Σχηματική σκέψη

Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος γεννήθηκε στη Λαμία το 1937. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας) και θέατρο στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, με δασκάλους τον Δημήτρη Ροντήρη και τον Γιάννη Σιδέρη. Εργάστηκε στη δημόσια και την ιδιωτική εκπαίδευση για 35 ολόκληρα χρόνια, από το 1964 ως το 1999. Μπήκε στο στίβο της θεατρικής κριτικής το 1971 και εργάζεται ως κριτικός θεάτρου και επιφυλλιδογράφος μέχρι και σήμερα, ενώ εκτάκτως συνεργάζεται με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Κριτικά δοκίμια, επιφυλλίδες και σχόλιά του έχουν κυκλοφορήσει στους εξής τόμους: "Κλειδιά και Κώδικες Θεάτρου: Ι. Αρχαίο Δράμα (1982) ΙΙ. Ελληνικό θέατρο (1984)", "Οι πλάγιες ερωτήσεις του Πορφύριου" (1984), "Τα μετά το θέατρο" (1985) (Α΄ Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου), "Προσωπολατρία" (1992), "Θίασος Ποικιλιών" (1993), "Το νήμα της στάθμης" (1996), "Παγκόσμιο θέατρο: Ι. Από τον Μένανδρο στον Ίψεν (1998) ΙΙ. Από τον Στρίντμπεργκ και τον Τσέχωφ στον Πιραντέλλο και τον Μπρεχτ (1999) (Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών) ΙΙΙ. Από τον Μίλλερ στον Μύλλερ (2000)" Με το ψευδώνυμο Κ. Χ. Μύρης έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή "Αμήχανον Τέχνημα" (1971 & 1980), "Παράβαση" (1980), τα διηγήματα "Καμπάνα και Οδάξ" (1985), και τη συλλογή τραγουδιών, τα οποία έχουν μελοποιήσει γνωστοί συνθέτες ("Χρονικό", "Ιθαγένεια", "Η μεγάλη αγρυπνία", "Ανεξάρτητα Τραγούδια", "Μεταφυσική Τοπολογία"). Κύριος άξονας του μεταφραστικού του έργου είναι, το αρχαίο δράμα. Έχει μεταφράσει τα ακόλουθα έργα: "Ικέτιδες", "Ορέστεια", "Προμηθεύς Δεσμώτης", "Επτά επί Θήβας" (Αισχύλου), "Ηλέκτρα", "Αντιγόνη", "Αίας", "Τραχίνιες", "Οιδίπους Τύραννος", "Οιδίπους επί Κολωνώ" (Σοφοκλή), "Ιφιγένεια εν Αυλίδι", "Ιφιγένεια εν Ταύροις", "Βάκχες", "Ηλέκτρα", "Ορέστης", "Εκάβη", "Κύκλωψ", "Τρωάδες", "Ελένη", "Ανδρομάχη", "Φοίνισσες" (Ευριπίδη), "Λυσιστράτη", "Πλούτος", "Νεφέλες", "Εκκλησιάζουσες", "Θεσμοφοριάζουσες", "Ιππής", "Όρνιθες" (Αριστοφάνη), "Ταρτούφος", "Ασυλλόγιστος", "Γιατρός με το ζόρι" (Μολιέρου). Συνέπραξε και συνεργάστηκε, επίσης, με τον καθηγητή - αρχαιολόγο κ. Σάββα Γώγο και ομάδα θεατρολόγων για τη συγγραφή του λευκώματος "Επίδαυρος: το αρχαίο θέατρο, οι παραστάσεις" (2002). Ακόμα, το σχολικό εγχειρίδιο "Δραματική Ποίηση" διδάχθηκε επί 25 έτη στα ελληνικά Γυμνάσια, ενώ διδακτέα ύλη σε σχολικά βιβλία του Λυκείου είναι οι μεταφράσεις του της "Αντιγόνης" και του "Οιδίποδα Τυράννου". Από το 1990 διδάσκει ως Επιστημονικός Συνεργάτης του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών. Έχει διατελέσει μέλος, αλλά και Πρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου και επί μία εικοσαετία Πρόεδρος της Επιτροπής Επιχορηγήσεων Θεάτρου του Υπουργείου Πολιτισμού. Είναι ιδρυτικό μέλος του "Κέντρου Έρευνας & Πρακτικών Εφαρμογών του Αρχαίου Ελληνικού Δράματος ΔΕΣΜΟΙ", του οποίου σήμερα είναι Πρόεδρος του Δ.Σ., είναι Αντιπρόεδρος της "Εταιρείας Συγγραφέων", μέλος της "Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων" και από τον Νοέμβριο του 2003 Πρόεδρος του Δ.Σ. του "Κέντρου Μελέτης & Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου - Θεατρικού Μουσείου". Το 2000 του απενεμήθη το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλεως των Αθηνών, ενώ τον Ιούνιο του 2006 αναγορεύτηκε Επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το Μάρτιο του 2009 τιμήθηκε με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας 2008, από το Υπουργείο Πολιτισμού για το συνολικό του έργο.

