Το Αιγαίο: Μια διάσπαρτη πόλη

Ο νεοπλατωνιστής στοχαστής Μάσιμο Κατσάρι γεννήθηκε στη Βενετία το 1944. Υπήρξε δήμαρχος αυτής της πόλης από το 1993 μέχρι το 1999. Στο έργο του διασταυρώνονται οι φιλοσοφικές ιδέες, οι πολιτικές απόψεις και οι προβληματισμοί περί τέχνης. Το φιλοσοφικό έργο του, από το βιβλίο του "Krisis" (Milan, 1976) μέχρι τη βασική υποθήκη του: "Dell' Inizio" (Milan, 1990) είναι εξαιρετικά πλούσιο, τόσο ώστε να θεωρείται η σημαντικότερη συμβολή της Ιταλίας στη σύγχρονη ευρωπαϊκή σκέψη.

O Ruggiero Romano γεννήθηκε στο Φέρμο (Άσκολι Πιτσένο) το 1923. Από το 1947 μέχρι το θάνατό του (4 Ιανουαρίου 2003) έζησε στο Παρίσι όπου χρημάτισε πρώτα charge de recherches στο CNRS και από το 1950 μέχρι το 1989, directeur d' etudes στην Ecole Pratique des Hautes Etudes-VIe section μετέπειτα (από το 1975) Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales. Αφού ασχολήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα με τα προβλήματα της ιταλικής και ευρωπαϊκής οικονομικής ιστορίας, μεταπήδησε στην ιστορία της Λατινικής Αμερικής στην οποία και αφιέρωσε έκτοτε τα κυριότερα έργα του. 'Ηταν διδάκτωρ honoris causa των Πανεπιστημίων του Μπουένος Άιρες και της Κόρντομπα (Αργεντινή) και του Πανεπιστημίου της Λίμα. Ήταν επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σαν Μάρκος στη Λίμα και εκείνου του Αγιακούτσο (Περού).

Ο Σπύρος Ι. Ασδραχάς, ένας από τους μεγαλύτερους ιστορικούς της χώρας μας, γενήθηκε στο Aργοστόλι της Κεφαλονιάς, το 1933. ΣΠOYΔEΣ 1960. Πτυχίο Iστορικού Tμήματος Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Aθηνών 1965-1967. Yπότροφος του IKY για μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι 1972. Doctorat de 3e Cycle (EPHE, VI Section - Paris 7) στην οικονομική και κοινωνική ιστορία. 1976. Eleve diplome της EPHE, IVe Section. AKAΔHMAΪKEΣ ΔPAΣTHPIOTHTEΣ 1. Διδασκαλία 1974-1984. Charge de Conferences στην EPHE, IVe Section 1976-1977. Charge de Cours στο Πανεπιστήμιο Paris-IV 1982-1998. Professeur associe στο Πανεπιστήμιο Paris I, Pantheon-Sorbonne. Διεύθυνση DEA και διδακτορικών διατριβών στο πλαίσιο των etudes Doctorales του Πανεπιστημίου Paris I. 1986-1988. Charge de Conferences στην EHESS. 1993-2005. Eβδομαδιαία σεμινάρια στο KNE/EIE με θέμα: "Προβλήματα οικονομικής ιστορίας, IE'-IΘ'αι." 2. Eρευνητικές δραστηριότητες 1961-1965. Bοηθός έρευνας στο KNE/EIE 1967-1974. Assistant de recherches στην EPHE, VIe Section. 1977-1990. Διευθυντής Eρευνών του Προγράμματος Iστορίας της Eθνικής Tράπεζας της Eλλάδας 1987-1991. Mέλος του Δ.Σ. του Iδρύματος Έρευνας και Παιδείας της Eμπορικής Tράπεζας 1985-1989. 1994-2000 Mέλος της Eπιτροπής Iστορίας του Iστορικού Aρχείου Eλληνικής Nεολαίας 1984-1986. Yπεύθυνος ερευνητικού προγράμματος της ΓΓET: Φορολογικοί μηχανισμοί και οικονομία στο πλαίσιο των ελληνικών κοινοτήτων, IZ'-IΘ' αι. 1988-1990. Yπεύθυνος ερευνητικού προγράμματος της ΓΓET: Eλλαδικά αστικά συγκροτήματα και ενδοχώρα, IE'-IΘ' αι.: απορρόφηση πλεονάσματος και συστήματα διασυνδέσεων. 1988-2003. Διευθυντής ερευνών στο KNE/EIE 3. Άλλες ακαδημαϊκές δραστηριότητες 1983-2005. Συνδιευθυντής του περιοδικού ''Tα Iστορικά''. 1985-1990. Aντιπρόεδρος της Δ. Eπιτροπής του Iονίου Πανεπιστημίου. 2004-2017 Πρόεδρος των ''Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας'' (ΑΣΚΙ) Έφυγε από τη ζωή στις 11 Δεκεμβρίου 2017, σε ηλικία 84 ετών.

