Το τόλμημα της μνήμης

Γεννήθηκε το 1968 στο Μάνχαϊμ της Γερμανίας. Ζει στην Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε χημικός μηχανικός στο Πανεπιστήμιο Bogazici της Κωνσταντινούπολης και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια (Νέα Υόρκη). Έκανε το διδακτορικό του στην Ιστορία, στο Πανεπιστήμιο Bogazici. Από το 1992 ως το 2004, ο Cem Akas εργάστηκε σε έναν από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους της Τουρκίας, τις εκδόσεις "Yapi Kredi Yayinlari". Το 2005 ίδρυσε δικό του εκδοτικό οίκο. Συγγραφέας μυθιστορημάτων, διηγημάτων και δοκιμίων. Έχουν εκδοθεί πλήθος βιβλίων του, μεταξύ των οποίων: "Guarding the State", δοκίμιο πολιτικής επιστήμης (Charleston, SC, 2010), "19", μυθιστόρημα (Κωνσταντινούπολη, 2009), "Gitmeyecekler icin Urbino", μυθιστόρημα (Κωνσταντινούπολη 2007), "Επιλεγμένα Διηγήματα" (Oyku Seckisi) (Κωνσταντινούπολη 2002), "Olgunluk Cagi Uclemesi", μυθιστόρημα (Οyku Seckisi 2001).

Γεννήθηκε το 1966 στην Ποντγκόριτσα του Μαυροβουνίου, όπου ζει και εργάζεται. Σπούδασε Γενική Λογοτεχνία και Θεωρία της Λογοτεχνίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου. Κριτικός θεάτρου, συντάκτης του πολιτιστικού τμήματος και αναπληρωτής διευθυντής σύνταξης της ημερήσιας εφημερίδας Vijesti του Μαυροβουνίου, μέλος της συντακτικής ομάδας του λογοτεχνικού περιοδικού Ars. Συγγραφέας (ποίηση, πεζογραφία και δοκίμια). Ο Brkovic έχει στο ενεργητικό του πέντε ποιητικές συλλογές και το μυθιστόρημα "Privatna galerija" (2002), που εκδόθηκε σε περισσότερα από 20.000 αντίτυπα και μεταφράστηκε το 2007 στα τσέχικα, το 2006 στα σλοβένικα και το 2007 στα αλβανικά. Το μυθιστόρημά του "Privatna galerija" διακρίθηκε με το Βραβείο "Mirosavljevo jevandjelje" ως το καλύτερο πεζογράφημα της Σερβίας και του Μαυροβουνίου για τα έτη 2001-2003. Ο Brkovic είναι μέλος του Κέντρου PΕN Μαυροβουνίου.

Η Λέα Κόεν ανήκει στους πιο επιτυχημένους συγγραφείς της Βουλγαρίας. Γεννήθηκε στη Σόφια (Βουλγαρία). Σπούδασε πιάνο και μουσικές επιστήμες στη Σόφια και την Ουτρέχτη. Αναγορεύτηκε σε διδάκτορα το 1975. Από το 1975 έως το 1979 διηύθυνε τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Σόφιας. Εκπρόσωπος της Ένωσης Δημοκρατικών Δυνάμεων στο βουλγαρικό Κοινοβούλιο (1990). Πρέσβειρα της Βουλγαρίας στις Βρυξέλλες (1991-1996) και τη Βέρνη (1997-2001). Έχει γράψει δέκα μυθιστορήματα, ένα θεατρικό έργο και δύο κινηματογραφικά σενάρια. Πρώην διπλωμάτης, πρέσβειρα και εξέχουσα προσωπικότητα του πολιτισμού, η Λέα Κόεν διαθέτει πλούσιες εμπειρίες. Ορισμένα από τα μυθιστορήματά της έχουν ως θέμα τη σύγχρονη ζωή στη μετά-κομμουνιστική Βουλγαρία. Είναι η μόνη συγγραφέας στη Βουλγαρία που περιγράφει λεπτομερώς την οδυνηρή περίοδο της βαλκανικής ιστορίας, κατά τη διάρκεια των ετών 1940-1944, όταν δώδεκα χιλιάδες Εβραίοι, από τις υπό κατοχή βουλγαρικές περιοχές, μεταφέρθηκαν στα στρατόπεδα θανάτου της Πολωνίας, τη στιγμή που άλλοι σαράντα οκτώ χιλιάδες, εντός της Βουλγαρίας, επιβίωσαν παρά τις συνεχείς διώξεις, την κατάσχεση των περιουσιών τους και τους εξευτελισμούς που υπέστησαν. Είναι πρόεδρος δύο βουλγαρικών συλλόγων, των Βουλγάρων Γυναικών Συγγραφέων και της Βουλγαρικής Ένωσης των Επιζώντων από το Ολοκαύτωμα και των Παιδιών τους. Ζει στη Βουλγαρία και στην Ελβετία.

Γεννήθηκε στο Φιέρι της Αλβανίας. Ζει στα Τίρανα. Σπούδασε Αλβανική Λογοτεχνία και Γλωσσολογία στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου των Τιράνων (1995-1999). Από το 1999 αρθρογραφεί τακτικά στις αλβανικές ημερήσιες εφημερίδες "Koha jone", "Korrieri", "Shekulli", και από το 2003 είναι υπεύθυνη για το πολιτιστικό τμήμα της μεγαλύτερης ημερήσιας αλβανικής εφημερίδας "Shekulli". Πλήθος δοκιμίων, ρεπορτάζ και διηγημάτων της έχουν δημοσιευτεί στις εφημερίδες "Koha jone", "Korrieri", "Spekter", "Shekulli" και σε άλλα αλβανικά έντυπα και ανθολογίες. Συνεκδότρια των δύο ανθολογιών Αλβανών συγγραφέων "Shqiperia Kujton. 1944-1991" (Τίρανα 2009) και "Shqiperia Kujton 1991-2010" (Τίρανα 2010). Το 2009 τιμήθηκε με το Βραβείο Βοϊτίλα στο Μπάρι (Ιταλία) στο πλαίσιο του 1ου Διεθνούς Δημοσιογραφικού Διαγωνισμού "Giornalisti del Mediterraneo".

