Ημερολόγιο 2012: Η δική μας Ελλάδα

Η Τατιάνα Αβέρωφ γεννήθηκε το 1954 στην Αθήνα. Σπούδασε ψυχολογία στην Αθήνα και στο Λονδίνο και εργάστηκε ως σχολική ψυχολόγος. Από το 1995 διευθύνει την Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ στο Μέτσοβο, διδάσκει σεμινάρια Δημιουργικής Γραφής και εξοικονομεί όσο περισσότερο χρόνο μπορεί για να γράφει. Είναι παντρεμένη με τον Σωτήρη Ιωάννου και έχουν ένα γιο, τον Αλέξανδρο.

Η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ (1939-2020) γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στην Αθήνα, στη Νότια Γαλλία και στην Ελβετία (Πανεπιστήμιο της Γενεύης). Ήταν διπλωματούχος της Σχολής Μεταφραστών και Διερμηνέων (αγγλικά, γαλλικά, ρωσικά). Πρωτοδημοσίευσε ποίηση στην "Καινούργια Εποχή" το 1956. Άρθρα και δοκίμιά της για την ελληνική ποίηση και τη μετάφραση της ποίησης δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά και εφημερίδες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Εξέδωσε περίπου 20 ποιητικές συλλογές, καθώς και δύο τόμους ποιητικών διαλόγων. Το 1962 τιμήθηκε με το Α' Βραβείο Ποίησης της πόλης της Γενεύης (Prix Hensch). Το 1985 τιμήθηκε με το Β' Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Έχοντας μεταφραστεί στα αγγλικά από αρκετά νωρίς ("The Body is the Victory and the Defeat of Dreams", 1975, "The Scattered Papers of Penelope: New and Selected Poems", 1977, κ.ά.) έδωσε διαλέξεις και διάβασε ποιήματά της σε Πανεπιστήμια των ΗΠΑ και του Καναδά (Harvard, Cornell, Daztmouth, N.Y. State, Princeton, Columbia κ.α.) Το 2000 τιμήθηκε με το βραβείο Κώστα και Ελένης Ουράνη (Ακαδημία Αθηνών). Η ποίησή της μεταφράστηκε σε περισσότερες από δέκα γλώσσες και περιλήφθηκε σε ανθολογίες σε όλο τον κόσμο. Στο μεταφραστικό έργο της συγκαταλέγονται έργα και κείμενα των Σάμουελ Μπέκετ, Σωλ Μπέλοου, Γιόζεφ Μπρόντσκι, Σέιμους Χίνι, Ζαν-Μαρί Ντρο, Ζακ Λακαριέρ, Μιχαήλ Λέρμοντοφ, Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι, Πίτερ Μάκριτζ, Ντέρεκ Ούολκοτ, Σύλβια Πλαθ, Μάικλ Μαρτς, Αλεξάντρ Πούσκιν, Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, Ντίλαν Τόμας, Έλσα Τριολέ, Πίτερ Μπιν, Νίκου Καζαντζάκη κ.ά. Έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα στις 21 Ιανουαρίου 2020, σε ηλικία 81 ετών.

H Ρούλα Αλαβέρα γεννήθηκε, σπούδασε και εργάστηκε στη Θεσσαλονίκη. Πρωτοεμφανίσθηκε στην ποίηση το 1964 και το 2005 εκδόθηκαν δύο συγκεντρωτικοί τόμοι με την ποιητική της δουλειά α) 1964-1984, β) 1985-2005, εκδ. Νέας Πορείας. Ορισμένες από τις μελέτες της και τις ποιητικές πρόζες-διηγήματα, δημοσιεύτηκαν στα λογοτεχνικά περιοδικά Νέα Πορεία, Ευθύνη, Εντευκτήριο, Παρέμβαση, κ.α. Συνεργάστηκε κατά καιρούς με τις εφημερίδες Αυγή και Αγγελιοφόρο και το Κρατικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης και Αθήνας. Ήταν από τους βασικούς συνεργάτες της Νέας Πορείας. Ποιήματα μεταφράστηκαν γερμανικά, ιταλικά, σερβικά, γαλλικά, βουλγάρικα, ρουμανικά, αλβανικά. Ποιητική δουλειά της μελοποίησαν οι Γιώργος Θέμελης, Δήμητρης Ζαφειρέλης, Κώστας Βόμβόλος και οι αδελφοί Κατσιμίχα. Ήταν παντρεμένη με τον πεζογράφο Τηλέμαχο Αλαβέρα και απέκτησαν δύο γιούς. Τον ζωγράφο Χρήστο Αλαβέρα και τον πολιτικό μηχανικό Παναγιώτη Αλαβέρα.

Ο Δημήτρης Αλεξίου γεννήθηκε στο Αλεποχώρι Λακωνίας το 1949. Από το 1963 ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου. Κείμενά του έχουν δημοσιευθεί στις εφημερίδες: "Τα Νέα" "Το Βήμα", "Ελευθεροτυπία", καθώς και στα περιοδικά: "Το Δέντρο", "Η Λέξη", "Περίπλους", "Γραφή", "Οδός Πανός", "Νέο-επίπεδο", "Απόπειρα", "Πολιτιστική", "Ελί-τροχος", "Μανδραγόρας", "Ελλέβορος", "Γιατί", "Εμβόλιμον", "Νέα Πο-ρεία" κ.ά. Έχει μεταφράσει τους Νεκρικούς Διαλόγους του Λουκιανού. Ποιήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Προσκεκλημένος του Πανεπιστημίου Ιλλινόις των ΗΠΑ τον Απρίλιο του 1983, μίλησε εκεί με θέμα: "Σύγχρονη Ελληνική Ποίηση". Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

Η Μαριγώ Αλεξοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και αποφοίτησε το 1998. Συνέχισε τις σπουδές της στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Τμήματος Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης, όπου και εκπόνησε τη διατριβή της (Ph.D). Ο «Νόστος στην αρχαία ελληνική τραγωδία» αποτελεί το θέμα με το οποίο ασχολήθηκε στη διατριβή της και στη μονογραφία της (τίτλος: Το θέμα της επιστροφής στην πατρίδα στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία: Ο Νόστος των επικών ηρώων), που κυκλοφόρησε από τον αγγλικό εκδοτικό οίκο Edwin Mellen Press (www.mellenpress.com). Έχει διδάξει αρχαίο ελληνικό θέατρο στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Εργάζεται ως φιλόλογος στη Σχολή Μωραΐτη. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς στα λογοτεχνικά περιοδικά Δέκατα, Η λέξη, Ποίηση, Ποιητική, στην εφημερίδα Η Αυγή, καθώς και στις ηλεκτρονικές λογοτεχνικές επιθεωρήσεις Poema, Poeticanet και diastixo.gr. Ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε πολλές ελληνικές ανθολογίες και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά, τα ιταλικά και τα δανέζικα. Έχει δημιουργήσει την ιστοσελίδα https://www.facebook.com/po¬etrycafe.marathi/. (φωτογραφία: Χάρης Παπαδημητρακόπουλος)