Ο Άγγελος Ελεφάντης (1936-2008) γεννήθηκε στο Καρπενήσι. Στην Ευρυτανία έζησε ως το 1947. Τελείωσε το γυμνάσιο Χαλανδρίου και αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1962. Τη δεκαετία 1964-1974 έζησε στο Παρίσι, όπου σπούδασε ανθρωπολογία και κοινωνιολογία στη Σορβόννη και ιστορία στην Ecole Pratique des Hautes Etudes, στο σεμινάριο του Geirges Haupt. Το 1968, με τη διάσπαση του ΚΚΕ, εντάχθηκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού. Μετείχε ενεργά στην έκδοση των περιοδικών "Ελληνική Παρουσία", "Πορεία" (όργανο της ΕΠΕΣ, συλλόγου των Ελλήνων φοιτητών του Παρισιού, στο ΔΣ του οποίου υπήρξε για πολλά χρόνια μέλος), "L' Autre Grece" (αντιδικτατορική έκδοση των Ελλήνων του Παρισιού) και "Αγώνας" (όργανο της οργάνωσης του ΚΚΕ Εσωτερικού στο Παρίσι). Το 1973 παρουσίασε την εργασία του "Le Parti Communiste de Grece devant la resistance". Το 1976 πρωτοεκδίδει και ξεκινάει τη διεύθυνση του περιοδικού "Ο Πολίτης". Το 1976 εξέδωσε επίσης την "Επαγγελία της αδύνατης Επανάστασης: ΚΚΕ και αστισμός στο Μεσοπόλεμο" (εκδ. "Όλκος", επανέκδοση "Θεμέλιο", 1979 και 2000). Στα χρόνια της μεταπολίτευσης, από τις στήλες του περιοδικού και γενικότερα με τη δημόσια παρουσία του, υπεράσπισε μαχητικά τις ιδέες της ανανεωτικής Αριστεράς. Μετείχε στην "Κίνηση των 400" και άλλες πρωτοβουλίες ανένταχτων για τη συγκρότηση του χώρου της ανανεωτικής Αριστεράς. Ορισμένα πολιτικά του κείμενα περιλήφθηκαν στη συλλογή "Ο ανεύρετος σοσιαλισμός" (εκδ. "Ο Πολίτης", 1982). Το 1987 εντάχθηκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού - Ανανεωτική Αριστερά, του οποίου υπήρξε μέλος της Πολιτικής Γραμματείας. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και βασικός συνεργάτης της εφημερίδας "Η Εποχή", καθώς και του περιοδικού "Κάπα". Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 άρχισε να αρθρογραφεί στην εφημερίδα "Η Αυγή", της οποίας διετέλεσε διαδοχικά αντιπρόεδρος, πρόεδρος και μέλος του Δ.Σ. Το 1991 κυκλοφόρησε το έργο του "Στον αστερισμό του λαϊκισμού" (εκδ. "Πόλις"). Επίσης, από τον Ιούλιο του 2000 και μέχρι το θάνατό του επιμελούνταν το ένθετο "Ενθέματα" ("Γνώμες και ιδέες/ λόγος και τέχνες") της "Κυριακάτικης Αυγής". Ο Άγγελος Ελεφάντης υπήρξε υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΚΚΕ Εσωτερικού το 1985, στο ψηφοδέλτιο του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) στο νομό Ευρυτανίας, στις εκλογές του 2004, και στις εκλογές του 2007 ξανά με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρυτανία. Είχε παντρευτεί τη Μαριάννα Δήτσα. Είχε δύο παιδιά, τον Νικόλα και την Άννα. Άλλα βιβλία του είναι: "Διά γυμνού οφθαλμού" (εκδ. "Πόλις", 1998), το οποίο περιλαμβάνει κείμενα που δημοσιεύθηκαν στον "Πολίτη", τον "Δεκαπενθήμερο Πολίτη", την "Εποχή" και την "Αυγή", από το 1976 ως το 1997, "Minima Memorialia: η ιστορία του παππού μου" (εκδ. "Πόλις", 2001), "Μας πήραν την Αθήνα...: ξαναδιαβάζοντας την ιστορία 1941-50" (εκδ. "Βιβλιόραμα", 2002). Μετείχε σε πολλούς συλλογικούς τόμους μεταξύ των οποίων: "Ο Ιανός του εθνικισμού και η ελληνική βαλκανική πολιτική" ("Ο Πολίτης", 1992· "Βιβλιόραμα", 2007), "Των αφανών: τρεις ομιλίες για το βιβλίο της Παγώνας Στεφάνου" ("ΑΣΚΙ"/"Θεμέλιο", 1998). Επίσης, συνέγραψε το κεφάλαιο: "Το αντιστασιακό φαινόμενο" στο πολύτομο συλλογικό έργο "Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, 1770-2000" σε επιμέλεια Βασίλη Παναγιωτόπουλου. Επιμελήθηκε και μετέφρασε πολλά βιβλία και άρθρα. Πέθανε στην Αθήνα, μετά από μάχη με τον καρκίνο, στις 29 Μαΐου 2008, σε ηλικία 72 ετών. (φωτογραφία από το Παρίσι, 1966-1967)

Ο Δημήτρης Φατούρος (30 Αυγούστου 1928- 7 Νοεμβρίου 2020) γεννήθηκε στην Αθήνα. Αρχιτέκτων Ε.Μ.Π. 1952. Επιμελητής Ε.Μ.Π., στον Δ. Πικιώνη και στον Ν. Χατζηκυριάκο-Γκίκα, 1953-59. Καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.) 1959-1996. Πρύτανης του Α.Π.Θ. 1983-1988. Ομότιμος καθηγητής στο Α.Π.Θ. από το 1996. Επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πατρών 2014. Visiting Fellow στο Πανεπιστήμιο Yale 1966-67, είχε διδάξει και είχε δώσει διαλέξεις σε πολλά Πανεπιστήμια της Ευρώπης, των Η.Π.Α και αλλού. Εκλεγμένος πρόεδρος Πανελληνίου Συλλόγου Αρχιτεκτόνων (ΣΑΔΑΣ), 1973 και 1974. Υπουργός Παιδείας 1993-94 και Πρόεδρος σε διάφορες περιόδους σε Επιστημονικά Κέντρα και Οργανισμούς. Είχε βραβευθεί σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, είχε μελετήσει πολλά δημόσια και ιδιωτικά κτίρια, που έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικές και ξένες εκδόσεις και έχουν παρουσιαστεί σε ελληνικές και διεθνείς Εκθέσεις. Ατομική Έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη, 2009. Έχει πολλές δημοσιεύσεις σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και άλλες εκδόσεις. Το έργο του έχει παρουσιαστεί σε πολλές εκδόσεις.

Ο Παναγιώτης Τουρνικιώτης γεννήθηκε το 1955 στην Αθήνα. Διδάσκει θεωρία της αρχιτεκτονικής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Έχει δημοσιεύσει βιβλία για τον Adolf Loos, τον Le Corbusier, την ακτινοβολία του Παρθενώνα στα νεότερα χρόνια και την ιστοριογραφία της μοντέρνας αρχιτεκτονικής. Το βιβλίο του "Ιστοριογραφία της μοντέρνας αρχιτεκτονικής" δημοσιεύθηκε το 1999 στα αγγλικά (MIT Press) και μεταφράστηκε το 2001 στα ισπανικά (Mairea/Celeste). Έχει τιμηθεί δύο φορές με το Διεθνές βραβείο αρχιτεκτονικού βιβλίου του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτόνων και άλλη μια φορά με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.

