Availability: Εξαντλημένο

The Aegean

The Epicenter of Greek Civilization

SKU: 9789602040126

76,51

Εξαντλημένο

Συγγραφέας: Συλλογικό Έργο

Εκδότης: Μέλισσα, Υπουργείο Αιγαίου

Ημερ. Έκδοσης: 01/01/1997

Σειρές: Library of Art

Περιγραφή

The Aegean, an integral part of Hellenism for six thousand years, because of its geographical position and physical formation with its hundreds of various-sized islands forming a marvelous unity beginning at the coast of mainland Greece and stretching to the shores of Asia Minor, Crete and Cyprus, has always been a bridge carrying messages from one continent to another, a cradle of civilizations and a source of inspiration and creativity. A Greek sea par excellence, the Aegean founded and defended its own civilization – a civilization that was later bequeathed to the world.

Melissa Publishing House, as part of its Library of Art series, is presenting the volume The Aegean. This work is a contribution not only to the history and the art of the Aegean, but also provides important testimony on Greek civilization. This unique publication, large in size (30 x 25 cm), with 456 pages, containing the original texts of eleven leading experts from Greece, in the fields of history, literature and art, thoroughly covers the history and the civilization of the Aegean.

The book commences with an introduction to the Aegean by the poet Odysseus Elytis (Nobel Prize Winner). Professor Nikos Svoronos presents a synthetic retrospective on the Aegean down through the centuries. In his study Professor Manolis Andronicos examines monuments of art from the ancient Aegean world. Professor Charalambos Bouras and the Byzantinologist Myrtali Acheimastou-Potamianou explore Byzantine architecture and Byzantine art respectively. This is followed by the study of Charalambos Bouras on traditional architecture and town-planning on the islands. The academician Chryssanthos Christou reviews the artistic creation of artists who came from the Aegean islands. The wealth of traditional art, in all its aspects, is exhaustively analyzed by Professor Angelos Delivorrias. Master Anastasios Tzamtzis provides a view of Greek shipping down through time. The ethnomusicologist Lambros Liavas, explores the field of music in the Aegean from antiquity to the present. Professor Christos Doumas considers the contribution of ancient Greek Spirit to the development of Western Thought. The volume closes with an article by Professor Yiorgis Yiatromanolakis on literary production in the Aegean, both in ancient and modern times.

The texts are fully documented by hundreds of colour and black-and-white illustrations and drawings, which were gathered from scores of museums, galleries, foundations and private collections both in Greece and abroad. These are complemented by an analytical, article by article, bibliography, notes and a general index. The authoritative texts, the lavish illustration and the faultless typographic presentation make this volume a brilliant example of the publishing art and at the same time a valuable contribution to Greek civilization.

Συγγραφέας: Ελύτης Οδυσσέας, Σβορώνος Γ. Νίκος, Ανδρόνικος Μανόλης, Μπούρας Θ. Χαράλαμπος, Μυρτάλη Αχειμάστου - Ποταμιάνου, Γιατρομανωλάκης Γιώργης, Χρήστου Α. Χρύσανθος, Δεληβορριάς Άγγελος, Τζαμτζής Α. Αναστάσιος, Λιάβας Λάμπρος, Ντούμας Γ. Χρήστος
Μεταφραστής: Ντούμα Αλεξάνδρα, Connolly David, Ramp Philip
Φωτογράφος: Σκοπελίτης Β. Στέλιος, Σκουρογιάννης Γιάννης, Τρικουράκης Δημήτρης, Βερνάρδος Μανόλης, Βουτσάς Βελισσάριος, Ζερβός Αντώνης, Μανώλης Κώστας, Σκιαδαρέσης Μάκης
Επιμέλεια: Παπαϊωάννου Λαμπρινή, Κομίνη - Διαλέτη Δώρα
Ευθύνη Σειράς: Ραγιάς Γεώργιος
Σειρές: Library of Art
ISBN: 978-960-204-012-6

