Cinemythology

Αναπληρώτρια καθηγήτρια Κινηματογραφικών Σπουδών και Σύγχρονου Γαλλικού Πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ των ΗΠΑ.

Λέκτορας στο Τμήμα Κινηματογράφου και Οπτικοακουστικών στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης Paris III.

Ο Νίκος Κολοβός (1938-2006), γεννήθηκε στο Βόλο. Σπούδασε νομικά και διετέλεσε δύο φορές πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Βόλου, με έντονη συνδικαλιστική δραστηριότητα. Με τον κινηματογράφο ασχολήθηκε από το 1960 με σειρά κριτικών και θεωρητικών κειμένων. Υπήρξε από τους βασικούς συντάκτες της δεύτερης, μεταπολιτευτικής περιόδου του περιοδικού "Σύγχρονος Κινηματογράφος". Στη συνέχεια, χωρίς να εγκαταλείψει τη γενέτειρά του, συνεργάστηκε με τις εκδόσεις "Αιγόκερως" και με τις εκδόσεις του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και δίδαξε κινηματογράφο στο Τμήμα Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Ήταν επίσης διδάκτορας του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και συνεργάστηκε με το Τμήμα Πολιτισμού του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου. Ο Νίκος Κολοβός υπήρξε, επίσης, δεινός ορειβάτης, και έγραψε και δημοσίευσε, εκτός των άλλων, κείμενα για την ελληνική φύση και το περιβάλλον, περιηγητικές εντυπώσεις από το Πήλιο, κ.ο.κ.

Γάλλος συγγραφέας και κριτικός κινηματογράφου (1929-2008). Κυριότερα έργα του είναι τα "Le sadisme au cinema" (με το ψευδώνυμο Georges de Coulteray), Terrain Vague, 1964, "Ado Kyrou: Surrealisme, cinema", στη συλλογική έκδοση "Surrealistes grecs" του Κέντρου Πομπιντού, 1991, "Jean-Marie Straub - Daniele Huillet: Aux distraitement desesperes que nous sommes", Ombres, 1991, "Viv(r)e le cinema de Roger Tailleur", Actes Sud, 1997, "L'Espace du cinema: Hors-champ, hors-d'oeuvre, hors-jeu", Ombres, Toulouse, 1999, "Max Schoendorff" (με τον Claude Ritschard), Fosse aux ours, Lyon, 2008, κ.ά. Σκηνοθέτησε, επίσης, δύο ταινίες μικρού μήκους μαζί με τον Άδωνι Κύρου: "Combat de coqs" ["Κοκορομαχία"], 1961, και "Une mauvaise nuit" ["Μια άσχημη νύχτα"], 1962.

Καθηγήτρια ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Σταντάλ στην Γκρενόμπλ της Γαλλίας και στην Ecole Pratique des Hautes Etudes στο Παρίσι.

Ο Πλάτων Μαυρομούστακος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Από το 1991 διδάσκει στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου εργάζεται μέχρι σήμερα ως Αναπληρωτής Καθηγητής. Έχει πραγματοποιήσει και έχει διευθύνει έρευνες πάνω σε διάφορα ζητήματα της ιστορίας του ελληνικού θεάτρου, με ιδιαίτερη έμφαση στη σύγχρονη ελληνική δραματουργία και τη σκηνική πρακτική, στην πρόσληψη του ιταλικού μελοδράματος και στη μελέτη των παραστάσεων του αρχαίου δράματος κατά τους νεότερους χρόνους. Είναι επίσης διευθυντής των "Απάντων" του Μολιέρου. Περίπου εκατόν πενήντα άρθρα και δοκίμιά του με θεματολογία που αφορά το ελληνικό και το ευρωπαϊκό θέατρο έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά, εφημερίδες και θεατρικά προγράμματα. Έχει αναλάβει την επιστημονική επιμέλεια διαφόρων εκδόσεων θεατρικού και θεατρολογικού περιεχομένου. Έχει επίσης συνεργαστεί ως επιστημονικός συνεργάτης με το Κέντρο Μελέτης Ελληνικού Θεάτρου - Θεατρικό Μουσείο, ως εισηγητής δραματολογίου με πολλά αθηναϊκά και δημοτικά περιφερειακά θέατρα, καθώς και με την Ελληνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση. Έχει διατελέσει μέλος γνωμοδοτικών επιτροπών του Υπουργείου Πολιτισμού και διοικητικών συμβουλίων σε διάφορους δημόσιους και ιδιωτικούς πολιτιστικούς φορείς και οργανισμούς.