Ο Γιώργος Τζιρτζιλάκης είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και καλλιτεχνικός σύμβουλος του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ. Επιμελήθηκε εκθέσεις σύγχρονης τέχνης και αρχιτεκτονικής, εκδόσεις, μονογραφίες, ειδικά αφιερώματα και δημοσίευσε άρθρα σε περιοδικά, συλλογικούς τόμους και καταλόγους εκθέσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Αρχαιολόγος και συγγραφέας. Γεννήθηκε στο νησί της Λήμνου (1952), σπούδασε Ιστορία, Αρχαιολογία και Συγκριτική Γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Wϋrzburg (Γερμανία). Δίδαξε στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και στα Μεταπτυχιακά Τμήματα του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς επίσης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Έκανε ανασκαφές στην Κρήτη, την Πελοπόννησο και σε διάφορα νησιά του Αιγαίου. Το 1985 διορίσθηκε αρχαιολόγος-ερευνητής στην Ακαδημία Αθηνών, με ειδικότητα κυρίως το μινωικό και το μυκηναϊκό πολιτισμό. Με την παιδική λογοτεχνία ασχολείται συστηματικά απο το 1987. Έχει γράψει μέχρι σήμερα περίπου εξήντα βιβλία. Το έργο του "Η παράξενη αγάπη του αλόγου και της λεύκας" τιμήθηκε το 1989 με το ευρωπαϊκό βραβείο Pier Paolo Vergerio. "Το άγαλμα που κρύωνε" και "Ο κλέφτης των καρπουζιών" πήραν το ετήσιο βραβείο του ελληνικού παραρτήματος της ΙΒΒΥ το 2000 και το 2003 αντίστοιχα. Το 2000 και το 2011 τα έργα του "Το άγαλμα που κρύωνε" και "Τα πολύτιμα σκουπίδια του κυρίου Νο" αντίστοιχα απέσπασαν το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου. Το 2006 τιμήθηκε με το βραβείο "Κώστα και Ελένης Ουράνη" της Ακαδημίας Αθηνών. Το 2000, το 2007 και το 2010 πήρε το βραβείο του περιοδικού Διαβάζω για τα βιβλία "Το άγαλμα που κρύωνε", "Η κυρία Μίνα και η Άνοιξη" και "Η σκυλίσια ζωή του γάτου Τζον Αφεντούλη". Το 2012 το βιβλίο του "Ένα κορίτσι φτερουγίζει στον Κεραμεικό - Μια αντιπολεμική ιστορία στην Αθήνα των κλασικών χρόνων" απέσπασε το κρατικό βραβείο βιβλίου γνώσεων για παιδιά. Υπήρξε υποψήφιος για το βραβείο H. C. Andersen 2012.

Ο Κώστας Κωστάκης είναι καθηγητής προϊστορικής αρχαιολογίας στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ. Έχει διδάξει στην Πολυτεχνική Σχολή Θεσσαλονίκης, στο Πανεπιστήμιο της Θράκης, καθώς και στα Πανεπιστήμια του Cambridge και του Sheffield της Μεγάλης Βρετανίας. Είναι διευθυντής της πανεπιστημιακής ανασκαφής του νεολιθικού οικισμού στα Παλιάμπελα Κολινδρού και έχει διεξαγάγει ανασκαφές σε μεγάλο αριθμό θέσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Ο Θανάσης Μουτσόπουλος σπούδασε στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Π. και στο Graduate School of Design του Πανεπιστημίου Harvard. Συμμετείχε σε multimedia studio στο Center for Advanced Visual Studies του ΜΙΤ. Έχει γράψει τα βιβλία "Μοιάζει με άνθρωπος(ς); ανθρωπομορφισμός, αφαίρεση και σχηματοποίηση στη μαζική κουλτούρα", "No feelings: το εικαστικό punk", "David Carson: μετά την καταστροφή" και "Τι τρέχει; οι εικόνες του Πάνου Κουτρουμπούση", κ.ά. Έχει επιμεληθεί εικαστικές και αρχιτεκτονικές εκθέσεις και καταλόγους εκθέσεων. Από το 1999 μέχρι το 2004 δίδαξε Ιστορία Τέχνης και Πολιτιστική Γεωγραφία στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Πατρών, από το 2004 μέχρι το 2007 Ιστορία και Θεωρία της τέχνης και της Αρχιτεκτονικής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ, και από το 2008 διδάσκει τα μαθήματα της Ιστορίας της Τέχνης και του Πολιτισμού της Πόλης στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πολυτεχνείου Κρήτης στα Χανιά. Αρθρογραφεί για την αρχιτεκτονική και τα εικαστικά σε εφημερίδες και περιοδικά.

Η Βενετία Καντσά έχανε προπτυχιακές σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και μεταπτυχιακές στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ειδικεύτηκε στη φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και ολοκλήρωσε το διδακτορικό της στην ανθρωπολογία στο London School of Economics and Political Science. Οι δημοσιεύσεις της αναφέρονται σε λεσβιακούς χώρους, την "ορατότητα" της ομοφυλόφιλης επιθυμίας, τη λεσβιακή μητρότητα, την έννοια του χρόνου στα πλαίσια της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής καθώς και θεωρητικές προσεγγίσεις της συγγένειας, του φύλου και της σεξουαλικότητας. Διδάσκει κοινωνική ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου.

Ο Σταύρος Σταυρίδης σπούδασε αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ. Εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ με θέμα "Η πολιτισμική εξάρτηση της συμβολικής σχέσης με τον χώρο". Μετείχε στην συντακτική ομάδα του περιοδικού "Εφήμερη πόλη" (κριτικός, βιωματικός και φαντασιακός λόγος για το χώρο). Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού "Ουτοπία" (δίμηνη έκδοση θεωρίας και πολιτισμού). Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα με αντικείμενο τη θεωρητική διερεύνηση των προβλημάτων του χώρου και της αρχιτεκτονικής. Έχουν εκδοθεί τα βιβλία του: "Η συμβολική σχέση με τον χώρο", Κάλβος 1990. "Διαφήμιση και το νόημα του χώρου", Στάχυ 1996, "Από την πόλη οθόνη στην πόλη σκηνή", Ελληνικά Γράμματα 2002 (Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου), "Μετέωροι χώροι της ετερότητας", εκδ. Αλεξάνδρεια, 2010, καθώς και σε συνεργασία με τη φωτογράφο Ε. Κώτσου, "Η υφή των πραγμάτων", Ίριδα 1996. Είναι επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ, όπου διδάσκει αρχιτεκτονική σύνθεση και θεωρία στο προπτυχιακό και μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών. Ο δικτυακός σύνδεσμος για τον ανοιχτό χώρο έρευνας και εκπαίδευσης "Κατοικία και πόλη", είναι: http://courses.arch.ntua.gr/housing.htm.

Ο Νίκος Γ. Ξυδάκης γεννήθηκε το 1958 στον Πειραιά. Κατάγεται από τη Μύκονο. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές στον Πειραιά και την Ερμούπολη Σύρου. Σπούδασε γραφικές τέχνες (ΤΕΙ Αθήνας, 1976-77), χωρίς να ολοκληρώσει. Πήρε πτυχίο από την οδοντιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1984). Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές ιστορίας τέχνης στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1999-2004). Εργάζεται ως δημοσιογράφος από το 1987. Από το 1992 ασχολείται με τις εικαστικές τέχνες, κάνοντας ρεπορτάζ και κριτική, κυρίως στην εφημερίδα "Καθημερινή" (από το 1995). Το 1999 ανέλαβε προϊστάμενος πολιτιστικών της κυριακάτικης έκδοσης και από το Δεκέμβριο του 2003 αρχισυντάκτης της "Καθημερινής". Έχει συνεργαστεί με πολλά περιοδικά κι εφημερίδες, ως συντάκτης, κριτικός βιβλίου και εικαστικών, σύμβουλος έκδοσης, αρχισυντάκτης και εκδότης. Κείμενα του και διαλέξεις έχουν δημοσιευθεί σε βιβλία, πρακτικά συνεδρίων, καταλόγους εκθέσεων. Είναι μέλος της AICA-Hellas (Εταιρεία Ελλήνων Τεχνοκριτών) και, για το διάστημα 2002-2005, εκλεγμένος Γενικός Γραμματέας του Δ.Σ. της Εταιρείας. Έχει επιμεληθεί τις εκθέσεις: "All Fashioned: Ζωγραφική στην Ελλάδα, σήμερα" (ομαδική), Εικαστικό Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης, Λάρισα, και Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη, Μάιος - Ιούνιος 2002, και "Αναφορά στον Γύζη" (ομαδική), Το Σπίτι των Εκθέσεων, Τήνος, Ιούλιος - Σεπτέμβριος 2004. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 εκλέχθηκε με το ΣΥΡΙΖΑ στη Β’ Αθηνών οπότε και ανέλαβε τα καθήκοντά του ως Αναπληρωτής Υπουργός Πολιτισμού.