Πρώτη Έκδοση : 30/11/-0001

Αριθμός Σελίδων : 455

Διαστάσεις : 30 x 25 cm

Εξώφυλλο:

Γλώσσα Πρωτοτύπου : Ελληνικά

Τόπος Έκδοσης : Αθήνα

Ελύτης Οδυσσέας

Το πραγματικό του όνομα είναι Οδυσσέας Αλεπουδέλης και γεννήθηκε το 1911 στο Ηράκλειο της Κρήτης, αλλά η καταγωγή του ήταν από την Λέσβο. Το 1914 η οικογένεια Αλεπουδέλη εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Εκεί έκανε τις εγκύκλιες σπουδές του ο νεαρός Οδυσσέας και στη συνέχεια άρχισε πανεπιστημιακές σπουδές στη Νομική Σχολή που τις εγκατέλειψε το 1936 για να υπηρετήσει τη θητεία του στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών της Κέρκυρας. Στα γράμματα ο Ελύτης εμφανίστηκε το 1935, δημοσιεύοντας ποιήματά του στο περιοδικό "Τα Νέα Γράμματα" που συγκέντρωνε τους περισσότερους λογοτέχνες της ονομαζόμενης "Γενιάς του Τριάντα". Η γνωριμία του τον ίδιο χρόνο με τον Ανδρέα Εμπειρίκο ενίσχυσε τις επαναστατικές υπερρεαλιστικές του απόψεις. Κατά την ιταλική επίθεση το 1940 κατά της Ελλάδας κατατάχτηκε στο στρατό και πολέμησε στο μέτωπο της Αλβανίας. Στην κατεχόμενη Αθήνα έγραψε τον "Ήλιο τον πρώτο" και τα πρώτα σημαντικά πεζά του. Από το 1948 ως το 1951 πραγματοποίησε διάφορα ταξίδια στη δυτική Ευρώπη, με ορμητήριο το Παρίσι, όπου, μέσα στο εχθρικό γι' αυτόν κλίμα της υπαρξιακής στράτευσης, στερεώθηκαν οι δικές του πεποιθήσεις, αυτές που διακυρύσσονται στο "Άξιον Εστί". Το 1969 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου, ανάμεσα στο σύνθημα "η φαντασία στην εξουσία" που εξήγγειλε η επανάσταση του Μάη, και τη δυσφορία για την Απριλιανή δικτατορία στην Ελλάδα, έγραψε τα ποιήματα "Το φωτόδεντρο", "Το μονόγραμμα", "Ο ήλιος ο ηλιάτορας", "Τα ρω του έρωτα". Στην Αθήνα επέστρεψε το 1971. Την περίοδο αυτή και ως την βράβευσή του το 1979 από τη Σουηδική Ακαδημία με το Βραβείο Νόμπελ, έγραψε πεζά κείμενα για το Θεόφιλο ("Ο ζωγράφος Θεόφιλος", 1973), τον Παπαδιαμάντη ("Η μαγεία του Παπαδιαμάντη", 1974), τον Εμπειρίκο ("Αναφορά στον Ανδρέα Εμπειρίκο", 1979) και το "σκηνικό ποίημα" "Η Μαρία Νεφέλη" (1978). Πριν και ύστερα από το διεθνές βραβείο, ανακηρύχτηκε διδάκτορας από διάφορα πανεπιστήμια, όπως της Θεσσαλονίκης (1975), του Παρισίου (Σορβόνη, 1980) και του Λονδίνου (1981). Άλλα έργα του: "Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας" (1945), "Καλοσύνη στις λυκοποριές" (1947), "Αλβανιάδα" (1962), "Ετεροθαλή" (1974), το "Σηματολόγιον" (1977), "Τρία ποιήματα με σημαία ευκαιρίας" (1982), το "Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου" (1984), μια σύνθεση-μετάφραση των σωζόμενων αποσπασμάτων της Σαπφώς με τίτλο "Σαπφώ, ανασύνθεση και απόδοση" (1984), "Αποκάλυψη του Ιωάννη" (1985), και "Ο μικρός ναυτίλος" (1985). Ποιήματα του μελοποιήθηκαν από τους Μ.Χατζιδάκη, Μ.Θεοδωράκη, Γ.Μαρκόπουλο, κ.ά.Τα έργα του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά, γερμανικά, ισπανικά, και σε άλλες γλώσσες. Πέθανε το 1996 σε ηλικία 85 ετών.