Η Ασλί Ερντογάν γεννήθηκε στην Ιστανμπούλ το 1967. Σπούδασε μηχανική υπολογιστών και φυσική, το μάστερ της το ολοκλήρωσε στο CERN-Εργαστήριο Φυσικής Υψηλής Ενέργειας της Ευρώπης. Παράτησε το διδακτορικό της στη φυσική, που το είχε αρχίσει στο Ρίο ντε Τζανέιρο, επέλεξε τη συγγραφή και έζησε δυο χρόνια στη Νότια Αμερική. Το πρώτο της μυθιστόρημα "Kabuk Adam" (Ο άνθρωπος καβούκι) εκδόθηκε το 1994 και η πρώτη της συλλογή διηγημάτων "Mucizevi Mandarin" (Ο θαυμαστός μανδαρίνος) το 1996. Το δεύτερο της μυθιστόρημα "Kirmizi Pelerinli Kent" (Η πόλη με την κόκκινη πελερίνα) 1998, μεταφράστηκε στα γαλλικά και στα νορβηγικά και εκδόθηκε από τις εκδόσεις "Actes Sud". Επιλέχθηκε στη σειρά "Marg" των εκδόσεων "Gyldental". Το διήγημά της με τίτλο "Tahta Kuslar" (Τα ξύλινα πουλιά) κέρδισε το Βραβείο Deutsche Welle και μεταφράστηκε σε εννιά γλώσσες. Στο βιβλίο της "Bir Yolculuk ne Zaman Biter" (Πότε τελειώνει ένα ταξίδι) (2000) συγκέντρωσε τα χρονογραφήματά της στην εφημερίδα "Ραντικάλ". Η Ασλί Ερντογάν συμπεριλήφθηκε ανάμεσα στους "50 συγγραφείς του Μέλλοντος" του περιοδικού "Lire". Έργα της έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες. Το 2009 τιμήθηκε με το Βραβείο Διηγήματος "Σαΐτ Φαΐκ"· τον Αύγουστο του 2016, αμέσως μετά την σύλληψή της, με το σουηδικό βραβείο Τuchoslky και πιο πρόσφατα με το 2017 ΕΙCF Princess Margriet Award for Culture.

Γεννήθηκε το 1968 στο Βουκουρέστι. Σπούδασε Γεωλογία και Γεωφυσική στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου (1987-1990). Συντάκτης του πολιτιστικού περιοδικού "Cuvintul" και στο ράδιο Ελεύθερη Ευρώπη. Εξωτερικός συνεργάτης στην Deutsche Welle. Συγγραφέας μυθιστορημάτων. Έχει εκδώσει πλήθος βιβλίων, μεταξύ των οποίων: "Zilele regelui", μυθιστόρημα (Βουκουρέστι 2008), "Baiuteii", μυθιστόρημα (Βουκουρέστι 2006 και 2007), "Degete mici", μυθιστόρημα (Βουκουρέστι 2005 και 2007). Για το πρώτο του μυθιστόρημα "Degete mici" διακρίθηκε με πολλά βραβεία, όπως το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων του πολιτιστικού περιοδικού "Romania Literara" (2005).

Γεννήθηκε το 1964 στο Βελιγράδι, όπου ζει και εργάζεται. Σπούδασε Γενική και Συγκριτική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου. Μεταφραστής αρχαίων ελληνικών έργων, μουσικοκριτικός στην ημερήσια εφημερίδα "Novosti" (ως το 2008), συντάκτης του ένθετου πολιτιστικού περιοδικού "BLIC knjiga" της ημερήσιας εφημερίδας "Blic" και συγγραφέας. Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί εννέα πεζογραφήματά του, μεταξύ των οποίων: "Nevidljivi", μυθιστόρημα (Βελιγράδι 2008), "Vek", διηγήματα (Βελιγράδι 1999), "Linije zivota", μυθιστόρημα (Βελιγράδι 1993). Τα πεζά του έχουν μεταφραστεί σε δέκα ευρωπαϊκές γλώσσες. Ο Gatalica τιμήθηκε το 1993 με τα βραβεία "Milos Crnjanski" καθώς και με το Βραβείο "Ivo Andric"για τη συλλογή διηγημάτων "Vek" (1999). Το τελευταίο του μυθιστόρημα "Nevidljivi" συμπεριλήφθηκε στην τελική λίστα επιλογής του Βραβείου NIN 2008. Μέλος του Συμβουλίου του Σερβικού PEN. Αναπληρωτής Διευθυντής του σερβικού τμήματος της διεθνούς ΜΚΟ "Ευρωπαϊκή κίνηση".

Γεννήθηκε το 1971 στο Σίσακ της Κροατίας. Ζει στην περιοχή της Κεντρικής Ίστρια και της Πούλα. Σπούδασε συγκριτική λογοτεχνία και φιλοσοφία στο Ζάγκρεμπ. Επί πολλά έτη έγραφε λογοτεχνικά ρεπορτάζ, κριτικές βιβλίων και άρθρα πολιτιστικών θεμάτων στη θρυλική κροατική εβδομαδιαία εφημερίδα "Feral tribune", που δεν εκδίδεται πλέον. Από το 2008 διατηρεί πολιτιστική στήλη και αρθρογραφεί για την ημερήσια εφημερίδα "Novi list". Συγγραφέας ποιημάτων, πεζογραφημάτων και δοκιμίων. Έχει εκδώσει πλήθος βιβλίων, μεταξύ των οποίων: "Bijele vrane - price iz Istre", συλλογή πεζογραφημάτων-ντοκουμέντων (Ζάγκρεμπ 2005), "Crnac", νουβέλα (Ζάγκρεμπ 2004), "Nesto nije u redu?", τόμος ποιημάτων (Ζάγκρεμπ 2000). Μια επιλογή των ποιημάτων της κυκλοφόρησε στα γερμανικά με τον τίτλο "Stimmt was nicht?" από τις εκδόσεις "Thanhauser", για τα οποία έλαβε το 2001 υποτροφία της Ακαδημίας των Τεχνών στο Βερολίνο.