Ο Γεράσιμος Βώκος (1948-2019) γεννήθηκε στην Αθήνα. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Λεόντειο Λύκειο και στη συνέχεια σπούδασε φιλοσοφία στη Γαλλία και γλωσσολογία στην Ελβετία. Δίδαξε Ιστορία της Φιλοσοφίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης από το 1978 έως τη συνταξιοδότησή του, αρχικά στο Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής και μετά στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών, από το οποίο αποστρατεύτηκε ως ομότιμος καθηγητής. Υπήρξε εμβριθής μελετητής της Ιστορίας της φιλοσοφίας με οξύ πνεύμα και ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ, μεταλαμπαδεύοντας την αγάπη του για τον κλάδο στους μαθητές του. Έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα, στις 14 Απριλίου 2019, σε ηλικία 71 ετών, κατά τη διάρκεια νοσηλείας στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός.

Η Φοίβη Γιαννίση γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Ε.Μ.Π. (1988), και υποστήριξε τη διδακτορική της διατριβή στην περιοχή "Langues, histoire et civilizations des Mondes Anciens" στο Πανεπιστήμιο Lyon II- Lumiere το 1994. Είναι επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, στις γνωστικές περιοχές του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και της πολιτισμικής ανθρωπολογίας, και μέλος της ομάδας δράσεων στην πόλη "Αστικό Κενό". Ιδρυτικό μέλος και συνεκδότρια του περιοδικού "Μαύρο Μουσείο", τη δεκαετία του '80, έχει εκδώσει τiς ποιητικές συλλογές "Αχινοί" (Αθήνα, 1995), "Ραμαζάνι" (Αθήνα 1997), "Θηλιές" (Νεφέλη, 2005) και "Ομηρικά" (Κέδρος, 2009). Έχει επίσης εκδώσει ποιήματά της στα περιοδικά "Ποίηση", "Ποιητική", καθώς και στα ηλεκτρονικά περιοδικά "e-poema.eu" και "poeticanet.gr". Στο πλαίσο της 1ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης της Αθήνας, συμμετείχε στο project Karaoke Poetry Bar (12-18/11/2007). Εκτός από την ποίηση ασχολείται με το δοκιμιακό λόγο περί ποιητικής (σχέση ποίησης με κατασκευή, χώρο, τοπίο, σώμα, φωνή). Στο βιβλίο της "Recits des voies: chant et cheminement en Grece archaique", Grenoble, 2006, επικεντρώνεται στην ποιητική της οδού στην αρχαϊκή λυρική ποίηση. Άλλα δοκίμια της, δημοσιευμένα σε δικτυακούς τόπους: "Οι φωνές του ποιήματος (α'+β'), με αφορμή το ποίημα "Η Σίβυλλα στο παιδί" της Μαρίνας Τσβετάγεβα" (www.e-poema.eu), και "Σωματοτοπία στην ποίηση: ένα παλιομοδίτικο θέμα;" (www.e-poema.eu). Τα τελευταία δύο χρόνια ερευνά το θέμα της εκφώνησης ποίησης με δράσεις απαγγελίας in situ: Bar Dasein (απαγγελία από την συλλογή "Ομηρικά" την Κυριακή 8-6-08), Εργαστήριο Territual Paou (Territual Paou, 29-8 έως 7-9-008, Μονή Αγίου Νικολάου στην Πάου Αργαλαστής , έργο: "Ικεσίες Ι, ΙΙ, ΙΙΙ"), EU-ROMA, Δράση 02 (Διεθνές Συμπόσιο με τίτλο "Building Together", έργο: "O ανθοπώλης", 8-3-09), 2η Μπιενάλε Αθήνας 2009, Ομάδα Φιλοπάππου (Παραλία Φαλήρου, 27-6-09, έργο: "Έα Εκείνα"). Μαζί με τον Α.Tzonis είναι συγγραφέας του βιβλίου: "Classical Greek Architecture: The Construction of the Modern", Flammarion, 2004 (κυκλοφορεί επίσης σε γαλλική και γερμανική μετάφραση). Το καλοκαίρι του 2010 ήταν επιμελήτρια-επίτροπος, μαζί με τον Ζήση Κοτιώνη, της ελληνικής συμμετοχής στη 12η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, κατασκευάζοντας το έργο με τίτλο "Κιβωτός: Παλαιοί Σπόροι για Νέες Καλλιέργειες", το οποίο εκτέθηκε μεταξύ 30.3 - 22.5.2011 και στο Μουσείο Μπενάκη (στο έργο συνεργάστηκαν επίσης οι Ορέστης Δαβίας -φυτογενετικό υλικό, Γιάννης Ισιδώρου -οπτική και ηχητική εγκατάσταση, Κώστας Μανωλίδης -τοπιακές τοπολογίες, Μαρία Παπαδημητρίου -εργαστήριο σπορείας, και Αλέξανδρος Ψυχούλης -οδηγός για τον επίδοξο κηποτέχνη-καλλιεργητή της αστικής ζωής).