Ο Ανδρέας Αντωνιάδης Επίκουρος Καθηγητής Ευρωπαϊκής Οικονομίας στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου και συντονιστής του Κέντρου Διεθνούς Πολιτικής Οικονομίας του Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων. Έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια Sussex, London School of Economics and Political Science και Essex και έχει διατελέσει διευθυντής του Κέντρου Παγκόσμιας Πολιτικής Οικονομίας (CGPE) του Πανεπιστημίου Sussex. Υπήρξε υπεύθυνος της ομάδας εργασίας για τη Διεθνή Πολιτική Θεωρία της Βρετανικής Εταιρείας Διεθνών Σπουδών (BISA) και μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του Millennium. Το 2009 έλαβε βραβείο (συλλογικό) για τη χρηματοδότηση καινοτόμου σεμιναρίου για τις Στρατηγικές Αφηγήσεις των Μεγάλων Δυνάμεων (Catalytic Workshop Grant) από την Εταιρεία Διεθνών Σπουδών (ISA). Στις δημοσιεύσεις του συμπεριλαμβάνονται η μονογραφία "Producing Globalisation" (Manchester University Press, 2010), καθώς και άρθρα στα επιστημονικά περιοδικά Cambridge Review of International Affairs, The British Journal of Politics and International Relations, Review of International Political Economy, Global Society.

Ο Διαμαντής Αξιώτης γεννήθηκε στην Καβάλα το 1942, όπου και ζει. Έχει εκδώσει ποιητικές συλλογές, συλλογές διηγημάτων, μυθιστορήματα και ανθολογίες ποίησης και διηγήματος. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές "Ιχώρ" (1966), "Ποσοστό ευθύνης" (1974), "Διαμπερές", εκδ. "Σκαπτή Ύλη" (1976), "Ύπνος μεσημβρίας", εκδ. "ΑΣΕ" (1985). Επίσης, τις ανθολογίες "Καβαλιώτες ποιητές" (1983), "Καβαλιώτες πεζογράφοι" (1985), "Διηγήματα Φώτη Πρασίνη" (1987), όλες από τις εκδόσεις της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Καβάλας. Πεζογραφική παρουσία, η συλλογή αφηγημάτων "Το μισό των Κενταύρων", εκδ. "Παρατηρητής" (1990), "Ξόβεργα με μέλι", 1η έκδοση εκδ. "Τραμ" (1994), 2η έκδοση εκδ. "Νεφέλη" (1994). Υπεύθυνος, επί σειρά ετών, των λογοτεχνικών περιοδικών "Σκαπτή Ύλη" και "Υπόστεγο", καθώς επίσης και ραδιοφωνικών εκπομπών. Κείμενά του έχουν παρουσιαστεί στο θέατρο. Κείμενό του συμπεριλαμβάνεται στη διδακτέα ύλη των κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στα αναγνωστικά της Β’ Γυμνασίου. Είναι μέλος της Εταιρίας Συγγραφέων.

Ο Κώστας Αρκουδέας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958. Έπειτα από πολλές περιπλανήσεις, επέστρεψε στην πρωτεύουσα και εργάστηκε στο Υπουργείο Πολιτισμού. Σήμερα ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Δημοσίευσε για πρώτη φορά το 1986 τη συλλογή ιστοριών "Άσ' τον Μπομπ Μάρλεϊ να περιμένει". Στη συνέχεια εξέδωσε την τριλογία "Η πόλη με τα χίλια πρόσωπα" (1987) και το μυθιστόρημα με εγκιβωτισμένα διηγήματα "Το τραγούδι των τροπικών" (1988). Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα "Τα κατά Αιγαίον πάθη" (1994), "Ποτέ τον ίδιο δρόμο" (1999), "Ο πειρατής" (2003), "Ο Μεγαλέξανδρος και η σκιά του" (2004), "Ο αριθμός του Θεού" (2008) και "Παράφορο πάθος" (2013). Εξέδωσε ακόμα τις νουβέλες "Και πρόσεχε να μην πετρώσεις" (1996), "Και τώρα δεν είναι αργά" (2014), τη συλλογή διηγημάτων "Όλες οι μέρες Κυριακή" (2000), το απάνθισμα μικρών κειμένων "Τα σιγκλάκια" (2010) το παραμύθι "Η πολύχρωμη σβούρα" (2013) και το λογοτεχνικό χρονικό "Το χαμένο Νόμπελ - Μια αληθινή ιστορία" (2015). "Τα κατά Αιγαίον πάθη" κυκλοφορούν σε ανανεωμένη επανέκδοση από τις Εκδόσεις Καστανιώτη (2017), αλλά στο μεταξύ έχουν κυκλοφορήσει στη νέα τους μορφή στα ισπανικά από το Centro de Estudios Bizantinos, Neogriegos y Chipriotas με έδρα τη Γρανάδα, σε μετάφραση Panagiota Papadopoulos, Juan Rojas Garcia και Dolores Karmen Casas Herrada.

Ο Θανάσης Βαλτινός γεννήθηκε στο Καστρί Κυνουρίας, το 1932. Οικογενειακές μετακινήσεις, που συνδέονται με τις δυσκολίες των κατοχικών και μετακατοχικών χρόνων, τον ανάγκασαν να φοιτήσει κατά σειρά στα γυμνάσια Σπάρτης, Γυθείου και Τρίπολης. Το 1950 ήρθε στην Αθήνα όπου ζει έως σήμερα. Σπούδασε κινηματογράφο. Μετά το 1974 έζησε κατά διαστήματα στο εξωτερικό: Αγγλία, Δυτικό Βερολίνο και Η.Π.Α., καλεσμένος από Πανεπιστήμια ή άλλα πνευματικά ιδρύματα. Έχει μεταφράσει τις "Τρωάδες" του Ευριπίδη και την "Ορέστεια" του Αισχύλου, που παίχτηκαν στην Επίδαυρο το 1979 και 1980 αντιστοίχως, από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν. Έχει γράψει σενάρια για τον κινηματογράφο. Το 1984 τιμήθηκε με το βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ των Καννών για την ταινία του Θ. Αγγελόπουλου "Ταξίδι στα Κύθηρα". Το 1990 τιμήθηκε επίσης με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος για το βιβλίο: "Στοιχεία για την Δεκαετία του '60". Διετέλεσε μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών, της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, καθώς και της Εταιρείας Συγγραφέων της οποίας υπήρξε πρόεδρος επί σειρά ετών. Διετέλεσε γενικός Διευθυντής του 2ου Καναλιού της Εθνικής τηλεόρασης 1989-1990. Στις 5 Ιουνίου 2008 εκλέχτηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, στην έδρα της Νέας Ελληνικής Πεζογραφίας της Τάξης των Γραμμάτων και των Καλών Τεχνών. Τον Δεκέμβριο του 2012 τιμήθηκε με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. Τα βιβλία που έχει εκδώσει είναι τα εξής: - "Συναξάρι του Αντρέα Κορδοπάτη, Βιβλίο πρώτο: Αμερική", Κέδρος, 1972 - "Η Κάθοδος των εννιά", Κέδρος, 1978 - "Τρία Ελληνικά μονόπρακτα", Κέδρος, 1978 - "Εθισμός στη νικοτίνη" [διήγημα, στο τομίδιο] "Τρία διηγήματα", Θανάσης Βαλτινός, Χριστόφορος Μηλιώνης, Δημήτρης Νόλλας, Στιγμή - "Μπλε βαθύ σχεδόν μαύρο", Στιγμή, 1985 - "Στοιχεία για την δεκαετία του '60", Στιγμή 1989 - "Θα βρείτε τα οστά μου υπό βροχήν", Διηγήματα, Άγρα 1992 - "Φτερά Μπεκάτσας", Άγρα 1993 - "Ορθοκωστά", Άγρα 1994 - "Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη, Βιβλίο δεύτερο: Βαλκανικοί - '22", Ωκεανίδα, 2000 - "Ημερολόγιο 1836-2011", Ωκεανίδα, 2001 - "Εθισμός στη νικοτίνη", Διηγήματα, Μεταίχμιο, 2003 - "Άνθη της αβύσσου", Εστία, 2008 - "Ο τελευταίος Βαρλάμης", Εστία, 2010 - "Ανάπλους", Εστία, 2012 Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες.