Ο Νίκος Θέμελης (1947-2011) γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία σε θέματα Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Από το 1981 υπήρξε στενός συνεργάτης του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, σε όλη τη μετέπειτα πολιτική του πορεία -στα υπουργεία Γεωργίας, Εθνικής Οικονομίας, Παιδείας, Βιομηχανίας και, τέλος, στο Μέγαρο Μαξίμου, κατά τη θητεία του ως πρωθυπουργού (1996-2004). Εργάστηκε επίσης στην Αγροτική Τράπεζα, στο υπουργείο Οικονομικών και στη Νομική Υπηρεσία του Συμβουλίου Υπουργών, στις Βρυξέλλες. Στο χώρο των γραμμάτων εμφανίστηκε το 1998. Έγραψε επτά μυθιστορήματα ("Η αναζήτηση" 1998, "Η ανατροπή" 2000, "Η αναλαμπή" 2003, "Για μια συντροφιά ανάμεσά μας" 2005, "Μια ζωή, δυο ζωές" 2007, "Οι αλήθειες των άλλων" 2008 και "Η συμφωνία των ονείρων" 2010), με αναφορές στον ελληνισμό των τελευταίων τριών αιώνων, τόσο στον χώρο της διασποράς όσο και στον χώρο της αναδυόμενης νεοελληνικής αστικής τάξης. Βιβλία του μεταφράστηκαν στα γερμανικά, τα ιταλικά, τα ρουμανικά και τα τουρκικά. Το 2000 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας και με το βραβείο του λογοτεχνικού περιοδικού "Διαβάζω" για το μυθιστόρημά του "Η ανατροπή" και το 2009 με το βραβείο "Πρωτοποριακής δημιουργίας-Γιάννος Κρανιδιώτης", στη Λευκωσία. Έφυγε από τη ζωή στις 20 Αυγούστου 2011, σε ηλικία 64 ετών, μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.

Γεννήθηκε το 1966 στην Κωνσταντινούπολη, όπου και ζει. Σπούδασε αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης και στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Οχάιο. η πτυχιακή της εργασία (Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης) είχε τίτλο "Λαϊκή κουλτούρα και γυναίκες". Διδάσκει στον Τομέα Θεωρίας των Μέσων του Πανεπιστημίου Bilgi στην Κωνσταντινούπολη. Έχει εκδώσει πλήθος βιβλίων, μεταξύ των οποίων: "Kisa Omurlu Acelyalar", διήγημα (Κωνσταντινούπολη 2009), "Kafdagt", μυθιστόρημα (Κωνσταντινούπολη 2008), "Cemre", μυθιστόρημα (Κωνσταντινούπολη 2006), "Kul ve Kel", μυθιστόρημα (Κωνσταντινούπολη 2004), "Transit Yolcular", νουβέλα (Κωνσταντινούπολη 2002). Τα έργα της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Για το λογοτεχνικό της έργο τιμήθηκε με τα Βραβεία "Yasar Nabi Nayir" και "Haldun Taner Kisa".

Το πλήρες όνομά του είναι Γκουργκέντς Κορκμαζέλ (Gurgenc Korkmazel), αλλά υπογράφει τα ποιήματα του ως Γκουρ Γκεντς (Gur Genc). Γεννήθηκε το 1969 στην Πάφο της Κύπρου. Μετά την τουρκική εισβολή του 1974 εξαναγκάστηκε να μεταφερθεί στη Λύση, στο βόρειο τμήμα της Κύπρου. Το 1987 ξεκίνησε τις σπουδές του στην Τουρκία, αλλά μετά το πρώτο εξάμηνο φοίτησης επέστρεψε στην Κύπρο. Εκεί ξεκίνησε εκ νέου να σπουδάζει. Δύο χρόνια μετά αποβλήθηκε από το Πανεπιστήμιο. Το 1996 πήγε στην Τουρκία, όπου έμεινε τέσσερα χρόνια. Στη συνέχεια έζησε για επτά χρόνια στην Αγγλία. Από το 2003 ζει στην Κύπρο, όπου εργάζεται ως εκδότης και μεταφραστής. Με τη συγγραφή βιβλίων ασχολείται από το 1992. Έχει γράψει ποιήματα και διηγήματα. Κυκλοφορούν τα έργα του: "Yolyutma", ποιήματα (Λευκωσία 2000), "Augur", ποιήματα (Λευκωσία 2005), "Tilki ve Cobanaldatan", μετάφραση των ποιημάτων του Taner Baybar (Κωνσταντινούπολη 2007), "Yagmar Yuzunden", πρώτη συλλογή διηγημάτων (Κύπρος 2008). Το 2009 εξέδωσε το δίγλωσσο βιβλίο "Short Stories From Modern Turkish Cypriot Literature". Έχει πάρει μέρος σε πολυάριθμα φεστιβάλ και εργαστήρια λογοτεχνίας. Στην ποίησή του υπάρχει έντονο το στοιχείο της αμφισβήτησης παραδοσιακών αξιών και μια ανατρεπτικότητα, που προβάλλεται παράλληλα με έντονη σεξουαλικότητα. Ο λόγος του είναι νεωτερικός και τα θέματά του, παρόλο που πολλές φορές έχουν ως αφετηρία το 1974, συνδυάζουν τα μοτίβα της λεγόμενης "Γενιάς της αμφισβήτησης".