Σβορώνος Γ. Νίκος

Ο Νίκος Σβορώνος γεννήθηκε το 1911 στη Λευκάδα και πέθανε το 1989 στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάσθηκε στο Μεσαιωνικό Αρχείο της Ακαδημίας Αθηνών. Πήρε μέρος στην αντίσταση κατά της γερμανικής κατοχής μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ. Το 1945, χάρις τις ενέργειες του διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου Οκτάβ Μερλιέ και με υποτροφία της Γαλλικής Δημοκρατίας, κατέφυγε στη Γαλλία μαζί με άλλους αριστερούς διανοούμενους. Το 1955 του αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια και το 1961 απέκτησε τη γαλλική. Το 1962 απέκτησε το doctorat τρίτου κύκλου και το 1975 ανακυρήχθηκε Docteur es Lettres της Σορβόννης. Εργάσθηκε στο CNRS και δίδαξε ως διευθυντής σπουδών στην Ecole Pratique des Hautes Etudes (IV Section) ιστορία των θεσμών της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Μετά την πτώση της δικτατορίας δίδαξε στα πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης και Κρήτης, διετέλεσε μέλος της διοικούσας επιτροπής του Πανεπιστημίου Κρήτης και διευθυντής ερευνών στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, και ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ των Πανεπιστημίων Αθηνών και Θεσσαλονίκης.

Ανδρόνικος Μανόλης

Ο Mανόλης Aνδρόνικος, Έλληνας Αρχαιολόγος, γεννήθηκε στην Προύσα τον Οκτώβριο του 1919. Αργότερα με την οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Aθηνών. Αργότερα έγινε καθηγητής Kλασικής Aρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης το 1952. Συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Οξφόρδη με τον Sir John D. Beazley (1954-1955). Υπηρέτησε στην Αρχαιολογική Υπηρεσία. Το 1957 εξελέγη υφηγητής της Αρχαιολογίας (Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης), το 1961 έκτακτος καθηγητής της Β' έδρας Αρχαιολογίας και το 1964 τακτικός καθηγητής στην ίδια έδρα. Ήταν παντρεμένος με την Ολυμπία Kακουλίδου. Αγαπούσε ιδιαίτερα τις τέχνες και τα γράμματα. Διάβαζε πολύ και υπήρξε ιδρυτικό μέλος του σύλλογου «Η τέχνη». Πραγματοποίησε πολλές ανασκαφικές έρευνες στην Βέροια, την Νάουσα, το Κιλκίς, την Χαλκιδική, τη Θεσσαλονίκη αλλά το κύριο ανασκαφικό του έργο συγκεντρώθηκε στην Βεργίνα, όπου ανέσκαψε το σημαντικότατο νεκροταφείο τύμβων των γεωμετρικών χρόνων και συνέχισε σε συνεργασία με τον Γ. Μπακαλάκη την ανασκαφή του ελληνιστικού ανακτόρου που είχε αρχίσει το 1937 ο Κ. Α. Ρωμαίος. Η κορυφαία στιγμή της καριέρας του θεωρείται η 8η Νοεμβρίου 1977, όταν στην Βεργίνα έφερε στο φως ένα από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά μνημεία, τον βασιλικό τάφο του Φιλίππου του Β' βασιλιά της Μακεδονίας. Ο τάφος ήταν ασύλλητος με ανεκτίμητα ευρήματα. Αυτή ήταν και μία από τις μεγάλες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 20ου αιώνα σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο Μανόλης Ανδρόνικος πέθανε στις 30 Μαρτίου 1992.