O Χάρης Βλαβιανός γεννήθηκε στη Ρώμη το 1957. Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και πολιτική θεωρία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Η διδακτορική διατριβή με τίτλο "Greece 1941-1949: From Resistance to Civil War", κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Macmillan (1992). Έχει εκδώσει έντεκα ποιητικά βιβλία, με πιο πρόσφατα τη δίγλωσση, συλλεκτική έκδοση "Η επιφάνεια των πραγμάτων" (2006) και τις συλλογές "Διακοπές στην πραγματικότητα" (2009), "Σονέτα της συμφοράς" (2011) και "H ιστορία της δυτικής φιλοσοφίας σε 100 χαϊκού" (2011), τα δοκίμια "Ο άλλος τόπος" (1994), "Ποιον αφορά η ποίηση;" (2007) και "Το διπλό όνειρο της γραφής" (μαζί με τον Χρήστο Χρυσόπουλο, 2010) και τη χιουμοριστική ανθολόγηση "Britannica" (2004). Έχει επίσης μεταφράσει έργα κορυφαίων ποιητών, όπως οι Walt Whitman ("Επιλογή ποιημάτων", 1986), Εzra Pound ("Χιου Σέλγουιν Μώμπερλυ", 1987, "Αποσπάσματα και σχεδιάσματα των Κάντος CΧ-CXX", 1991), T.S. Eliot ("Τέσσερα κουαρτέτα", 2012), Wallace Stevens ("Adagia", 1993, "Δεκατρείς τρόποι να κοιτάς ένα κοτσύφι και άλλα ποιήματα", 2007), e.e. cummings ("33x3x33", 2004), John Ashbery ("Αυτοπροσωπογραφία σε κυρτό κάτοπτρο", 1995), Michael Longley ("Το χταπόδι του Ομήρου", 2008), Anne Carson ("Λίγα λόγια", 2013), William Blake ("Oι γάμοι του Ουρανού και της Κόλασης", 1997 -υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης), Sbigniew Herbert ("Η ψυχή του κ. Cogito και άλλα ποιήματα", 2001), κ.ά. Διηύθυνε το περιοδικό "Ποίηση", επί 15 χρόνια. Σήμερα διευθύνει το νέο περιοδικό "Ποιητική" (τ.1, 2008). Διδάσκει Ιστορία και Πολιτική Θεωρία στο Αμερικανικό Κολέγιο Ελλάδος (Deree) και δημιουργική γραφή ποίησης στους κύκλους σεμιναρίων των εκδόσεων Πατάκη, ενώ στο παρελθόν έχει διδάξει το ίδιο μάθημα στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου. Εργογραφία: Ποίηση: -"Υπνοβασίες", Αθήνα, Πλέθρον, 1983. -"Πωλητής θαυμάτων", Πλέθρον, Νεφέλη, 1985. -"Τρόπος του λέγειν", Αθήνα, Υάκινθος, 1986. -"Άσπονδος αναίρεσις", Αθήνα, Ρόπτρον, 1989. -"Η νοσταλγία των ουρανών", Αθήνα, Νεφέλη, 1994. -"Adieu", Αθήνα, Νεφέλη, 1996. -"Ο άγγελος της ιστορίας", Αθήνα, Νεφέλη, 1999. -"Μετά το τέλος της ομορφιάς", Αθήνα, Νεφέλη, 2003 -"Η επιφάνεια των πραγμάτων", Αθήνα, Διάττων, 2006 -"Διακοπές στην πραγματικότητα", Αθήνα, Πατάκης, 2009 -"Σονέτα της συμφοράς", Αθήνα, Πατάκης, 2011 -"H ιστορία της δυτικής φιλοσοφίας σε 100 χαϊκού", Πατάκης, 2011, -"Η εύθραυστη επικράτεια των λέξεων", Νεφέλη, 2013 (συγκεντρωτική έκδοση των τεσσάρων ποιητικών συλλογών των εκδόσεων Νεφέλη) Δοκίμια: -"Ο άλλος τόπος", Αθήνα, Νεφέλη, 1994. -"Ποιον αφορά η ποίηση;", Αθήνα, Πόλις, 2007 -"Το διπλό όνειρο της γραφής" (με τον Χρήστο Χρυσόπουλο) , Αθήνα, Πατάκης, 2010 Μεταφράσεις των έργων του: -"Adieu", Birmingham, Centre for Byzantine, Ottoman and Modern Greek Studies: University of Birmingham, 1998. -"Affirmation", [tr.by]: Mina Karavanta, Dedalus Press, Dublin, 2007 Ποιήματα του έχουν περιληφθεί στις ανθολογίες: -"Modern Poetry in Translation". [tr.by]: David Connolly London, King's College London, 1998. -"Agenda: Greek Poetry-New Voices and Ancient Echoes". [tr.by]: David Connoly, Christopher Robinson, Jackie Willcox, Haris Vlavianos. London, Agenda and Editions Charitable Trust, 1999. -"Unter dem Gewicht der Worter: Griechische Lyrik der Gegenwart", Koln, Romiosini -Zweisprachig, 1999. -"Poesie grecque contemporaine: Des iles et des muses" [tr.by]: Maria Orphanidou -Freris. Marseille, Autres Temps, 2000. -"31 Poetry International Festival Roterdam: Charis Vlavianos", 17 t/m 23 juni 2000. [tr.by]: Hero Hokwerda. -"Lyrikvannen: Jidskrift for Jibs":s Lyrikklubb, Stockholm, Argang, 4-2000.

Ο Ζήσης Κοτιώνης είναι διδάκτωρ αρχιτέκτων (ΕΜΠ), αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Είναι συγγραφέας πέντε βιβλίων θεωρίας και ερμηνείας της αρχιτεκτονικής. Διατηρεί γραφείο αρχιτεκτονικών μελετών στην Αθήνα και τον Βόλο. Μελέτες και έργα του έχουν δημοσιευτεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Στις αρχιτεκτονικές του πρακτικές περιλαμβάνονται δράσεις μέσα στην πόλη, εγκαταστάσεις και performances. Αρθρογραφεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Το 2010, μαζί με την Φ. Γιαννίση, ήταν Εθνικός Επίτροπος στην 12η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, με το πρότζεκτ "Κιβωτός".

Ο Νίκος Μπελαβίλας γεννήθηκε στον Πειραιά το 1959. Έκανε σπουδές αρχιτεκτονικής και διδακτορική διατριβή στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου όπου διδάσκει από το 2003, σήμερα στη βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή. Έχει διδάξει επίσης στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Διηύθυνε το Γραφείο Λαυρίου του ΕΜΠ για τη δημιουργία του Τεχνολογικού-Πολιτιστικού Πάρκου και το Βιομηχανικό Μουσείο Ερµούπολης. Ως μέλος του Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλοντος ΕΜΠ, συμμετείχε στον σχεδιασμό του Μητροπολιτικού Πάρκου στο Γουδί, του θαλασσίου μετώπου της Ελευσίνας, του Τεχνικού Πανεπιστημίου στη Λεµεσό, των επεκτάσεων του Τραµ στην Αθήνα και Πειραιά, κ.α. Ήταν επικεφαλής της μελέτης του κτιρίου της νέας Ταινιοθήκης της Ελλάδος στην Ιερά Οδό, όπως και των ερευνών του ΕΜΠ για τα Ιστορικά Μεταλλεία στο Αιγαίο, το Μητρώο Ελληνικής Βιομηχανικής Κληρονομιάς, του ιστορικού κέντρου της Πρέβεζας, του Μητροπολιτικού Πάρκου Ελληνικού. Είναι μέλος της Διεθνούς Επιτροπής για τη Διατήρηση της Βιομηχανικής Κληρονομιάς - TICCIH, του Διεθνούς Συμβουλίου Μνημείων - ICOMOS και από το 2007 επιστημονικός αξιολογητής του World Heritage List της UNESCO. Έχει γράψει τα βιβλία "Λιμάνια και Οικισμοί στο Αιγαίο της Πειρατείας" και "Τόποι Ανθρώπων - σχόλια για το χώρο και την πολιτική". Συμμετείχε με άρθρα του στους συλλογικούς τόμους "Αιγαίο: διάσπαρτη πόλη" στη 10η Biennale Αρχιτεκτονικής Βενετίας 2006, "Αthens-Absolute Realism" στην 8η Biennale Αρχιτεκτονικής Βενετίας 2002, " Ελλάδα της θάλασσας", "Ιστορικός βιομηχανικός εξοπλισμός στην Ελλάδα", "Το ελληνικό τοπίο", "Το Αιγαίο Πέλαγος. Χαρτογραφία και ιστορία, 15ος - 17ος αιώνας", "Ορυχεία στο Αιγαίο 19ος-20ος αιώνας", "Σύγχρονα ελληνικά τοπία" κ.α.