Γεννήθηκε το 1970 στα Σκόπια όπου και ζει. Είναι κόρη του ποιητή Jovan Koteski (1932-2001). Σπούδασε λογοτεχνία (πτυχίο το 1999) και Σπουδές Φύλου (πτυχίο το 2000). Έκανε το διδακτορικό της στη Θεωρία της Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο των Σκοπίων (2002). Υφηγήτρια Λογοτεχνίας και Σπουδών Φύλου στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου των Σκοπίων. Συντάκτρια των περιοδικών "Blesok", "Identiteti", "Literaturen zbor". Γράφει τακτικά για λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες. Συγγραφέας δοκιμίων. Έργα της: "Komunisticka intima", δοκίμιο (θεωρητική ανάλυση του κομμουνισμού και προσωπική αφήγηση) (Σκόπια 2008), "Sanitarna enigma", δοκίμιο (φιλοσοφία του Καθαρού) (Σκόπια 2006), "Makedonsko zensko pismo", δοκίμιο (Σπουδές Φύλου και Λογοτεχνία) (Σκόπια 2003), "Postmodernisticki literaturni studii", δοκίμιο (Λογοτεχνία και Μεταμοντερνισμός) (Σκόπια 2002).

Ardian Kycyku, ψευδώνυμο: Ardian - Christian Kycyku. Γεννήθηκε το 1969 στο Πόγκραντετς της Αλβανίας. Ζει στο Βουκουρέστι (Ρουμανία). Σπούδασε Αλβανική Γλώσσα και Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο των Τιράνων. Έκανε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου (1998). Έχει εκλεγεί κοσμήτορας στο Πανεπιστήμιο "Gheorghe Cristea" στο Βουκουρέστι. Είναι συνεκδότης του λογοτεχνικού περιοδικού "Ηaemus". Έχει εκδώσει πλήθος βιβλίων στην αλβανική -με πιο πρόσφατο το θεατρικό έργο "Shkelqesi" (2009) -και στη ρουμανική γλώσσα, με πιο πρόσφατα τα "Loc pentru o singura papusa - poveste de filmat / film de povestit" (2008), "Εmpatycon sau Cartea vietii premature", μυθιστόρημα (2007, 2009). Ο Kycyku είναι μέλος της Ένωσης Συγγραφέων της Ρουμανίας, του Συλλόγου Συγγραφέων της Αλβανίας, της Ακαδημίας Επιστήμης και Τεχνών της Κεντρικής Ευρώπης, καθώς και της Ένωσης Συγγραφέων του Βουκουρεστίου, και ιδρυτικό μέλος του αλβανικού πολιτιστικού συλλόγου "Ηaemus".

Γεννήθηκε το 1973 στη Στρούμιτσα, όπου ζει και εργάζεται. Ποιητής, δοκιμιογράφος, μεταφραστής λογοτεχνικών έργων, αρθρογράφος. Ως συντονιστής της διαδικτυακής πύλης για την παγκόσμια ποίηση "Lyrikline" είναι υπεύθυνος για το τμήμα της ΠΓΔΜ. Υπήρξε συντάκτης στον τομέα ποίησης του λογοτεχνικού περιοδικού "Blesok". Τα ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε 30 γλώσσες. Κυκλοφορούν τα έργα του: "Premesten kamen" (Versetzter Stein) (Σκόπια 2007), "Vo gradot, nekade" (In der Stadt, irgendwo) (Σκόπια 2004), "Nekade, nikade" (Irgendwo nirgendwo) (Radovis 1999), "Zakluceni vogradot" (Eingeschlossen in der Stadt) (Σκόπια 1999). Τιμήθηκε με το βραβείο Hubert-Burda για Συγγραφείς της Ανατολικής Ευρώπης το 2007, και με πολλά εθνικά βραβεία όπως των "Αδελφών Miladinov", το Βραβείο "Studentski zbor", το Βραβείο "Aco Karamanov". Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και ανθολογίες της Βόρειας και Νότιας Αμερικής, της Ευρώπης και της Ασίας. Έχει λάβει πολλές διεθνείς διακρίσεις και υποτροφίες: "International Writing Program" (IWP) στο Πανεπιστήμιο της Iowa των HΠΑ, "Literarisches Tandem" στο Βερολίνο, υποτροφία "KulturKontakt" στη Βιέννη, "Internationales Haus der Autoren" στο Γκρατς, "Literatur haus NO" στο Krems και "Villa Waldberta" στο Μόναχο.

Γεννήθηκε το 1953. Από το 1991 εργάζεται ως ανταποκριτής γερμανικών και ολλανδικών εφημερίδων, ειδικευμένος στα θέματα νοτιοανατολικής Ευρώπης. Έχει γράψει τα βιβλία: "Οsterreichisch fur Deutsche" (2001), "Balkan-Mafia" (2003), "Die Εthno-Falle" (2006) και "Kroatien, das Land hinter der Adria-Kulisse" (2009).