Μπούρας Θ. Χαράλαμπος

Ο Χαράλαμπος Μπούρας γεννήθηκε το 1933 στην Πρέβεζα. Μεγάλωσε στη Χίο. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο και Ιστορία της Τέχνης στο Παρίσι. Διδάκτωρ των Πανεπιστημίων της Θεσσαλονίκης και της Σορβόνης. Ως αρχιτέκτων της Διευθύνσεως Αναστηλώσεως (1960-1966) εργάσθηκε για την αποκατάσταση μνημείων Βραυρώνος, Ωδείου του Αττικού, Μονής Οσίου Λουκά κ. ά. Δίδαξε Ιστορία της Αρχιτεκτονικής στην Πολυτεχνική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου (1966-1974) και στην Σχολή Αρχιτεκτόνων του Μετσοβίου Πολυτεχνείου (1974-2000). Μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (1974-2005), μέλος και πρόεδρος της Επιτροπής Συντηρήσεως Μνημείων Ακροπόλεως από το 1975 , Γενικός Γραμματεύς της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας (1979-2000). Το όνομά του συνδέθηκε με τις εργασίες αναστήλωσης του Παρθενώνα. Μεταξύ των δημοσιευμάτων του για αρχαία, βυζαντινά και νεώτερα μνημεία περιλαμβάνονται: "Βυζαντινά σταυροθόλια με νευρώσεις", (Αθήνα 1965), "Η αναστήλωσις της στοάς της Βραυρώνος", (Αθήνα 1967), "Νέα Μονή Χίου: Ιστορία και αρχιτεκτονική", (Αθήνα 1985), -(με την Λασκαρίνα Μπούρα), "Ελλαδική ναοδομία κατά τον 12ο αιώνα", (Αθήνα 2002), "Βυζαντινή και μεταβυζαντινή αρχιτεκτονική στην Ελλάδα", (Αθήνα 2006). Έφυγε από τη ζωή στις 27 Ιούλιου 2016, σε ηλικία 83 ετών.