Ο Γιώργος Μπαμπινιώτης γεννήθηκε το 1939 στην Αθήνα. Απόφοιτος του 9ου Γυμνάσιου Αρρένων Αθηνών, σπούδασε φιλολογία στην Φιλοσοφική Αθηνών από όπου πήρε το πτυχίο του το 1962. Συνέχισε τις σπουδές του σε Ελλάδα και εξωτερικό και σε λιγότερο από 10 χρόνια είχε γίνει καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις του Τμήματος Φιλολογίας, ενώ το 2000 εκλέχθηκε Πρύτανης του Πανεπιστημίου, θέση την οποία κατέχει μέχρι σήμερα. Ο Γιώργος Μπαμπινιώτης έχει ευρεία επιστημονική δράση και πλούσιες δραστηριότητές, με πάμπολλες συνεργασίες. Μεταξύ άλλων, είναι πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας Αρσακείων - Τοσιτσείων Σχολείων, Πρόεδρος της Γλωσσικής Εταιρείας των Αθηνών, τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας "Το Βήμα" και επιστημονικός συντάκτης τηλεοπτικών εκπομπών στην Κρατική Τηλεόραση. Στο πλούσιο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται δεκάδες βιβλία, ανάμεσα τους το "Λεξικό για το Σχολείο και το Γραφείο", το "Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας" και η πολύ πρόσφατη "Γραμματική της Νέας Ελληνικής".

O Σταύρος Ζουμπουλάκης γεννήθηκε το 1953 στη Συκιά Λακωνίας. Σπούδασε νομική και φιλολογία στην Αθήνα και φιλοσοφία στο Παρίσι. Δίδαξε πολλά χρόνια στη μέση εκπαίδευση. Από το 1998 ως το 2012 διετέλεσε διευθυντής του περιοδικού "Νέα Εστία". Είναι πρόεδρος, από το 2008, του Δ.Σ. του βιβλικού ιδρύματος "Άρτος Ζωής". Το Φεβρουάριο 2013 ανέλαβε τη θέση του προέδρου του Εφορευτικού Συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Το 2015 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Ο Σήφης (Ιωσήφ) Μπουζάκης είναι Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Ασχολείται με θέματα Ιστορίας Εκπαίδευσης και Συγκριτικής Παιδαγωγικής. Σ' αυτές τις γνωστικές περιοχές έχει δημοσιεύσει άρθρα σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και έχει συμμετάσχει με ανακοινώσεις σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια. Είναι συγγραφέας πολλών επιστημονικών βιβλίων και διευθυντής δύο επιστημονικών σειρών στις εκδόσεις Gutenberg με τίτλο "Μελέτες Τεκμήρια Ιστορίας Εκπαίδευσης" και "Συγκριτική Παιδαγωγική". Διετέλεσε Πρόεδρος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών, Κοσμήτορας της Σχολής Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών του ιδίου Πανεπιστημίου, Διευθυντής του ΠΕΚ Πατρών και Πρόεδρος του Διδασκαλείου Δημοτικής Εκπαίδευσης, Ιδρυτής και Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ιστορικών της Εκπαίδευσης και Μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής της Κυπριακής Κυβέρνησης για τη μεταρρύθμιση της κυπριακής εκπαίδευσης. Σήμερα είναι Επόπτης των Πειραματικών Σχολείων του Πανεπιστημίου Πατρών.