Η ποιήτρια, πεζογράφος και ζωγράφος Νίκη Μαραγκού (1948-2013) γεννήθηκε στη Λεμεσό. Σπούδασε κοινωνιολογία στο Βερολίνο. Με την επιστροφή της στην Κύπρο συνεργάστηκε με τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, με την εφημερίδα "Ο Φιλελεύθερος" και ασχολήθηκε με την επιμέλεια εκδόσεων. Το 1980 ίδρυσε το βιβλιοπωλείο "Κοχλίας" στη Λευκωσία, το οποίο έγινε σημείο αναφοράς για τους συγγραφείς και τους πνευματικούς ανθρώπους της Κύπρου, που το διηύθυνε έως το 2007, παράλληλα με τις υπόλοιπες δραστηριότητές της ως ζωγράφος, χαράκτρια και κεραμίστρια. Δημοσίευσε βιβλία ποίησης, πεζογραφίας και βιβλία για παιδιά: τις ποιητικές συλλογές "Τα από κήπων" (Άγρα, 1980), Κρατικός Έπαινος Ποίησης στην Κύπρο, 1981, "Αρχή Ινδίκτου" (ιδιωτική έκδοση, Λευκωσία, 1987), Κρατικό Βραβείο Ποίησης στην Κύπρο, 1988, και τη συγκεντρωτική έκδοση "Divan 1967-2000" (2005), η οποία βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών· τις συλλογές διηγημάτων "Μια στρώση άμμου" (Καστανιώτης, 1990), Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας στην Κύπρο, 1991, "Ο δαίμων της πορνείας" (Μελάνι, 2007)· τα μυθιστορήματα "Είναι ο πάνθηρας ζωντανός;" (Καστανιώτης, 1998, με ήρωα τον Ευάγγελο Λουίζο, οικοδεσπότη του Γ. Σεφέρη στην Κύπρο όταν υπηρετούσε ως πρέσβης στη Βηρυττό), "Γιατρός από τη Βιέννη" (Το Ροδακιό, 2003), "Γεζούλ" (Εστία, 2010)· τις αναμνήσεις της από τη συμβίωση με τον Αλέξη Ακριθάκη στο Βερολίνο, "Μια νύχτα με τον Αλέξη" (Το Ροδακιό, 2007). Συνέλεξε και απέδωσε στην κοινή ελληνική "Παραμύθια της Κύπρου" (Αρμός, 1994) και διασκεύασε τα λαϊκά κυπριακά παραμύθια "Ο τσαγκάρης και ο βασιλιάς" (Ταξιδευτής, 2005) και "To παλικάρι με το τάσι" (Ταξιδευτής, 2005). Επίσης, δημοσίευσε τις συνταγές μαγειρικής "Συνταγές για την Κατερίνα" (Ερμής, 2001). Το τελευταίο της βιβλίο ήταν οι "Δεκαοχτώ αφηγήσεις" (Το Ροδακιό, 2012), μια συλλογή από ιστορίες γυναικών της Κύπρου που κατέγραψε στη διάρκεια πολλών χρόνων, οι οποίες, κατά την ίδια, εμπεριείχαν την ιστορία της Κύπρου, διέσωζαν λαϊκές αφηγήσεις και κατέγραφαν μια χυμώδη προφορική γλώσσα που χάνεται σιγά σιγά. Μετέφρασε από τα γερμανικά ποίηση του Γιοαχίμ Σαρτόριους. Μεταφρασμένα κείμενά της στα γερμανικά έχουν περιληφθεί στη διεθνή ανθολογία ποίησης "Nachrichten von der Poesie" του Joachim Sartorius, που συνοδεύεται από CD με απαγγελίες γνωστών γερμανών ηθοποιών. Ως ζωγράφος, έκανε επτά ατομικές εκθέσεις και έλαβε μέρος με έργα της στις Μπιενάλε Χαρακτικής της Λουμπλιάνας, το 1993, και του Καΐρου, το 1996. Είχε μία κόρη, την Κατερίνα, που είναι κι αυτή ζωγράφος. Έφυγε από τη ζωή την Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013 σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα που συνέβη κοντά στην πόλη Φαγιούμ της Αιγύπτου, 100 χιλιόμετρα νότια του Καΐρου, σε ηλικία 65 ετών.