Μυρτάλη Αχειμάστου - Ποταμιάνου

Γιατρομανωλάκης Γιώργης

Γεννήθηκε στον Ζαρό Ηρακλείου Κρήτης το 1940. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο King's College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (Ph.D.). Είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει γράψει βιβλία και άρθρα για τον Όμηρο, τη λυρική ποίηση, την τραγωδία, τον Αριστοτέλη, το αρχαίο ελληνικό μυθιστόρημα, την αρχαία ελληνική λογοτεχνική κριτική και ασχολείται με τη μετάφραση κλασικών κειμένων. Τα ενδιαφέροντα του στρέφονται επίσης στη μελέτη της σύγχρονης νεοελληνικής λογοτεχνίας και έχει γράψει βιβλία και άρθρα για τον Σολωμό, τον Σεφέρη, τον Σικελιανό, τον Ελύτη, τον Σινόπουλο, τον Εμπειρίκο, τον Ρίτσο, τον Εγγονόπουλο κ.ά. Βραβεία: -1962: Β΄ Βραβείο Πανσπουδαστικής Ποίησης με κριτές τον Ο. Ελύτη, τον Γ. Ρίτσο, και τον Ν. Βρεττάκο -1982: Βραβείο Νίκος Καζαντζάκης -1983: Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος για το μυθιστόρημα "Ιστορία" - 2005: Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών για το μυθιστόρημα "Ο παππούς μου και το κακό" Εργογραφία Α. Πεζογραφία: - "Λειμωνάριο", μυθιστόρημα, Αθήνα, Κάλβος, 1974· Κέδρος, 1994 - "Η αρραβωνιαστικιά", μυθιστορία, Αθήνα, Κέδρος, 1979 - "Ιστορία", μυθιστόρημα, Αθήνα, Κέδρος, 1982· Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 1983 - "Ανωφελές διήγημα", μυθιστόρημα, Αθήνα, Κέδρος 1993 - "Ερωτικόν", πεζογραφήματα, Αθήνα, Κέδρος, 1995 - "Στην Κοιλάδα των Αθηνών", μυθιστόρημα, Αθήνα, Κέδρος, 2000 - "Ο παππούς μου και το κακό", μυθιστόρημα, Αθήνα, Κέδρος, 2005· Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών - "Το χρονικό του Δαρείου", μυθιστόρημα, Αθήνα, Ελληνικά Γράμματα, 2008 - "Τρία απρόσεκτα διηγήματα", διηγήματα, Άγρα, 2012 Β. Ποίηση: - "Ο ζαχαρένιος εραστής: 11 και ένα ποιήματα", Αθήνα, Στιγμή, 1984 - "Απόλογος: σχεδίασμα μετάφρασης", ποιήματα, Αθήνα, Στιγμή, 1997 - "Ελίνας κλέος: ένα πατριωτικό ποίημα", Αθήνα, Άγρα, 2002 Γ. Αυτοτελείς νεοελληνικές μελέτες: - Γιώργος Σεφέρης, "Μεταγραφές" (φιλολογική επιμέλεια, σχόλια και επίμετρο), 1η έκδοση, Αθήνα, Λέσχη, 1980· 2η έκδοση, Αθήνα, Ίκαρος, 2000 - "Ανδρέας Εμπειρίκος: ο ποιητής του Έρωτα και του Νόστου", Αθήνα, Κέδρος 1983 - Ανδρέας Εμπειρίκος, "Η σήμερον ως αύριον και ως χθες" (φιλολογική επιμέλεια, σχόλια και επίμετρο), Αθήνα, Άγρα, 1984 - "Ο βασιλιάς της Ασίνης: η ανασκαφή ενός ποιήματος", Αθήνα, Στιγμή, 1986 - Ανδρέας Εμπειρίκος, "Ο Μέγας Ανατολικός", τόμοι 8 (φιλολογική επιμέλεια, σχόλια και επίμετρα), Αθήνα, Άγρα, 1990-1992. - Ανδρέας Εμπειρίκος, "Εσ-Εσ-Εσ-Ερ Ρωσία" (φιλολογική επιμέλεια, σχόλια και επίμετρο) Αθήνα, Άγρα, 1995. - Ανδρέας Εμπειρίκος, "Ζεμφύρα ή Το μυστικόν της Πασιφάης" (φιλολογική επιμέλεια, σχόλια και επίμετρο), Αθήνα, Άγρα, 1984 Μεταφράσεις: Στα Αγγλικά: - "The Spiritual Meadow" [tr.by]: Mary Argyraki. Dedalus Ltd, 2000 - "The History of a Vendetta" [tr.by]: Helen Cavanagh. Dedalus Ltd, 1991 - "A Report of a Murder" [tr.by]: Helen Cavanagh. Dedalus Ltd, 1995 - "Eroticon", [tr.by]: David Connolly. Dedalus Ltd, 1999 Στα Γερμανικά: - "Der Schlaf der Rinder" [tr.by]: Norbert Hauser. bruckner & Thunker, 1996. 2η έκδοση, Piper, 1998. - "Bericht von einem vorbestimmten Mord" [tr.by]: Norbert Hauser. Roman DuMont, 1998. Στα Εβραϊκά: - "Ιστορία" [Tr.by]: Amir Zucerman, 1998 (φωτογραφία: Πέπη Λουλακάκη)