Η Βασιλική Γαλανή - Μουτάφη είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές και μεταπτυχιακές της σπουδές στο City Univeristy of New York, στην Κοινωνική - Πολιτισμική Ανθρωπολογία, και έλαβε το διδακτορικό της από το Graduate School του ίδιου πανεπιστημίου. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες του τουρισμού στις τοπικές κοινωνίες υποδοχής, στον τουριστικό λόγο και τις τουριστικές αναπαραστάσεις, στη διαχείριση της πολιτισμικής κληρονομιάς, στο πλαίσιο για τις ανάγκες του τουρισμού, καθώς στο συναφές ζήτημα της συγκρότησης της τοπικής πολιτισμικής ταυτότητας. Πάνω στα ζητήματα αυτά έχει δημοσιεύσει άρθρα σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά.

Ο Εμμανουήλ Β. Μαρμαράς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ, από το οποίο αποφοίτησε το 1972. Tο 1986 αναγορεύτηκε διδάκτωρ του ΕΜΠ στην "Πολεοδομία και Χωροταξία" και το 1993 διδάκτωρ (PhD) του Πανεπιστημίου του Λέστερ (Leicester) του Ηνωμένου Βασιλείου στην "Ιστορία της Πόλης". Διετέλεσε καθηγητής στο Τμήμα Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου επί μία δεκαετία (1996-2006). Από το ακαδημαϊκό έτος 2006-07, είναι καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης, όπου διδάσκει τα μαθήματα "Εισαγωγή στον Αστικό και Πολεοδομικό Σχεδιασμό", "Πολεοδομικοί Σχεδιασμοί Ι & ΙΙ" και "Ιστορία της Πόλης και της Πολεοδομίας". Την περίοδο 2004-2011, δίδαξε ως Συνεργαζόμενο Επιστημονικό Προσωπικό (ΣΕΠ) του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ) (εκπαιδευτική ενότητα Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό) το μάθημα της "Γενικής Γεωγραφίας, Ανθρωπογεωγραφίας & Υλικού Πολιτισμού της Ευρώπης". Από το ακαδημαϊκό έτος 2006-07 έως σήμερα, διδάσκει στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών (ΜΠΣ) του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, με τίτλο "Στατιστικές Μέθοδοι στην Κτηματαγορά" τα μαθήματα "Γεωγραφία της Κατοικίας" και "Αστικός Σχεδιασμός". Ενώ, έχει διδάξει στο παρελθόν στα ακόλουθα ΜΠΣ: "Mediterranean Studies" του King's College στο Λονδίνο, Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα του Τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (ΕΜΜΕ) του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, "European Master in Multimedia and Audiovisual Business Administration", που διεξήχθη στο Τμήμα ΕΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών σε συνεργασία με τα Πανεπιστήμια Institute Superieur de Commerce Saint-Louis (Βέλγιο), Universite de Metz (Γαλλία), Universidade de Lisboa (Πορτογαλία), και Kemi-Tonio Polytechnic (Φιλανδία) και "Γεωγραφία και Σχεδιασμός στην Ευρώπη και τη Μεσόγειο" του Τμήματος Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Είναι πρόεδρος του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης (περίοδος 2010-12). Ενώ, διετέλεσε πρόεδρος του Τμήματος Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου (περίοδος 2002-04). Παράλληλα, είναι μέλος των ακόλουθων επιστημονικών οργανώσεων και φορέων: Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος (ΤΕΕ), Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών (ΣΑΔΑΣ), Σύλλογος Ελλήνων Πολεοδόμων Χωροτακτών (ΣΕΠΟΧ), Ελληνική Αρχιτεκτονική Εταιρεία, Ελληνική Γεωγραφική Εταιρεία, Εταιρεία Κυκλαδικών Μελετών (μέλος του Δ.Σ.), Planning History Group, International Planning History Society (όπως μετονομάστηκε το Planning History Group από το 1993), Εταιρεία Ιστορίας της Πόλης και της Πολεοδομίας (ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος), Επιστημονική Επιτροπή του διεθνούς, μη κυβερνητικού και μόνιμου παρατηρητηρίου, για την "βιώσιμη κινητικότητα" στις μητροπολιτικές περιοχές MoVe, Κέντρο Ελληνο-Ρωσικών Ιστορικών Ερευνών (ΚΕΡΙΕ) (πρόεδρος), Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων (ΚΣΝΜ) (αναπληρωματικό μέλος). To 2004, ίδρυσε το Θερινό Σχολείο Πάρου σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και πραγματοποίησε έως σήμερα οκτώ συγκλήσεις του, όπου αντιμετωπίστηκαν με διεπιστημονικό τρόπο θέματα αιχμής της σύγχρονης επιστήμης και κοινωνίας. Είναι συγκλητικός και μέλος της Επιτροπή Έρευνας του Πολυτεχνείου Κρήτης. Στο παρελθόν, διετέλεσε συγκλητικός του Πανεπιστημίου Αιγαίου, διευθύνων σύμβουλος της Εταιρείας Διαχείρισης και Αξιοποίησης Περιουσίας Πανεπιστημίου Αιγαίου ΑΕ, πρόεδρος του Συμβουλίου Φοιτητικής Μέριμνας της Πανεπιστημιακής Μονάδας Λέσβου του Πανεπιστημίου Αιγαίου, μέλος της Επιτροπής Έρευνας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, Senior Research Fellow του Τμήματος Γεωγραφίας του King’s College στο Λονδίνο, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Δημόσιας Επιχείρησης Πολεοδομίας και Στέγασης (ΔΕΠΟΣ), αναπληρωτής διευθυντής στη Διεύθυνση Μελετών και Ερευνών της ΔΕΠΟΣ, συνεργάτης αρχιτέκτων πολεοδόμος του Γραφείου "T.Χ.Zενέτος & Συνεργάτες, Αρχιτέκτονες, Πολεοδόμοι, Σύμβουλοι Μηχανικοί".

