Περιγραφή

To γλυκό βασανάκι της Αρκαδικής πατρίδας, που ύπουλα και ανεπαίσθητα υπονομεύει την μετριοφροσύνη των Αρκάδων ως αρετή, απασχολεί τον συγγραφέα, και αυτός με τη σειρά του μπαίνει στον πειρασμό να βάλει στο παιχνίδι τον αναγνώστη. Φιλοδοξία του, να τον υποχρεώσει να συμφωνήσει μαζί του, πως η μετριοφροσύνη για τους Αρκάδες είναι μέτρια αρετή…

Η παράθεση των διαχρονικών βιβλιογραφικών επιχειρημάτων τον απαλλάσσει από κάθε κατηγορία περί αυθαιρέτων συμπερασμάτων κλπ.

Καταδύεται λοιπόν ο κασκαντέρ της νοσταλγίας και της αρκαδολαγνείας στον πλούσιο μυθολογικό, προϊστορικό και ιστορικό βυθό του αρκαδικού παρελθόντος και ανασύρει κοράλλια και μαργαριτάρια και το άπιαστο γιούσουρι που θα στεριώσει επιχειρηματολογώντας το ανά χείρας γραπτό του.

Στοιχεία παρμένα από το βάθος των αιώνων, που μιλάνε για την αρκαδική πρωτοπορία στη βασανιστική πορεία του ανθρώπου, από τα σπήλαια στους Παρθενώνες. Για πολιτικό πολιτισμό ανώτερο, δημοκρατία, θεσμούς, κράτος δικαίου, για κρατική πολιτική πολιτιστικής ανάπτυξης του πνεύματος των ελεύθερων πολιτών της Αρκαδίας. Για θεσμούς και αρχές που διέπουν και που καθοδηγούν την εξωτερική πολιτική, και τις ενδοελλαδικές σχέσεις.
Η ιδιότυπη -κάποτε και χιουμοριστική- γλώσσα, σχεδόν προφορική γραφή, αιχμαλωτίζει τον αναγνώστη από σελίδα σε σελίδα. Δεν μοιάζει με καμία αντίστοιχη μελέτη του είδους και κάνει το διάβασμα απολαυστικό και όχι εκπαιδευτική διαδικασία.

ISBN: 978-618-5058-44-9

Αριθμός Σελίδων : 528

Διαστάσεις : 21 x 14 cm

Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

Τόπος Έκδοσης : Αθήνα

Αναστόπουλος Ν. Μπάμπης

Ο Μπάμπης Αναστόπουλος γεννήθηκε το 1944, στο Βυζίκι Γορτυνίας. Είναι συνταξιούχος δικηγόρος. Ενώ «Η ελιά του τρία» (2018) αποτέλεσε το πρώτο του λογοτεχνικό βήμα (γράφτηκε το διάστημα 2010-2011), δημοσιεύτηκαν πρώτα το «Οδεβεβού» (2013), και το «Η δική μου Αρκαδία» (2016). Ακολούθησαν το «Στο στόμα του Λύγκου» (2018) και το «Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη βεβήλωσις» (2021). Αξεκόλλητη από μέσα τους η Αρκαδία. Σε όλα. Στο ανά χείρας μάλιστα, δεν διστάζει να αναμοχλεύσει –Αρκαδιστί– «τα πάθια και τους καημούς» όλων των συγχωριανών του που γιορτάζουν εκείνη την ημέρα, 6/12 τού έτους βιε, ζώντων και κεκοιμημένων. Ψυχιατρική περίπτωση αυξημένου ενδιαφέροντος, με οιονεί βέβηλη και αυθαίρετη συμμετοχή του αγίου –πλην οξυδερκέστατου και ουδόλως αφελούς περί τα ανθρώπινα– παππού μας, Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.