Χρήστου Α. Χρύσανθος

Δεληβορριάς Άγγελος

Ο Άγγελος Δεληβοριάς γεννήθηκε το 1937 στην Αθήνα. Σπούδασε αρχαιολογία και ιστορία (1956) στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Ξεκίνησε τις μεταπτυχιακές του σπουδές το 1964 στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ/Μπραϊσγκάου και το 1965, έπειτα από επιτυχή διαγωνισμό, διορίστηκε στην Ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία. Υπηρέτησε αρχικά στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας υπό την καθοδήγηση του Χρήστου και της Σέμνης Καρούζου και αργότερα ως επιμελητής στις Εφορείες Αρχαιοτήτων Αχαΐας και Αρκαδίας-Λακωνίας. Το 1969, με υποτροφία της Alexander von Humboldt Stiftung, άρχισε τη μελέτη της διδακτορικής του διατριβής στο Πανεπιστήμιο του Τύμπινγκεν, την οποία και ολοκλήρωσε το 1972. Κατά το διάστημα 1972-1973 συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και στην Ecole Pratique des Hautes Etudes. Από το 1973 έως και το 2014, για 41 χρόνια, διηύθηνε το Μουσείο Μπενάκη, τη ριζική ανάπλαση του οποίου ανέλαβε και ολοκλήρωσε τον Ιούνιο του 2000. Για την οργάνωση των νέων εκθεσιακών χώρων έτυχε διεθνούς αναγνωρίσεως και τιμήθηκε με το χρυσό μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1992 εξελέγη καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και από το 1998 έως το 2003 διετέλεσε διευθυντής προγράμματος μεταπτυχιακών σπουδών στο ίδιο Τμήμα. Το 2005 αποχώρησε από το Πανεπιστήμιο ως ομότιμος. Άρθρα και εργασίες του έχουν δημοσιευθεί σε πολλές ελληνικές και διεθνείς εκδόσεις. Έφυγε από τη ζωή στις 24 Απριλίου 2018, σε ηλικία 81 ετών.

Τζαμτζής Α. Αναστάσιος

Λιάβας Λάμπρος

Ο Λάμπρος Λιάβας είναι αναπληρωτής καθηγητής εθνομουσικολογίας στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα, Eθνολογία Ν.Α Ευρώπης και Εθνομουσικολογία στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales στο Παρίσι, πιάνο και ανώτερα θεωρητικά στο Ελληνικό Ωδείο και με τον Γιάννη Ιωαννίδη, βυζαντινή και δημοτική μουσική με τον Σίμωνα Καρά. Είναι πρόεδρος του Μουσείου Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων Φ. Ανωγειανάκη - Κέντρου Εθνομουσικολογίας. Έχει πραγματοποιήσει επιτόπιες έρευνες και μουσικές καταγραφές σ’ όλη την Ελλάδα και στα Ελληνόφωνα χωριά της Κ. Ιταλίας. Έχει επιμεληθεί βιβλιογραφικές και δισκογραφικές εκδόσεις, ταινίες ντοκιμαντέρ, εκθέσεις, συνέδρια, φεστιβάλ και συναυλίες παραδοσιακής μουσικής στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει ασχοληθεί με οργάνωση αρχείων, μουσικοκριτική και παραγωγή ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών εκπομπών για την ελληνική μουσική. Στο θέατρο έχει ασχοληθεί με την έρευνα, συγγραφή κειμένων, μουσική και σκηνοθετική επιμέλεια σε παραστάσεις αρχαίου δράματος, μουσικού θεάτρου και σύγχρονου χορού. Στα επιστημονικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνονται η ελληνική δημοτική μουσική (με έμφαση στα επιμέρους τοπικά ιδιώματα και στα λαϊκά μουσικά όργανα), η αστική λαϊκή μουσική (ρεμπέτικο, θέατρο σκιών) και το νεότερο ελληνικό τραγούδι. Από το 1992 διδάσκει στο Τ.Μ.Σ. τα μαθήματα: "Εισαγωγή στην ελληνική δημοτική μουσική", "Αστική λαϊκή μουσική" και "Ελληνικά λαϊκά μουσικά όργανα" καθώς και τα σεμινάρια: "Μεθοδολογία της επιτόπιας εθνομουσικολογικής έρευνας", "Μουσική στο θέατρο σκιών" και "Ιστορική ανασκόπηση του νεότερου ελληνικού τραγουδιού". Επίσης, διδάσκει στο Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών Μουσική Κουλτούρα και Επικοινωνία. Ανθρωπολογικές και επικοινωνιακές προσεγγίσεις της μουσικής το μάθημα: "Μουσική και πολιτιστική διαχείριση".

Ντούμας Γ. Χρήστος