Η Λενιώ Μυριβήλη είναι λέκτορας στο Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Πήρε το διδακτορικό της από το Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης στην κοινωνική ανθρωπολογία. Συμμετείχε στη διεθνή έκθεση "Η Κλοπή της Ιστορίας" ως υπεύθυνη του εικαστικού-διαδραστικού μέρους και ως σχεδιάστρια/σκηνοθέτης μιας πολυμεσικής εφαρμογής. Τον Ιούνιο του 2007 και του 2008 ανέλαβε τον σκηνικό και ακουστικό σχεδιασμό του πρώτου και δεύτερου διεθνούς φεστιβάλ "Κινηματογράφος και αναπηρία". Το 2008 ήταν επιμελήτρια της έκθεσης "Βιοποικιλότητα στο Βόρειο Αιγαίο", στη Λέσβο. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα κινούνται γύρω από την "επιτέλεση" και τη "δυνητικότητα" και τις εφαρμογές τους σε ψηφιακά περιβάλλοντα. Τα "σύνορα" και ο ρόλος τους στις σημερινές πολιτικές δομές έχουν επίσης αποτελέσει ερευνητικό της πεδίο. Είναι μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας και του Πανελλαδικού Συμβουλίου των Οικολόγων Πράσινων και υποψήφια ευρωβουλευτής τους στις εκλογές του 2009. Στον χώρο της οικολογίας, δραστηριοποιείται σε τοπικές και διεθνείς Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις: "Συνύπαρξη και Επικοινωνία στο Αιγαίο", "Προσφυγή", "Δάφνη-Daphne", "WWF", "Greenpeace".

Η 'Ολγα Λαφαζάνη εκπονεί τη διδακτορική διατριβή της στο Τμήμα Γεωγραφίας του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου με θέμα "Διεθνικές γεωγραφίες της μετανάστευσης". Έχει μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στη Χωροταξία και Πολεοδομία από την Αρχιτεκτονική Σχολή του ΕΜΠ, ενώ αποφοίτησε από το Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει εργαστεί στο Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών ως σύμβουλος μεταναστών/-τριών και ως επιστημονική υπεύθυνη για δύο προγράμματα της Κοινοτικής Πρωτοβουλίας EQUAL. Ως ερευνήτρια έχει απασχοληθεί στο ερευνητικό πρόγραμμα "Διαπλεκόμενες καθημερινότητες και χωροκοινωνικές μεταβολές στην πόλη: Μετανάστριες και ντόπιες στις γειτονιές της Αθήνας" του Τομέα Πολεοδομίας και Χωροταξίας της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΕΜΠ. Έχει δημοσιεύσει άρθρα που αφορούν κυρίως το καθεστώς των ευρωπαϊκών συνόρων, τις πολιτικές ελέγχου της μετανάστευσης και την εμπειρία του συνόρου για τους μετανάστες και τις μετανάστριες.

Η Λίλα Λεοντίδου, Αρχιτέκτων-Πολεοδόμος-Γεωγράφος (EMΠ, LSE), είναι Καθηγήτρια στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και Aκαδημαϊκή Υπεύθυνη του Προγράμματος Σπουδών Ευρωπαϊκού Πολιτισμού. Έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου (Καθηγήτρια και Πρόεδρος Τμήματος), όπου πρωτοστάτησε στην ίδρυση του πρώτου ελληνικού πανεπιστημιακού Τμήματος Γεωγραφίας· στο Λονδίνο (Senior Lecturer Γεωγραφίας και Μεσογειακών Σπουδών, King’s College London)· στην Αθήνα (ΕΜΠ, Αναπλ. Καθηγήτρια Γεωγραφίας και Σχεδιασμού στη Σχολή Τοπογράφων)· και στη Θεσσαλονίκη (Α.Π.Θ., βοηθός στην Πολεοδομία-Χωροταξία της Σχολής Αρχιτεκτόνων). Mε ακαδημαϊκές προσκλήσεις δίδαξε και στα Πανεπιστήμια Paris 1 - Pantheon - Sorbonne, Caen, και Johns Hopkins University, ως Senior Fellow. Τα κυριότερα βιβλία της είναι "The Mediterranean City in Transition", (Cambridge U.P. 1990/2006), "Πόλεις της σιωπής (ΕΤΒΑ & Θεμέλιο 1989), "Αγεωγράφητος χώρα" (Ελληνικά Γράμματα 2005, αναθεωρ. 2011, Προπομπός), συνεπιμέλεια των "Mediterranean Tourism" (Routledge 2001) και "Urban Sprawl in Europe" (Blackwell 2007). Έχει επίσης δημοσιεύσει περί τις 200 εργασίες σε βιβλία και επιστημονικά περιοδικά στα ελληνικά, αγγλικά και γαλλικά, ενώ έργα της έχουν μεταφραστεί στα ισπανικά, ιταλικά, γερμανικά και ιαπωνικά.

Ο Αριστείδης Αντονάς ξεκίνησε τις σπουδές του στο τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών αλλά τις εγκατέλειψε το 1984 για να αποφοιτήσει ως Αρχιτέκτων Μηχανικός από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Εγκαταστάθηκε στο Παρίσι το 1988 και υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή στο Τμήμα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Nanterre. Δίδαξε φιλοσοφία, θεωρία της αρχιτεκτονικής αλλά και αρχιτεκτονικό σχεδιασμό σε πανεπιστήμια όπως το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Massachussets Institute of Technology και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Από την ηλικία των δέκα ετών (κατά τις θερινές διακοπές, όσο έλειπε από την πόλη) παρουσίασε έντονη αλλεργική δύσπνοια που τον ανάγκαζε να μένει ξύπνιος τις νύχτες. Άρχισε να γράφει στη διάρκεια των μοναχικών αυτών αϋπνιών, στην αρχή θεατρικά έργα και κατόπιν πεζογραφία. Μαζί με τον εικαστικό καλλιτέχνη Ζάφο Ξαγοράρη και την ποιήτρια Φοίβη Γιαννίση (που έζησε μαζί του επί δεκαεπτά χρόνια) εξέδωσε το λογοτεχνικό περιοδικό "Μαύρο Μουσείο" που κυκλοφόρησε το 1986 με ψευδυπόγραφα κείμενα, διανθισμένα με πλαστά βιογραφικά υποτιθεμένων πεζογράφων: τα δημοσιεύματα παρουσιάζονταν αναμεμειγμένα με αληθινά στοιχεία που φανέρωναν τους πραγματικούς συντελεστές του περιοδικού. Ο συγγραφέας Ε. Χ. Γονατάς (από τους λίγους που αντελήφθησαν τη φάρσα) έγινε ο δάσκαλός του στη γραφή και στην ανάγνωση. Κατά τη διαμονή του στο Παρίσι ο Αντονάς γνώρισε τη φιλοσοφική σκηνή της εποχής και ήρθε σε επαφή με τον Jacques Derrida. Επέστρεψε από την Γαλλία και εργάστηκε ως επαγγελματίας αρχιτέκτων: έκτισε κατοικίες και καταστήματα, σχεδίασε επίσης σειρά κτισμάτων χωρίς εργοδοτική εντολή, προτείνοντας την εγκατάσταση ιδιόμορφων κτιριολογικών προγραμμάτων σε ειδικές τοποθεσίες. Τα λογοτεχνικά του κείμενα χαρακτηρίστηκαν εν σμικρύνσει φιλοσοφικά μυθιστορήματα, αφηγήματα τρόμου, περιπετειώδεις ιστορήσεις, αστυνομικά διηγήματα, οικογενειακά χρονικά, μινιμαλιστικές καταγραφές, αδύνατοι αποχωρισμοί, αποκρυφιστικές αλληγορίες, ηθικές παραβολές.