Ο Γιώργος Βέης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε επτά ευρωπαϊκές γλώσσες και στα κινεζικά. Το πρώτο του βιβλίο, "Φόρμες και άλλα ποιήματα", εκδόθηκε το 1974. Ακολούθησαν άλλα έντεκα βιβλία ποίησης, έως το "Μετάξι στον κήπο" (Ύψιλον, 2010). Από το 1976 ασχολείται με την κριτική της λογοτεχνίας. Μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Υπηρετεί στο Διπλωματικό Κλάδο του Υπουργείου Εξωτερικών. Διετέλεσε Πρόξενος στη Νέα Υόρκη, Γενικός Πρόξενος στο Ντόρτμουντ, στη Μελβούρνη, στο Χονγκ Κονγκ και στο Μακάο, σύμβουλος Πρεσβείας στο Πεκίνο και στη Σεούλ, επιτετραμμένος στο Καμερούν, με παράλληλη διαπίστευση στο Τσαντ, στο Σάο Τομέ-Πρινσίπε, στην Γκαμπόν, στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και στη Γουϊνέα του Ισημερινού. Διετέλεσε πρέσβης στο Σουδάν, με παράλληλη διαπίστευση στη Σομαλία. Το 2010 τοποθετήθηκε πρέσβης στην Ινδονησία, με παράλληλη διαπίστευση στη Μαλαισία, στο Σουλτανάτο του Μπρουνέι και στο Ανατολικό Τιμόρ. Έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Μαρτυρίας το 2000, για το βιβλίο "Ασία, Ασία", και με το Κρατικό Βραβείο Χρονικού-Μαρτυρίας το 2010, για το βιβλίο "Από το Τόκιο στο Χαρτούμ". Η ποιητική του συλλογή "Λεπτομέρειες κόσμων" (εκδ. Ύψιλον) απέσπασε το Βραβείο Λάμπρος Πορφύρας της Ακαδημίας Αθηνών το 2007. Το 2012 του απονεμήθηκε ο Ανώτερος Ταξιάρχης του Φοίνικος για τις υπηρεσίες του στο διπλωματικό σώμα. Το 2014 τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών, για το σύνολο του έργου του. Τον Ιούλιο του 2015 προήχθη κατ' απόλυτη εκλογή από τον βαθμό του Πληρεξούσιου Υπουργού Α' στον βαθμό του Πρέσβεως και διορίστηκε Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην UNESCO. Τιμήθηκε με το Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο Μαρτυρίας - Βιογραφίας - Χρονικού - Ταξιδιωτικής Λογοτεχνίας του 2016 για το βιβλίο του με τίτλο "Παντού: Μαρτυρίες, μεταμορφώσεις".

Ο Γιώργος Γαβαλάς (1922-2018) γεννήθηκε στην Αθήνα. Ήταν αυτοδίδακτος, καθώς τελείωσε μόνο την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και στη συνέχεια βιοπορίστηκε ως ελεύθερος επαγγελματίας στους τομείς της επεξεργασίας δέρματος και της υποδηματοποιίας. Δημοσίευσε ποιήματά του στα περιοδικά "Ελεύθερα Γράμματα", "Ο Αιώνας μας", "Θεμέλιο", "Νεοελληνικός Λόγος", "Φιλολογική Πρωτοχρονιά", "Φοιτητική Φωνή", "Θέματα Λογοτεχνίας", κ.ά. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές "Ζωγραφιές από το μακρινό δάσος", εκδ. Λογοτεχνική Γωνιά, 1949, "Θέματα για ποίηση (1945-1975)", εκδ. Κέδρος 1975, "Μνήμες μιας αφίσας", εκδ. Σοκόλη, 1991, καθώς και τη συλλογή πεζογραφημάτων "Επεισόδια", εκδ. Σοκόλη, 1991. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και συμμετείχε τακτικά στις συλλογικές της εκδόσεις (με τελευταία το "Ημερολόγιό" της του 2019). Έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών στην Αθήνα, τον Δεκέμβριο του 2018, σε ηλικία 96 ετών.

Ο Κωστής Γκιμοσούλης γεννήθηκε στην Αθήνα. Γράφει διηγήματα, όπως Η κραυγή της πεταλούδας. Καμιά φορά αυτά τα διηγήματα μεγαλώνουν και γίνονται νουβέλες ή μυθιστορήματα, όπως το "Μια νύχτα με την Κόκκινη", "Ανατολή", "Χέρι στη φωτιά", "Βρέχει φως", "Το θηρίο είναι παντού", "Εξομολόγηση σ’ έναν κολομβιανό σκύλο", "Στάχτη στα μάτια", "Ο άγγελος της μηχανής", "Her night on red", "Το φάντασμά της", "Το αηδόνι στο πόδι της", "Ο Μέσα και ο Έξω", Όλες μία" και "Μεταξοχώρι (Aλφάβητο για όρη)". Γράφει και ποιήματα ("O ξυλοκόπος πυρετός", "H αγία μελάνη", "Το στόμα κλέφτης", "Επικίνδυνα παιδιά", "Αγάπη από ζήλια"). Το 2001 εκδόθηκε o "Μαύρος χρυσός", ένα βιβλίο του που περιέχει ποιήματα, διηγήματα και ζωγραφιές με νερομπογιές, ενώ το 2011 κυκλοφόρησε το "Για να μάθεις να πετάς", με ιστορίες-παραμύθια για μικρούς και για μεγάλους, και με εννέα ζωγραφιές του Γιάννη Ψυχοπαίδη εμπνευσμένες ειδικά για το βιβλίο. Το 2013 εκδόθηκε το "Δυο μήνες στην αποθήκη", μια προσωπική μαρτυρία από την παραμονή του σε νοσοκομείο. Το 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο του με τίτλο "Τα παράξενα που δεν ξεχνάμε", που περιλαμβάνει μικρά πεζά, ποιήματα και σχέδια του ίδιου. Έργα του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Για την ποιητική του συλλογή "Ο ξυλοκόπος πυρετός" πήρε το βραβείο Μαρίας Ράλλη για πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς.