Η Ελίζα - Άννα Δελβερούδη είναι καθηγήτρια ιστορίας του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου στον Τομέα Θεατρολογίας & Μουσικολογίας του Τμήματος Φιλολογίας, στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Ο Μπάμπης Ακτσόγλου γεννήθηκε το 1954 στη Θεσσαλονίκη. Μετά τις κινηματογραφικές σπουδές του στο Παρίσι, συνεργάστηκε με τα περιοδικά "Οθόνη", "Φιλμ", "Σινεμά", "Προοδευτικός Κινηματογράφος", καθώς και με τα "Κινηματογραφικά Τετράδια", που ίδρυσε μαζί με ομάδα Θεσσαλονικέων κινηματογραφόφιλων. Μετά το 1987, συνεργαζόταν αποκλειστικά με το περιοδικό "Αθηνόραμα". Έγραψε μονογραφίες σκηνοθετών (Χίτσκοκ, Πολάνσκι, Κόπολα, Λόουζι), καθώς και μια μελέτη για το Ουέστερν. Επιμελήθηκε την έκδοση "Le cinema grec" (Centre Georges Pompidou), καθώς και διάφορα βιβλία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (Τζαβέλλας, Σαμπρόλ, Ντράγιερ, Μπουνιουέλ, Ιμαμούρα, Μιζογκούτσι, Αλμοδόβαρ, Γουϊντερμπότομ, Σερώ, Βέντερς, Σβανκμάγιερ, κ.ά.). Διετέλεσε, για διαδοχικές περιόδους, υπεύθυνος προγραμματισμού του δικτύου αιθουσών "Filmcenter" του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Επίσης, υπήρξε, μαζί με άλλους, ιδρυτής της αλυσίδας καταστημάτων "Clip Art". Πέθανε στην Αθήνα τα ξημερώματα της Πέμπτης 18 Ιανουαρίου 2007, σε ηλικία 52 ετών, από ανακοπή καρδιάς, κατά τη διάρκεια προγραμματισμένης νοσηλείας του στον Ερυθρό Σταυρό. Στην ανακοίνωση του περιοδικού "Αθηνόραμα" για την απώλειά του, σημειώνεται: "Ο κόσμος του κινηματογράφου, της κριτικής, της σκέψης, του πολιτισμού, οι χιλιάδες αναγνώστες του, έχασαν έναν πολύτιμο άνθρωπο, ο οποίος αποτέλεσε σημείο αναφοράς για την ελληνική δημοσιογραφία τα τελευταία είκοσι χρόνια. Ο Μπάμπης Ακτσόγλου δεν υπάρχει πια. Η οικογένεια του "Αθηνοράματος" θρηνεί για την ξαφνική απώλεια του αγαπημένου μέλους της. [...] Ο κινηματογράφος δεν ήταν για τον Μπάμπη απλώς επαγγελματική ενασχόληση, ήταν υπόθεση ζωής. Στον ίδιο δεν άρεσαν τα μεγάλα λόγια, αλλά οι αναγνώστες του μπορούσαν εύκολα να διακρίνουν πίσω από τις κριτικές του τη βαθιά και πολύπλευρη κουλτούρα του, την ευρύτατη και βαθιά γνώση του κινηματογράφου, αλλά - και κυρίως - την ανυποχώρητη υπεράσπιση ενός κινηματογράφου που δεν είναι απλώς και μόνο καταναλωτικό προϊόν. Αντικειμενικός πάντοτε στην κριτική του, τολμούσε επανειλημμένα να πηγαίνει κόντρα στα ρεύματα της εποχής. Μπορεί να συμφωνούσες ή να διαφωνούσες με την κριτική του Μπάμπη Ακτσόγλου, ήσουν όμως πάντα βέβαιος ότι ήταν μια κριτική έντιμη, τεκμηριωμένη με σαφή κριτήρια. Σε αυτές τις ιδιότητές του οφειλόταν άλλωστε και η ιδιαίτερη, στενή σχέση που είχε διαμορφώσει με τους χιλιάδες φίλους του κινηματογράφου που διάβαζαν κάθε εβδομάδα τα κείμενα του."

