Αντινομίες της Αντιγόνης

Η Τζίνα Πολίτη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1930. Σπούδασε αγγλική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Ν. Υόρκης. Διδάκτωρ της αγγλικής λογοτεχνίας, είναι σήμερα ομότιμη καθηγήτρια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου άρχισε να διδάσκει μετά τη μεταπολίτευση. Ως Fellow του Κολεγίου Churchill, δίδαξε επί σειρά ετών στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Βιβλία και μελέτες της πάνω στην αγγλική, στην ελληνική και στη συγκριτική λογοτεχνία έχουν δημοσιευτεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 1998 τιμήθηκε με το "Βραβείο Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας και Έρευνας" από το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας. Το 2007 έλαβε το βραβείο δοκιμίου των λογοτεχνικών βραβείων του περιοδικού "Διαβάζω" για το βιβλίο της "Περί αμαρτίας, πάθους και άλλων τινών", ενώ τό 2011 της απονεμήθηκε το Βραβείο "Διδώ Σωτηρίου" της Εταιρείας Συγγραφέων.

Ο Slavoj Zizek γεννήθηκε το 1949 στη Σλοβενία. Είναι διδάκτωρ φιλοσοφίας και ψυχανάλυσης, έχει εργαστεί στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Λιουμπλιάνας και σήμερα διευθύνει το Διεθνές Κέντρο Ανθρωπιστικών Σπουδών στο Κολέγιο Birkbeck του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Το συγγραφικό και ερευνητικό του έργο είναι πολυδιάστατο και πολύπλευρο. Σημαντικό μέρος του επικεντρώνεται στην ανάδειξη της ριζοσπαστικής πολιτικής και φιλοσοφικής σημασίας της λακανικής ψυχανάλυσης. Στα βιβλία του, που έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, περιλαμβάνονται και τα εξής: "Les plus sublime des hysteriques: Hegel passe", (1988), "The Sublime Object of Ideology" (1989), "Looking Awry: An Introduction to Jacques Lacan through Popular Culture (1991), "Enjoy your Symptom!: Jacques Lacan in Hollywood and Out" (1991), "Tarrying with the Negative" (1993), "The Metastases of Enjoyment" (1994), "The Plague of Fantasies" (1997), "The Ticklish Subject: The Absent Centre of Political Ontology" (1999), "The Fragile Absolute" (2000), "On Belief" (2001), "Μίλησε κανείς για ολοκληρωτισμό;" (Scripta, 2002).

Ο Γιάννης Σταυρακάκης είναι καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με γνωστικό αντικείμενο "Ανάλυση του πολιτικού λόγου". Σπούδασε πολιτική επιστήμη στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές (MA) στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου του Essex, από όπου έλαβε και το διδακτορικό του δίπλωμα στο πλαίσιο του προγράμματος για την "Ιδεολογία και την Ανάλυση Λόγου" (Ideology and Discourse Analysis Program). Ο τίτλος της διδακτορικής του διατριβής ήταν "New Directions in the Theory of Ideology and the Case of Green Ideology". Στη συνέχεια εργάστηκε στα Πανεπιστήμια του Essex και του Nottingham, ενώ άρχισε να διδάσκει στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 2006. Ασχολείται ερευνητικά με τη σύγχρονη πολιτική θεωρία (με έμφαση στις ψυχαναλυτικές και μετα-στρουκτουραλιστικές προσεγγίσεις) και με την ανάλυση της ιδεολογίας και του πολιτικού λόγου στις κοινωνίες της ύστερης νεωτερικότητας (με έμφαση στη μελέτη της πολιτικής οικολογίας, του λαϊκισμού και του αντιλαϊκισμού, της μετα-δημοκρατίας, αλλά και των σύγχρονων καλλιτεχνικών πρακτικών). Στις κυριότερες δημοσιεύσεις του περιλαμβάνονται οι μονογραφίες Lacan and the Political (Routledge, 1999· ελλ. μτφρ. Ψυχογιός, 2008) και The Lacanian Left (Edinburgh University Press/State University of New York Press, 2007· ελλ. μτφρ. Σαββάλας 2012) καθώς και η (από κοινού με τον Νικόλα Σεβαστάκη) μελέτη, Λαϊκισμός, αντιλαϊκισμός και κρίση (Νεφέλη, 2012). Έχει συνεπιμεληθεί, μεταξύ άλλων, τους συλλογικούς τόμους Φύση, κοινωνία και πολιτική (Νήσος, 1997), Discourse Theory and Political Analysis (Manchester University Press, 2000), Lacan & Science (Karnac, 2002· ελλ. μτφρ. Ροπή, 2017), Όψεις λογοκρισίας στην Ελλάδα (Νεφέλη, 2008) και Το πολιτικό στη σύγχρονη τέχνη (Εκκρεμές, 2008). Είναι επίσης εκ των συγγραφέων των μελετών Φύση, κοινωνία, επιστήμη στην εποχή των "τρελών αγελάδων": διακινδύνευση και αβεβαιότητα (Νεφέλη, 1999) και Νεολαία: ο αστάθμητος παράγοντας; (Πολύτροπον, 2008). Εξάλλου, στα πιο πρόσφατα εκδοτικά του εγχειρήματα συγκαταλέγονται η εισαγωγική μελέτη, Λαϊκισμός: Μύθοι, στερεότυπα και αναπροσανατολισμοί (ΕΑΠ, 2019) και η επιμέλεια του συλλογικού τόμου, The Routledge Handbook of Psychoanalytic Political Theory (Routledge, 2020). Διετέλεσε πρόεδρος του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης, στο πλαίσιο της οποίας συμμετείχε στην ίδρυση του Θεματικού Δικτύου για την Ανάλυση Πολιτικού Λόγου. Υπήρξε συνιδρυτής του Specialist Group για τον λαϊκισμό της βρετανικής Political Studies Association, ενώ το διάστημα 2014-5 λειτούργησε ως Κύριος Ερευνητής του ερευνητικού προγράμματος "POPULISMUS: Λαϊκιστικός λόγος και δημοκρατία". Ζει στη Θεσσαλονίκη.