Ο Ηλίας Γκρής κατάγεται από την Κρέστενα Ολυμπίας. Σπούδασε οικονομικά και άσκησε τη δημοσιογραφία σε διάφορα μέσα και κυρίως στη δημόσια τηλεόραση. Eξέδωσε: "Ρημαγμένη πολιτεία" (1980, 1984), "Στα γεφύρια του κόσμου" (1982), "Εχθρικό τοπίο" (1983, 1985, 1990), "Λήθαργος κόσμος" (1987, 1990), "Η Έφεσος των αλόγων" (1993), "Αλφειός πρόγονος", (2005). Εξέδωσε επίσης μία συλλογή διηγημάτων και δύο μυθιστορήματα. Επιμελήθηκε έναν τόμο για τον Τάκη Σινόπουλο και κυκλοφόρησε τρεις ανθολογίες και ένα βιβλίο δοκιμίων. Μέρος του έργου του έχει συμπεριληφθεί σε ανθολογίες και έχει μεταφραστεί στα αγγλικά, ιταλικά, βουλγαρικά, γερμανικά, ρώσικα, ισπανικά, περσικά. Διετέλεσε μέλος στην Επιτροπή Σεναρίων της Ε.Ρ.Τ. (1993-1995) και στην Επιτροπή Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας της Κύπρου (2003-2005). Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και της Εταιρείας Συγγραφέων.

Ο Τάκης Γραμμένος γεννήθηκε το 1947 στη Θεσσαλονίκη, στην αρχαιολογική υπηρεσία της οποίας εργάστηκε μετά το 1973. Είναι διδάκτωρ προϊστορικής αρχαιολογίας (ΑΠΘ), επίτιμος Έφορος Αρχαιοτήτων και πρώην διευθυντής του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης. Το επιστημονικό του έργο αναφέρεται κατά κύριο λόγο στη νεολιθική εποχή της Μακεδονίας και της Βαλκανικής Χερσονήσου. Από τις αρχές της δεκαετίας του '80 εξέδωσε συνολικά τέσσερις ποιητικές συλλογές, που περιλαμβάνονται όλες στην έκδοση "Ιωνικά και βόρεια ποιήματα" (Μελάνι, 2016). Συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά, εξέδωσε έναν τόμο με δοκιμιακά και άλλα κείμενα (Αναδρομή, University Studio Press 2000) και έναν τόμο με κείμενα ημερολογιακού-βιογραφικού χαρακτήρα (Σελίδες για ημερολόγιο, Αλτιντζής 2002). Αρθρογραφεί τακτικά στο hartismag.gr. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. (φωτογραφία: Γιάννης Βανίδης)

Η Βερονίκη Δαλακούρα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα και Ανθρωπογεωγραφία στο Μονπελιέ (Γαλλία). Έχει μεταφράσει Γάλλους, Ισπανούς και Άγγλους συγγραφείς και ποιητές. Εργάζεται στη Μέση Εκπαίδευση.

Η Αλεξάνδρα Δεληγιώργη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου ζει. Σπούδασε φιλοσοφία στο Α.Π.Θ. και στη Σορβόννη και είναι καθηγήτρια στο Α.Π.Θ. Εκτός από μελέτες, δοκίμια και άρθρα, έχει εκδώσει μυθιστορήματα και συλλογές διηγημάτων. Το δοκίμιό της "Ά-νοστον ήμαρ" τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου το 1998.

Ο Γεράσιμος Δενδρινός γεννήθηκε στον Πειραιά το 1955. Σπούδασε φιλολογία και λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε ως φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση το διάστημα 1982-2012. Από το 2004 είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

Η Κατερίνα Ζαρόκωστα (1951 - 2021) γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε έναν κύκλο σπουδών Κοινωνικής Ψυχολογίας στην Ecole Pratique, στο Παρίσι. Για δύο περίπου δεκαετίες συνεργάστηκε με την Κρατική Ραδιοφωνία, στον χώρο των πολιτιστικών εκπομπών, και με την ΕΤ1 ως σεναριογράφος και συντονίστρια συζήτησης σε εκπομπές κοινωνικού και ψυχολογικού περιεχομένου. Συνεργάστηκε επίσης με εφημερίδες και περιοδικά στον τομέα του προσωπικού δοκιμίου και της βιβλιοπαρουσίασης. Στην πεζογραφία εμφανίστηκε το 1983. Έχει δημοσιεύσει συλλογές διηγημάτων, νουβέλες κι ένα μυθιστόρημα. Διηγήματά της έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά και στα αγγλικά. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

Ο Λεύκιος Ζαφειρίου γεννήθηκε το Νοέμβριο του 1948 στη Λάρνακα. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τα τελευταία χρόνια διδάσκει στο Εσπερινό Γυμνάσιο Λευκωσίας. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές "Ποιήματα" (1975, 1977), "Σχεδόν μηδίζοντες" (1977), "Απομαγνητοφώνηση" (1978), "Ο μιγάδας άγγελος" (1980), το πεζογράφημα "Οι συμμορίτες" (1983) και τη μελέτη "Η νεότερη Κυπριακή Λογοτεχνία: γραμματολογικό σχεδίασμα" (1991). Επιμελήθηκε την "Ανθολογία σύγχρονης κυπριακής ποίησης" (Αθήνα 1985). Ποιήματα, κείμενα και μελέτες για τη λογοτεχνία δημοσίευσε σε πολλά περιοδικά, συλλογικές εκδόσεις, πρακτικά συνεδρίων. Μετείχε στην έκδοση του λογοτεχνικού περιοδικού "Σημείο" (Λευκωσία 1992-1999), καθώς και στην έκδοση των λογοτεχνικών περιοδικών "Ακτή" και "Ύλαντρον".