Ο Πέτρος Μάρκαρης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1937. Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1965 με το θεατρικό έργο "Η ιστορία του Αλή Ρέτζο". Δραματουργός, μεταφραστής, μελετητής του έργου τ��υ Μπέρτολτ Μπρεχτ και σεναριογράφος του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Εκτός από τέσσερα θεατρικά έργα, έχει γράψει δύο αστυνομικά μυθιστορήματα, το "Νυχτερινό δελτίο" (1995) και το "Άμυνα ζώνης" (1998) [σ.σ.: ακολούθησαν τα μυθιστορήματα "Ο Τσε αυτοκτόνησε" (2003), "Βασικός μέτοχος" (2006), "Παλιά, πολύ παλιά" (2008), "Ληξιπρόθεσμα δάνεια" (2010), "Περαίωση" (2011), με τη μεσολάβηση της συλλογής διηγημάτων "Αθήνα, πρωτεύουσα των Βαλκανίων" (2004)]. Στα μυθιστορήματά του κεντρικός ήρωας είναι ο αστυνόμος Κώστας Χαρίτος, ένας συντηρητικός ως προς τις ιδέες και τις συνήθειες πενηντάρης, που έχει ως χόμπι την ανάγνωση λεξικών. Πρόκειται για έναν συνεπή επαγγελματία διώκτη του εγκλήματος που πρωταγωνιστεί σε νουάρ ιστορίες. Παντρεμένος με μιαν ήσυχη, απλοϊκή γυναίκα, πατέρας μιας ανήσυχης ερωτικά φοιτήτριας, δεν έχει καμιά σχέση ή ομοιότητα με τον Ηρακλή Πουαρό της Αγκάθα Κρίστι ούτε βέβαια με τον Φίλιπ Μάρλοου του Ρέημοντ Τσάντλερ. Θυμίζει όμως αμυδρά τον αστυνόμο Μαιγκρέ του Ζορζ Σιμενόν και είναι κατά κάποιον τρόπο ο διάδοχος του εμβληματικού αστυνόμου Μπέκα, ήρωα του Γιάννη Μαρή, του εισηγητή της αστυνομικής λογοτεχνίας στην Ελλάδα τη δεκαετία του '50, ενός σημαντικού συγγραφέα, άγνωστου στο παγκόσμιο αναγνωστικό κοινό. Στα μυθιστορήματα του Μάρκαρη είναι έντονοι οι απόηχοι από την κατάρρευση των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης, καθώς κάποιοι ήρωες του, είχαν πολιτικές και οικονομικές σχέσεις με πρόσωπα των κρατικών μηχανισμών εκείνων των καθεστώτων. Ο Μάρκαρης, όπως και οι άλλοι σύγχρονοι Έλληνες ομότεχνοί του, μέσω της αστυνομικής πλοκής θίγει καίρια ζητήματα της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας. Τα μυθιστορήματά του αποτελούν μια γοητευτική τοπογραφία της Αθήνας, της υπερτροφικής μεγαλούπολης, όπου συμβιώνουν λίγο πολύ αρμονικά γηγενείς, οικονομικοί μετανάστες και πολιτικοί πρόσφυγες από γειτονικές χώρες. Μιλάει για τον κόσμο των αστών και των νεόπλουτων, των επιτήδειων που πλουτίζουν από τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των φοροφυγάδων, μα και των καταστηματαρχών που υποδέχονται με επιφυλακτικότητα στα νησιά τους ντόπιους και αλλοδαπούς επισκέπτες. Σεναριογράφος έργων της τηλεόρασης, άριστος γνώστης των δημοσιογραφικών, καλλιτεχνικών και άλλων παρασκηνίων, προσπαθεί να αποκαλύψει ορισμένες από τις κρυφές πλευρές του κόσμου των μίντια, και να κοινολογήσει τα ευτράπελα που λαμβάνουν χώρα στα πάμπολλα τηλεοπτικά κανάλια. Ακόμα μας ξεναγεί με μαεστρία στον δαιδαλώδη κόσμο των κέντρων διασκέδασης, των νονών της νύχτας και των μπράβων, κάνοντας σαφείς υπαινιγμούς κατά ορισμένων πολιτικών αναμεμιγμένων σε έκνομες δραστηριότητες. Ο τρόπος με τον οποίο αφηγείται ο Μάρκαρης είναι απολαυστικός, οι χαρακτήρες διαγράφονται με ενάργεια, οι περιγραφόμενες καταστάσεις είναι αληθοφανείς, οι ήρωες ζουν μια πραγματική ζωή, τα πάντα είναι άψογα από λογοτεχνική άποψη. Ο Κώστας Χαρίτος πάνω στον οποίο στηρίζει την πλοκή των ιστοριών του, μολονότι έχει ένα αντικομμουνιστικό παρελθόν, γίνεται αμέσως συμπαθής στον αναγνώστη εξαιτίας του αδιάφθορου χαρακτήρα του και ίσως της έντιμης πενίας του, κι αυτό σε μια χώρα όπου οι αστυνομικοί δεν χαίρουν μεγάλης εκτίμησης για πολλούς λόγους, μα κυρίως πολιτικούς. Διότι ο αστυνόμος δεν είναι απλώς ένας ήρωας που εξιχνιάζει εγκλήματα αλλά κι ένας κάπως εκκεντρικός μα συνηθισμένος Έλληνας ο οποίος δεν αρκείται στη δράση: η συναρπαστική περιπλάνησή του στους αθηναϊκούς χώρους συνοδεύεται από ευφυείς παρατηρήσεις. Όλα αυτά επιτείνουν τη σαγήνη του κειμένου που παγιδεύει τον αναγνώστη μέχρι το τέλος της ιστορίας. Μερικές φορές ο συγγραφέας γράφει παρωδιακά και αυτό προφανώς οφείλεται στη διάθεσή του να διακωμωδήσει το αστυνομικό σώμα. Ο Μάρκαρης χρησιμοποιεί ένα σκληρό και ενίοτε προκλητικό χιούμορ κάτι που δείχνει πως επιθυμεί να σκανδαλίσει, αφού προηγουμένως κατορθώνει να κινητοποιήσει τα φαιά κύτταρα του εγκεφάλου των αναγνωστών του. Συμπερασματικά, κινείται με μια ανατρεπτική διάθεση βάλλοντας κατά των κακώς κειμένων που ταλανίζουν την Ελλάδα. Τιμήθηκε στις 29.8.2013 με το "Μετάλιο Γκαίτε 2013" από το γερμανικό κράτος, σε τελετή που διοργανώθηκε στην Βαϊμάρη παρουσία της υφυπουργού Εξωτερικών Κορνέλια Πίπερ, "για την εξαιρετική προσφορά του στη γερμανική γλώσσα και τις διεθνείς πολιτιστικές σχέσεις". Φίλιππος Φιλίππου, συγγραφέας - κριτικός λογοτεχνίας.