Ο Νίκος Σαββάτης δημοσιεύει θεωρητικά δοκίμια για τον κινηματογράφο και τη μουσική από το 1975 (περιοδικό "Σύγχρονος Κινηματογράφος"). Σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης έχει επιμεληθεί συλλογικούς τόμους αφιερωμένους σε σκηνοθέτες ή σε εθνικές κινηματογραφίες (Ναγκίσα Όσιμα, Κεν Λόουτς, Ερίκ Ρομέρ, Φριτς Λανγκ, Αμπάς Κιαροστάμι, Χου Χσιάο-Χσιέν, Βραζιλιάνικος κινηματογράφος, Μίκιο Ναρούσε, Ουσμάν Σεμπέν, κ.ά.). Επίσης έχει εργαστεί ως ραδιοφωνικός παραγωγός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης μιας ταινίας μεγάλου μήκους. Από το 1994 ως το 2001 δίδαξε κινηματογράφο στο Θεατρικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών.

Γεννήθηκε το 1949, στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 1982 συνεργάζεται με τον ποιητή Κώστα Μαυρουδή στην έκδοση του λογοτεχνικού περιοδικού "Το Δέντρο". Έχει γράψει τις συλλογές διηγημάτων: "Αρπακτικά", 1990, "Πρωινή επίσκεψη", 1993, "Σκιές γυναικών", 1996, "Ο ύπνος του Άλφρεντ", 1999, "Η γυναίκα που μιλά", 2002 (κρατικό βραβείο Διηγήματος & βραβείο Διηγήματος του περιοδικού "Διαβάζω"), "Η παρουσία", 2010, το μυθιστόρημα "Οικογενειακές ιστορίες", 2006, και τις μελέτες για σκηνοθέτες του κινηματογράφου: "Όρσον Ουέλς", 1985, "Αφοι Ταβιάνι", 1986, και "Τζων Χιούστον", 1988. Άρθρα του για τον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά, ειδικές εκδόσεις και εφημερίδες. Aπό το 1998 συνεργάζεται με το ένθετο "Βιβλιοθήκη" της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία", δημοσιεύοντας κυρίως, κριτικές ξένης λογοτεχνίας. Διδάσκει ιστορία του κινηματογράφου στην Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Θεάτρου. Έχει διδάξει σενάριο σε διάφορες κινηματογραφικές σχολές και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (Τμήμα Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης). Το 2007 σκηνοθέτησε τη μικρού μήκους ταινία "Ο δολοφόνος της λεωφόρου" (15'), μαζί με τον γιο του Βασίλη Γουδέλη, βασισμένη σε διήγημά του από τη συλλογή "Αρπακτικά". Ακολούθησε, το 2008, η μικρού μήκους ταινία "Η συνάντηση" (14'), βασισμένη και πάλι σε δικά του διηγήματα, η οποία απέσπασε τιμητική διάκριση στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, για "την πρωτότυπη και σύγχρονη κινηματογράφηση και τη νέα ματιά στην κινηματογραφική γλώσσα". (φωτογραφία: Giovanni Giovannetti, www.ekebi.gr)

O Κωνσταντίνος Κυριακός γεννήθηκε στη Χίο. Καθηγητής της Ιστορίας του Θεάτρου και του Ελληνικού Κινηματογράφου (Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, Σχολή Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών, Πανεπιστήμιο Πατρών). Στα περισσότερα από εκατό μελετήματα και άρθρα του γύρω από το θέατρο και τον κινηματογράφο, έχει ασχοληθεί, μεταξύ άλλων, με την ιστοριογραφία της ελληνικής σκηνής με έμφαση σε ζητήματα πρόσληψης (θέατρο 19ου αιώνα, ρωσικό θέατρο και Αντόν Τσέχοφ), τη θεωρία της υποκριτικής τέχνης ("starstudies"), τις διεπιστημονικές προσεγγίσεις του θεάτρου με τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο, τις αρχαιόθεμες ταινίες της ελληνικής κινηματογραφίας και θέματα κοινωνικού φύλου και ταυτότητας στο θέατρο (σκηνή και δραματουργία) και στον κινηματογράφο (queer studies και θεωρίες της αρρενωπότητας). Δίδαξε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το Πανεπιστήμιο Πατρών. Εργάσθηκε ως δραματολόγος, συντάκτης, μεταφραστής και υπεύθυνος έκδοσης μελετών στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, στο Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Βόλου και στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Αρθρογραφεί στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο.

Ο Ian Christie είναι καθηγητής Ιστορίας Κινηματογράφου και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας στο Birkbeck College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Έχει δημοσιεύσει πληθώρα μελετών με θέμα το ρωσικό και το βρετανικό κινηματογράφο, τον κινηματογράφο στα πρώτα του βήματα και τον κινηματογράφο της αβανγκραντ.