Η Ρούλα Κακλαμανάκη (1935-2013) γεννήθηκε στον Πειραιά, από Μονεμβασίτες γονείς. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκε ως δικαστικός υπάλληλος, δικαστής και ως δικηγόρος. Από το 1981 ως το 1989 εκλέχθηκε δύο φορές βουλευτής Α΄ Αθηνών με το ΠΑΣΟΚ και χρημάτισε Υφυπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1981-1986) και Παιδείας (1988). Εξέδωσε οκτώ ποιητικές συλλογές, δύο μυθιστορήματα, μία νουβέλα, δύο αφηγήματα, καθώς και δοκίμια, βιογραφίες και μεταφράσεις. Επίσης, επιμελήθηκε τις ανθολογίες "Σύγχρονων Ούγγρων Ποιητών" και "Νέων Ελλήνων Ποιητών". Συνεργάστηκε ως αρθρογράφος με εφημερίδες και περιοδικά. Διετέλεσε υπεύθυνη ύλης του περιοδικού "Hellenic Quarterly" και αντιπρόεδρος του ΔΣ της Εταιρείας Συγγραφέων. Έφυγε από τη ζωή στις 5 Ιανουαρίου 2013 στο νοσοκομείο Αλεξάνδρα, σε ηλικία 77 ετών.

Η Τασούλα Καραγεωργίου γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1954. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Είναι διδάκτωρ κλασικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, ενώ από το 2007 έως το 2015 διετέλεσε σχολική σύμβουλος φιλολόγων. Από το 2007 διδάσκει στο Εργαστήρι Ποίησης του Ιδρύματος Τάκης Σινόπουλος. Το 1986 δημοσίευσε την ποιητική συλλογή "Fragmentum αρ. 53" στις εκδόσεις "Πλέθρον". Ακολούθησαν οι συλλογές: "Το αδράχτι που ματώνει" (Πλέθρον, 1989), "Διασπορά" (Πλέθρον, 1994), "Ποιητική τεχνολογία" (Κέδρος, 1998), "Το μετρό" (Κέδρος, 2004). Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά "Πλανόδιον", "Ποίηση", "Νέα Εστία", "Παπαδιαμαντικά Τετράδια" και έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες, ενώ άρθρα της έχουν δημοσιευθεί στις εφημερίδες "Αυγή" και "Καθημερινή" και στα περιοδικά "Το Δέντρο", "Φιλολογική", "Νέα Παιδεία", "Γράμματα και Τέχνες", "Αντί", "Ο Πολίτης", κ.ά. Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών.

Ο Βασίλης Π. Καραγιάννης γεννήθηκε στη Λευκοπηγή Κοζάνης το 1953. Σπούδασε στην Νομική του ΑΠΘ. Από το 1984 εκδίδει τη λογοτεχνική επιθεώρηση Παρέμβαση (Κρατικό βραβείο Λογοτεχνίας 2014). Από το 1996 έως το 2003 διετέλεσε διευθυντής του Ινστιτούτου Βιβλίου και Ανάγνωσης και της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης. Επιμελήθηκε την έκδοση περισσότερων από 100 βιβλία και εξέδωσε 20 δικά του. Διοργάνωσε πολυάριθμες εκδηλώσεις πνευματικού κυρίως ενδιαφέροντος. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Κάποια από τα βιβλία του: Οι χάρτες των ονείρων μας 2001), Τα 6,6 της σκηνοπηγίας (2000), Προλογύδρια παντός καιρού, Αμαρτήματα κατά συρροήν στον Άθω, Ταξιδιωτικό στα βιβλία , μαθητεία στο ταξίδι (2011). Εκδ. Γαβριηλίδης: Το χρώμα της νοσταλγίας (2008) Συγκεχυμένες αγάπες (2011) Το σκαληνό τρίγωνο της αμαρτίας (2013) Ηδονο(α)βλεψίες (2015) Ενωμένα μυστικά (2018)

Ο Διονύσης Καρατζάς γεννήθηκε το 1950 στην Πάτρα. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της Ένωσης Δημιουργών Ελληνικού Τραγουδιού (Ε.Δ.Ε.Τ.). Υπήρξε βασικός συνεργάτης του πατρινού περιοδικού "Υδρία" από το 1973 έως το 1985 και ιδρυτικό μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής του Συμποσίου Ποίησης έως το 1985. Έχει δημοσιεύσει πολλές ποιητικές συλλογές. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ιταλικά και έχουν μελοποιηθεί από τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Ηλία Ανδριόπουλο και τον Γιώργο Ανδρέου.

Η Αγγέλα Καστρινάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1961. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Σήμερα διδάσκει νεότερη λογοτεχνία στο Φιλολογικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Κρήτης. Το 1990 εξέδωσε την πρώτη της συλλογή διηγημάτων, "Φιλοξενούμενη", από τις εκδόσεις της Εστίας. Ακολούθησαν οι συλλογές διηγημάτων "Εκδρομές με φίλες", Εστία, 1993, "Τα όρια της ζεστασιάς", Πόλις, 1999, "Εκδοχές της Πηνελόπης", Πόλις, 2002, καθώς και το μυθιστόρημα "Έρωτας στον καιρό της ειρωνείας", Ελληνικά Γράμματα, 2008. Κυρίαρχα θέματα της πεζογραφίας της είναι οι λεπτές ψυχολογικές αποχρώσεις στις σχέσεις των δύο φύλων, σε ό,τι αφορά τον έρωτα και τις προκλήσεις της πίστης και της απιστίας, από την οπτική γωνία των γυναικών -θέματα τα οποία χειρίζεται με χιούμορ, παρατηρητικότητα και μια ελαφρά ειρωνική διάθεση. Διηγήματά της έχουν μεταφραστεί στα ισπανικά, στα ιταλικά, στα γαλλικά και στα φινλανδικά. Η ερμηνευτική-ιστορική συμβολή της στη νεοελληνική λογοτεχνία, "Η λογοτεχνία στην ταραγμένη δεκαετία 1940-1950" (εκδ. Πόλις, 2005), τιμήθηκε με το Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής το 2006.