Ο Κώστας Ακρίβος (1958, Γλαφυρές Βόλου) έχει εκδώσει μέχρι στιγμής δώδεκα αφηγηματικά βιβλία, ετοίμασε τρεις ανθολογίες, συμμετείχε σε διάφορα συλλογικά έργα και πήρε μέρος στη συγγραφή δύο σχολικών εγχειριδίων. Από το 1983 διδάσκει φιλολογικά μαθήματα σε δημόσια γυμνάσια και λύκεια. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, στην οποία διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. κατά τη διετία 2001-3. Αρθρογραφεί στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο για θέματα βιβλίου και πνευματικής παραγωγής. Συνεργάστηκε με το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) στα προγράμματα Συγγραφείς στα Σχολεία και Λέσχες Ανάγνωσης. Διευθύνει τη σειρά "Μια Πόλη στη Λογοτεχνία" (εκδόσεις Μεταίχμιο).

Ο Γιώργος Ε. Δαρδανός γεννήθηκε στην Άνδρο το 1942. Εμφανίστηκε στο χώρο του βιβλίου στα τέλη της δεκαετίας του 1950, εργαζόμενος αρχικά ως τυπογράφος. Το 1963 (συν)ίδρυσε την εκδοτική εταιρεία "Gutenberg". Στον όμιλο των επιχειρήσεών του ανήκουν επίσης, σήμερα, οι εκδοτικές επωνυμίες "Τυπωθήτω", "Σπουδή" και "Φαντασία", στο πλαίσιο των οποίων εξέδωσε πάνω από 4.000 τίτλους βιβλίων. Έχει διατελέσει μέλος του Εφορευτικού Συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης, μέλος του ΔΣ του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου και της Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών, ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος της Ένωσης Κυκλαδικού Τύπου, και για τριάντα χρόνια στέλεχος (πρόεδρος, αντιπρόεδρος, γενικός γραμματέας) της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εκδοτών Βιβλιοπωλών (ΠΟΕΒ). Μαζί με συναδέλφους του, ασχολήθηκε με τη διοργάνωση εκθέσεων βιβλίων. Εμπνευστής και πρόεδρος της 1ης Γιορτής Βιβλίου στην Κηφισιά (1978). Επίσης, εμπνευστής και μέλος της επιτροπής για την ανάδειξη της Ελλάδας ως τιμώμενης χώρας στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης το 2001. Η δωρεάν διανομή του ISBN σε όλους τους εκδότες, η ίδρυση του "Σπιτιού του Βιβλίου", η μειωμένη φορολόγηση του βιβλίου και η ενιαία τιμή του, είναι μερικά από όσα πέτυχε στη διάρκεια της θητείας του ως πρόεδρος της ΠΟΕΒ. Πρωτοστάτησε μαζί με τον Υπουργό Παιδείας, Γεράσιμο Αρσένη, στην ίδρυση βιβλιοθήκης σε κάθε σχολείο της χώρας: έτσι δημιουργήθηκαν οι πρώτες πεντακόσιες βιβλιοθήκες, από τις οποίες όμως οι περισσότερες κατέληξαν αποθήκες, με τα βιβλία τους φυλακισμένα ανάμεσα σε σπασμένα θρανία και παλιούς υπολογιστές. Για τον εμπλουτισμό των επόμενων βιβλιοθηκών είχαν εγκριθεί εβδομήντα εκατομμύρια ευρώ. Μόνο το ένα δέκατο του ποσού διετέθη τελικά για τον συγκεκριμένο σκοπό. Τα υπόλοιπα χάθηκαν στην πορεία. Αυτή είναι η πικρότερη εμπειρία του από την πορεία του στα κοινά του βιβλίου. Η συγγραφική του δραστηριότητα περιλαμβάνει άρθρα και εργασίες γύρω από τα προβλήματα του βιβλίου, κείμενα για τη διαφύλαξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς αλλά και την προστασία του περιβάλλοντος. Μαζί με άλλους έγραψε το βιβλίο "Το κοινωνικό περιεχόμενο της επανάστασης στην Άνδρο", επιμελήθηκε το "Χοροί της Άνδρου, συρτός και μπάλος", δημοσίευσε συλλογή κειμένων με τίτλο "Όταν η γάτα γλύφει τη λίμα", ενώ σε επιμέλειά του δημοσιεύτηκε το "Οι παπαγάλοι δεν διαβάζουν βιβλία", το "Σελίδες στην οθόνη ή στο χαρτί; Το μέλλον της ανάγνωσης" και το "Σχηματική σκέψη". Ασχολείται με θέματα της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Άνδρου, καθώς και του Αγίου Στεφάνου Αττικής, όπου διαμένει. Συμμετέχει ενεργά στα κοινά ως πολίτης. Τον Μάιο του 2010 τιμήθηκε σε ειδική εκδήλωση, μαζί με άλλους ιστορικούς εκδότες και βιβλιοπώλες, στο πλαίσιο της συμπλήρωσης 50 χρόνων από την ίδρυση της ΠΟΕΒ. Τον Δεκέμβριο του 2018 τιμήθηκε με το Βραβείο της Τάξης Γραμμάτων και Καλών Τεχνών της Ακαδημίας Αθηνών, "για το σύνολο της υπερπεντηκονταετούς προσφοράς του στα γράμματα και τις επιστήμες μέσω των καλαίσθητων εκδόσεων των εκδοτικών του οίκων, που αποτελούν από τους βασικούς πυλώνες της ελληνικής βιβλιοπαραγωγής".

