Availability: Σε Αποθεμα

700 + 44 Θέματα αρμονίας

Μια προσέγγιση στην παραδοσιακή αρμονία της μουσικής

15,35

Συγγραφέας: Αμαραντίδης Αμάραντος, Αρχαύλη Ειρήνη

Εκδότης: Παπαγρηγορίου Κ. - Νάκας Χ.

Ημερ. Έκδοσης: 01/10/2004

Περιγραφή

Δύο λόγια για το τεύχος 1 των θεμάτων αρμονίας.

1.Προπαρασκευαστικές ασκήσεις: Μια πρωτότυπη μέθοδος παρουσίασης της ύλης της αρμονίας όπου το κάδε παράδειγμα είναι ταυτόχρονα και άσκηση. Στις ενότητες αυτές κάδε παράδειγμα-άσκηση συνοδεύεται από παρατηρήσεις και υποδείξεις που αφορούν διάφορα τεχνικά δέματα αρμονίας.
2.Γενικές ασκήσεις: Θέματα αρμονίας όπου στο κάδε μπάσο που πρωτοπαρουσιάζεται ακολουθεί η αντίστοιχη του μελωδία. Κατά την υπόδειξη του διδάσκοντος είναι δυνατόν αντί της υπερτοποθέτησης των δοσμένων στοιχείων ( από τα οποία το ένα αποτελεί τη Λύση του άλλου ) να αναζητήσει μια νέα εντελώς διάφορη εναρμόνιση.
3.Ασκήσεις προς ανάλυση: Θέματα λυμένα στα οποία ο μελετητής πρέπει να αναζητήσει την αρμονική ερμηνεία τους.
4.Θέματα πού αν και δεν συνοδεύονται από ιδιαίτερες υποδείξεις και παρατηρήσεις Βασίζονται εντούτοις στη παραδοσιακή μορφή θεμάτων αρμονίας, δηλαδή έχουν είτε μορφή μπάσου αριθμημένου είτε μορφή απλής μελωδίας προς εναρμόνιση.


Αριθμός Σελίδων : 96

Διαστάσεις : 28 x 21 cm

Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

Τόπος Έκδοσης : Αθήνα

Αμαραντίδης Αμάραντος

(Δράμα 1947 - Αθήνα 1995): εκλεκτός συνθέτης, μουσικός παιδαγωγός, κλαρινετίστας και συγγραφέας θεωρητικών βιβλίων. Καταγόμενος από μουσική οικογένεια άρχισε από 12 ετών να μελετάει κλαρινέτο στο Ωδείο Αθηνών (με τον Χαρ. Φαραντάτο), όμως παρότι άρχισε να εμφανίζεται με επιτυχία ως κλαρινετίστας και συμμετείχε στην Ορχήστρα "Παναρμόνια" (1971-1972), έχασε το ενδιαφέρον του για το κλαρινέτο και εγκατέλειψε το Ωδείο. Αργότερα, το 1975, αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά με τα θεωρητικά της μουσικής. Γράφτηκε στο Εθνικό Ωδείο και όταν σε 2 χρόνια απεφοίτησε (τάξεις Σώτου Βασιλειάδη και Νικηφόρου Νευράκη) πήγε στο Παρίσι και στο διάστημα 1977-1980 σπούδασε στην "Εκόλ Νορμάλ" (με τη Ζ. Κελλέρ και τον Μαξ Ντώυτς). Το 1980 επέστρεψε στην Αθήνα και δίδαξε ποικίλα θεωρητικά μαθήματα στα Ωδεία: Ορφείο, Ελληνικό, Εθνικό, και Κεντρικό. Στους μαθητές του: ο Δημήτρης Καραγεώργος, ο Γιώργος Μελάς, ο Ανδρέας Συμβουλόπουλος, ο Γιώργος Βασιλαντωνάκης, ο Θόδωρος Τσικρικάς, η Αγγέλα Φαναριώτη, κ.ά. Επίσης συνέγραψε διάφορα αξιόλογα θεωρητικά βιβλία, όπως: "Το τονικό μουσικό σύστημα" Ι (Η αρμονία, 1985), ΙΙ (Η αντίστιξη, 1986), ΙΙΙ (Η θεωρία, 1987), "Μορφολογία της μουσικής" (1991), "Ο Μπετόβεν μέσα από την αλληλογραφία του" (1988), "Συλλογή σολφεζ του Α. Ρώυσελ" (1991), "Θέματα πτυχιακών εξετάσεων" (1993), κ.λπ. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη σύνθεση (από το 1991, μέλος της ΕΕΜ) και έγραψε εξαιρετικά ενδιαφέροντα έργα, όπως: "Κοντσέρτο για κλαρινέτο" (1988, παίχτηκε μοναδικά από τον Σπ. Μουρίκη και τη Συμφωνική της ΕΡΤ με μαέστρο τον Ηλία Βουδούρη), "12φθογγα πρελούντια και φούγκες" (για πιάνο, 1989), "12 Σπουδές" (για κιθάρα, 1990), "Δοκίμια" (για φλάουτο βιόλα και κιθάρα, 1990), "Tre scherzi" (για κλαρινέτο και πιάνο, 1991), "Ποντιακοί χοροί" (για ορχ. εγχ., φλάουτο. άρπα και κρουστά, 1992), "Παραλλαγές σε θέμα του Ν. Σκαλκώτα" (για σόλο βιολί, 1992· μεταγραφή για πιάνο. 1993), "Παραλλαγές σε θέμα του Θ. Αντωνίου" (για πιάνο, 1993), "Κοντσέρτο για κοντραμπάσο" (1994), διάφορα μικρά κομμάτια για σόλο όργανα, κ.λπ. "Κύκνειο" έργο του τα "Παραμύθια του Πόντου" σε παραγγελία του ΜΜA, που πρωτοεκτελέστηκε στις 3.11.1995 χωρίς δυστυχώς την παρουσία του δημιουργού του.

Αρχαύλη Ειρήνη