Ο Νίκος Κατσαλίδας γεννήθηκε στην Άνω Λεσινίτσα, περιοχής Θεολόγου των Αγίων Σαράντα, γιος του λαογράφου Γρηγόρη Κατσαλίδα. Σήμερα ζει στην Αθήνα. Έκανε ανώτατες φιλολογικές σπουδές στα Τίρανα. Ποιητής, πεζογράφος, μεταφραστής, δοκιμιογράφος με πολλές τιμητικές διακρίσεις και βραβεία. Είναι μέλος και επίτιμο μέλος λογοτεχνικών ενώσεων και σωματείων. Υπηρέτησε ως καθηγητής φιλόλογος στην ιδιαίτερή του πατρίδα και στα χρόνια της μεταπολίτευσης ως λογοτεχνικός συντάκτης στον Τύπο της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Αντιπροσωπευτικά του ποιήματα συμπεριλαμβάνονται σε διάφορες παγκόσμιες Ανθολογίες στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, βουλγαρικά, ενώ ο ίδιος μετέφρασε σαράντα Έλληνες ποιητές και πεζογράφους στην Αλβανική γλώσσα. Είναι ένας από τους ιδρυτές της Δημοκρατικής Ένωσης της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας "Ομόνοια". Κατά το 2001-2002, χρημάτισε υπουργός Επικρατείας (παρά τω πρωθυπουργώ) για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στην Αλβανία. Κατά το 2004-2008 διετέλεσε διπλωμάτης, Μορφωτικός Σύμβουλος στην Αλβανική Πρεσβεία στην Αθήνα. Το 2001 απέσπασε το βαλκανικό βραβείο "Αίμος", στη Σόφια, για την ποιητική συλλογή "Τα εκατό εκατόφυλλα της Πούλιας". Το 2002 του απονεμήθηκε η "Ασημένια πένα" από το Υπουργείο Πολιτισμού της Αλβανίας για τη μετάφραση της ποίησης του Οδυσσέα Ελύτη. Ο Νίκος Κατσαλίδας συμπεριλαμβάνεται στο Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό της Αλβανικής Ακαδημίας και στην Παγκόσμια Εγκυκλοπαίδεια Who is who του 2012, ανάμεσα στις διάσημες προσωπικότητες. Το 2012, παρασημοφορήθηκε από τον Πρόεδρο της Αλβανικής Δημοκρατίας με το ανώτατο μετάλλιο της τάξης των γραμμάτων "Μεγάλος καλλιτέχνης". Ο Νίκος Κατσαλίδας είναι τακτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

Η Μαρία Κέντρου - Αγαθοπούλου γεννήθηκε το 1930 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει, από γονείς Μικρασιάτες. Στην ίδια πόλη έκανε τις εγκύκλιες σπουδές της. Ως ποιήτρια εμφανίστηκε στα γράμματα το 1961 με την ποιητική συλλογή Ψυχή και τέχνη. Ακολουθούν από τότε άλλες δώδεκα, με τελευταία την ποιητική συλλογή Σαλκίμ. Είναι μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Συνεργάζεται με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Εκτός από ποίηση, δημοσιεύει σε περιοδικά κριτικά δοκίμια, για ποιητικά κατ' εξοχήν βιβλία. Παράλληλα με την ποίηση γράφει-δημοσιεύει και διηγήματα. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, πολωνικά, ρουμανικά, ισπανικά και σερβικά.

Ο Γιώργος Κεχαγιόγλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1947 και σπούδασε στη Θεσσαλονίκη (1965-1969) και στο Παρίσι (1977-1979). Από το 1975 διδάσκει Νεοελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (όπου από το 1989 είναι καθηγητής α' βαθμίδας). Ασχολείται με ποικίλα θέματα της Νεοελληνικής λογοτεχνίας και φιλολογίας από τις αρχές (12ος αιώνας) έως σήμερα, καθώς και με ζητήματα συγκριτικής φιλολογίας. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μελέτη και κριτική αποτίμηση της νεότερης Κυπριακής γραμματείας και λογοτεχνίας.

Ο Γιάννης Κιουρτσάκης γεννήθηκε το 1941 στην Αθήνα και σπούδασε νομικά στο Παρίσι. Ύστερα από μια σειρά μελέτες για τον Σεφέρη, τον Καραγκιόζη, την προφορική παράδοση και τον λαϊκό πολιτισμό, δούλεψε, μεταξύ 1995-2007, μια μυθιστορηματική και δοκιμιακή τριλογία με γενικό τίτλο "Το ίδιο και το άλλο" και με πειραματόζωο τον εαυτό του. Το 1986 τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου και το 1996 με το Βραβείο μυθιστορήματος του περιοδικού "Διαβάζω".

Ο Δημήτρης Κόκορης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1963. Από το 1991 ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε φιλολογία και ειδικεύτηκε στη μελέτη της νεοελληνικής λογοτεχνίας (δ.φ.). Ως ειδικός επιστήμονας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης διδάσκει νεοελληνική φιλολογία. Συμμετέσχε ως εισηγητής σε επιστημονικά συνέδρια και δημοσίευσε μελετήματα και βιβλιοκρισίες. Βιβλία του: -"Όψεις των σχέσεων της Αριστεράς με τη λογοτεχνία στο μεσοπόλεμο (1927-1936)", Πάτρα, Αχαϊκές Εκδόσεις 1999. - Εισαγωγή και επιλογή κειμένων του τόμου "Για τον Χριστιανόπουλο: Κριτικά κείμενα για την ποίησή του", Λευκωσία, εκδ. Αιγαίον 2003. -"Μια φωτιά. Η ποίηση". Σχόλια στο έργο του Γιάννη Ρίτσου, Αθήνα, εκδ. Σοκόλη 2003. - "Ποιητικός ρυθμός: Παραδοσιακή και νεωτερική έκφραση", Θεσσαλονίκη, εκδ. Νησίδες 2006. - "Μεταφρασμένη ποίηση: Διδακτικές και κριτικές προτάσεις", Θεσσαλονίκη, Εργαστήριο Συγκριτικής Γραμματολογίας Α.Π.Θ. και εκδ. Σφακιανάκη 2007. - Εισαγωγή και επιλογή κειμένων του τόμου "Εισαγωγή στην ποίηση του Ρίτσου", Ηράκλειο, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης 2009. - "Λόγος γυμνός". Εισαγωγή στο έργο του Ντίνου Χριστιανόπουλου (Εκδόσεις Νησίδες, 2011) - "Για τον Ιωάννου. Κριτικά κείμενα" (Εκδόσεις Αιγαίον, 2013).

Η Λίλα Κονομάρα γεννήθηκε το 1960 στην Αθήνα. Σπούδασε σύγχρονη λογοτεχνία στο Παρίσι και εργάστηκε αρκετά χρόνια ως καθηγήτρια στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Ως λογοτέχνης πρωτοεμφανίστηκε το 2002 με το βιβλίο "Μακάο", για το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα του περιοδικού "Διαβάζω" το 2003. Το 2004 εξέδωσε το μυθιστόρημα "Τέσσερις εποχές - Λεπτομέρεια" (Μεταίχμιο, 2004), το 2005 το παιδικό μυθιστόρημα "Στις 11 & 11' ακριβώς" (Παπαδόπουλος, 2005). "Η αναπαράσταση" (Μεταίχμιο, 2009) συμπεριλήφθηκε στη βραχεία λίστα για το βραβείο μυθιστορήματος του περιοδικού "Διαβάζω". "Το δείπνο" (Κέδρος, 2012) και "Οι ανησυχίες του γεωμέτρη" (Κέδρος, 2014) συμπεριλήφθηκαν αντίστοιχα στις βραχείες λίστες Μυθιστορήματος και Διηγήματος των Λογοτεχνικών Βραβείων του ηλεκτρονικού περιοδικού Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ. Το 2018 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κέδρος το μυθιστόρημά της "Ο χάρτης του κόσμου στο μυαλό σου". Παράλληλα, μεταφράζει γαλλική λογοτεχνία και αρθρογραφεί σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά.

