο Center for Homeland Defense and Security (Κέντρο Εσωτερικής Άμυνας και Ασφάλειας) στη Ναυτική Σχολή Μεταπτυχιακών Σπουδών, ως ομότιμος καθηγητής. Είναι επίσης μέλος της American Psychological Association και εκλεγμένος πρόεδρος του Τμήματος 18 (Δημόσιας Υπηρεσίας) της Διεύθυνσης Υποθέσεων Παλαιμάχων (Veterans Affairs). Πρόσφατα τιμήθηκε με το βραβείo National Outstanding Research Award του Τμήματος για το έργο του στα οικονομικά της υγείας, την προσαρμογή στον κίνδυνο και άλλες διαμορφωμένες με βάση μοντέλα στατιστικές μεθόδους χρησιμοποίησης της φροντίδας υγείας. Το 2005, ο αρμόδιος για τις Υποθέσεις Παλαιμάχων Υφυπουργός Υγείας τίμησε δημόσια το δόκτορα Breckenridge για την έρευνα που πραγματοποίησε με χρηματοδότηση του Ιδρύματος Robert Wood Johnson για τα εθνικά πρότυπα των εναλλακτικών λύσεων εντατικής και παρηγορικής φροντίδας.

H Lisa M. Brown είναι επίκουρη καθηγήτρια του Τμήματος Γήρανσης και Ψυχικής Υγείας του Florida Mental Health Institute (Ινστιτούτου Ψυχικής Υγείας της Φλόριντα) και του Τμήματος Ψυχιατρικής και Συμπεριφορικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου της Νότιας Φλόριντα. Το ενδιαφέρον της εστιάζεται στο πώς αντιμετωπίζουν οι ενήλικες αντίξοα προσωπικά ή κοινωνικά γεγονότα της ζωής. Η έρευνα της στον τομέα της ψυχικής υγείας και των καταστροφών έχει εξελιχθεί από το μακροχρόνιο ενδιαφέρον της για τις επιδράσεις των δυσμενών συμβάντων και των παθολογικών καταστάσεων στην ψυχική και φυσική υγεία των ενηλίκων μεγαλύτερης ηλικίας. Η Lisa Brown και ο συνάδελφός της John A. Schinka ολοκλήρωσαν πρόσφατα μια μακροχρόνια μελέτη που εξετάζει τις επιδράσεις των τυφώνων του 2004 και του 2005 σε μια ομάδα ηλικιωμένων κατοίκων της Φλόριντα με ομοειδή χαρακτηριστικά (cohort). Αυτή την εποχή, η καθηγήτρια Βrown αξιολογεί την αποτελεσματικότητα μιας παρέμβασης ψυχικής υγείας που αναπτύχθηκε για τη μείωση των σχετιζόμενων με τους τυφώνες καταστροφών και τέθηκε σε εφαρμογή σε όλη τη χώρα μετά την εποχή των τυφώνων του 2004. Επίσης, μαζί με την Kathryn Hyer, μελετά την ανταπόκριση και την αποκατάσταση των κέντρων μακροχρόνιας φροντίδας κατά τη διάρκεια καταστροφών και εργάζεται με στόχο την ανάπτυξη πολιτικής και των καλύτερων δυνατών πρακτικών για την προστασία των ιδρυματοποιημένων ενηλίκων.