Ο Κώστας Δουζίνας είναι πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και διδάκτωρ του Νομικού Τμήματος του London School of Economics. Είναι τακτικός καθηγητής της Νομικής και Κοσμήτορας της Σχολής των Ανθρωπιστικών Σπουδών και Τεχνών του Birkbeck College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια Middlesex και Lancaster και υπήρξε από το 1992 ιδρυτικό μέλος της Νομικής Σχολής του Κολλεγίου του Birkbeck. Υπήρξε Πρόεδρος της Σχολής από το 1996 έως το 2002 και επικεφαλής των προέδρων όλων των Νομικών Σχολών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου την περίοδο 1999-2000. Ο Κώστας Δουζίνας υπήρξε επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, των Παρισίων, της Θεσσαλονίκης και της Πράγας, του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου της Φλωρεντίας, της Νομικής Σχολής Καρντόζο, του Πανεπιστημίου Γκρίφφιθ και του Πανεπιστημίου του Πεκίνου. Διευθυντής του ακαδημαϊκού περιοδικού "Law and Critique: International Journal of Critical Legal Thought". Σημαντικότερα έργα του: "Postmodern Jurisprudence", "Justice Miscarried", "The Legality of the Contingent", "Ο λόγος του νόμου", "Law and the Image", "Critical Jurisprudence", "Human Rights and Empire", "Adieu Derrida" (2006). Το έργο του έχει μεταφραστεί σε δώδεκα γλώσσες.

Μια από τις σημαντικότερες θεωρητικούς της εποχής μας, η αμερικανίδα φιλόσοφος Τζούντθ Μπάτλερ έχει συμβάλει καθοριστικά στα πεδία της φεμινιστικής θεωρίας, της πολιτικής φιλοσοφίας, της ψυχαναλυτικής θεωρίας και της κοινωνικής και πολιτισμικής κριτικής. Το πρωτοποριακό έργο της καλύπτει ένα ευρύτατο φάσμα θεματικών: έμφυλη ταυτότητα, σεξουαλικότητα, συγγένεια, σχέσεις εξουσίας, λόγος, υποκειμενικότητα, επιτελεστικότητα, κριτική. Η Judith Butler είναι καθηγήτρια Maxine Elliot στα τμήματα Ρητορικής και Συγκριτικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ. Έργα της: "Subjects of Desire: Hegelian Reflections in Twentieth-Century France" (Columbia University Press, 1987), "Gender Trouble: Feminism and the Subversion of Identity" (Routledge, 1990), "Bodies That Matter: On the Discursive Limits of "Sex"" (Routledge, 1993), "The Psychic Life of Power: Theories of Subjection" (Stanford University Press, 1997), "Excitable Speech: A Politics of the Performative" (Routledge, 1997), "Antigone's Claim: Kinship Between Life and Death" (Columbia University Press, 2000), "Hegemony, Contingency, Universality" (με τον Ernesto Laclau και τον Slavoj Zιzek, Verso Press, 2000), "Precarious Life: Powers of Violence and Mourning" (Verso Press, 2004), "The Judith Butler Reader" (επιμ. Sara Salih με την Judith Butler, Blackwell Publishing, 2004), "Undoing Gender" (Routledge, 2004), "Giving an Account of Oneself" (Fordham University Press, 2005), "Who Sings the Nation-State?: Language, Politics, Belonging" (με την Gayatri Spivak, 2007), "Frames of War: When is Life Grievable?" (2009).