Ο Δημήτρης Κοσμόπουλος γεννήθηκε στο Κοντογόνι (Παπαφλέσσα) Πυλίας στη Μεσσηνία, το 1964. Μεγάλωσε στην Καλαμάτα. Σπούδασε Νομικά και Θεολογία. Είναι ποιητής, δοκιμιογράφος, μεταφραστής. Επί σειρά ετών είναι παραγωγός λογοτεχνικών εκπομπών στο ραδιόφωνο. Έχει εκδώσει εννέα ποιητικά βιβλία και τρία βιβλία δοκιμίων για θέματα λογοτεχνίας και κριτικής. Δοκίμια, μεταφράσεις και κριτικά κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε όλα τα λογοτεχνικά περιοδικά και σε εφημερίδες. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες και στα αραβικά, και έχουν συμπεριληφθεί σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες. Το 2005 του απονεμήθηκε το βραβείο Έλληνα Λυρικού ποιητή "Λάμπρος Πορφύρας" της Ακαδημίας Αθηνών και το 2013 το Διεθνές Βραβείο Κ. Π. Καβάφη για το σύνολο του ποιητικού του έργου. Το ποιητικό του βιβλίο "Θέριστρον" (Κέδρος, 2018) έχει λάβει το Βραβείο Ποιήσεως του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών και το Βραβείο Ποιήσεως Ζαν Μωρεάς. Zει και εργάζεται στην Αθήνα. Διευθύνει το λογοτεχνικό περιοδικό "Νέα Ευθύνη".

Ο Στάθης Κουτσούνης γεννήθηκε στη Νέα Φιγαλία Ολυμπίας το 1959. Σπoύδασε νομικά, φιλολογία και κλασική μουσική. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Στα Γράμματα εμφανίστηκε το 1987 με τη δημοσίευση τεσσάρων ποιημάτων του στο τεύχος 10 του περιοδικού Νέες Τομές. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: "Σπουδές για Φωνή και Ποίηση", Υάκινθος 1987, "Τρύγος αιμάτων", Σμίλη 1991, "Παραλλαγές του μαύρου", Δελφίνι 1998, "Η τρομοκρατία της ομορφιάς", Μεταίχμιο 2004, "Έντομα στην εντατική", Μεταίχμιο 2008 [υποψήφιο για το Βραβείο ποίησης του περιοδικού Διαβάζω], "Στιγμιότυπα του σώματος", Μεταίχμιο 2014, "Στου κανενός τη χώρα", Μεταίχμιο 2020. Επίσης, φιλολογική μελέτη για το αρχαίο δράμα και τον Σοφοκλή στον τόμο "Σοφοκλέους, Φιλοκτήτης - Αντιγόνη. Εισαγωγή: Στάθης Κουτσούνης. Μετάφραση: Χρίστος Τσάγκας", Οδός Πανός 1999, τη μελέτη "Το ανθολόγιο κειμένων ως εργαλείο προσέγγισης ενός συγγραφέα", Εκδόσεις της Σχολής ΙΜΠ 2003 (στον τόμο "Ο στοχασμός και ο λόγος του Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου"), το δοκίμιο "Η ποιητική κοσμογραφία του Γιώργου Γεωργούση στις συλλογές των χαϊκού του", Γαβριηλίδης 2007 (στον συλλογικό τόμο "H ποίηση του Γιώργου Γεωργούση"), το διήγημα "Η Μέριλιν της Ακράτας", Μεταίχμιο 2003 (στον συλλογικό τόμο "7 διηγήματα"), και το μικρο-διήγημα "Κεράσια", Η Εφημερίδα των Συντακτών 2019 (στον συλλογικό τόμο "Μικροκύματα. 99+1 μικρο-διηγήματα"). Παράλληλα, δημοσιεύει κριτικά δοκίμια, μελέτες, άρθρα και βιβλιοκρισίες σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες. Ποιήματά του έχουν περιληφθεί σε ανθολογίες και έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, τα Γαλλικά, τα Γερμανικά, τα Ισπανικά και τα Περσικά. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και του Κύκλου Ποιητών.

H Mαρία Λαμπαδαρίδου-Πόθου γεννήθηκε στη Mύρινα Λήμνου. Eίναι πτυχιούχος της Παντείου και της Σορβόνης, όπου, με υποτροφία της Γαλλικής Kυβέρνησης, σπούδασε θέατρο. Έχει εκδώσει 37 βιβλία - ποίηση, μυθιστορήματα, διηγήματα, δοκίμιο. Eπίσης, έχει γράψει θέατρο. Θεατρικά της έργα έχουν παιχτεί στην Eλλάδα και στο εξωτερικό. Bιβλία της έχουν μεταφραστεί και εκδοθεί στα γαλλικά, σουηδικά και αγγλικά, και διδάσκονται σε Πανεπιστήμια της Eλλάδας και του εξωτερικού. Έχει τιμηθεί με τα βραβεία: Tου Iδρύματος Oυράνη, 1995, για το μυθιστόρημα "Mε τη Λάμπα Θυέλλης", Tης Aκαδημίας Aθηνών, 1987, για το μυθιστόρημα "H Mαρούλα της Λήμνου", Tης Oμάδας των Δώδεκα, 1996, για το σύνολο του έργου της. Η ποιητική της συλλογή "Μυστικό Πέρασμα" προτάθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού για το Αριστείο της Ευρώπης το 1991. Το μυθιστόρημα της "Με τη λάμπα θυέλλης" τιμήθηκε το 1994 με το βραβείο πεζογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών. Συνεργάζεται με ημερήσιες εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά.

Ο Κώστας Λογαράς γεννήθηκε στην Πάτρα το 1950. Σπούδασε Φιλολογία. Έχει γράψει ποίηση και πεζά. Έδωσε τέσσερις ποιητικές συλλογές μέχρι το 1984 και έκτοτε γράφει διηγήματα, μυθιστορήματα, δοκίμια. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά. Το 1988 το λιμπρέτο του "Σπίτια της μνήμης σπίτια της σιωπής" παρουσιάστηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας σε μουσική Θάνου Μικρούτσικου. Το θεατρικό του έργο "Η τελευταία μάσκα - fallimento" παρουσιάστηκε από τη θεατρική ομάδα ΑΤΤΙΣ σε σκηνοθεσία Θόδωρου Τερζόπουλου (Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης - Πάτρα 2006).

