7 ψυχές, 7 ζωές

Η Αθηνά Ζαχαροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα.

Η Σμαράγδη Κουμεντάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ρέθυμνο. Στα δεκαοκτώ της έφτασε στην Ιταλία για σπουδές, όμως στη Βενετία, στο Πόρτο Μαργκέρα, συνάντησε τον έρωτά της που της άλλαξε ρότα. Έφυγε μαζί του, χωρίς εισιτήριο. Στην επιστροφή η βαλίτσα της περιείχε κι ένα ολομέταξο νυφικό. Με τη συντροφιά άλλων έξι ονειροπόλων της ομάδας δημιουργικής γραφής του Δήμου Πετρούπολης εκδόθηκε το 2009 η συλλογή διηγημάτων "7 ζωές 7 ψυχές" από τις εκδόσεις Δαρδανός. Πολλές ώρες της ημέρας και κυρίως της νύχτας, ασχολείται με την "ονείρων γραφή". Ο υπολογιστής της φιλοξενεί: συλλογές ποιημάτων, στίχων, δύο θεατρικά έργα, ένα τηλεοπτικό σενάριο, μία κινηματογραφική ταινία και δύο μυθιστορήματα. Η "Ραφαέλα Τσούλα" είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.

Η Λίτσα Θεοδωροπούλου γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα. Σπούδασε οικονομικά. Ασχολείται με τη λογοτεχνία. Τα "Φώτα νοτισμένα" είναι το πρώτο διήγημα που εκδίδεται. Παράλληλα γράφει αφηγηματική ποίηση και άρθρα ποικίλης ύλης σε εφημερίδες.

Η Βάσια Τσώτσου σπούδασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και ασχολείται με τη δημοσιογραφία και τη συγγραφή θεατρικών έργων και διηγημάτων.

Η Μαίρη Πίσια γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Είναι παντρεμένη και έχει δυο γιους. Σπούδασε Μεσαιωνική και Νεοελληνική Λογοτεχνία στη Φιλοσοφική Ιωαννίνων και εργάζεται ως εκπαιδευτικός από το 1990. Το 2009 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο χώρο του βιβλίου με τη συμμετοχή της στη συλλογή διηγημάτων «7 ψυχές 7 ζωές». Το 2011 και το 2012 δύο θεατρικά της παρουσιάστηκαν στο διεθνές φεστιβάλ του θεάτρου Πέτρας και στα πολιτιστικά δρώμενα του δήμου Ιλίου (Μελίνα Μερκούρη). Το 2012 εκδίδεται το πρώτο προσωπικό της έργο, η συλλογή παραμυθιών «Τρεις δράκοι, μα τι δράκοι!», και το 2014 η συλλογή διηγημάτων της, με θέμα το παιδί στη σύγχρονη εποχή, «Ζωή σε δέκα καρέ». Το πρώτο της μυθιστόρημα «Στη δίνη του ονείρου» εκδόθηκε το 2016. Το 2018 συμμετείχε στη συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Σχολείο». Τον ίδιο χρόνο διακρίνεται με το πρώτο βραβείο στον πανελλήνιο ποιητικό διαγωνισμό του Δήμου Σκοπέλου «Καισάριος Δαπόντες» κι αυτό είναι το έναυσμα για την έκδοση της πρώτης ποιητικής της συλλογής «Ιριδίζουσες σιωπές» το 2020. Το δεύτερο μυθιστόρημά της «Τζιβαέρι μου» κυκλοφορεί τον ίδιο χρόνο, ενώ το 2021 ακολουθεί το μυθιστόρημα «Χάπι end». Την επόμενη χρονιά, το 2022, συμμετέχει στο συλλογικό έργο με τίτλο «Ανθρώπινες σχέσεις, ένα σχολείο που δεν τελειώνει ποτέ». Με το νέο της μυθιστόρημα, «Το ξύπνημα της μαριονέτας», θέλει να δείξει πως ο δάσκαλος διδάσκει πρώτα με το ήθος του και πως η τέχνη επιβάλλεται να στοχεύει στην ανύψωση και τον εξανθρωπισμό μέσα από την ελεύθερη έκφραση και την αγάπη για κάθε μοναδική προσωπικότητα. (Πηγή: "Εκδόσεις Όταν", 2023)