Η Χέρτα Μύλλερ γεννήθηκε στις 17 Αυγούστου του 1953 στο γερμανόφωνο χωριό Nitzkydorf, στο Banat της Ρουμανίας, μέλος της γερμανόφωνης μειονότητας της χώρας. Ο πατέρας της είχε υπηρετήσει στα SS κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και, μετά τη λήξη του, το Ρουμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα απέλασε τη μητέρα της σε στρατόπεδο συγκέντρωσης της ΕΣΣΔ. Η Μύλλερ σπούδασε γερμανική και ρουμανική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Τιμισοάρα, όπου εντάχθηκε στην ομάδα ιδεαλιστών για την ελευθερία της έκφρασης "Aktionsgruppe Banat". Στη συνέχεια εργάστηκε ως μεταφράστρια σε εργοστάσιο, έχασε τη δουλειά της, όμως, όταν αρνήθηκε να συνεργαστεί με τη μυστική αστυνομία. Την ίδια εποχή άρχισε να γράφει την πρώτη της συλλογή διηγημάτων με τίτλο "Niederungen" ("Νιντερούνγκεν"), που είχε προβλήματα με τις αρχές και δεν εκδόθηκε παρά μόνο το 1982, σε λογοκριμένη μορφή. Δύο χρόνια αργότερα εκδόθηκε το μυθιστόρημά της "Druckender Tango" ("Καταπιεστικό Τανγκό"), με το οποίο, όπως και στο πρώτο της βιβλίο, καταγγέλλεται η υποκρισία της γερμανικής μειονότητας στην ύπαιθρο, η διαφθορά της και το καταπιεστικό της πνεύμα. Ενώ είχε αρχίσει να εργάζεται ως δασκάλα, ένα μη-λογοκριμένο αντίγραφο του "Νιντερούνγκεν" διοχετεύτηκε στη Δύση, και εκδόθηκε στη Γερμανία από τον εκδοτικό οίκο Rotbuch, συγκεντρώνοντας πολύ καλές κριτικές. Κατά την επίσκεψή της στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης, που ακολούθησε, καταφέρθηκε ανοιχτά εναντίον του καθεστώτος Τσαουσέσκου στη Ρουμανία, γεγονός που οδήγησε στην απαγόρευση έκδοσης των βιβλίων της όταν επέστρεψε. Το 1987 η Μύλλερ κατέφυγε οριστικά μαζί με τον άνδρα της, Richard Wagner, στη Γερμανία, ζώντας από τότε στο Βερολίνο και στο Αμβούργο. Ακολούθησαν τα έργα: "Der Mensch ist ein grosser Fasan auf der Welt" ("Ο άνθρωπος είναι ένας μεγάλος φασιανός πάνω στη γη", 1986), "Barfussiger Februar" ("Ξυπόλυτος Φλεβάρης", 1987), "Reisende auf einem Bein" ("Μετέωροι ταξιδιώτες", 1989, ελλ. εκδ. Ηρόδοτος, 1993, σχετικά με τα προβλήματα προσαρμογής όσων πολιτικών εξόριστων διέσχιζαν τα σύνορα), "Der Teufel sitzt im Spiegel" ("Ο διάβολος κάθεται στον καθρέφτη", 1991, σειρά διαλέξεών της στο Πανεπιστήμιο Paderborn μεταξύ 1989-90), "Der Fuchs war damals schon der Jager" ("Η αλεπού ήταν ήδη ο κυνηγός", 1992, μυθιστόρημα, πάνω σε δικό της σενάριο, που διαδραματίζεται επίσης στη Ρουμανία), "Herztier" (μυθιστόρημα, 1994), κ.ά. Σε όλο αυτό το διάστημα η Χέρτα Μύλλερ παρέμεινε πολιτικά ενεργή και έντονα επικριτική για τους συναδέλφους της τής πρ. Ανατολικής Ευρώπης που συνεργάστηκαν με τα καταπιεστικά καθεστώτα τους (αυτός ήταν ο λόγος που αποχώρησε από το PEN Club, εξαιτίας της απόφασης του να συγχωνευθεί με το παράρτημά του της πρ. Ανατολικής Γερμανίας). Το έργο της έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με τα βραβεία Aspekte (1984), Ricarda-Huch Preis (1989), Marieluise-Fleisser Preis (1989), Kranichsteiner Literaturpreis (1991), Heinrich Von Kleist (1994) και Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας (1995). Τον Οκτώβριο του 2009 της απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, γιατί "με την πυκνότητα της ποίησής της και την ειλικρίνεια της πρόζας της, σκιαγραφεί το σύμπαν των μη-ευνοημένων", σύμφωνα με την ανακοίνωση της Σουηδικής Ακαδημίας.

Γεννήθηκε το 1920 στη Σόφια της Βουλγαρίας, όπου ζει μέχρι σήμερα. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας. Υπήρξε συνιδρυτής του σατιρικού περιοδικού "Ηornisse". Μετά την πτώση του σοσιαλιστικού καθεστώτος στη Βουλγαρία, δραστηριοποιήθηκε στην πολιτική και έγινε βουλευτής του αριστερού συνασπισμού της 7ηςΜεγάλης Εθνοσυνέλευσης. Ποιητής, δραματουργός, σεναριογράφος και μεταφραστής. Έχουν εκδοθεί πλήθος βιβλίων του. Τα σημαντικότερα βραβεία τα οποία του έχουν απονεμηθεί είναι το Κρατικό Βραβείο "Paissij hilendarski" και το μετάλλιο "Stara planina". Ο Valery Petrov είναι μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Βουλγαρίας.

Γεννήθηκε το 1970 στο Bihac της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Ζει στο Σαράγιεβο. Υπηρέτησε στο στρατό της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης (1992-1995). Από το 1998 δημοσιεύει κείμενα για τη λογοτεχνία (ποιήματα, πεζά, δοκίμια και κριτικές). Αρθρογραφεί και διατηρεί στήλες σε διάφορα μέσα ενημέρωσης (διαδικτυακό περιοδικό "Zurnal", Σαράγιεβο, και "e-Novine", Βελιγράδι). Έχει εκδώσει πλήθος βιβλίων: "Hit depo", ποιήματα (εκδ. Buybook, Σαράγιεβο 2003 και εκδ. Omnibus, Σαράγιεβο 2008), "Pod Pritiskom", πεζογραφία (εκδ. Zoro, Σαράγιεβο-Ζάγκρεμπ 2004), "Transsarajevo", ποιήματα (εκδ. Durieux, Ζάγκρεμπ 2006 και εκδ. Branka Vukovi, Βελιγράδι 2007), "Street spistels", ποιήματα-δίγλωσση έκδοση (εκδ. Treci Trg, Βελιγράδι 2009). Έχει βραβευτεί από την ημερήσια εφημερίδα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης "Oslobadenje" (2003), τον εκδοτικό οίκο "Zoro" (2004) και το λογοτεχνικό φεστιβάλ "Trgni se! Poezija!" (2008).