Η Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου γεννήθηκε στο Μόναχο, κατάγεται από την Κωνσταντινούπολη και ζει στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασε στη Φιλοσοφική σχολή του Α.Π.Θ. Παράλληλα με την ποίηση ασχολείται με το λογοτεχνικό δοκίμιο, με δημοσιεύσεις σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Έχει εκδώσει έξι ποιητικές συλλογές: - "Λυπημένες μαργαρίτες" (εκδ. Εγνατία, 1986) - "Το τρίπτυχο του φέγγους" (1993) - "Εν τη ρύμη του νόστου" (εκδ. Αρμός, 1999) - "Ν' ανθίζουμε ως το τίποτα" (εκδ. Καστανιώτη, 2004) - "Όροφος μείον ένα" (εκδ. Καστανιώτη, 2008, β΄ έκδ. 2009) - "Το Επιδόρπιο" (εκδ. Κέδρος, 2012, γ΄ έκδ. 2013) Υποψήφιο για Κρατικό Βραβείο. Έχει επίσης εκδώσει το δοκίμιο: "Συρραπτική του προσώπου: Επίσκεψη στην ποίηση του Ορέστη Αλεξάκη" (εκδ. Νέος Αστρολάβος / Ευθύνη, 2012). Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά, αλβανικά, βουλγαρικά, και περιέχονται σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και Γεν. Γραμματέας της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης.

Η ποιήτρια, πεζογράφος και ζωγράφος Νίκη Μαραγκού (1948-2013) γεννήθηκε στη Λεμεσό. Σπούδασε κοινωνιολογία στο Βερολίνο. Με την επιστροφή της στην Κύπρο συνεργάστηκε με τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, με την εφημερίδα "Ο Φιλελεύθερος" και ασχολήθηκε με την επιμέλεια εκδόσεων. Το 1980 ίδρυσε το βιβλιοπωλείο "Κοχλίας" στη Λευκωσία, το οποίο έγινε σημείο αναφοράς για τους συγγραφείς και τους πνευματικούς ανθρώπους της Κύπρου, που το διηύθυνε έως το 2007, παράλληλα με τις υπόλοιπες δραστηριότητές της ως ζωγράφος, χαράκτρια και κεραμίστρια. Δημοσίευσε βιβλία ποίησης, πεζογραφίας και βιβλία για παιδιά: τις ποιητικές συλλογές "Τα από κήπων" (Άγρα, 1980), Κρατικός Έπαινος Ποίησης στην Κύπρο, 1981, "Αρχή Ινδίκτου" (ιδιωτική έκδοση, Λευκωσία, 1987), Κρατικό Βραβείο Ποίησης στην Κύπρο, 1988, και τη συγκεντρωτική έκδοση "Divan 1967-2000" (2005), η οποία βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών· τις συλλογές διηγημάτων "Μια στρώση άμμου" (Καστανιώτης, 1990), Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας στην Κύπρο, 1991, "Ο δαίμων της πορνείας" (Μελάνι, 2007)· τα μυθιστορήματα "Είναι ο πάνθηρας ζωντανός;" (Καστανιώτης, 1998, με ήρωα τον Ευάγγελο Λουίζο, οικοδεσπότη του Γ. Σεφέρη στην Κύπρο όταν υπηρετούσε ως πρέσβης στη Βηρυττό), "Γιατρός από τη Βιέννη" (Το Ροδακιό, 2003), "Γεζούλ" (Εστία, 2010)· τις αναμνήσεις της από τη συμβίωση με τον Αλέξη Ακριθάκη στο Βερολίνο, "Μια νύχτα με τον Αλέξη" (Το Ροδακιό, 2007). Συνέλεξε και απέδωσε στην κοινή ελληνική "Παραμύθια της Κύπρου" (Αρμός, 1994) και διασκεύασε τα λαϊκά κυπριακά παραμύθια "Ο τσαγκάρης και ο βασιλιάς" (Ταξιδευτής, 2005) και "To παλικάρι με το τάσι" (Ταξιδευτής, 2005). Επίσης, δημοσίευσε τις συνταγές μαγειρικής "Συνταγές για την Κατερίνα" (Ερμής, 2001). Το τελευταίο της βιβλίο ήταν οι "Δεκαοχτώ αφηγήσεις" (Το Ροδακιό, 2012), μια συλλογή από ιστορίες γυναικών της Κύπρου που κατέγραψε στη διάρκεια πολλών χρόνων, οι οποίες, κατά την ίδια, εμπεριείχαν την ιστορία της Κύπρου, διέσωζαν λαϊκές αφηγήσεις και κατέγραφαν μια χυμώδη προφορική γλώσσα που χάνεται σιγά σιγά. Μετέφρασε από τα γερμανικά ποίηση του Γιοαχίμ Σαρτόριους. Μεταφρασμένα κείμενά της στα γερμανικά έχουν περιληφθεί στη διεθνή ανθολογία ποίησης "Nachrichten von der Poesie" του Joachim Sartorius, που συνοδεύεται από CD με απαγγελίες γνωστών γερμανών ηθοποιών. Ως ζωγράφος, έκανε επτά ατομικές εκθέσεις και έλαβε μέρος με έργα της στις Μπιενάλε Χαρακτικής της Λουμπλιάνας, το 1993, και του Καΐρου, το 1996. Είχε μία κόρη, την Κατερίνα, που είναι κι αυτή ζωγράφος. Έφυγε από τη ζωή την Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013 σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα που συνέβη κοντά στην πόλη Φαγιούμ της Αιγύπτου, 100 χιλιόμετρα νότια του Καΐρου, σε ηλικία 65 ετών.

Η Ελένη Μαρινάκη γεννήθηκε στα Χανιά τον Ιούνιο του 1951. Από το 1971 κατοικεί στην Αθήνα, όπου εξασκεί το επάγγελμα της γραφίστριας. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, του Κύκλου Ποιητών και του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος. Έχει εκδώσει επτά ποιητικές συλλογές. Ποιήματά της περιλαμβάνονται σε ανθολογίες, ενώ πολλά έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά. Το 2006 η Εταιρεία θεάτρου "Μνήμη" ανέβασε στο θέατρο Κυδωνία στα Χανιά δραματοποιημένα ποιήματά της με τίτλο "Τις νύχτες που κατεβαίνω στα όνειρα", σε σκηνοθεσία Μιχάλη Βιρβιδάκη.

Η Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1945. Το 1965 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου και ζει μέχρι σήμερα. Το 1966 πρωτοεμφανίστηκε στο περιοδικό "Εποχές" του Άγγελου Τερζάκη με το διήγημα "Έντεκα γράμματα κι ένα υστερόγραφο". Ακολούθησαν δημοσιεύσεις πεζών και ποιημάτων σε περιοδικά και συλλογικές εκδόσεις. Το 1972 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο, μια ποιητική συλλογή με τίτλο "Ο δραπέτης στο δέντρο". Από τότε μέχρι σήμερα έχει εκδώσει άλλα δεκαέξι βιβλία, τα περισσότερα μυθιστορήματα. Ποιήματα και πεζά της έχουν μεταφραστεί σε διάφορες ξένες γλώσσες. Επίσης έχει ασχοληθεί και η ίδια με μεταφράσεις βιβλίων, κυρίως κοινωνικοπολιτικών. Το 2001 τιμήθηκε με το βραβείο Ιπεκτσί για το μυθιστόρημά της "Σαν το μετάξι" (Εκδόσεις Καστανιώτη, 1996).