Ο Δημοσθένης Κορδοπάτης γεννήθηκε στην Πάτρα το 1939, όπου και τελείωσε το Γυμνάσιο. Έλαβε πτυχίο νομικής από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, και εισήλθε στον εισαγγελικό κλάδο του Δικαστικού Σώματος, όπου υπηρέτησε επί 34 χρόνια, μέχρι του βαθμού του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Έχει δημοσιεύσει τρία βιβλία : "Εποχή Νέα" (ποιήματα), Αθήνα 1991, "Ο Άνθρωπος με το Σιδηρούν Προσωπείον" (Μύθος και Πραγματικότητα), Στιγμή, 2001, και "Τζόναθαν Σουΐφτ (Επιλογή από το Έργο του)", Στιγμή, 2004.

Η Σοφία Νικολαΐδου σπούδασε κλασική φιλολογία (προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές) και αξιοποίηση των τεχνολογιών της πληροφορίας και της επικοινωνίας για τη διδασκαλία της λογοτεχνίας (διδακτορική διατριβή). Έχει εκδώσει μυθιστορήματα, συλλογές διηγημάτων, μελέτες και μεταφράσεις. Το μυθιστόρημά της "Χορεύουν οι ελέφαντες" (Μεταίχμιο, 2012) μεταφράστηκε στα αγγλικά και κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο Melville House. Το μυθιστόρημά της "Απόψε δεν έχουμε φίλους" (Μεταίχμιο, 2010) μεταφράστηκε στα εβραϊκά και κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο Kester Books, για το βιβλίο αυτό τιμήθηκε με το Athens Prize for Literature 2010. Το βιβλίο της "Καλά και σήμερα" (Μεταίχμιο, 2015) τιμήθηκε με το Ειδικό Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο σε λογοτέχνη του οποίου το έργο προάγει τον διάλογο πάνω σε ευαίσθητα κοινωνικά θέματα. Από το 1992 ως το 2018 εργάστηκε ως φιλόλογος σε σχολείο. Από το 2002 διδάσκει Δημιουργική Γραφή σε μεταπτυχιακά προγράμματα (στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας) και σεμινάρια (στο Εργαστήρι Βιβλίου του ΕΚΕΒΙ, σε δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς). Έχει γράψει θεατρικά έργα, σενάρια για τον κινηματογράφο. Από το 2019 διδάσκει Δημιουργική Γραφή στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Ο Ευγένιος Τριβιζάς είναι δικηγόρος, πτυχιούχος της Νομικής και των Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, κάτοχος του πτυχίου Master of Laws (University College) και διδάκτωρ Νομικής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (London School of Economics and Political Science) και Senior Research Fellow του Πανεπιστημίου Λονδίνου. Διδάσκει Εγκληματολογία και Συγκριτικό Ποινικό Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο του Reading και διευθύνει το Τμήμα Εγκληματολογικών Μελετών του ίδιου Πανεπιστημίου (Director fo Cominal Justice Studies). Έχει διδάξει επίσης στο Bramshill Police College, τo Central London Polytechnic και το London School of Economics. από το 1993-1998 ήταν επισκέπτης καθηγητής Εγκληματολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εγκληματολογικά και νομικά άρθρα του έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά "Lancet", "British Journal of Criminology", "Annales intermnationales de Criminologie" κ.α. Με τη λογοτεχνία ο Ευγένιος Τριβιζάς έχει ασχοληθεί από τα παιδικά του χρόνια. Έχει γράψει πάνω από 100 βιβλία για παιδιά, ένα βιβλίο για ενήλικες (Ο ερωτευμένος πυροσβέστης) και πάνω από 20 θεατρικά έργα, μα και λιμπρέτα για όπερες. Έργα του έχουν τιμηθεί με βραβεία από την "Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών", τον "Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου" και τη "Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά. Στην Αγγλία και Αμερική βιβλία του έχουν λάβει μεταξύ άλλων: το Parents Choice Amazing Accomplishment Award, το the Shefficedls children's Book Award Commendation, το Judson, Massachusetts Children's Choice Award, το Arizona Library Association Young Readers Award. Τα θεατρικά του έργα "Το όνειρο του σκιάχτρου" παίχτηκε το 1992 στο θέατρο του Βρετανικού Μουσείου της Αγγλίας στα πλαίσια του European Arts Festival. Τον ίδιο χρόνο το έργο του "Χίλιες και μία γάτες" σε μετάφραση του Z. Rudrinski βραβεύτηκε με το Α΄ Βραβείο στον παγκόσμιο διαγωνισμό θεατρικού έργου που οργάνωσε το Πολωνικό Κέντρο Τέχνης για τη Νεότητα. Το 1993 το βιβλίο του "Τα τρία μικρά λυκάκια" έφτασε στη δεύτερη θέση των αμερικάνικων παιδικών best sellers (Picture Books). Βιβλία του Ευγένιου Τριβιζά έχουν μεταδοθεί από το BBC, έχουν περιληφθεί στα αναγνωστικά ελληνικών και αμερικανικών σχολείων και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά γερμανικά, ισπανικά, ολλανδικά, σουηδικά, ιαπωνικά και πολλές άλλες γλώσσες. Στην Αμερική η βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Μινεσότα της Μινεάπολης (Ε.Μ. Αndersen Library) αποφάσισε να συγκεντρώσει το σύνολο των λογοτεχνικών βιβλίων του Ευγένιου Τριβιζά, μελέτες για το έργο του, χειρόγραφα και άλλο υλικό σε μια ειδική ερευνητική συλλογή. Η έκθεση των πρώτων αποκτημάτων της συλλογής έγινε στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα το Μάιο του 2000, όπου ο Ευγένιος Τριβιζάς μίλησε με θέμα "Τα στερεότυπα του καλού και του κακού στην Παιδική Λογοτεχνία" και στην εισήγησή του απάντησε ο γνωστός θεωρητικός της Παιδικής Λογοτεχνίας, Καθηγητής Jack Zipes.