Ο Αντώνης Καρκαγιάννης γεννήθηκε το 1932 στα Αμπελάκια της Λάρισας, από εύπορη οικογένεια. Στην Αθήνα έφτασε το 1951 και ξεκίνησε τις σπουδές του στη Νομική, τις οποίες διέκοψε το 1953, όταν συνελήφθη από το μετεμφυλιακό κράτος για τη συμμετοχή του στις δυναμικές διαδηλώσεις υπέρ του απελευθερωτικού αγώνα των Κυπρίων. Ήταν ήδη μέλος της παράνομης κομμουνιστικής αριστεράς. Έκτοτε, έγινε στόχος των διωκτικών αρχών και φυλακίστηκε και εκτοπίστηκε πολλές φορές, ενώ πέρασε από στρατοδικείο το 1958, μαζί με τον τότε διευθυντή της "Αυγής" Μανώλη Γλέζο. Αποφυλακίστηκε το 1966, για να ξανασυλληφθεί από το καθεστώς της χούντας το 1967. Επανήλθε στην Αθήνα από την εξορία το 1973 και άρχισε να αναπτύσσει εκδοτική δραστηριότητα: συνιδρυτής των εκδόσεων "Ολκός" και των περιοδικών "Αντί", "Σύγχρονος Κινηματογράφος" και "Πολίτης", άρχισε να εργάζεται ως διορθωτής στην αθλητική εφημερίδα "Φως των Σπορ". Από το 1983 εργάζεται ως συντάκτης ύλης στην "Καθημερινή", όπου έφτασε να πάρει τη θέση του διευθυντή και εκδότη. Έφυγε από τη ζωή στα 78 του χρόνια το 2010.

Ο Γεώργιος Κ. Ζάχος γεννήθηκε στη Bαρβάρα Xαλκιδικής το 1956. Αποφοίτησε από το Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές (M.Sc.) στο Tμήμα Bιβλιοθηκονομίας και Πληροφόρησης του Πανεπιστημίου Loughborough της M. Bρετανίας -ως υπότροφος του Bρετανικού Συμβουλίου (1989)- και διδακτορικό (PhD) στο ίδιο Πανεπιστήμιο (1994). Εργάστηκε ως καθηγητής μαθηματικών σε γυμνάσια και λύκεια της Κόνιτσας και του Καλεντζίου (1982-1983), ως υπάλληλος της Βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (1983-1999), ως διευθυντής της βιβλιοθήκης (1999-2002), και ως γενικός διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος (2002-2005). Από το 2005, είναι διευθυντής της Βιβλιοθήκης και Κέντρου Πληροφόρησης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, και από το 2010 πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Βιβλιοθηκών του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων. Έχει διδάξει στο Τμήμα Βιβλιοθηκονομίας και Αρχειονομίας του Ιονίου Πανεπιστημίου (ως διδάσκων Π.Δ. 407, στη βαθμίδα του αν. καθηγητή), καθώς και σε σεμινάρια που έχουν οργανώσει το EΛKEΠA, ο Eθνικός Oργανισμός Πρόνοιας, κ.α. Eίναι παντρεμένος με τη Mαρίνα Bρέλλη, αναπληρώτρια καθηγήτρια λαογραφίας στο Tμήμα Iστορίας και Aρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Iωαννίνων, με την οποία έχουν μία κόρη.