Γεννήθηκε το 1969 στο Ζάγκρεμπ της Κροατίας, όπου ζει και εργάζεται σήμερα. Σπούδασε Κροατική και Νοτιοσλαβική Λογοτεχνία και Γλωσσολογία στο Ζάγκρεμπ. Συγγραφέας μυθιστορημάτων και διηγημάτων. Διευθυντής σύνταξης και πολιτιστικός συντάκτης στο μεγαλύτερο κροατικό περιοδικό "Globus". Συνιδρυτής του λογοτεχνικού περιοδικού "Fantom Slobode". Έχει εκδώσει πλήθος βιβλίων, μεταξύ των οποίων: "Anastasia", μυθιστόρημα (Ζάγκρεμπ 2007), "Kavice Andreja Puplina", συλλογή διηγημάτων (Ζάγκρεμπ 2002), "22 u hladu", ανθολογία νεότερης κροατικής πεζογραφίας (Ζάγκρεμπ 1999). Για το πρώτο του μυθιστόρημα "Anastasia" τιμήθηκε το 2008 με το βραβείο roman@tportal.hr, το οποίο συνοδεύεται με το υψηλότερο χρηματικό ποσό βραβείου στο χώρο της λογοτεχνίας της Κροατίας. Μέλος της Ένωσης Συγγραφέων της Κροατίας "Hrvatsko drustvo pisaca".

Γεννήθηκε το 1948 στο Ζάγκρεμπ. Σπούδασε φιλοσοφία και αγγλική φιλολογία στο εκεί Πανεπιστήμιο. Επί πολλά χρόνια διετέλεσε διευθυντής σύνταξης στο θεατρικό περιοδικό "Prolog", του οποίου υπήρξε και συνιδρυτής. Διατηρούσε στήλες στην ημερήσια εφημερίδα "Glas Slavonije" (1993) και από το 1994 ως σήμερα είναι πολιτικός αρθρογράφος στην ημερήσια εφημερίδα "Novi list". Κατά τη διάρκεια του καθεστώτος Τούτζμαν μετανάστευσε στο εξωτερικό, όπου έμεινε σε διάφορες χώρες μεταξύ των οποίων και η Γερμανία. Από το 2001 ως το 2004 χρημάτισε διευθυντής του Νέου Θεάτρου του Ζάγκρεμπ. Συγγραφέας δοκιμίων, διηγημάτων και θεατρικών έργων. Έργα του κυκλοφορούν στις εκδόσεις Απάντων του: "Faustova oklada", θεατρικά έργα (Ζάγκρεμπ 2007), "Neka gosodica B.", θεατρικά έργα (Ζάγκρεμπ 2007), "San o mostu", δοκίμια (Ζάγκρεμπ 2007), "Bosanske drame", θεατρικά έργα (Ζάγκρεμπ 2006) και ο τόμος διηγημάτων "505 sa crtom" (Ζάγκρεμπ 2007). Διακρίσεις: Κροατικό Κρατικό Βραβείο Θεατρικών Έργων "Marin Drzic", Βραβείο του Βασιλικού Θεάτρου του Μαυροβουνίου "Cetinje" για το καλύτερο αδημοσίευτο θεατρικό κείμενο της πρώην Γιουγκοσλαβίας (Ιανουάριος 2010). O Snajder είναι ο δημοφιλέστερος Κροάτης θεατρικός συγγραφέας στο εξωτερικό.

Γεννήθηκε το 1955 στην Dragicina της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Ζει στο Σαράγιεβο. Σπούδασε Νοτιοσλαβική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Σαράγιεβο (1974-1980). Δίδαξε ως λέκτορας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης από το 1993 έως το 2002 και υπήρξε αρχισυντάκτης των λογοτεχνικών περιοδικών "Οdjek" και "Lica" στο Σαράγιεβο. Ποιητής και δοκιμιογράφος. Έχει εκδώσει πλήθος ��ιβλίων, με πιο πρόσφατα: "Cafe Nostalgija", δοκίμια (Ζάγκρεμπ 2008), "Medu zavadenim narodima", ποιήματα (Ζάγκρεμπ 2009). Μέλος της λέσχης PeN και του Συλλόγου Συγγραφέων της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Έχει τιμηθεί με σημαντικά βραβεία και διακρίσεις, μεταξύ των οποίων τα: "Brankova nagrada", "Goranova nagrada", "Kocicevo pero", "Godisnja nagrada Drustva pisaca BiΗ".

Γεννήθηκε το 1972 στο Αϊδίνι της Τουρκίας. Ξεκίνησε σπουδές νομικών και ιστορίας της τέχνης στη Σμύρνη, τις οποίες διέκοψε. Πήγε να ζήσει στην Κωνσταντινούπολη, όπου δούλεψε, μεταξύ άλλων, ως σερβιτόρος, μεταφραστής, δημοσιογράφος και εκδότης. Σήμερα είναι συγγραφέας και μεταφραστής. Έχει μεταφράσει στην τουρκική γλώσσα έργα, μεταξύ άλλων, του Εdward Said και του Mikhail Bakunin. Το πρώτο του μυθιστόρημα "Τol" εκδόθηκε το 2002 στην Κωνσταντινούπολη και προκάλεσε αίσθηση. Έκτοτε ο Murat Uyurkulak θεωρείται σημαντικός εκπρόσωπος της σύγχρονης τουρκικής λογοτεχνίας. Το 2006 κυκλοφόρησε στην Κωνσταντινούπολη το μυθιστόρημά του "Ηar", το οποίο επίσης απέσπασε διθυραμβικές κριτικές.